“od ogółu do szczegółu" – zastanów się co oznacza to hasło w kontekście uczenia się
Podstawową cechą strategii sprzyjających zrozumieniu jest aktywność.
Strategie aktywnego uczenia
STRATEGIA NR 1: PARAFRAZUJ
Parafrazowanie jest to proces “opowiadania własnymi słowami" o tym, co usłyszałeś lub przeczytałeś. Nierozsądnie byłoby parafrazować wszystko, czego się uczysz. Jest to szczególnie przydatne, gdy nie jesteś pewien, że rozumiesz to, co czytasz.
STRATEGIA NR 2: PYTANIE — ODPOWIEDŹ
Jest ona prosta. Sprowadza się do tego, że formułujesz pytania do materiału, którego się uczysz, a następnie próbujesz na nie odpowiedzieć, nie zaglądając do tekstu.
STRATEGIA NR 3: BĄDŹ NAUCZYCIELEM
Ta metoda odznacza się cechami dwóch pierwszych. Wyobraź sobie, że mniej zdolnemu przyjacielowi masz wyjaśnić zagadnienia, których się uczysz
STRATEGIA NR 4: ZRÓB TO SAM
w miejscu pracy (nauki):
— odpowiednie meble (najlepiej biurko i krzesło, a nie fotel),
— odpowiednie oświetlenie (lepsze naturalne niż sztuczne, i unikaj korzystania z obydwu naraz),
— muzyka (jak zaznaczyłem w rozdziale “Co dwie półkule, to nie jedna" do sesji uczenia się używaj muzyki barokowej, a w przerwach możesz słuchać innej),
— odpowiednia temperatura,
— rośliny i kwiaty (stwarzają atmosferę, w której większość ludzi dobrze się czuje i nie zapomnij, że dzięki nim masz więcej tlenu),
— odpowiednie pomoce naukowe pod ręką (słowniki, encyklopedie),
— elementy artystyczne na ścianach (obrazy, plakaty, twoje dyplomy),
— wygoda (miejsce, gdzie się uczysz, powinno być w miarę przestronne),
— porządek (łatwiej ci wtedy wszystko znaleźć, ale jeśli lubisz mały nieład, to przy tym pozostań.
Elastyczność myślenia i działania zyskasz przez:
— zmianę starych wzorców (np. jedź do szkoły inna trasą);
— zmianę kanałów percepcji informacji (np. gdy jesteś w plenerze, odbieraj otaczającą cię przyrodę przez zmysł słuchu, dotyku i węchu, a nie — jak to zwykle czynisz — oczami);
— zrób coś, czego dotychczas nie robiłeś (np. napisz wiersz, spróbuj grać na instrumencie, stań na rękach);
— jeśli jesteś gadułą, ustal sobie dzień, w którym będziesz tylko słuchać.
JAK STOSOWAĆ AFIRMACJE
1. Przeredaguj negatywne opinie w pozytywne. Na przykład, zamiast “Nie mogę zrozumieć fizyki", mów “Fizyka jest dla mnie zrozumiała", zamiast “Denerwuję się przed każdą odpowiedzią ustną", powtarzaj “Gdy mam odpowiadać, jestem spokojny i opanowany". Nie używaj w afirmacjach słowa “nie" i pisz afirmacje w czasie teraźniejszym. Na przykład, zamiast “Nie zapomnę wiadomości z historii", mów “Pamiętam wiadomości z historii".
Przy każdym z tych sposobów staraj się, aby były one sformułowane na trzy różne sposoby: w pierwszej, drugiej i trzeciej osobie. Formułowanie w drugiej i trzeciej osobie jest uzasadnione, gdyż wiele przekonań, opinii i osądów tkwiących w naszej podświadomości zostało zasłyszanych, np. od rodziców czy znajomych, i nowe wzory myślowe mają na celu zastąpienie tamtych starych.
Przykład:
Pierwsza osoba: “Ja, Daniel, mam świetną pamięć".
Druga osoba: , Ty, Daniel, masz świetną pamięć".
Trzecia osoba: “On, Daniel, ma świetną pamięć".
Afirmacje są skuteczniejsze, jeśli powtarzasz je 5 razy. Możesz też odpowiednie hasło powiesić na ścianie i czytać je wielokrotnie w ciągu dnia.
DODATKOWA RADA:
Swoje pozytywne nastawienie możesz wzmocnić, przypominając sobie przed snem osiągnięcia i radości z całego dnia. W ten sposób uzyskasz także efekt dodatkowy — zdrowy i spokojny sen.
PRZYCZYNY BRAKU MOTYWACJI
• Brak jednoznacznego celu.
Zadaj sobie pytanie: Dlaczego się uczysz? Czy po to, aby w przyszłości studiować? (Ale jaką dyscyplinę? Pewnie jeszcze nie wiesz...). Jeśli nie wiesz, kim chcesz zostać, jaki wybrać zawód, to nie dziw się, że nie masz przekonania, aby się uczyć.
