PROGRAM KOŁA TEATRALNEGO

„Pajacyki”

w Przedszkolu nr 3 im. Ojca Świętego Jana Pawła II

w Suwałkach

Opracowany przez:

mgr Emilię Chilimoniuk

mgr Dorotę Milewską

Suwałki 2011

Charakterystyka programu:

Teatr w życiu dziecka jest bardzo ważnym czynnikiem wspomagającym rozwój, podobnie jak zabawa i książka: doskonali wyrazistą mowę, rozwija pamięć, pomaga przełamać nieśmiałość, uczy współdziałania w zespole i wyzwala aktywność dziecka.

Zabawy w teatr mają duży wpływ na postawy moralne dzieci: wyostrzają zmysł obserwacji, kształtują osobowość, rozładowują nagromadzone emocje, uaktywniają fantazję dziecka, a także marzenia i zainteresowania. Opierają się przede wszystkim na zabawie.

Każde dziecko w wieku przedszkolnym pragnie sukcesu i uznania. Właśnie przedszkolne zajęcia teatralne stwarzają ku temu najlepsze warunki.

W wychowaniu dziecka trzeba kłaść duży nacisk na przeżycia emocjonalne – uczyć je cieszyć się i smucić, dostrzegać dobro i zło. Dziecko wcielając się w postać przeżywa losy bohaterów literackich, utożsamia się z nimi, często naśladując ich postępowanie.
Dziecko jako aktor zdobywa świadomość, że grając kogoś, kim nie jest w rzeczywistości, że odtwarzając różne wymyślone zdarzenia, robi to po to, by lepiej zrozumieć rzeczywistość, w której żyje, że wcielając się w coraz to inne postacie poznaje perspektywy własnego przyszłego życia.

Zabawy teatralne to również ważny element w pracy pedagogicznej przedszkola, które pozwalają na połączenie wszystkich typów ekspresji dziecięcej: plastycznej, słownej, muzycznej i ruchowej. Teatr, będący z natury rzeczy syntezą sztuk, wykorzystuje wszystkie środki wyrazu artystycznego, które są charakterystyczne dla różnych rodzajów twórczości.

Gra aktorska jest wyjątkową okazją do osiągnięcia sukcesu przez każde dziecko, co jest bardzo ważne w pierwszym etapie kształcenia. Pełni funkcję stymulującą i motywującą do większego wysiłku, odwagi oraz nowych wyzwań jakie są niezbędne dla „młodego aktora”.

Gra aktorska daje też dziecku poczucie własnej wartości, godności i nadaje sens twórczej aktywności zarówno dziecka, jak i nauczyciela.

Program koła teatralnego „Pajacyki” przeznaczony jest dla dowolnego zespołu dzieci, bez względu na wiadomości, umiejętności i poziom uzdolnień dziecka. Jest stworzony głównie dla grupy „Wiewiórki” 4 - latki, w której pracujemy, ale możliwe też jest uczestnictwo chętnych przedszkolaków z innych grup.

Teatrzyk „Pajacyki” jest pierwszym tego typu kołem w naszej placówce. Jest on przeznaczony dla niewielkiego zespołu dzieci /około od 10 do 15 osób/, wyrażających chęć uczestnictwa bez względu na posiadane przez nie wiadomości, umiejętności i poziom uzdolnień.

Program koła teatralnego powstał w oparciu o "Nasze przedszkole" Program edukacji przedszkolnej wspomagający rozwój aktywności dzieci / Grupa Edukacyjna S.A., MAC Edukacja/ autorstwa M. Kwaśniewskiej i W. Żaby-Żabińskiej, Kielce 2009r.

Treści programowe mogą być wplecione podczas zajęć edukacyjnych w ramach bloków tematycznych lub też w połączeniu z dodatkową godziną wynikającą z aktualnych potrzeb nauczycielek i dzieci.

