Nauka o komunikowaniu
– test zaliczeniowy
Zanim powstała dyscyplina naukowa (XVIII- XIX)
Adam Smith (1723-1790) – filozof, ekonomista – podział pracy w kolektywnych organizmach pracy wymusza komunikowanie się ludzi, podział pracy pełni funkcję środowiska komunikowania
Claude Henri de Saint Simon (1760-1825) – traktował społeczeństwo, jako organizm, którego rozwój podlega stałym prawidłowościom; sądził, że w organizmie społecznym potrzebny jest transport i tę funkcję pełni komunikowanie
Herbert Spencer (1820-1903) – rozwinął koncepcję C.H de Saint Simona; uważał, że w społeczeństwie organicznym komunikowanie to podstawowy komponent dwóch systemów: dystrybucji (sieć połączeń komunikacyjnych, drogi, kanały, mosty, koleje), regulacji (system nerwowy, zarządzanie relacjami między „centrum i peryferiami”
Psychologia tłumu: Spicio Sinele (1868-1913)
Gabriel de Tarde (1843-1904) „Opinia i tłum”-1901
Gustave le Bon (1841-1931) „Psychologia tłumu”- 1895
Kaspar Stieler- analiza prasy, jako pierwszego masowego środka przekazu
Karl Bucher- w 1884 wygłosił wykłady na uniwersytecie w Bazylei, poświecone były one prawu, socjologii, statystyce i historii prasy
Etap prekursorki – 1910-1935
John Dewey – pionier badań nad komunikowaniem
społeczeństwo istnieje dzięki procesowi przekazu społeczeństwo = przekaz
przekaz odbywa się w ramach procesu komunikowania przekaz = komunikowanie
bez komunikowania społeczeństwo nie może istnieć komunikowanie = społeczeństwo
Charles H. Cooley – definicja komunikowania – komunikowanie to jedyna droga uczenia się, mechanizm, przez który istnieją i rozwijają się ludzkie stosunki, obejmuje wyraz twarzy, postawę, gest, tonację głosu, słowo, pismo, druk.
Amerykańskie badania nad komunikowaniem
F. Balle – złoty wiek psychologii społecznej, rozkwit psychologii dokonywał się przy dominacji reprezentantów psychologii oraz socjologii
Paradygmat – zbiór zasadniczych koncepcji oraz założeń, obowiązujących w określonym czasie, dotyczących istoty świata, natury, przedmiotu badań danej dziedziny nauki
Paradygmaty w nauce o komunikowaniu – paradygmaty dominujące (behawiorystyczny, funkcjonalny, cybernetyczny), paradygmat krytyczny, paradygmat techniczny
Mass Media Resarch
Harold Lasswell – wniósł do nauki o komunikowaniu podejście politologiczne
Model aktu perswazyjnego
Funkcje mediów masowych
Utrwalanie otoczenie społecznego, w którym wyrażany jest system wartości
Podtrzymywanie relacji członków społeczeństwa i wytwarzanie reakcji na otoczenie
Przekazywanie dziedzictwa społecznego
Kurt Lewin – podejście małych grup, analiza częstego komunikowania grup i modelu grupy, w którym proces komunikowania zachodzi
Paul Lazarsfeld – podejście sondażowe, wprowadził do analizy naukowej metody statystyczne, ilościowe, jakościowe
Carl Hovland – podejście psychologiczne eksperymentalne, komunikowanie według Hovlanda – szczególny przypadek uczenia się, proces, przez który nadawca wysyła bodźce, po to, aby zmodyfikować zachowania innych jednostek, czyli odbiorców; wprowadził on psychologię eksperymentalną do badań nad komunikowanie
Cybernetyka i teoria informacji
Norbert Wiener – paradygmat cybernetyczny – teoria ta miała wpływ na powstanie matematycznej teorii komunikowania, teorii informacji, teorii systemu
Teoria informacji – podkreślenie roli informacji w rozwoju przyszłych pokoleń-społeczeństwo informacyjne
Zdaniem Wiener’a środki masowego komunikowania służą społecznej równowadze
Claude Shannon i Warenn Weaver - -twórcy matematycznej teorii komunikowania, matematycznego podejścia w nauce o komunikowaniu
Matematyczny model przekazu sygnałów – model pokazuje drogę, jaką musi pokonać informacja od początku do końca swojej podróży, dla autorów problemem były zakłócenia, celem badaczy było zbudowanie modelu minimalnie zniekształcającego informację, badaczy interesowało, z jaką dokładnością zakodowania informacji może być transmitowana przez urządzenie
Semantyka – precyzja, z którą adresat odbiera i rozumie znaczenie kodów wysyłanych przez źródła informacji
Problematyka efektywności – czy odnotowane przez odbiorcę znaczenia, zawarte w komunikacie, są zgodne z celem nadawcy
Dotyczy głównie ludzi starszych lub biedniejszych, którzy albo nie mają w ogóle dostępu do Internetu i komputera albo nie wiedzą, co z tym dostępem zrobić, nie mają kwalifikacji technologicznych
Cyfrowość – wszystkie dane są przetwarzane na cyfry, mogą być odzyskane w takiej formie ze źródeł internetowych, płyt cyfrowych, kart pamięci, następnie zostać zdekodowane i wyświetlane na ekranie, wydrukowane.
