Ilona Jankowska kl. IV t
Opisz style kierowania - dokonaj ich oceny i wskaż jaki typ kierownika chciałbyś spotkać w swojej pracy zawodowej i dlaczego.
Styl kierowania jest to sposób postępowania przełożonego w stosunku do swoich podwładnych, odzwierciedlający najczęściej jego cechy osobowościowe lub przekonania o skutecznym zarządzaniu personelem.
Sposób, w jaki kierownik zespołu sprawuje władzę, jest bardzo ważny dla efektywności działania podległych mu pracowników. Efektywny kierownik to taki, który zapewnia swoim podwładnym poczucie siły zamiast niemocy, sprawia, że pracownicy czują się odpowiedzialni za własne zachowania, czują się dobrze w swoim zawodzie oraz chętnie wykonują swoja pracę.
Klasyfikacji stylów kierowania jest bardzo wiele lecz generalnie wyróżnia się trzy podstawowe i najważniejsze: styl autokratyczny, demokratyczny oraz liberalny (nieingerujący).
· Kierownik autokrata wyznacza cele i kieruje aktywnością grupy, opierając się głównie na przymusie oraz na bezwzględnym podziale na kierujących i kierowanych. Wszystkie decyzje podejmuje sam. Przydziela zadania, określa czynności, wydaje rozkazy i polecenia.
Podwładni raczej nie przejawiają inicjatywy, są całkowicie podporządkowani przełożonemu . Wynika to najczęściej z dyktatorskich tendencji kierownika. W takiej sytuacji często występuje wyobcowanie z zespołu, zniechęcenie, apatia i brak zaangażowania pracowników, przez co trudno jest osiągnąć sukces na rynku.
Uważam, że nie sprzyja on integracji zespołu pracowniczego, gdyż do twórczego myślenia nikogo nie da się zmusić: groźby i kary nie wystarczają. Do tego potrzebne jest odczucie wewnętrznej potrzeby wykonywania sensownej pracy, osiąganie indywidualnego sukcesu i samorealizacji. Podwładni podporządkowani takiemu stylowi kierowania mają bardzo słabą motywację do pracy czego powodem jest niezadowolenie z kierownika, frustracja, zniechęcenie, apatia i brak zaangażowania.
· Kierownik demokrata stara się stworzyć atmosferę wzajemnego zaufania. Podejmuje decyzje po konsultacji ze swoimi pracownikami. Zachęca członków zespołu do dyskusji i współdecydowania o celach, przedmiocie i zakresie własnej aktywności. Częściej nagradza niż karze.
Kierownik taki nie tylko kontroluje swoich podwładnych lecz również sam bierze udział w pracy. Charakteryzuje go życzliwy stosunek do podwładnych, sprawiedliwa i obiektywną oceną pracy wszystkich podwładnych oraz kultura we wzajemnych kontaktach.
Taki styl kierowania daje pracownikom poczucie osobistej wartości, pobudza do wspólnego celu. Pracownicy są informowani o najbardziej istotnych problemach i zadaniach realizowanych przez inne zespoły. Styl ten umacnia zaufanie do kierownika i jego decyzji, a pracownicy są zaangażowani w realizację celów oraz ogólnie jest dobra współpraca w zespole.
· Kierownik liberał - jest typem pasywnym, unika interwencji. Pozostawia członkom zespołu pełną swobodę. Na pytanie odpowiada zgodnie z oczekiwaniami pytającego i nie przedstawia na ogół własnych koncepcji, nie podejmuje żadnych decyzji. Wykazuje brak zainteresowania sprawowanymi funkcjami kierowniczymi, poza ogólną troską o wykonanie zadań. Unika ocen ludzi i nie pobudza do działania. Nie nagradza ale również i nie karze.
Takie kierowanie prowadzi do chaosu, w pewnym momencie ważniejsza staje się struktura nieformalna w grupie, a po pewnym czasie często wyłania się nowy przywódca, ponieważ ten jakby rezygnuje z pełnienia swoich funkcji kierowniczych. Kierownik liberał w żaden sposób nie motywując swych pracowników doprowadza do bardzo niskiej jakości i efektywności pracy.
Myślę, że funkcje kierownika są wtedy efektywniejszy, gdy potrafi on podszywać się w różne style kierowania, dobierając ten najodpowiedniejszy do danej sytuacji. Jednak podsumowując, muszę odpowiedzieć na pytanie: „jaki typ kierownika chciałabyś spotkać w swojej pracy zawodowej?”. Myślę, że opisując poszczególne style odpowiedź nasuwa się sama. Otóż według mnie, najbardziej korzystnym przełożonym, nie tylko dla rozwoju firmy, ale również i we wzajemnych stosunkach pracowników, jest kierownik demokrata. Wyobrażając sobie, że jestem pracownikiem w grupie, której „rządzi” kierownik demokrata, praca w takim zespole byłaby bardzo przyjemna, a jak wiadomo człowiek pracujący w miłej atmosferze, będąc zadowolonym z tego co robi, spełnia się w pracy, co zwiększa jakość i ilość pracy. Demokratę najtrafniej charakteryzuje zwrot: „my zdecydowaliśmy, my zrobiliśmy...”. Uważam, że dyktatorskie działanie zachęca do wspólnej pracy i daje większe szanse prawidłowego rozstrzygnięcia trudnych spraw, integruje pracowników do osiągania wspólnych firmowych celów. Przyjazne stosunki w pracy oraz zadowolenie z kierownika powodują silną motywację i wysoką jakość pracy. Dobry przywódca musi być również klarowny, szczery, elastyczny i bezpośredni w komunikacji z pracownikami. Musi potrafić mobilizować ludzi do nadzwyczajnego wysiłku, sprawiać, że zaangażowanie podwładnych w realizowane zadania wynika nie z obawy i zastraszenia, posłuszeństwa i obowiązku - ale z entuzjazmu, zapału i chęci sprostania oczekiwaniom. Sam przywódca natomiast będzie wtedy postrzegany jest jako wzór i symbol pozytywnych wartości.
Czy to jest przepis na sukces? ... nie wiem, ale z cała pewnością w swojej przyszłej pracy zawodowej chciałabym aby moim przełożonym był właśnie kierownik demokrata.