Realizacja programu wymaga wcześniejszych przygotowań ze strony nauczyciela:

- przygotowanie miejsca do działalności teatralnej,

- przygotowywanie scenerii i strojów,

- gromadzenie materiałów,

- wyposażenie go w odpowiednie rekwizyty,

- zachęcenie rodziców do wspomagania działalności grupy teatralnej,

- uczestnictwo rodziców w przedstawieniach przygotowanych przez dzieci,

- propozycja finansowego wsparcia działalności koła teatralnego.

CELE OGÓLNE:

• Rozwijanie dziecięcej wrażliwości na żywe słowo, mówienie w taki sposób, by
inni chcieli słuchać.
• Nabywanie umiejętności czystej, poprawnej wymowy, właściwej modulacji i siły głosu.
• Doskonalenie wyrazistej mowy poprzez dostarczanie wzorów pięknej mowy
polskiej /język nauczyciela, teksty w wykonaniu aktorów/.
• Wdrażanie do posługiwania się mową poprawną pod względem gramatyczny i fleksyjnym.
• Rozwijanie zainteresowań czytelniczych jako źródła wiedzy i przeżyć.
• Rozwijanie umiejętności operowania głosem pod względem intonacyjnym.
• Wzmacnianie pozytywnego obrazu samego siebie, współpracy w grupie i odpowiedzialności

za efekt końcowy.
• Wyrabianie odwagi i śmiałości.
• Uwrażliwianie na sztukę, pobudzanie dzieci do działań artystycznych.
• Udział w grach i zabawach parateatralnych wyzwalających aktywność ruchową

i pantomimiczną dzieci.
• Organizowanie dziecięcej zabawy w teatr /przebieranie, pacynki, kukiełki, itp./
• Inscenizowanie krótkich scenek teatralnych, wystawianie przedstawień lalkowych.
• Wyrażanie uczuć, nastrojów poprzez różne formy ekspresji.
• Udział w przygotowywaniu scenografii, kukiełek, strojów.
• Inscenizowanie wierszy zawierających dialogi i materiał do ćwiczeń ortofonicznych.
• Inscenizowanie literatury z zastosowaniem gry aktorskiej, kukiełek, pacynek,
sylwet, teatrzyku cieni, teatru supełkowego (także z wykorzystaniem nagrań muzycznych).
• Zabawy w teatr połączone z tworzeniem własnych tekstów i scenek rodzajowych.
• Wykorzystywanie niewerbalnych środków wyrazu: ruchy ciała, rąk, mimika, spojrzenie, uśmiech – nazywanie wyrażanych stanów i emocji.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

• Dziecko posiada podstawową wiedzę o teatrze.
• Poznaje nowe słownictwo.
• Wzbogaca swoją wyobraźnię.
• Uczy się wrażliwości i inwencji twórczej, doskonali pamięć mechaniczną i logiczną.
• Posługuje się poprawną polszczyzną.
• Uczy się ról społecznych.
• Rozwija uzdolnienia aktorskie i muzyczne, potrafi na miarę swoich możliwości odbierać

sztukę teatralną.
• Uczy się odpowiedzialności i wytrwałości, rzetelności w pracy.
• Potrafi zapamiętać tekst rymowany lub pisany prozą.
• Poznaje utwory literackie, wzmacnia poczucie własnej wartości.
• Chętnie uczestniczy w przedstawieniach teatralnych na terenie przedszkola i poza nim.
• Interesuje się różnymi formami teatralnym.
• Przełamuje nieśmiałość podczas wyrażania własnych sądów i opinii.
• Chętnie podejmuje dodatkowe działania.
• Zgodnie współpracuje w grupie.
• Posiada wyrobioną postawę otwartości, zadowolenia, aktywności i odporności na

niepowodzenia.
• Bierze udział w przygotowywaniu plastycznych elementów dekoracji oraz strojów.

