WSPÓŁCZESNE ZAGROŻENIA POCHODZENIA NATURALNEGO I TECHNICZNEGO

Podział zdarzeń:

*jednostkowe

*masowe

*mnogie

*katastrofy

Zdarzenia jednostkowe:

*poszkodowana jedna osoba

*udzielona pomoc medyczna w pełnym zakresie zgodnie ze standardami ratownictwa medycznego.

Zdarzenia mnogie:

*poszkodowanych więcej niż jedna osoba

*wszyscy poszkodowani otrzymują jednoczasowo na miejscu zdarzenia pomoc medyczną w pełnym zakresie.

Zdarzenia masowe:

*poszkodowana większa liczba osób

*niemożliwe jest jednoczasowy udział pomocy medycznej

Katastrofy:

*nagłe zdarzenie wymagające użycia sił i środków przekraczających możliwości lokalnych służb

*możliwe jest jednoczasowo udzielenie pomocy medycznej wszystkim poszkodowanym.

Segregacja:

*w zdarzeniu masowym

*w katastrofie.

#decyzja o uznaniu zdarzenia za masowe lub katastrofę podejmuje pierwszy zespół przybyły na miejsce zdarzenia.

Katastrofy:

A.naturalne – wywierane siłami natury.

B.techniczne – katastrofy budowlane, wypadki drogowe, lotnicze, morskie.

C.społeczne – zamieszki, panika tłumu.

D.intencjonalne – akty zbrojne, ataki terrorystyczne.

Skutki katastrof:

*ofiary w ludziach

*szkody materialne

*zniszczenia środowiskowe

*głód i epidemia.

Organizacja działań ratowniczych w katastrofie, 3 strefy bezpieczeństwa:

1.zniszczenia, ewakuacja poszkodowanych przez służby specjalne.

2.potencjalne niebezpieczeństwa.

3.bezpieczna, baza działań poszczególnych ...

Fazy działań ratowniczych:

A.wstępna – min/godz. od wystąpienia zdarzenia rozpoznanie zagrożeń, powiadomienie służb. Poszkodowani zdarzenia są w tej fazie nie służba i świadkowie zdarzenia.

B.konsolidacji – moment dotarcia służb na miejsce zdarzenia i decyzje zarządzające służbami, gromadzenie sił i środków, wstępna segregacja z następowym leczeniem na miejscu zdarzenia.

C.usuwanie skutków – specjalistyczne leczenie poszkodowanych w szpitalach, naprawa zniszczeń.

D.odległa – analizy zdarzeń, ocena działań ratowniczych w celu usprawniania działania służb, likwidacja skutków społecznych i ekonomicznych.

Działania ratownicze w katastrofie:

*poziom strategiczny – połowe sztabu kryzysu zapewniającego dostęp di sił i środków, komunikacja ze środkami masowego przekazu, koordynowanie ewakuacji poszkodowanych, zapewnienie pomocy socjalnej i psychologicznej, CPR.

*poziom taktyczny – działania sztabu na miejsce zdarzenia, koordynowane działania służbowe na miejscu katastrofy, kontakt z CPR.

*poziom wykonawczy – działania jednostek różnych służb ratowniczych na miejscu zdarzenia.

Strefy działania służb:

*bezpośredniego zagrożenia.

*transportu.

*bezpieczna.

TRIAGE – punkt segregacji medycznej.

Dekontaminacja – proces usunięcia lub neutralizacji subst. toksycznej powodującej skażenie chemiczne lub biologiczne ludzi, zwierząt i sprzętu.

Bioterroryzm – bezprawne użycie przemocy z zamiarem wymuszenia lub zastraszenia określonej społeczności za pomocą środków pochodzenia biologicznego.

*bakterie wirusy

*atak bezpośredni na ludzi lub pośredni przez zwierzęta hodowlane.

Motywy:

*odwet za poniesione szkody

*nacjonalizm, separdyzm ?

*działania mające na celu kontrolę nad społecznością.

Bron biologiczna:

*kat. A – patogeny chorób śmiertelnych: ospa prawdziwa, tężec, jad kiełbasiany.

*kat. B – patogeny groźnych chorób: salmonella, E-coli, Shigela.

*kat. C – patogeny inżynierii gen: myco plazma.

Dekontaminacja w skażeniu bronią biologiczną:

*zdjęcie skażonej odzieży

*spłukać skórę dużą ilością bieżącej wody

*wypłukać worek spojowiczy bieżącą wodą.

DEFIBRYLACJA

Defibrylacja- jest jedyną skuteczną i bezpieczną metodą w celu przekazywania częstoskurczu komorowego bez tętna lub migotania komór poprzez przepuszczenie prądu elektrycznego (stałego) na mięsień serca.

1947 pierwsze skuteczne zastosowanie defibrylatora.

1966 pierwsze zastosowanie w szpitalu

Wytyczne resuscytacji ILCOR 2000r (sa niezmienne od tego czasu):

*AED jest jedyną skuteczna metodą w przywracaniu prawidłowego rzutu serca.

Czynniki wplywajace na skuteczność defibrylacji:

*impedancja transtorakalna – oporność elektryczna kl. Piersiowej.

*energia wyladowania

*ustawienie elektrod

*fale mono i dwufazowe

*kształt fal dwufazowych – mniejsza niekorzyść dla pacjenta.

*szybkie podjecie defibrylacji

*bezpieczne prowadzenie defibrylacji.

Impedencja transtorakalna Zalezy od:

*miejsca przyłożenia elektrod

*upowietrznienia klatki piersiowej

*niejednorodność tkanek na drodze impulsu

*grubosci skory

*energię z jaką przykładamy łyżki dostosowujemy do pacjenta, do jego budowy ciała: drobna = mniejsza energia, obfite = duzo energi.

Impuls defibrylujacy

*impuls pradu stalego pochodzący z rozladowania akumulatora

*napiecie_kilka tysięcy v (3000 – 5000 wolt)

*natezenie pradu – kilkadziesiąt A, zalezy od odporności skóry.

Gotowosc do pracy

*czas ladowania defibrylatora

*automatyczne nastawienie energii wyladowania

*w najnowszych defibrylatorach to poniżej 3 sek.

Operator:

*ocenia EKG

*ustawia ładowanie 120, 150, 200, 360J.

Miejsce przyłożenia elektrod:

*elektrodę przykłada się nad koniuszkiem na lewo od brodawki sutkowej (środek elektrody powinien leżeć w linii pachowej środkowej), a druga na prawo od górnej części mostka, poniżej obojczyka. ^#♥_#.

*jedna elektroda z przodu, w oklicy przedsercowej, a druga z tyłu za sercem w lewej okolicy podłopatkowej. #♥#

*przednia elektroda nad koniuszkiem sreca, tylna w prawej okolicy podłopatkowej ^#♥_#

Defibrylatpory automatyczne – korzyści:

*łatwy w obsłudze

*nie wymagaja interpretacji EKG

*przydatne do defibrylacji przez „pierwsza osobe”

*zastosowanie w programach powszechnej dostępności do defibrylatorow (PAD)

Cechy idealnego AED

*latwy w uzyciu

*maly

*lekki

*niedrogi

*samotestujacy

*powinien posiadac pamiec i rejestrowanie danych

Implantowany defibrylator – kardiowerter – podstawowa terapia dla chorych zagrożenie nagłym zatrzymaniem krążenia.

UDRAZNIANIE DROG ODDECHOWYCH W PROCEDURACH MEDYCYNY RATUNKOWEJ

Droznosc drog oddechowych:

*rękoczyn Esmarcha

*pozycja boczna bezpieczna

*pozycja czoło – żuchwa.

Trudnosc w utrzymaniu drożnosci drog oddechowych

*anatomiczne przyczyny trudnosci w utrzymaniu drożnosci i intubacji drog oddechowych

-krotka i nieruchoma szyja

-szczegolne uzębienie

-nieskie łuki podniebienne

-duży jezyk

-waska szpara ust

-cofnieta żuchwa

-niezdolnosc do subluksacji żuchwy

Medyczne przyczyny trudnej intubacji

*wrodzone

*nabyte

-urazowe – złamania żuchwy i odcinka szyjnego kregosłupa

-infekcyjne – zapalenie nagłośni, ropnie twarzy

-endokrynologiczne – powiekszenie tarczycy, otyłość

-nowotworowy – jezyka, szyi, jamy ustnej

-ankyloza, zapalenie stawów kręgosłupa, rzs

-ciąża

Kliniczne testy ocenijace drogi oddechowe

*skala wilsona

*skala mallampatiego - 4

*test patia – między bródka a jabłkiem Adama.

*odleglosć mostkowo – brodkowa

Przyrządowe udrażnianie dróg oddechowych:

-rurka ustno –gardłowa (guedella)

-rurka nosowo gardłowa

-maska copa

Wady rurek ustno i nosowo gardłowych:

-brak zabezpieczenia przed przedostaniem się tresci żoładka

-mozliwosc uszkodzenia tkanki

-mozliwosc prowokacji wymiotow

Sposoby alternatywne

-Combitube

-maska krtaniowa

-rurka krtaniowa

Sposoby inwazyjne

-konikopunkcja

-konikotomia

-jedynie skuteczna wentylacja przy konikopunkcji – wentylacja strumieniowa

Różniaca:

-tracheotomia -

-tracheostomia -

Zestaw do intubacji:

-rurka róznej grubości

-laryngoskop

-rurka ustno – gardłowa

-strzykawaka

-ambu

-stetoskop

-rękawiczki

-żel lignokaina

-kleszczyki

-prowadnica

Intubacja: można przeprowadzic intubacje:

-w znieczuleniu miejscowym u nieprzytomnego pacjenta

-w znieczuleniu ogólnym, u nieprzytomnego pacjenta

Techniki intubacji powyżej strun głosowych

*na ślepo

-nosowa

-przez maske krtaniowa

-po palcu

*z wizualizacja krtani

-przez usta z użyciem laryngoskopu

-laryngoskopia fiberskopowa

Techniki intubacji ponizej strun głosowych

*konikopunkcja

-intubacja wsteczna

-konikopunkcja i konikotomia

*tracheostomia

Potwierdzenie intubacji tchawicy

*inrubacja pod kontrola wzroku

1. Osłuchanie żoładka + osłuchanie prawego i lewego płuca

2. Co2 w powietrzu wydechowym (kapanometria, po 6 oddechach)

3. Obecność ruchów klatki piersiowej i skraplanie pary na sciance rurki intubacyjnej

4. Detektor przełykowy

5. Fibroskopowa wizualizacja tchawicy

Powikłania intubacji:

@1(laryngoskopia)

*uszkodzenie tkanki położonych miedzy wargami a tchawica

*wzrost ciśnienia

*zaburzenia rytmu

*skurcz i obrzek krtani

*skurcz oskrzeli

*prowokacja wymiotów

@2 (wczesne)

*intubacja przełyku

*aspiracja płucna

*przemieszczenie rurki z tchawicy

*intubacja oskrzeli

*niedrożność drog oddechowych

@3 (poźne)

*owrzodzenie strun głosowych

*odlezyna tchawicy

-zwezenie tchawicy

-perforacja tchawicy

*uszkodzenie nerwu krtaniowego wstecznego i górnego

Trudna intubacja

*brak możliwości uwidocznienia wejścia do krtani – intubacja „na slepo” choc posługujemy się laryngoskopem

Trudności intubacji:

-pełen zoładek ,otyłość, ciaża wysoka.

-uraz twarzoczaszki

-szczękościsk.

WYTYCZNE RESUSCYTACJI 2010 ALS

u dorosłych 30:2 BLS i ALS

u dzieci BLS 30:2, w ALS 15:2

oddechy 10 w resuscytacji

uciski 100/min – 120/min

uciśnięcie kl. Piersiowej do 5-6cm.

VF – migotanie - AED

VT – częstoskurcz – AED

ASY – asystolia – masaż

PEA – czynność elektryczna bez tętna – masaż.

Odwracalne przyczyny NZK:

*4 H:

-hipoksja

-hipowolemia

-hipo/hiperkaliemia/ zaburzenia metaboliczne

-hipotermia.

*4 T:

-zaburzenia zatorowo – zakrzepowe

-tamponada osierdzia

-zatrucia

-odma prężna.

WYPADKI KOMUNIKACYJNE

Zasady postępowania:

A.bezieczeństwo

B.wstępna ocena sytuacji: co, gdzie, ile, czy ludzie leżą/chodzą.

C.tel. ratunkowy

D.podejdź do pojazdu:

*ponownie ocen bezpieczeństwo

*zaparkuj własne auto w bezpiecznym miejscu i wlącz światła

*nałóż coś odblaskowego lub jaskrawego

*wylącz stacyjkę i kluczyk połóż na deskę rozdzielczą

E.ocen stan poszkodowanych:

*próbuj nawiązać kontakt słowny i ewentualnie zbierz wywiad.

*w razie braku kontaktu ocen oznaki zachowanego krążenia .

F.zaopatrz poszkodowanych do czasu przyjazdu karetki bez wyciągania z pojazdu:

*kiedy wyciągać:

a)zagrożenia życia poszkodowanego – RKO, krwotok nie do opanowania.

b)zagrożenie „środowiskowe” – pożar, przepaść, ruchliwa droga.

Mechanizmy wypadków drogowych:

*zderzenie czołowe

*boczne

*tylne

*dachowanie.

Mechanizmy urazu:

*uraz deski rozdzielczej

*uraz kolumny kierownicy

*wyrzucenie z pojazdu.

Skutki deceleracji:

*np.: rozerwanie przepony, aorty, dużych dróg oddechowych.

Następstwa urazów komunikacyjnych:

*obrażenia kręgosłupa szyjnego

*obraż. Czaszkowo – mózgowe

*obraż. Wielonarządowe

*mnogie obraż. Ciała

*wielomiejscowe złamania miednicy.

Urazy czaszkowo – mózgowe:

*uderzenie głową o szybe, słupek:

-złamanie ...

*uraz głowy i objawy ...

Bezpieczeństwo:

*aktywne – hamulec.

*bierne – poj. Bezpieczne, poduszki powietrzne.

Obrażenia ciała u pieszych:

*obrażenia kończyn dolnych

*złamania miednicy i kości udowej

*obraż głowy i kręgosłupa.