Oligitalizacja – oznacza przypisywanie zjawiskom wartości numerycznych
Hipertekstualność – odnosi się do niesekwencyjnych połączeń pomiędzy wszelkimi rodzajami danych, możliwych dzięki technice komputerowej
Hipertekst – tekst zawierający sieć odnośników do innych tekstów pozostających poza, ponad, nad nimi samymi
Mameks – maszyna, w, której dane mogły być przechowywane i wyszukiwane na zasadzie asocjacji, a nie przez alfabetyczne i numeryczne systemy indeksów bibliotecznych
Hipermediacja – stosowanie w odniesienie do efektów hipertekstualnych metod organizacji wszelkich form przekazu zapośredniczonego przez media
Wirtualność – jako termin odnoszący się do przestrzeni, w której w swoim odczuciu znajdują się uczestnicy różnych form komunikowani się za pośrednictwem Internetu, termin charakterystyczny dla kultury postmodernistycznej i społeczeństwa zaangażowanego technologicznie, w którym wiele aspektów codziennego doświadczenia jest symulowanych technologicznie
Interaktywność – świadczy o przewadze nowych mediów nad starymi, nowe media pozwalają na interaktywny odbiór, bycie interaktywnym oznacza zdolność użytkownika do bezpośredniego wpływania na przeglądane obrazy i teksty oraz możliwość ich zmiany
Interaktywność rejestrująca - odnosi się do funkcji dodawania komentarzy, jaką nowe media oferują użytkownikom, warunkiem jest rejestracja
Interaktywne tryby komunikowania – komunikowanie się za pomocą komputera stwarza możliwość łączności między osobami w ramach organizacji oraz między osobami i organizacjami
Usieciowienie – sieci o różnej skali i złożoności, zagnieżdżone w innych sieciach lub wybiórczo się z nimi krzyżujące, wszystkie są połączone w olbrzymiej sieci – Internet, użytkownik może po nim wędrować, częściowo nadzorowany i ograniczony przez zapory, hasła, prawa dostępu, wydajność posiadanego sprzętu
Symulacyjność – symulacja sama w sobie nie jest nieprawdziwa ani iluzoryczna, wszystkie symulacje są imitacjami, istnieje niezależnie od tego, czy damy się szukać, czy nie
Proces tworzenia się interpretacji danej sytuacji jest procesem konstrukcji rzeczywistość społecznej, komunikowanie to wymiana podzielonych symboli dla uzgodnienia znaczeń, jakie mają poszczególny obiekt osób współdziałających ze sobą, w koncepcji symbolicznego interakcjonizmu szczególną wagę przywiązuje się do procesu tworzenia się reprezentacji „ja”, obrazu samego siebie, struktura ta niemal w całości uzależniona jest od przekazów na temat danej osoby, którymi styka się ona w trakcie kontaktów z innymi, kontakt, komunikacja międzyludzka są zawsze niczym więcej niż wymianą znaków, w tym ujęciu komunikowanie jest najbardziej fundamentalnym procesem społecznym, komunikowanie to wymiana podzielonych symboli dla uzgodnienia znaczeń, jakie mają poszczególne obiekty osób współpracujących ze sobą
Teoria funkcjonalistyczna wyjaśnia praktyki społeczne i instytucje w kategoriach potrzeb społeczeństwa i jednostek, społeczeństwo jest tu postrzegane, jako system połączonych ze sobą działających części lub podsystemów, z których każdy wnosi swój niezbędny wkład w ciągłość i porządek, zgodnie z tą teorią media z swej natury są samosterowalne i samokorygujące się, media masowe są niezbędne w społeczeństwie dla celów: integracji i współpracy, porządku, kontroli, stabilizacji, adaptacji do zmian, mobilizacji, kontrolowania napięcia, ciągłości kultury i wartości.