TREŚCI , SPOSOBY REALIZACJI, METODY I SPOSOBY DZIAŁANIA

Lp.	Tematyka zajęć	Cele edukacyjne	Oczekiwane osiągnięcia	Metody i środki realizacji
1.	Poznajmy się!	- Przedstawianie i określanie swoich oczekiwań. - Ustalenie zasad pracy.	- Poznanie oczekiwań i możliwości dzieci - Wstępne ustalenie składu grupy. - Zintegrowanie zespołu	- Pogadanka z elementami dyskusji - Określenie zadań i obowiązków
2.	Potrafimy więcej niż nam się wydaje	- Przełamanie zahamowań - Poznanie własnych i cudzych odczuć i możliwości. - Kształcenie umiejętności uważnego słuchania czyichś wypowiedzi i rozpoznawania intencji mówiącego.	- Pozytywne nastawienie do świata - Poczucie przynależności do zespołu	- Zestaw ćwiczeń i zabaw uwzględniających mimikę, gest, głos, dźwięk
3.	Integracja form ekspresji	- Improwizowanie krótkich scenek – indywidualnie i w grupie. - Inscenizowanie literatury z zastosowaniem gry aktorskiej, kukiełek, pacynek, sylwet, teatrzyku cieni, teatru supełkowego. - Przygotowywanie inscenizacji utworów: a) układanie prac plastycznych wg chronologii wydarzeń, powtarzanie treści i dialogów, samodzielne wykonywanie kukiełek, sylwet lub elementów strojów aktorskich i dekoracji b) rozwijanie umiejętności nazywania własnych uczuć, wrażeń oraz formułowanie sądów ze świadomością odpowiedzialności za słowo.	- Dbanie o kulturę języka ojczystego - Praca w grupie z zachowaniem dyscypliny	- Gry dydaktyczne - Inscenizacje
4.	Teatr to nie tylko aktorzy	- Ekspresja plastyczna (portret, rzeźba, maska). - Analiza treści utworów – omawianie i ocena postępowania bohaterów z próbą uzasadnienia własnego stanowiska. - Propozycje rozwiązań inscenizacyjnych, przełożenie zdobytych doświadczeń na praktyczne opracowanie inscenizacji. - Próba z tekstem: a) interpretacja głosowa b) przeprowadzenie dialogu z użyciem np. pacynek, zabawek c) ruch sceniczny: wykorzystanie niewerbalnych środków wyrazu – ruchy ciała, rąk, mimika, spojrzenie, uśmiech d) zgranie - Analizowanie inscenizacji i przebiegu widowiska. - Wyodrębnienie i korygowanie własnych błędów i niedopatrzeń.	- Poznanie możliwości plastycznych dzieci. - Uświadomienie sobie własnych predyspozycji. - Podniesienie sprawności wyrazistego mówienia. - Podniesienie sprawności dykcji, intonacji i interpretacji głosowej. - Oswojenie z kostiumami, oświetleniem i muzyką. - Umiejętność samokrytyki i samooceny.	- Zbiorowa praca z tekstem literackim, - Rozmowa - Gra, dydaktyczna, - Burza mózgów - Inscenizacja.
5.	Edukacja kulturalna	- Film i spektakl teatralny – wspólne obejrzenie. - Współudział w przygotowaniu uroczystości przedszkolnych. - Bogacenie zasobów słownictwa: - Poznawanie poezji, zabawy w rymowanki.	- Rozwijanie umiejętności nazywania własnych uczuć, wrażeń.	- Pogadanka z elementami dyskusji.
6.	Sztuka tworzenia	- Zabawy w teatr połączone z tworzeniem własnych tekstów i scenek rodzajowych. - Tworzenie własnych zakończeń opowiadań i bajek.	- Wzbogacenie słownictwa czynnego i biernego. - Świadome wprowadzanie dialogu jako elementu ożywiającego akcję.	- Zbiorowa praca z tekstem literackim, - Rozmowa.
7.	Region, w którym żyjemy i jego tradycje kulturowe	- Poeci i pisarze naszego regionu. - Twórczość ludowa najbliższej okolicy.	Poznanie tekstów pisanych gwarą - próby naśladowania gwarowej mowy.	- Zestaw ćwiczeń i zabaw uwzględniających mimikę, gest, głos, dźwięk

Literatura

1. L. Bajkowska, Prószyński i Spółka, Teatr Marzeń – inscenizacje dla dzieci, Warszawa

1988.

