. I. Prowadzący:
II. Temat: Średniowieczne postawy wobec dzieciństwa.
III. Cel ogólny: Zapoznanie studenta z sytuacją dziecka w średniowieczu.
IV. Cele operacyjne:
Student powinien znać dwie średniowieczne postawy wobec dzieciństwa.
Student powinien wiedzieć jakie zaszły zmiany dotyczące:
wieku dzieci,
dyscypliny.
od średniowiecza, aż do współczesności.
V. Metody nauczania:
praca z tekstem;
praca w grupie
pogadanka.
VI. Pomoce dydaktyczne:
tekst.
VII. Przebieg lekcji:
1. Dwie średniowieczne postawy wobec dzieciństwa:
a. Mignotage (rozpieszczanie.( P. Aries, 1995, s. 157)
b. Postawa uświadamiająca sobie niewinność i słabość dziecka. .( P. Aries, 1995, s. 157)
2. Postawy związane z wiekiem uczniów:
a.. Od XIV do XVII w.
- wiek dziecka nie odgrywał znacznej roli.
- rozpoczynając naukę dziecko wkraczało od razu w świat dorosłych, zasiadało w ławce razem z dorosłym co świadczyło o tym, iż wiek słuchaczy był bez znaczenia.
- podzielenie populacji szkolnej na dwie grupy.
- tylko jedna sala i jeden nauczyciel na wszystkich uczniów,
- brak opieki rodziców,
- dziecko mieszka z obcymi osobami dorosłymi. ( P. Aries, 1995, s. 139-141)
b. Od XVII do XVIII w.
- oddzielenie dzieci w wieku 9-10 lat od innych uczniów szkoły,
- wyodrębnienie pierwszego okresu dzieciństwa.
- dawne wymieszanie wieku dzieci od 10 do 14 lat, młodzież w wieku od 15 do 18 lat oraz 19-25- letni młodzieńcy chodzący do tych samych klas.
- brak potrzeby oddzielenia dzieci starszych od młodszych. ( P. Aries, 1995, s. 146-147)
c. XIX w.
- następuje oddzielenie dzieci 12-13- letnich od tych młodszych
- następuje coraz bardziej rygorystyczne powiązanie wieku z klasą.
- nauczyciele przyzwyczaili się ustalać skład klas w zależności od liczby lat uczniów. .( P. Aries, 1995, s. 147 -148)
3.Postawy związane z dyscypliną dzieci:
a. Od XIV do XVII w.
- początkowy brak zewnętrznej dyscypliny i hierarchii szkolnej.
- pojawia się idea ułomności dzieciństwa.
- zostają ustanawiane coraz bardziej rygorystyczne systemy dyscyplinarne.
- trzy charakterystyczne cechy systemu:
stały nadzór,
donosicielstwo,
kary cielesne.
- stosowanie kar cielesnych wyłącznie na dzieciach i młodzieży,
- poddanie wszystkich dzieci degradującemu reżimowi. .( P. Aries, 1995, s. 149-152)
b. Od XVII do XIX w.
- brak praktykowania upokarzania dzieci w celu wyodrębnienia dziecin stawa,
- zaprzestanie wymierzania chłosty uczniom.
- zanik praktykowania donosicielstwa,
- rozluźnienie dyscypliny, która wiąże się z nową orientacją dyscypliny,
- - zaczęto budzić w dziecku ,,dorosłe” poczucie odpowiedzialności i godności. .( P. Aries, 1995, s. 152-153)
BIBLIOGRAFIA
P. Aries, Historia dzieciństwa: dziecko i rodzina w dawnych czasach. Gdańsk 1995, s. 139-163)