INFORMACJE NA TEMAT PISANIA PRAC MAGISTERSKICH
Praca powinna się składać przynajmniej z trzech rozdziałów.
Pracę należy pisać w formie bezosobowej.
Plan pracy:
Strona tytułowa - wraz z tytułem pracy także w języku angielskim - wg wzoru;
Oświadczenie (druk z Dziekanatu), iż praca została napisana samodzielnie;
Podziękowania dla promotora (jeśli Student tego zapragnie);
Spis treści;
Wstęp;
Tytuł rozdziału;
Tytuł rozdziału;
Tytuł rozdziału;
Zakończenie;
Przypisy (jeśli nie są umieszczone na dole każdej strony rozdziałów);
Bibliografia;
Wykaz tabel;
Wykaz rycin;
Wykaz fotografii;
Wykaz skrótów ( o ile w pracy występują - typu „rtg”, „EEG");
Streszczenie pracy w języku angielskim (objętość do 1 strony znormalizowanego maszynopisu);
Aneks (ewentualnie) - np. kwestionariusz ankiety użytej do badań, makieta, płyta CD, obszerniejszy materiał zdjęciowy, etc.
Promotor powinien zatwierdzić plan i zgłosić zastrzeżenia do jego konstrukcji przed rozpoczęciem badań przez studenta.
Budowa wstępu:
Wyjaśnienie najważniejszych słów w tytule, podanie najważniejszych definicji pojęć, którymi będziemy się w pracy posługiwać oraz ich autorów. Uzasadnienie, dlaczego wybrano taki, a nie inny temat pracy. Postawienie hipotezy badawczej, o ile nie jest umieszczona w I rozdziale (w formie twierdzącej), ukazanie celów pracy (może być forma twierdząca, może być pytająca). Krótkie opisanie materiału oraz metod badań. Wyjaśnienie, gdzie i kiedy badania do pracy magisterskiej przeprowadzono. Wymienienie osób, które wcześniej prowadziły na ten lub podobny temat badania. Wymienienie kilku najważniejszych prac, z których skorzystano podczas pisania rozprawy. Opisanie budowy pracy magisterskiej (ewentualne - przecież można się zorientować czytając spis treści). Zamieszczenie podziękowań dla osób, które pozwoliły przeprowadzić badania, o ile nie miały one miejsca w jednostce pracy Promotora, bądź w sposób szczególny pomogły (np. udostępnienie fotografii, dodatkowe konsultacje).
Budowa zakończenia:
Zakończenie obejmuje problemy zawarte w podsumowaniach poszczególnych rozdziałów oraz odpowiedź na postawioną we Wstępie, bądź w I rozdziale hipotezę badawczą. Zakończenie powinno zawierać stwierdzenie, iż hipoteza (należy ją podać w pełnym brzmieniu) została obalona lub potwierdzona. Zakończenie nie może być powtórzeniem wniosków z badań, aczkolwiek można do niektórych, najważniejszych lub najbardziej zaskakujących jeszcze raz się odnieść.
Budowa rozdziału poświęconego badaniom własnym:
Cele badań. Materiał i metody. Wyniki oraz ich omówienie. Dyskusja (opcja - może być kolejnym osobnym rozdziałem - np. „Wyniki badań własnych w świetle literatury”). Wnioski.
Streszczenie:
Powinno zawierać hipotezę, cele badania, procedury badawcze (dobór materiału i metody badań), najważniejsze wyniki oraz wnioski. Należy podkreślić istotne aspekty rozprawy.
Uwagi techniczne:
W pracy powinny być ponumerowane tylko rozdziały (cyfry rzymskie), inne części pracy nie są numerowane (vide plan pracy). Tabele są numerowane cyframi rzymskimi, a ich tytuły umieszczane na górze, ryciny - arabskimi, a ich podpisy usytuowane są na dole. Stosujemy tylko jedną czcionkę ( Times New Roman - 14 pkt, bądź Arial - 12 punktów), odstęp: 1,5. W tabelach można używać mniejszej czcionki. Pracę piszemy tylko na jednej stronie kartki formatu A-4 - druga pozostaje czysta. Pogrubienia stosowane są w tytułach poszczególnych części pracy. Nie stosujemy w tekście pogrubień i podkreśleń. Zdania cytowane dobrze byłoby poza cudzysłowem zaznaczyć kursywą. Rozdziałów i innych części pracy nie rozpoczynamy od samej góry strony - należy rozpocząć pisanie tytułu po dwóch - trzech pustych linijkach.
Margines wewnętrzny - 5 cm, margines zewnętrzny - 1 cm.
Literatura:
Chociaż w pracy dyplomowej powinny znajdować się przypisy z powołaniem się na konkretną stronę piśmiennictwa, umieszczone na dole strony lub na końcu pracy, w praktyce stosuje się różne sposoby zapisu (np. kwadratowe nawiasy w tekście), do których przyzwyczajeni są Promotorzy prac (np. Vancouver Style). Jeśli przyjęto określone zasady, należy konsekwentnie ich przestrzegać. Zbiorczy spis piśmiennictwa powinien znajdować się na końcu pracy - w zależności od upodobań Promotora - może być to wykaz alfabetyczny lub w kolejności cytowania.
Praca powinna być oparta na przynajmniej 50 pozycjach piśmiennictwa. Nazwy czasopism pisane są w formie skrótowej, według Index Medicus (Medline). W pracach biomedycznych najczęściej stosowane są zasady zamieszczone przez Bibliotekę PUM na stronie internetowej („Bibliografia załącznikowa”), chociaż niezbyt często autorzy wymieniają numer ISBN, wydanie, bowiem większość czasopism tego już nie wymaga. Przy pracach tłumaczonych, po tytule i przecinku podawać się powinno dodatek: tłum.: A. Kowalski, etc. Przez pominiecie nazwiska tłumacza dochodzi do naruszenia praw autorskich. Przy dokumentach elektronicznych pozyskanych z Internetu, konieczne jest podanie autora, tytułu, adresu strony i daty dostępu.
Typowy przykład zapisu do prac dyplomowych do bibliografii końcowej:
Czasopismo: Bednarowska A., Bińkowska M., Dębski R.: Leczenie endometriozy - stan obecny i nowe trendy w terapii. Ginek Dypl 2006;8:22-26., lub: Bednarowska A., Bińkowska M., Dębski R.: Leczenie endometriozy - stan obecny i nowe trendy w terapii. Ginek Dypl 2006, t. 8, s. 22-26.
Rozdział: Philips S.J., Whisnant J.P.: Hypertension and stroke. [ W:] Laradh J.H., Brenner B.M. (red.): Hypertension: pathophysiology, diagnosis and management. New York: Raven Press; 1995, s. 465-478.
Materiały konferencyjne:
Kimura J., Shibasaki.: Nicotine-sensitive writer's cramp [In:] Kimura J., Shibasaki H. (eds.): Recent advances in clinical neurophysiology. Proceedings of the 10th International Congress of EMG and Clinical Neurophysiology; 1995 Oct. 15-19; Kyoto, Japan. Amsterdam: Elsevier; 1996, pp. 111-115.
Pomiędzy przypisem a pozycją bibliografii jest ta różnica, iż w przypisie imiona lub inicjały imion występują najpierw, podaje się również konkretną stronę, bądź strony, a nie całość artykułu.
Najczęściej popełniane w pracach magisterskich błędy:
Brak hipotezy, brak odpowiedzi na nią.
Zbyt szeroki w stosunku do zawartości pracy tytuł.
W wielu drukowanych pracach spotkać się można z błędnym użyciem słowa „metodyka”, zamiast „metoda” badań. Studenci (i nie tylko) powielają ten błąd.
Zła numeracja tabel i rycin (najczęściej arabska), nieprawidłowo umieszczone podpisy pod rycinami i fotografiami (powinny być pod obiektem, a nie nad).
Brak ujednoliconej bibliografii, mieszanie różnych sposobów zapisu, niedostateczna informacja o numerach i tomach, podawanie imienia w pełnym brzmieniu, kiedy indziej inicjału, błędna interpunkcja.
Umieszczanie w piśmiennictwie prac, na które się nie powoływano w tekście.
Numerowanie wszystkich części pracy, tj.: Wstępu, Zakończenia, Bibliografii.
Pomimo zajęć ze statystyki, podawane są tylko wyniki procentowe badań ankietowych, często bez odniesienia do danych związanych z wiekiem, wykształceniem, etc. W wykresach często brak liczby „n”.
Źle postawione znaki cudzysłowu - nie obok innych znaków zdania, lecz oddzielone spacją - owocuje ten błąd posądzeniem o plagiat po programie antyplagiatowym (np.: „Ala ma kota” - poprawnie a nie: „ Ala ma kota ”.
Używanie źródeł nienaukowych - np. „Wikipedii”, artykułów z tygodników, artykułów nienaukowych z Internetu.
Korzystanie z przestarzałych pozycji piśmiennictwa.