2. Degler J., Wprowadzenie do nauki o teatrze. Wrocław 1976

2. Dorman J., Zabawa dzieci w teatr. Warszawa 1981

3. Frątczakowie E., J., Wiersze i piosenki na uroczystości rodzinne. Bydgoszcz 1995

4. Fiatowska T., Przedstawienia na dzień dobry i na do widzenia Wydawnictwo Didasko

Warszawa 1997

5. Kamińska – Bayer., Baśnie i legendy przedstawiają nam dzieciaki Wydawnictwo Akord

Poznań 2005.

6. Komińska-Bayer K. dziecięce teatrzyki. Poznań 2005.

7. Kwaśniewska M., Żaba – Żabińska W., Nasze przedszkole, wydawnictwo Mac Edukacja,

Kielce 2009r.

8. Majchrzak M., Przedszkolaki na scenie czyli rozbawione przedszkole. Płock 1995.

SCENARIUSZ ZAJĘĆ

1.Temat kompleksowy: „Teatr - i ty możesz być aktorem”

2.Temat zajęcia: Co to jest teatr? – rozmowa kierowana.

3.Cele:

1. poznawczy - zdobywanie ogólnej wiedzy o teatrze, pracy aktorów: wzbogacanie słownika dziecka o nazwy elementów niezbędnych do tego, aby powstało przedstawienie: scena, aktor (ludzie lalki), kurtyna, kostiumy, muzyka, scenografia, reżyser,

2. kształcący - aktywizowanie dziecięcej wyobraźni przez odgrywanie krótkich „ról”, odwoływanie się do doświadczeń dzieci, rozwijanie myślenia dywergencyjnego, stymulowanie twórczej aktywności dziecka, doskonalenie spostrzegawczości, wywoływanie przeżyć emocjonalnych i estetycznych poprzez odwoływanie się do wspomnień dotyczących kontaktu z teatrem: oraz kontakt (bezpośredni) z lalkami teatralnymi, odczytywanie prostych wyrazów i krótkich zdań związanych z teatrem: scena, aktor, kurtyna, kostium,

3. wychowawczy - wyrabianie postawy szacunku wobec pracy ludzi teatru, zapoznanie z niektórymi zasadami kulturalnego zachowania się podczas pobytu w teatrze; wyrabianie u dzieci właściwej postawy przyszłego odbiorcy widowisk teatralnych.

4.Metody:

podające - objaśnienia, wiersz, zdjęcia, plakaty, afisze,

poszukujące - rozmowa, samodzielne doświadczenia dzieci, kierowanie aktywnością dzieci,

ekspresywne- improwizacje ruchowe, słowne

praktyczne - ćwiczenia utrwalające.

5.Forma: indywidualna, zbiorowa.

6.Pomoce: afisze, plakaty (teatralne), zdjęcia ze spektakli; lalki teatralne: pacynki, lalki z teatru cieni, kukiełki, marionetki;
napisy: teatr, scena, aktor, kurtyna, kostiumy, rola oraz zdania: Aktor gra (rolę) rybaka. Na scenie stoi okrutny smok. Ilustracje, których treścią są te zdania.

7.Przebieg:

Czynności nauczyciela

Uzasadnienie czynności nauczyciela

Posłuchajcie uważnie i spróbujcie sobie wyobrazić o jakim teraz miejscu mówię: „Siedzę cichutko obok taty, w miękkim fotelu, w ósmym rzędzie, czekam by zgasły roje świateł i myślę fajnie będzie; Już ciemno, ściskam dłonie w pięści. wolno rozsuwa się kurtyna...,widzę zamczysko, księżyc w pełni...tutaj bajka się zaczyna. Wszystko się potem dobrze kończy, oklaski to najlepszy dowód. A ja już sobie postanawiam do tego miejsca wrócić znowu.” /Wojciech Próchniewicz/ Co to za miejsce? Kto się domyśla? Tak ten wiersz jest wspomnieniem pana Wojciecha Próchniewicza, który napisał i mówi o wizycie w teatrze chłopca, który był tam ze swoim tatusiem. Co czuje, kiedy jest się w teatrze? Dlaczego tak sądzicie? Właściwie dlaczego ludzie chodzą do teatru? Czy ktoś z Was był w teatrze? Jaki to był teatr? Jak należy zachować się w teatrze? Wiecie już, że teatry mogą być różne. Spróbujcie nazwać niektóre z nich (teatr lalkowy, pantomimy, cieni...) Jak uważacie, do jakiego teatru dzieci lubią chodzić najbardziej? Chcę, abyście sobie dzisiaj porozmawiali o teatrze. Aby to ułatwić proponuję znaną Wam już zabawę w zbieranie słów. Dziś pozbieram od Was słowa związane z teatrem. Tu mam flamastry i już czekam na propozycje. Zebraliśmy bardzo dużo słów, posłuchajcie:(jeśli dzieciom wyczerpią się szybko pomysły pomagam napisami). A teraz zastanówcie się co jest w teatrze najważniejsze, a ja podkreślę te wyrazy na czerwono. (Widzicie sami, jak dużo rzeczy jest ważnych). Aby powstało przedstawienie potrzebne więc są: scena, aktorzy, ludzie, kukiełki, pacynki..., scenografia, kostiumy, muzyka i wreszcie ktoś, kto tym wszystkim pokieruje. Kto z was wie, jak nazywa się ktoś, kto czuwa nad całością przedstawienia teatralnego? Tak, to pan reżyser. On również jest bardzo ważny. Powiedzcie dlaczego do przedstawienia wykonuje się dekorację? Z czego można ją wykonać? Czy wiecie jak nazywa się ktoś, kto wymyśla dekorację do przedstawienia? To pan(i) scenograf. A ten kto występuje na tej pięknie udekorowanej scenie to ... aktor! Jak myślicie, czy trudno być aktorem? Jak to się dzieje, że aktor jest raz np. zajączkiem, a innym razem gra rolę królewicza? Co musi zmienić? Co mu pomaga? Zmiana kostiumu, zmiana głosu, zmiana twarzy, sposobu poruszania się- może zmienić aktora w zupełnie inną postać niż ta, którą był poprzednio. Spójrzcie , przyniosłam Wam dzisiaj fotografie z różnych spektakli teatralnych. Obejrzyjcie je sobie uważnie. Są to spektakle grane często przez tych samych aktorów, ale w odmiennych rolach. Zwróćcie uwagę na dekorację- czyli scenografię, kostiumy. Czy potraficie odgadnąć jakie to bajki? Troszeczkę Wam podpowiem: oto plakaty i afisze zapraszające na te przedstawienia, informujące o tym, kiedy i gdzie odbędzie się spektakl, jaki jest tytuł sztuki teatralnej (kto wystąpi w roli głównej), gdzie można kupić bilety. Ciekawa jestem, czy Wy potrafilibyście choć przez chwilę pobyć aktorem? Spróbujecie? Mamy tu czarodziejskie koperty, w których znajdują się Wasze role: dla 5-cio latków (obrazek wskaże Ci kogo masz zagrać), a dla 6-cio latków (musisz przeczytać wyraz lub zdanie po cichutku, a następnie zagrać tę rolę dla nas). Będziemy wzajemnie odgadywać kogo lub co gracie i najlepsze role nagradzać oklaskami, jak w prawdziwym teatrze: (pantomima!!!). proszę losujemy, życzę powodzenia. Widzę, że wśród Was można znaleźć wielu wspaniałych aktorów. Za tak wspaniałe występy – nagroda (wyjmuję kolorowo ozdobioną walizkę z napisem: Teatr Lalek). Chciałabym Wam przedstawić moich przyjaciół: (wyjmując kolejno z walizki lalki teatralne mówię jak nazywa się ten rodzaj lalki. Lalka pacynka, Lalka kukiełka, Lalka marionetka, Lalka z teatru cieni. Są to niektóre tylko rodzaje lalek, jakie można spotkać w teatrach lalkowych, a więc tych, które najbardziej lubią dzieci. Dziś są z nami. Bardzo chciałam abyście je poznały. Czy pamiętacie jak się nazywają? (wyjmuję napisy: pacynka- przypinamy lub zawieszamy na lalce- to lalka, którą wsuwamy na dłoń i poruszamy, kukiełka- (napis)- to lalka na kiju; poruszamy nią trzymając kij w dłoni; marionetka-(napis)- to lalka poruszana za pomocą sznurków i nitek (od góry); lalka z teatru cieni nie jest tak kolorowa,.. Czy lalki te mogłyby wystąpić same? Kto jest im potrzebny? Podobnie jak aktorzy- ludzie, lalki te mogą również wcielać się w różne postacie. Np. ten chłopiec- kukiełka- jak myślicie, w jakiej roli może wystąpić? A teraz, gdy włożę mu zbroję i dam miecz do ręki? A ta pacynka, kogo Wam przypomina? Gdybyśmy jej jednak rozczochrali włosy, dali miotłę i przykleili długi nos? Te wszystkie czynności, które przed chwilą zobaczyliście wykonuje na lalkach, a także na aktorach charakteryzator. To bardzo trudne słowo, ale za ta oznacza ciekawe zajęcie. Poznaliśmy dzisiaj dużo trudnych słów, a wszystkie one dotyczyły teatru, miejsca, do którego lubią chodzić i dorośli i dzieci. Spróbujemy sobie je przypomnieć. Czy ktoś z Was spróbuje odgadnąć, jaką rolę ma aktor grający smoka? Co on mówi? A co mówi król? Jeśli ktoś ma ochotę może sam wymyślać, tak jak reżyser scenę i narysować ją, tam są kartony, kredki, farby. A może ktoś ma ochotę wymyślić scenkę z naszymi lalkami teatralnymi?

Wytworzenie odpowiedniego, miłego nastroju, zainteresowania zaistniałą sytuacją. Wdrażanie dzieci do uważnego słuchania tekstu mówionego. Odwoływanie się do doświadczeń dzieci, zachęcanie do swobodnych wypowiedzi, przywoływanie wspomnień, próby fantazjowania, wywoływanie przeżyć emocjonalnych i estetycznych. Zapoznanie dzieci z różnymi nazwami w zależności od rodzaju teatru. Aktywizowanie dziecięcej wyobraźni kształcenie myślenia dywergencyjnego, ćwiczenia w odczytywaniu globalnym prostych wyrazów. Aktywizowanie myślenia dzieci.(akceptuje wszystkie dziecięce wyjaśnienia uzasadnienia, nie poprawiam, nie formułuję wniosków za dzieci). Wyrabianie postawy szacunku wobec trudnej pracy ludzi teatru. Wywoływanie przeżyć emocjonalnych i estetycznych, doskonalenie spostrzegawczości. Odwoływanie się do doświadczeń dzieci, aktywizowanie dziecięcej wyobraźni przez odgrywanie krótkich ról. Stawianie przed dziećmi zadań otwartych- kształcących myślenie dywergacyjne. Przenoszenie sytuacji werbalnych na płaszczyzny wyobrażeniowe. Bogacenie dziecięcych przeżyć estetycznych. Ułatwienie dzieciom bezpośredniego kontaktu z kilkoma typami lalki teatralnej. Podsumowanie zdobytej wiedzy. Przyporządkowanie napisów do poszczególnych elementów na scenie- sprawdzenie zapamiętanych treści.

SCENARIUSZ ZAJĘĆ OTWARTYCH DLA RODZICÓW

Temat: Teatralne kukiełki – zabawy plastyczne.

Wykonanie kukiełek z łyżek drewnianych.

Główne hasło programowe: Wzbogacanie kącika teatralnego poprzez wspólne wykonywanie kukiełek.

