1. Proces pielęgnowania to:
a) oparte na wiedzy fachowej pomaganie człowiekowi w sprawach znaczących dla utrzymania zdrowia
b) asystowanie człowiekowi w osiąganiu zdrowia
c) koncepcja i naukowa metoda pielęgnowania, której celem jest podniesienie jego poziomu i efektywności
d) dokumentowanie poszczególnych etapów opiekowania się chorym
2. Koncepcja procesu pielęgnowania powstała:
a) w Wielkiej Brytanii po utworzeniu pierwszej szkoły pielęgniarskiej
b) w Stanach Zjednoczonych w latach 60-tych XX wieku
c) w Polsce po utworzeniu pierwszego Wydziału Pielęgniarstwa przy Akademii Medycznej w Lublinie
d) w żadnym z wymienionych okresów
3. Definicja pielęgniarstwa przyjęta przez Międzynarodową Radę Pielęgniarek została opracowana przez:
a) F. Nightingale
b) V. Henderson
c) D. Orem
d) H. Peplau
4. Diagnoza pielęgniarska to:
a) zmodyfikowana do potrzeb procesu pielęgnowania diagnoza medyczna
b) opis sytuacji zdrowotnej pacjenta
c) określenie stanu, problemu lub potrzeb pacjenta/rodziny, na które swoją interwencją może wpłynąć pielęgniarka
d) rozpoznawanie zakresu koniecznych działań pielęgniarki
5. Diagnoza pielęgniarska powinna obejmować:
a) problem aktualnie występujący u chorego
b) problem, który może wystąpić u chorego
c) przyczynę problemu aktualnego lub potencjalnego
d) wszystkie wymienione wyżej komponenty
6. Przykładem prawidłowo sformułowanej diagnozy pielęgniarskiej jest określenie:
a)Problemy związane z założeniem cewnika Foleya
b)Niedrożność cewnika Foleya
c)Ryzyko infekcji dróg moczowych z powodu założenia cewnika Foleya
d) wszystkie wymienione wyżej określenia się poprawnie sformułowaną diagnozą pielęgniarską
7. Wyznaczanie celów opieki w procesie pielęgnowania polega na:
a) wspólnym z pacjentem określeniu jego problemów/potrzeb
b) jasnym określeniu koniecznych interwencji pielęgniarki
c) określeniu pożądanego stanu jaki zakłada się osiągnąć lub utrzymać poprzez działania pielęgniarskie
d) określeniu priorytetów w opiece nad chorym
8. Ocena końcowa w procesie pielęgnowania jest to:
a) jasne określenie wiedzy i umiejętności pielęgniarek opiekujących się chorym
b) wyciąganie wniosków co do jakości opieki nad pacjentem
c) poznanie opinii pacjenta o świadczonej przez pielęgniarki opiece
d) porównanie osiągniętych rezultatów pielęgnowania z założonymi celami
9. Cechami procesu pielęgnowania odróżniającymi go od podejścia zadaniowego są:
a) dokumentowanie wykonanych zadań; primary nursing
b) indywidualne podejście do pacjenta, ciągłość opieki
c) satysfakcja pacjenta, niższe koszty opieki
d) zbiorowa odpowiedzialność za wyniki pielęgnowania, wyższa jakość opieki pielęgniarskiej
10. Termin primary nursing oznacza:
a) system organizowania opieki nad pacjentem polegający na przydzielaniu zadań poszczególnym pielęgniarkom
b) szereg działań pielęgniarskich wykonywanych wobec pacjenta/rodziny przez tę samą pielęgniarkę przez cały czas pobytu chorego w szpitalu
c) pielęgniarkę koordynującą opiekę nad pacjentem przez cały czas jego pobytu w szpitalu
d) pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej
11. Teoria pielęgniarstwa zawiera:
a) wiedzę teoretyczną z zakresu pielęgniarstwa
b) historyczną perspektywę rozwoju pielęgniarstwa
c) system twierdzeń i hipotez dotyczących pielęgniarstwa
d) definicje pojęć istotnych dla pielęgniarstwa oraz relacje pomiędzy nimi.