• Lenistwo.
Jeśli chcesz coś w życiu osiągnąć, to musisz pokonać swoje lenistwo. Bez pracy nie przybliżysz się do wyznaczonych celów ani o krok.
• Niewłaściwe towarzystwo.
Znajomi czy koledzy nastawieni krytycznie, zniechęcający, oddziałują na ciebie negatywnie. Pamiętaj, że: “kto z kim przestaje, takim się staje".
• Złe nawyki utrudniające uczenie się.
Do nich można zaliczyć słabą koncentrację, wolne czytanie, nieumiejętne notowanie i inne. Ale dzięki tej książce możesz się ich pozbyć.
• Skłonność do martwienia się.
Problemy szkolne czy życiowe należy rozwiązywać, a nie rozmyślać nad nimi i się zamartwiać.
• Negatywne cechy osobiste.
Takie cechy, jak: nieśmiałość, skłonność do sarkazmu, niecierpliwość, małe poczucie własnej wartości powodują negatywne podejście do świata (w tym i nauki) i brak entuzjazmu.
• Brak odpowiedniego wsparcia (głównie psychicznego).
Powinno ono pochodzić od rodziców lub innych bliskich osób, bo zarówno w szkole, jak i na studiach bywają trudne chwile i łatwo załamać się psychicznie.
• Choroby.
Zły stan zdrowia niewątpliwie utrudnia koncentrację i przeszkadza w efektywnej nauce. Ale zastanów się, czy twoje bóle głowy, żołądka ewentualnie alergie nie mają podłoża psychicznego i czy nie wykorzystujesz ich jako pretekstu, żeby nie pisać pracy pisemnej, nie przygotowywać się do klasówki itp.
• Nudne lekcje lub nie inspirujący nauczyciele czy wykładowcy.
Nie każdy nauczyciel czy wykładowca jest mistrzem w swoim zawodzie. Ale to nie znaczy, że możesz go nie słuchać. To tobie zależy, żeby zdobywać wiedzę. Bądź więc aktywnym jej odbiorcą i czas zajęć wykorzystuj efektywnie.
JAK POPRAWIĆ MOTYWACJĘ
1. Ustal cele twojej edukacji.
2. Myśl konstruktywnie.
3. Starannie dobieraj przyjaciół.
4. Wierz w siebie.
5. Nagradzaj siebie.
6. Rozwiązuj swoje problemy osobiste.
7. Rozwijaj w sobie wytrwałość.
RELAKS MIĘŚNI PRZEZ WIZUALIZACJĘ
1. Połóż się na plecach na wygodnym podłożu (takim jak dywan czy łóżko) albo usiądź na krześle.
2. Zamknij oczy i wyobrażaj sobie miejsce, które tonie w ciszy i spokoju, np. plażę, polanę w lesie, ogród, tajemniczą wyspę. Utwórz wyraźny obraz tego miejsca w twoim umyśle.
3. Następnie, kolejno przechodząc od stóp do głowy, nakazuj każdej grupie mięśni, aby się zrelaksowała. Bądź świadom napięcia, które dzięki temu ćwiczeniu będzie eliminowane. Relaksuj każdą część swojego ciała w następującej kolejności, szepcząc nakazy monotonnie: Relaksuję:
moje stopy, moją szyję, palce moich stóp, moją twarz, moje podudzia, moje szczęki, moje kolana, moje usta, moje uda, mój język, mój brzuch moje oczy, moją pierś, moje rzęsy, moje ramiona moje brwi, moje dłonie, moje czoło, palce moich dłoni, moje policzki.
MUZYKA
Bułgar Georgi Lozanow zainicjował badania nad przyspieszonym uczeniem się. Według niego najbardziej odpowiednia jako tło do uczenia się jest muzyka barokowa, takich twórców jak Bach, Haendel czy Vivaldi.
PISANIE RĘKĄ NIE DOMINUJĄCĄ
Z faktu, że prawa półkula kontroluje ruchy lewej ręki wynika zależność odwrotna: żeby pobudzić prawą półkulę (w przypadku leworęcznych nie ma jednoznaczności w tej kwestii), spróbuj pisać lewą ręką.
Co robić, aby obydwie półkule pracowały równolegle?
1. Ucząc się, słuchaj muzyki barokowej (prawa półkula) i równocześnie rób notatki (lewa półkula).
2. Zamknij oczy i stosując myślenie wizualne (prawa półkula), wyobrażaj sobie materiał, którego się uczysz, równolegle opisując słowami to, co widzisz (lewa półkula). Szczególnie wskazane przy powtarzaniu materiału.
Staraj się uczyć w krótszych sesjach (maksimum 3 godziny) i przynajmniej co godzinę rób krótkie 5-minutowe przerwy. Następnie, gdy musisz uczyć się w dłuższym bloku wielu zagadnień, unikaj uczenia się podobnych do siebie przedmiotów, takich jak np. język polski i historia, jednego po drugim. Przedziel je matematyką lub fizyką. Dasz w ten sposób szansę intensywniejszej pracy na zmianę dwóm półkulom mózgowym.