Cele:
poznawczy:
- zdobywanie ogólnej wiedzy o teatrze.
kształcący:
- inspirowanie wyobraźni i ekspresji twórczej,
- kształcenie umiejętności łączenia w pracy plastycznej różnorodnych materiałów,
- doskonalenie umiejętności dzieci w sprawnym posługiwaniu się nożyczkami i klejem,
- rozwijanie logicznego myślenia,
- rozwijanie umiejętności wykorzystywania własnych doświadczeń dzieci,
- doskonalenie sprawności manualnych.
wychowawczy:
- tworzenie warunków do wspólnej aktywności dzieci i rodziców,
- wyrabianie u dzieci właściwej postawy przyszłego odbiorcy widowisk teatralnych,
- budzenie zainteresowań teatralnych.

Metody:
podające:
- pokaz ilustracji do bajek,
- objaśnienie.
problemowe:
- rozmowa w oparciu o wiersz,
- burza mózgów,
- zagadki.
praktyczne:
- praktycznego działania,
- zabawa dydaktyczna,
- zabawa ruchowa.
pedagogiki zabawy:
- metody wstępne.

Formy pracy: indywidualna, zbiorowa, grupowa.

Środki dydaktyczne:
nagrania na płycie CD: piosenka Lustra (wyd. KLANZA), piosenka Jaś i Małgosia, wiersz Teatr żywy J. Kulmowa, ilustracje do bajek, napisy do globalnego czytania, obrazki do zabawy dydaktycznej, łyżki drewniane, skrawki tkanin, koronek, sztucznych futerek, włóczka, folie samoprzylepne, markery, nożyczki, klej, podkładki.

Przebieg zajęć :
1. Powitanie.
- Dzisiaj na nasze zajęcie do przedszkola przyszli goście. Są mamy i tatusiowie, których teraz powitamy i pomachamy do nich.

2. Zabawa powitalna Lustra
Dzieci na dywanie śpiewają piosenkę przy nagraniu CD oraz wykonują odpowiednie ruchy i czynności zgodnie z tekstem:
Dobieramy się parami,
Witamy się oklaskami.
Pocieramy się noskami
I stykamy się łokciami. *2
Chwytamy ręce kolegi,
Trenujemy razem biegi.
A teraz wszyscy kucamy
I swoje ręce puszczamy. *2
A na podłodze parami
Stopami się spotykamy
I za ręce się chwytamy.
Delikatnie się bujamy. *2
Teraz wstajemy parami,
Jesteśmy swymi lustrami.
Jeden z nas ruch pokazuje
A drugi go naśladuje.

3. Rozmowa na temat wiersza Teatr żywy J. Kulmowej.
- O czym był wiersz?
- Co się dzieje w teatrze?
- Po co chodzimy do teatru?
- Kto z Was był w prawdziwym teatrze?
- Czy u nas w przedszkolu bywają przedstawienia teatralne? Jakie? (teatrzyki, inscenizacje, itp.).
- Co jest tematem tych przedstawień? Na podstawie czego one powstają? (w oparciu o bajki).

4. Burza mózgów.
- Kto z Was lubi bajki?
- Dlaczego je lubicie?
- Jakie znacie postacie z bajek?
Rundka wypowiedzi dzieci.

5. Jaka to bajka? - rozmowa na temat ilustracji.
Nauczycielka demonstruje ilustracje z różnych bajek.
Dzieci wypowiadają się na ich temat, podają tytuły bajek.

6. Zabawa ruchowa inscenizacyjna przy piosence Jaś i Małgosia.
Dzieci śpiewają piosenkę, inscenizują ruchem jej treść.

7. Bajkowe obrazki - zabawa dydaktyczna.
Dzieci otrzymują obrazki, mówią, co jest na nich przedstawione i łączą je w pary (Czerwony Kapturek – wilk, Kopciuszek – pantofelek, Śnieżka – jabłko, Puchatek – miód).
8. Czytanie globalne wyrazów.
Dzieci czytają napisy: Kopciuszek, Puchatek, Śnieżka, wilk, pantofelek.
Przyporządkowują je do poszczególnych ilustracji.