Odnosi się so wpływu przemian mediów komunikacyjnych na społeczeństwo, twórcą tej teorii jest Marshal McLuhan, skupił się on na mediach samych w sobie, stwierdził, że są one przedłużeniem zmysłów człowieka, służą dokładniejszemu odbieraniu świata, technologia ma decydujący wpływ na organizację społeczną, media mają wpływ na rozwój cywilizacji, środki przekazu stały się nieodłącznym elementem niemal każdej dziedziny aktywności człowieka
Podział mediów na zimne i gorące ( stopień zaangażowania zmysłów odbiorcy w medialny przekaz); media zimne – odbiorca otrzymuje mało informacji, musi je uzupełnić używając wyobraźni, angażują jeden zmysł; media gorące – kompletny przekaz, obraz sytuacji, niski poziom uczestnictwa odbiorcy, angażują więcej niż jeden zmysł
Globalna wioska – świat jest globalną wioską, a wszyscy ludzie są jej mieszkańcami, brak zamkniętych systemów ludzkich
Środek przekazu jest przekazem – medium poza treścią jaką przekazuje niesie ze sobą określone konsekwencje społeczne, dominuje w każdej z epok, zmienia relacje społeczne, zawartość określonego medium to zawsze inne medium, liczy się jedynie forma przekazu medialnego
Termin powstał w Japonii w latach 60. XX wieku, za jego przodka uważa się społeczeństwo postindustrialne
Cechy: dominacja działalności informacyjnej, nowa technologia medialna prowadzi do powstania społeczeństwa, które cechuje się wielką i wzrastającą objętością strumienia informacji, problemy przeładowania informacyjnego, integracja działalności, wzrost i wzajemne powiązanie sieci, uzależnienie od złożonych systemów, utrata prywatności, redukcja ograniczeń czasu i przestrzeni, odpolitycznienie
Społeczeństwo sieciowe – sieci mogą służyć zarówno wykluczeniu jaki i łączeniu, struktura sieciowa odkrywa liczne nakładające się na siebie kręgi komunikacyjne o zasięgu pionowym i poziomym, idea wewnętrznego nakładania się odnosi się do stopnia zależności od innych; najważniejszą rolę ma pełnić sieć relacji i międzyludzkich powiązań, relacje opierają się na niekończących się sieciach interakcji z innymi grupami, związane z rozwojem nowych technologii
Masa – duża zbiorowość, brak zróżnicowania, raczej negatywny wizerunek, brak porządku organizacji
Proces komunikowania masowego – media masowe mają docierać do wielu odbiorców, nadawca jest często organizacją lub zatrudnionym przez nią komunikatorem, relacja jest jednokierunkowa, jednostronna, bezosobowa, między nadawcą a odbiorcą istnieje dystans fizyczny i społeczny, komunikat medialny to produkt pracy o wymiernej wartości na rynku mediów i wartości użytkowej odbiorcy, konsumenta mediów, wielka skala rozpowszechniania i odbioru, anonimowość, relacje manipulacyjne lub rynkowe, standaryzacja przekazu
Mała grupa – wszyscy znają się nawzajem, są świadomi przynależność, podzielają te same wartości
Tłum – jest liczniejszy, okazjonalny, rzadko formuje się ponownie w tym samym składzie, może on posiadać wysoki sposób tożsamości
Publiczność – stosunkowo liczna, rozproszona, trwała, zwykle formuje się wokół problemu, jej głównym celem jest wspieranie interesu lub opinii i powodowanie zmiany politycznej, jest ona nieodłącznym elementem polityki
Widownia (kinowa, radiowa) – znacznie liczniejsza od innych grup, bardzo rozproszona, członkowie nie znają się nawzajem, brak świadomości i tożsamości, nie zdolna do wspólnego działania w określonym celu, zmienny skład, nie działa samodzielnie
Masowy odbiorca – wielkie liczby, duże rozproszenie, brak interaktywności i anonimowości, hetegoniczność, brak własnej organizacji i aktywności, obiekt zarządzania i manipulacji
Teoria mediów w społeczeństwie masowym – społeczeństwo o wielkiej liczebności, zatomizowana publiczność, scentralizowane media, transmisja jednokierunkowa, samookreślenie i tożsamość ludzi uzależnione są od mediów, media wykorzystywane w celu manipulacji i kontroli
Informacja
Korelowanie
Ciągłość
Rozrywka
Mobilizacja
Model transmisji – proces transmisji pewnej porcji informacji, komunikatu określonego przez nadawcę lub źródła, komunikowanie masowe to samoregulujący się proces sterowny interesami i potrzebami widowni, które poznawane są jedynie dzięki selekcji i reakcji na to, co jest ofiarowane, model ten opierał się na amerykańskim systemie wolnego rynku mediów
Model rytualny lub transmisyjny – podkreśla wewnętrzne zadowolenie nadawcy lub odbiorcy, nie zaś tylko cele instrumentalne, wymaga wspólnoty rozumienia i emocji, jest celebracyjny, samopochłaniający
i dekoratywny, często wymaga też pewnego elementu zachowania obrzędowego dla przeprowadzenia komunikacji, komunikowanie służy przyjemności odbioru
Model rozgłosu – komunikowanie jako pokaz i przyciąganie uwagi, dostępny czas widowni jest ograniczony, komunikowanie istnieje tylko w teraźniejszości, przyciąganie uwagi jest celem samym w sobie, forma
i technika poprzedzają przekaz
Model recepcji – kodowanie i dekodowanie dyskursu medialnego, model opiera się na kilku zasadach: wielość znaczeń w przekazach medialnych, istnienie rozmaitych wspólnot interpretacyjnych, priorytetowa rola odbiorcy w określaniu znaczenia
Komunikacja interpersonalna – proces wymiany znaków i symboli, nabierających znaczenie w kontekście interakcji kilku osób, komunikacja interpersonalna jest procesem wymiany, składają się na nią znaki i symbole, tworzy znaczenia, przebiega w interakcji, wymaga obecności niewielu osób, jest relacyjna, przyczynia się do powstania związków międzyludzkich, przebiega etapami.
Komunikacja interpersonalna jest procesem wymiany – w proces ten włączeni są nadawcy i odbiorcy, porozumiewają się, wpływają na siebie nawzajem.
Na komunikację interpersonalną składają się znaki i symbole – znaki są działaniami lub reprezentacjami, mają bezpośredni związek z tym, do czego się odnoszą; symbole oznaczają lub odnoszą się do czegoś innego.
Komunikacja interpersonalna tworzy znaczenia – znaczenie jest podstawą komunikacji, jest interpretacją, którą ktoś przypisuje komunikatowi, interpretacje nie zawsze są zawarte w samym kontekście
komunikacja interpersonalna przebiega w interakcji – znaki i symbole muszą służyć za środek przekazywania znaczenia.
Komunikacja interpersonalna jest relacyjna – znaczenie znaków i symboli w komunikacji interpersonalnej może być rozumiane dzięki dwóm aspektom – treści i relacji między osobami. Wymiar treści – komunikat odnosi się do tego, czego dotyczy komunikacja; wymiar relacyjny – odnosi się do sposobu, w jaki osoby komunikujące się określają wzajemną relację.
Komunikacja interpersonalna przyczynia się do powstawania związków międzyludzkich – związek to proces interakcji zachodzący między dwiema lub więcej osobami.
Komunikacja interpersonalna przebiega etapami – komunikacja zbiera się i rozwija w czasie.
Teoria interpersonalnego oszustwa – koncentruje się na przekazywanych celowo komunikatach, które bazują na pałaszowaniu, ukryciu lub dwuznaczności
Teoria skoordynowanego gospodarowania znaczeniem – osoby żyją we wspólnym świecie, nie zakłócają swoich odrębnych tożsamości, zainteresowań
Wywodzi swoje założenia i metody z psychologii oraz socjologii.
Szkoła amerykańska: tradycja socjopsychologiczna, tradycja cybernetyczna
W badaniach nad komunikowaniem masowym, reprezentowana jest między innymi przez funkcjonalizm amerykański, na bazie którego rozwinęły się takie koncepcje, jak podejście użytkowania i korzyści, hipoteza porządku dziennego, spirala milczenia, teoria uzależnienia od mediów.
Tradycja socjopsychologiczna – H. Lasswell, P. Lazarsfeld – Lasswell wprowadził koncepcję trzech podstawowych funkcji komunikowania: utrwalenie otoczenia społecznego, podtrzymywanie relacji członków społeczeństwa, wytwarzanie reakcji na otoczenie, przekazywanie dziedzictwa społecznego jednego pokolenia do następnego
Podejście użytkowania i korzyści – koncentruje się na problematyce motywacji odbiorców, których traktuje, jako aktywne podmioty procesu komunikowania
Teoria porządku dziennego – agenda setting – zdolność mediów do konstruowania listy najważniejszych wydarzeń - M. McCombs, D. Shaw
Teoria uzależnienia od mediów – próba wyjaśnienia uzależnienia jednostek i społeczeństwa jako całości środków od nowego przekazu, media masowe rozważane są jako system informacyjny, od którego zależy proces przetwarzania i wymiany informacji na poziomie społecznym
Teoria kultywowania postaw – odwołuje się do związków między zawartością komunikowania masowego, a jego efektami i wpływem zarówno na jednostki jak i na społeczeństwo, media przyczyniają się do kreowania wyobrażeń odbiorców o rzeczywistości
Tradycja cybernetyczna
Szkoła Palo Alto – uczeni pracowali nad modelem koncentrycznym, zawierającym sprzężenie zwrotne; uważali, że należy odrzucić model wynaleziony przez matematyków, stworzyli teorię komunikowania jako interakcji
Teoria kinezjetyki – komunikowanie to proces kompleksowy, w trakcie którego używane są kanały sensoryczne, a jednym z nich jest ruch ciała
Teoria proksemiki – odmienność między uczestnikami procesu komunikowania zależy od kontekstu kulturowego
Interakcjonizm – proces komunikowania stanowił przedstawienie dramaturgiczne, a jego uczestników traktował jak aktorów odgrywających swoje role
Trzy tradycje badawcze: krytyczna, semiotyczna, socjokulturowa
Tradycja krytyczna – przeciwstawiała się głównym nurtom socjologii amerykańskiej, rozwinęły się dwa wątki badawcze: krytyka rozumu instrumentalnego, psychoanaliza
Koncepcja przemysłu kulturowego – kultura masowa stała się wytworem przemysłu kulturowego
Koncepcja racjonalności technicznej – jej autor koncentrował się a krytyce kultury cywilizacji burżuazyjnej
Teoria działania komunikacyjnego Habermasa – Habermas rozwinął koncepcje sfery publicznej, przedstawił normatywną teorią działania komunikacyjnego, teoria ta odnosi się dom sytuacji, w ramach której dochodzi do współpracy przynajmniej dwóch podmiotów – alter i ego.
Ekonomia polityczna komunikowania – środki masowego przekazu muszą być rozpatrywane jako część systemu ekonomicznego, opisują komunikowanie jako środek legitymizacji i utrzymania zadowolenia społeczno-ekonomicznego
Tradycja socjokulturowa
Teoria hegonomiczna – akcentuje czynniki ideologiczne, pozostawiając na uboczu analizę czynników ekonomicznych, podkreśla wagę mediów masowych wśród narzędzi ideologicznego oddziaływania
Cultural studies – szczególny nacisk na produkcję kultury masowej, szukano wyjaśnienia dlaczego kultura masowa gra zasadniczą rolę w integracji i podporządkuje czynniki jej przeciwstawne
Teoria przeciwstawnego dekodowania – publiczność środków masowego przekazu jest nie tylko odbiorcą, ale też źródłem przekazu
Modele dekodowania – dominujące, dekodowane, opozycyjne/przeciwstawne
Tradycja semiotyczna
Semiologia – nauka o znakach i ich zapisie i znaczeniu; nauka o znakach badająca ich życie wewnątrz społeczeństwa, ich miejsce oraz prawa, jakie nimi rządzą
Strukturalizm – orientacja kładąca nacisk na analizę struktury badanych zjawisk, a nie na ich genezę lub funkcję
Związana była z Wydziałem Socjologii i Antropologii Uniwersytetu w Chicago
Główny badacz – Robert Erza Park
Początek działalności – 1915 rok
Najważniejszą publikacją Parka: „Introduction to the Science of sociology” – 1921
Pojęcie komunikowania przez szkołę chicagowską – komunikowanie nie ogranicza się do przekazu informacji, jest to symboliczny proces, a w jego wyniku kształtuje się kultura
Park zdefiniował pojęcia: tłum, publiczność, sekta, instytucja, propaganda, ruchy masowe, moda, reforma, rewolucja
Rozważania Parka o roli prasy – prasę należy uznać za pierwszą próbę stworzenia programu badań nad komunikowaniem masowym
Powstała na bazie założonego w 1923 roku Instytutu Badań we Frankfurcie nad Menem
Powstała w latach 30. XX wieku
Badacze – T. Adorno, M. Horkheimer, H. Marcues
Odrzuciła determinizm ekologiczny, zachowując marksistowską tradycję krytyki społecznej
Kontrola nad językiem w celu utrzymania równowagi i władzy
Język jest narzędziem sprawowania władzy
Bezkrytyczna adaptacja odkryć empirycznych
Komunikowanie politycznej jest procesem dwukierunkowym zachodzącym w konkretnym otoczeniu społecznym, politycznym, medialnym, kulturowym, studia nad komunikowaniem politycznym koncentrują się na wzajemnych relacjach dwóch autonomicznych obszarów ludzkiej aktywności – polityki oraz komunikowania, zachodzi w określonej przestrzeni komunikacyjnej, obejmuje konkretną zbiorowość ludzką, wykorzystuje wszystkie dostępne kanały komunikacyjne, jest komunikatem formalnym
Komunikowanie polityczne
Dziedzina badań naukowych (perspektywa teoretyczna) – wyjaśnienie oraz zrozumienie procesów politycznych i komunikacyjnych, komunikowanie polityczne należy rozumieć jako funkcję poszerzenia sfery publicznej
Dziedzina życia politycznego (perspektywa techniczna/praktyczna) – komunikowanie polityczne jest synonimem propagandy i marketingu politycznego i wyborczego, stosowanego przez instytucje polityczne
Aktorzy polityczni - osoba, grupa lub instytucja, uczestnik życia politycznego, np. polityk, partia polityczna, prezydent, rząd; aktor polityczny stara się oddziaływać na odbiorcę za pomocą racjonalnej argumentacji oraz wpływając na jego stany emocjonalne.
Amerykanizacja – praktyki z zakresu prowadzenia kampanii wyborczych, które mają swoje korzenie w amerykańskich kampaniach i które zostały tam użyte po raz pierwszy, a następnie adoptowane przez inne kraje, rozpowszechnianie amerykańskiego stylu prowadzenia kampanii wyborczych, amerykanizacja nie jest procesem jednokierunkowym i standaryzowanym.
Profesjonalizacja – używana jest, jako określenie szeroko rozumianych zdań, które zaszły sferze komunikowania politycznego i koncentruje się głównie na okresie wyborczym lub udoskonaleniu relacji z mediami, procesowi profesjonalizacji muszą towarzyszyć – świadomość, umiejętność, gotowość do podjęcia działań zmierzających do zmiany, umiejętne zarządzanie zmianą; jednym z najważniejszych aspektów profesjonalizacji jest w indywidualnym wymiarze zdobycie umiejętności z zakresu organizacji kampanii wyborczych, korzystania z najnowszych technologii komunikowania czy szeroko pojętych relacji z mediami
Przekaz po emisji nie może spowodować żadnej reakcji, dopiero powtórzona emisja tego samego komunikatu, jest w stanie wywołać pożądany efekt
Elizabeth Noelle-Neumann
Większość ludzi, odczuwając lęk przed izolacją, wyraża opinie zgodnie, z tymi które uznaje za opinie większości, w procesie tym ważną rolę odkrywają środki masowego przekazu
Mediatyzacja polityki/ życia politycznego – polega na transformacji i modernizacji sfery publicznej oraz zmian zachowań uczestników komunikowani politycznego pod wpływem dwóch typów mediów – klasycznych środków masowego przekazu oraz nowych mediów sieciowych
Etapy mediatyzacji
I faza mediatyzacji – stopień, w jakim media stanowią najważniejsze lub dominujące źródło informacji o polityce i społeczeństwie; zostanie osiągnięta, gdy mass media będą stanowić najważniejsze źródło informacji, kanał komunikacyjny pomiędzy obywatelami i instytucjami politycznymi, a także takimi podmiotami, jak partie polityczne czy agencje rządowe
II faza mediatyzacji – stopień, w jakim media są niezbędne lub niezależne od instytucji politycznych i zakresu w jakim są regulowane; media są bardziej niezależne od rządowych i innych organów politycznych, tym samym regulowane są zgodnie z „media logic”
III faza mediatyzacji – stopień, w jakim zawartość mediów podlega „political logic” lub „media logic”; media nadal są dominującym źródłem informacji i kanałem komunikacji między częściami społeczeństwa, wzrasta znacząco ich niezależność, stają się na tyle ważne, że to nie one dopasowują się do innych podmiotów, ale te dopasowują się do mediów
IV faza mediatyzacji – stopień, w jakim aktorzy w sensie politycznym są regulowani przez „political logic” lub „media logic”; polityka i społeczeństwo są do tego stopnia przesiąknięte mediami, że te są nie do usunięcia, są niezależne od instytucji politycznych i wszystkich innych
System działania z zakresu komunikowania społecznego, społeczny proces o charakterze konstruktywnego dialogu
Prostym celem PR jest pomoc organizacjom w stworzeniu i utrzymywaniu takiego społecznego klimatu, w którym mogłaby się dobrze rozwijać
Aby działanie można było zakwalifikować do PR musi być ono świadomym, planowym, trwałym wysiłkiem budowania i pielęgnowania wzajemnego zrozumienia i zaufania wśród publiczności
Cele PR
Zasady etyczne
Zasada prawdy – zasada rzetelnej informacji, prawdziwość upowszechniających wiadomości ma być rozstrzygającym czynnikiem kwalifikowania komunikowania do PR, nie zaś korzyści nadawcy, jakie mogą mu przynieść upowszechniane wiadomości; mówienie przede wszystkim o faktach, jednoznaczność stwierdzeń, rzetelność przy doborze treści, nadawca powinien dopuszczać jednoznaczne rozpoznawanie swych intencji
Zasada otwartości informacyjnej i otwartość na prowadzenie dialogu – wykazywanie, że wiadomości kierownictwo nie traktuje jako zastrzeżonych dla siebie jest warunkiem wiarygodnej działalności PR, puste frazesy, traktowanie służby PR jako zabezpieczenia przed przedostaniem się do opinii publicznej niewygodnych faktów, dementowanie za wszelką cenę – byłoby zaprzeczeniem tej wiarygodności
Zasada partnerskiego traktowania otoczenia – zasada etyczna w kontaktach komunikacyjnych z otoczeniem, winna przejawiać się w obdarzaniu zaufaniem otoczenia, podejmowaniu dialogu konstruktywnego, uznawaniu prawa otoczenia do posiadania odmiennych interesów, stosowaniu uczciwych technik argumentacyjnych
Kodeksy etyczne
Code of Conduct
Athener Codex
Kodeks etyki IABC
SA 8000
AA 1000
GRI
Seria ISO 14000
Global Compact
Public Relations a dziennikarstwo – dziennikarstwo jest służbą społeczną realizującą prawo obywateli do informacji, punktem wyjścia dziennikarstwa są potrzeby informacyjne obywateli, PR jest działalnością społeczną, wywołaną interesem organizacji, która podejmuje się prowadzenia PR, przekaźnikiem informacji dziennikarskiej są środki masowego przekazu, PR wykorzystuje również media zakładowe
Public Relations a human relations – ze względu na identyczność części grupy na jakie oddziałuje; human relations – działalność wśród pracowników, która w części stosuje podobne lub identyczne techniki działania
Public Relations a corporate identity – ze względu na podobieństwo celu – intencjonalnego zaprezentowania się organizacji w otoczeniu, wspólna cecha – poleganie na komunikowaniu z otoczeniem, budowanie zaufania na jedność słów i czynów oraz na posługiwaniu się faktami
Public Relations a public affairs – ze względu na podobieństwo pewnych narzędzi i cel i stosowania, identyczność grup celowych, PA to dyscyplina zajmująca się utrzymywaniem kontaktów z władzami, instytucjami politycznymi, opiniotwórczymi
Public Relations a publicity – publicity przedstawia przedmiot swego działania wyłącznie w pozytywnym świetle, bez względy na stopień, w jaki to odpowiada prawdzie, wykorzystuje najniższe instynkty odbiorców, PR posługuje się dialogiem nastawionym na ugodę, konstruktywnym, zna dokładnie adresata swych wypowiedzi
Public Relations a propaganda – zarówno PR jak i propaganda wykorzystują stan opinii publicznej, w propagandzie chodzi o szybki efekt, a nie o obiektywną prawdę, kryteria moralne są mało istotne, nie istnieją zasady etyczne
Public Relations a agitacja – wspólne jest to, że wpływają na opinię publiczną, agitacja oddziałuje głównie na opinię ważną z punktu widzenia działalności politycznej, unika rzeczowych elementów, karci przeciwników poglądów, nie wyklucza mówienia nieprawdy, PR nie wyklucza żadnej części społeczeństwa, nie doprowadza do polaryzacji społeczeństwa
Public Relations a marketing – zwarte systemy postępowania przedsiębiorstw, podporządkowane systemom zadań i różnym funkcjom kierowniczym, marketing integruje te decyzje i aktywności społeczeństwa, ketów są powiązane z rynkiem i zbytem, funkcja PR obejmuje wszystkie decyzje i aktywności wyrażające politykę kierownictwa przedsiębiorstwa wobec całego otoczenia tego przedsiębiorstwa i jego opinii, a nie tylko wobec rynkowych kontrahentów
Public Relations a reklama – treścią informacji reklamowej jest przede wszystkim produkt lub usługa, treścią PR są decyzje przedsiębiorstwa, reklama dotyczy przedmiotów zaopatrzenia, a PR całości gospodarowania podmiotów, na które wpływa, reklama zawsze wpływa jednocześnie na stan emocjonalny i myslowy swojego adresata, wykorzystuje nieosobowe formy komunikowania, PR posługuje się w najszerszym stopniu osobistą i bezpośrednią komunikacją
Tendencja do trywializacji
Uwarunkowania rynkowe w decyzjach dotychczasowych treści przekazu
Eksploatacja słabszych konsumentów
Propaganda konsumeryzmu
Utowarowienie kultury i relacji z odbiorcą
Redukcja integralności kulturowej
Nadmierna zależność od reklamy
Zysk staje się motywem nadrzędnym
Stosunki komercyjne w komunikacji tworzą dystans i stwarzają pole do wyzysku
W swojej Werski komercyjnej relacja komercyjna nie wspiera budowania wzajemnych więzi lub wspólnego poczucia tożsamości
Rodzaj komunikowania perswazyjnego obejmujący techniki i działania podejmowane w celu zwrócenia uwagi na produkt, usługę lub ideę
Pierwotną funkcją reklamy było udzielanie informacji o towarach i źródłach zakupu
Obecnie reklama spełnia funkcje: prezentacji, kształtowania popytu, tworzenia i utrzymywania rynków zbytu
Posługuje się środkami wizualnymi (wydawnictwa, ogłoszenia prasowe, plakaty, filmy, telewizja, neony, a także opakowania, wystawy itp.) oraz audioakustycznymi (radio, uliczne gigantofony, informacja telefoniczna itp.)
Reklama to wszelka płatna forma nieosobowego przedstawiania i promowania towarów, usług lub idei przez określonego nadawcę
Reklama jest formą oddziaływania na rynek i odbiorców
Reklama jest informacją odbieraną przez adresata, która wywołuje efekty komunikacyjne mające zasadniczy wpływ na to, czy dojdzie do zakupu. Przekaz reklamowy nakłania do zakupu dóbr i usług.