12. F. Nightingale określa zdrowie jako:
a) brak choroby
b) zdolność do racjonalnego wykorzystywania własnych sił w celu osiągnięcia rozwoju i szczęścia
c) zdolność adaptacji do środowiska
d) zdolność pokonywania przeszkód ze strony środowiska
13. Choroba zdaniem F.Nightingale powstaje na skutek:
a) brak higieny osobistej
b) zaniedbań ze strony osób opiekujących się człowiekiem
c) różnych braków ze strony środowiska
d) działania mikroorganizmów
14. Pielęgniarstwo wg. F. Nightingale jest:
a) służbą Bogu, sztuką
b) dostosowaniem środowiska do potrzeb człowieka
c) wyręczaniem pacjenta po to, aby odzyskał siły
d) wszystkie wymienione powyżej określenia są poprawne
15. Według F. Nightingale najlepszym sposobem gromadzenia informacji o pacjencie jest:
a) taktowne zadawanie pytań
b) obserwacja zachowań pacjenta
c) studiowanie dokumentacji lekarskiej
d) wykonywanie różnych pomiarów
16. Pacjent w koncepcji F.Nightingale jest:
a) osobą bierną, biorcą opieki
b) osobą całkowicie posłuszną lekarzowi i pielęgniarce
c) partnerem w procesie leczniczo-pielęgnacyjnym
d) osobą nadrzędną w stosunku do pielęgniarki
17. V. Henderson wymienia w swojej teorii:
a) 12 potrzeb człowieka
b) 14 potrzeb człowieka
c) 14 komponentów pielęgnowania
d) odpowiedzi b i c są poprawne
18. Wśród potrzeb człowieka opisanych przez V. Henderson można wyróżnić potrzeby:
a) wyłącznie biologiczne
b) biologiczne i psychiczne
c) biologiczne, psychiczne i społeczne
d) biologiczne, psychiczne, społeczne i duchowe
19. Termin asystowanie w definicji pielęgniarstwa V. Henderson należy interpretować jako:
a) pomaganie człowiekowi w osiąganiu siły, woli i wiedzy niezbędnych do samoopieki
b) zastępowanie chorego lub zdrowego w tych czynnościach, które są niezbędne dla zaspokojenia potrzeb jeśli nie ma on stosownej do tego siły, woli i wiedzy
c) pomaganie w osiąganiu jak najpełniejszej niezależności w zaspokajaniu potrzeb
d) uczenie i wspieranie człowieka zdrowego, chorego i umierającego
20. Definicja pielęgniarstwa V. Henderson jest najbardziej zbliżona do definicji:
a) F. Nightingale
b) H. Peplau
c) D. Orem
d) B. Neuman
21. Na poziom zdrowia zdaniem V. Henderson wpływa:
a) aktywność własna jednostki
b) wiek, możliwości intelektualne, stan emocjonalny
c) uwarunkowanie kulturowe
d) wszystkie wymienione wyżej czynniki
22. Zdrowie według H. Peplau to:
a) symbol ruchu naprzód
b) rozwój osobowości w kierunku twórczego, konstruktywnego i produktywnego życia
c) optymalny poziom lęku
d) wszystkie wyżej wymienione określenia
23. Osoba jest określana przez H. Peplau jako:
a) organizm, który dąży do zmniejszenia napięcia wyzwolonego przez potrzeby
b) ciągle rozwijający system adaptacyjny
c) istota zdolna do samodzielnego myślenia i nawiązywania relacji z innymi ludźmi
d) jednostka bio-psycho-społeczna
24. Planowanie opieki (jako etap procesu pielęgnowania) odpowiada w teorii H. Peplau fazie:
a) orientacji
b) identyfikacji
c) eksploatacji
d) rozwiązania
25. Rola doradcy opisywana przez H. Peplau polega na:
a) jasnym określeniu jak należałoby postąpić, aby rozwiązać problem
b) zasugerowaniu sposobu rozwiązania problemu z jednoczesnym zaznaczeniem, że jest to tylko zdanie osoby doradzającej
c) obiektywnym opisaniu najbardziej sprawdzonych sposobów rozwiązania problemu
d) pomaganiu w rozpisaniu problemu i znalezieniu sposobów samodzielnego radzenia sobie z nim
26. Zdaniem H. Peplau podstawowym warunkiem prawidłowego przebiegu relacji pielęgniarka-pacjent jest:
a) znajomość siebie, postawa akceptacji, umiejętność komunikowania się
b) brak uprzedzeń, umiejętność obserwacji, znajomość technik terapeutycznego komunikowania się
c) tolerancja, indywidualne podejście do pacjenta, umiejętność rozwiązywania problemów
d) doświadczenie, niedocenianie pacjenta, umiejętność podejmowania decyzji
27. Celem pielęgnowania według N. Roper jest:
a) pomoc w realizowaniu aktywności życiowych z uwzględnieniem wieku i czynników wpływających na realizację tych aktywności
b) pomoc w zaspokajaniu potrzeb poprzez odpowiednie ukierunkowanie aktywności życiowych człowieka
c) przywrócenie lub utrzymanie możliwie pełnej niezależności w podejmowaniu i realizowaniu aktywności życiowych
d) zapewnienie indywidualnego podejścia w realizowaniu aktywności życiowych
28. Aktywności życiowe według N. Roper których nie uwzględnia V. Henderson wśród potrzeb człowieka to:
a) wyrażanie seksualności, umieranie
b) sen, komunikowanie
c) oddychanie, poruszanie się
d) kontrolowanie temperatury ciała, praca i rozrywka
29. Do czynników wpływających na realizację aktywności życiowych w modelu N.Roper należą czynniki:
a) biologiczne, psychologiczne, socjokulturowe, środowiskowe, polityczno-ekonomiczne
b)fizjologiczne, psychologiczne, środowiskowe, kulturowe, duchowe
c) biologiczne, psychospołeczne, religijne, polityczne, ekonomiczne
d) fizjologiczne, psychospołeczne, kulturowe, środowiskowe, polityczno-ekonomiczne
30. Teoria D. Orem należy do:
a) potrzeb
b) systemów
c) relacji międzyludzkich
d) pól energetycznych
31. Samoopieka wg. D. Orem to:
a) wrodzona zdolność człowieka do opiekowania się sobą
b) wyuczona aktywność, którą człowiek podejmuje i kontynuuje w celu utrzymania zdrowia, życia i dobrego samopoczucia
c) zapotrzebowanie człowieka na opiekę
d) potrzeby człowieka: uniwersalne, rozwojowe i w zaburzeniach stanu zdrowia
32. Do wystąpienia deficytu samoopieki dochodzi w sytuacji:
a) ograniczenia lub niezdolności do zaspokajenia potrzeb
b) zwiększonego zapotrzebowania na opiekę
c) braku równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem na opiekę a zdolnością do samoopieki
d) we wszystkich wyżej wymienionych sytuacjach
33. Określenie deficytów w zakresie samoopieki odpowiada:
a) gromadzeniu danych
b) diagnozie pielęgniarskiej
c) określeniu celów
d) planowaniu opieki
34. Potrzeby rozwojowe w teorii D. Orem oznaczają:
a) potrzeby pojawiające się w określonym wieku
b) potrzeby występujące w sytuacjach zagrażających rozwojowi człowieka
c) potrzeby uniwersalne związane z utrzymaniem życia, zdrowia i prawidłowego rozwoju w poszczególnych etapach rozwojowych
d) odpowiedzi b i c
35. Termin dewiacja w teorii D. Orem oznacza:
a) patologiczne zachowania człowieka
b) zaburzenia psychiczne występujące u człowieka
c) zaburzenia przystosowania społecznego
d) odchylenie od stanu zdrowia (choroba, niepełnosprawność)
36. Asystowanie w samoopiece polega na:
a) działaniu za pacjenta
b) wspieraniu, uczeniu, udzielaniu wskazówek
c) częściowym kompensowaniu ograniczeń w samoopiece
d) umiejętnym stosowaniu wymienionych wyżej metod pomagania w zależności od rodzaju deficytu samoopieki
37. Teoria B. Neuman należy do teorii:
a) potrzeb
b) systemów
c) relacji międzyludzkich
d) pól energetycznych
38. Według B. Neuman człowiek jest:
a) systemem otwartym, który składa się z części pozostających ze sobą we wzajemnych współzależnościach
b) systemem adaptacyjnym
c) istotą biopsychospołeczną pozostającą w ciągłej interakcji ze społeczeństwem
d) organizmem żywym charakteryzującym się refleksyjnością w stosunku do siebie
39. Zdrowie według B. Neuman to:
a) stan optymalnej równowagi i stabilności systemu
b) brak oddziaływania stresorów na człowieka
c) stan integracji bio-psycho-społecznej
d) adaptacja człowieka do środowiska
40. Interwencje pielęgniarki według B. Neuman polegają na:
a) zaspokajaniu potrzeb człowieka
b) pomaganiu w osiągnięciu możliwie pełnej niezależności od innych osób
c) ułatwieniu adaptacji od środowiska
d) stosowaniu prewencji pierwotnej, wtórnej i trzeciego stopnia