9. Wykonanie pracy plastycznej wspólnie z rodzicami.
Dzieci i rodzice siadają przy stolikach. Wspólnie wykonują kukiełki, wykorzystując różnorodne materiały. Nadają imiona i nazwy stworzonym kukiełkom.

10. Podsumowanie zajęć, podziękowanie.
- Czy dzisiejsze zajęcia podobały się Wam? Dlaczego?
- Podziękujmy teraz rodzicom za pomoc.
- Kukiełki, które wspólnie wykonaliśmy odłożymy do wyschnięcia kleju, a później wykorzystamy je do teatrzyku, który samodzielnie spróbujemy zrobić.

SCENARIUSZ ZAJĘĆ

1. Ćwiczenia rytmiczne przy muzyce.

Zabawa pt. ,,Uczymy pajacyka skakać”

Ustawienie: w rozsypce, twarzami w tę samą stronę.

Muzyka: odcinki nr 5 i 11 ze strony A kasety NOWE RYTMY.

Przybory: szarfy, po dwie na osobę.

Przebieg: Zabawa rozpoczyna się od kilkakrotnego rytmicznego uniesienia i opuszczenia najpierw prawej, potem lewej ręki, a wreszcie obu rąk jednocześnie. Następnie dzieci podskakują na prawej, a potem na lewej nodze. Skacząc na obu nogach, wykonują kolejno rozkrok i zeskok. Potem łączą ruchy rąk i nóg- pajacyk umie skakać. Skaczącemu pajacykowi najpierw psuje się jedna, potem druga ręka i jedna noga. Przychodzi tata i naprawia pajacykowi kolejno: prawą rękę, nogę, lewą rękę. Pajacyk znów może skakać. Wskakuje pomiędzy dwie szarfy leżące równolegle na podłodze. Potem podskokiem przenosi stopy na zewnątrz, i tak dalej, w rytm muzyki.

1. Ćwiczenia oddechowe.

Zabawa Pt. ,,Pomyłka”.

Dzieci leżą na podłodze, nogi wyprostowane, ręce wzdłuż ciała. Na hasło: ,,duch!” następuje szybki wdech z jednoczesnym uniesieniem nóg do góry, które teraz sterczą pionowo. Na hasło: ,,pomyłka !” nogi stopniowo, powoli opuszczają się w dół.

1. Ćwiczenia emisji głosu.

Ćwiczenie połączenia dwóch różnych samogłosek ,,legato”, później ,,staccato”.

ao oa ea ua ia ya

ae oe eo uo io yo

au ou eu ue ie ye

ai oi ei ui iu yu

ay oy ey uy iy yi

1. Zabawa pantomimiczna Pt. ,,Codzienne sprawy”.

Rekwizyty: 2 krzesła.

Nauczyciel prezentuje krótką historię. Dzieci wcielają się w postać bohatera opowieści i odtwarzają mimiką oraz ruchem swojego ciała słyszane sytuacje.

,, Dzisiaj opowiem wam historię o chłopcu, który miał na imię Tadek. Zawsze, kiedy przerwę moją opowieść , możecie go naśladować, poruszać się tak jak on.

- Paweł śpi.

- Dzwoni budzik. Paweł wyłącza go i przeciąga się.

- Jest jeszcze trochę zmęczony.

- Z łóżka wychodzi prawa noga, później lewa.

- Aby stać się rześkim trochę ćwiczy.

- Nagle spogląda na zegarek, uświadamia sobie, że jest spóźniony.

- Biegnie do łazienki, myje twarz, zęby, czesze się.

- Szybko ubiera się.

- W pośpiechu je śniadanie.

- Zakłada tornister na plecy i wybiega do szkoły.

W drugiej części zabawy dzieci mogą wziąć udział w opowiadaniu. Prowadząca co chwila stawia pytania np. ,,Co teraz może zrobić Paweł?”