PRAKTYCZNE ĆWICZENIA RELAKSACYJNE
Usiądź na krześle, opierając plecy o oparcie krzesła. Dłonie połóż wygodnie na udach. Stopy, lekko rozchylone, spoczywają wygodnie na podłodze. Głowa jest wyprostowana lub swobodnie zwisa. Wybierz wariant, który ci bardziej odpowiada, ale ja polecam pozycję z głową wyprostowaną.
Przebieg relaksu:
Gdy przyjąłeś już odpowiednią pozycję, zamknij oczy, zrób kilka głębszych wdechów i pozwól, aby twój oddech się wyrównał i uspokoił. Następnie zacznij napinać i rozluźniać poszczególne grupy mięśni ciała, rozpoczynając od palców u nóg, a na czubku głowy kończąc lub odwrotnie (wybierz wariant, który ci bardziej odpowiada).
Załóżmy, że wybrałeś wariant “od dołu do góry", czyli od palców stóp do czubka głowy. Wykonuj go następująco:
/. Napinaj przez około 5 sekund palce stóp, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz palce stóp",
2. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie łydek, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie łydek".
3. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie kolan, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie kolan".
4. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie ud, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie ud".
5. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie brzucha, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie brzucha".
6. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie klatki piersiowej, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie klatki piersiowej".
7. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie barków i ramion, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie barków i ramion".
8. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie przedramion i palców dłoni, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie przedramion i palców dłoni".
9. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie karku, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie karku".
10. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie żuchwy i twarzy, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie żuchwy i twarzy".
11. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie oczu, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie oczu".
12. Napinaj przez około 5 sekund mięśnie czoła, a następnie przez około 5 sekund rozluźniaj je, mówiąc przy tym “rozluźniam teraz mięśnie czoła".
Po wykonaniu wszystkich ćwiczeń powiedz jeszcze do siebie: “Jestem całkowicie rozluźniony i zrelaksowany". Teraz otwórz oczy i tak odprężony rozpocznij sesję uczenia się.
ZAPAMIĘTAJ: Ważną techniką poprawiania koncentracji jest zmuszenie siebie do zwiększenia stopnia zaangażowania. Możesz tego dokonać, zmieniając pasywną formę zadania w bardziej aktywną. Przykłady:
• Słuchając kogoś, zadawaj pytania.
• Czytając książkę, podkreślaj najważniejsze fragmenty, rób uwagi na marginesach.
• Mówiąc, używaj rąk, zmieniaj tonacje głosu, stosuj inne środki ekspresji i wyrazu.
MUZYKA DO NAUKI (koncert „aktywny”)
Tomas Albinioni: Adagio z Koncertu op.9 nr 2;
Georg Telemann: Largo z Podwójnej fantazji G-dur na harfę;
Antonio Vivaldi: Largo z Koncertu d-moll na altówkę RXII nr 38;
Largo z Koncertu C-dur na mandolinę;
Koncert D-dur na lutnię F XII nr 15;
Piotr Czajkowski: Koncert fortepianowy b-moll;
Georg Haendel: Largo z Koncertu g-moll na wiolonczelę i smyczki;
Sześć fantazji na harfę;
Arcangello Corelli: Sarabanda z koncertu D-dur nr 7;
Koncert a-moll nr 9, preludium;
Jan Sebastian Bach: Largo z Koncertu F-dur na harfę;
Largo z koncertu G-dur na flet i smyczki;
Koncert brandenburski nr 5, cz. II;
Ludwik Van Beethoven: Koncert skrzypcowy D-dur, op. 61;
Johan Georg Pachelbel: Koncert D-dur, andante;
Sinfonia B-dur, andante.
MUZYKA DO RELAKSU (koncert „pasywny”)
Arcangelo Corelli: Concerti Grossi, op.4, nr 10,11,12;
Concerti Grossi, op.6, nr 2,5,8,9;
Sergiusz Prokofiew: I koncert fortepianowy;
Piotr Czajkowski: Nokturn d-moll op.19 nr 4;
Ludwik Van Beethoven: Romans na skrzypce i orkiestrę F-dur;
Koncert fortepianowy Es-dur, cz.2;
Wolfgang Amadeusz Mozart: Adagio z Koncertu klarnetowego A-dur KV 622;
Koncert fortepianowy nr 21 C-dur, adagio;
Jan Sebastian Bach: Trio d-moll;
Fantazja c-moll;
Fantazja na organy G-dur;
Jules Massenet: Medytacja na orkiestrę z opery Thais;
Antonio Vivaldi: Pięć koncertów na flet i orkiestrę kameralną;
Christoph Gluck: Taniec błogosławionych duchów.
Tony Buzan:
Rola powtórek: