Ratownictwo Medyczne 06.04.2011

Temat: Podstawowe zabiegi BLS przyrządowe.

BLS – podstawowe zabiegi reanimacyjne.

Ratownik medyczny wykonujący podstawowe, przyrządowe zabiegi reanimacyjne korzysta z przeznaczonego do tego celu sprzętu ratowniczego. Zestaw reanimacyjny powinien być w podstawowym wyposażeniu zakżdego ambulansu. Składają się na nie:

1. Rękawiczki jednorazowego użycia

2. Ssak

3. Worek samo rozprężalny + maska twarzowa + rezerwuar + przewody tlenowe + butla tlenowa

4. AED

Inne uzupełniające elementy:

1. Rurka ustno-gardłowa

2. Stoper

3. Pulsoksymetr

4. Ciśnieniomierz

5. Stetoskop

6. NRC – folia izotermiczna

Zaawansowane czynności resuscytacyjne określane jako ALS oraz PALS „pediatryczny ALS” obejmują nastepujące zabiegi:

1. RKO – Resuscytacja krążeniowo oddechowa

2. Zapewnienie drożności dróg oddechowych przez intubację lub inną metodę np. maskę krtaniową

3. Rurka KOBRA

4. Rurka COMBITUBE

5. Defibrylacja defibrylatorem klinicznym

6. Sczytywane z łyżek defibrylatora

7. Monitorowanie czynności układu krążenia

8. Podawanie leków reanimacyjnych z dostępu:

• Dożylnego

• Doszpikowego

• Do rurki intubacyjnej

Inne czynności:

1. TRIAGE

2. Czynności ratunkowe w urazach tzw. BTLS

Wytyczne dotyczące postępowania BTLS i PALS wydaje Polska Rada Resuscytacji

Pierwsze ustalenia Światowej Rady Resuscytacji określiły schemat postępowania reanimacyjnego, w którym czynności były określone bardzo dokładne. Stad też określone zostały w centymetrach np. miejsce przyłożenia dłoni na mostku. Ugięcia klatki piersiowej, ilość mln powietrza itp.
Kolejne nowelizacje wytycznych zostały ujęte w tzw. ALGORYTM POSTEPOWANIA a całość czynności została mniej uszczegółowiona.
Wszystkie czynności zostały podzielone na kategorie od 1 do 3. Gdzie 1 to czynność kluczowa i ma udowodniona skuteczność. Czynności oznaczone 1:

• Bezprzyzadowe udroznienie dróg oddechowych

• Uciskanie klatki piersiowej

• Wdmuchiwanie powietrza (oddechy ratownicze)

Kategorie 2 które mogą pomóc ale w określonych warunkach:

• Szybka defibrylacja

• Uderzenie przedsercowe

Kategoria 3 to takie zabiegi które można wykonać ale nie maja one dokładnie wyjaśnionego działania i potwierdzonej skuteczności.

• Mechaniczne uciskanie klatki piersiowej

Wytyczne i algorytm postępowania ratowniczego zmieniały się na przestrzeni kilkudziesięciu lat np. co do liczby ucisków klatki piersiowej

• 5/1

• 15/2

• 30/2

Zrezygnowano ze szczegółowego opisu przykładania rąk
Zrezygnowano z ocenu tetna dla nieprofesjonalistów . tylko ratownik, pielegniarka i lekarz maja obowiązek oceny tetna u poszkodowanego w miejscu dostępnym .

Zasady BLS’u przyrządowego (wykonany przez ratownika)

1. Bezpieczeństwo miejsca pracy

2. Bezpieczeństwo wlasne

• Rękawiczki

• Okulary

• Itp.

1. Oceń stan poszkodowanego jeśli przyjmujesz od osoby która wcześniej reanimowała

• Przyłożenie ucha do ust poszkodowanego

• Udrożnienie dróg oddechowych

• 10s ocena oddechy

1. Ocena tętna na tętnicy szyjnej

1. Jeśli wcześniej była prowadzona resuscytacja przystąp do odczytania zapisu z elektrod AED lub łyżek DEFIBRYLATORA

2. Jeśli nie było prowadzonych zabiegów, podejmij uciskanie klatki piersiowej i wdechy ratowniczej do czasu przygotowania sprzętu. Podejmij oddychanie z użyciem worka samo rozprężalnego i maski twarzowej (pierwsze wdechy można wykonać powietrzem potem uzupełnij zestaw tlenem i rezerwuarem). Maskę twarzowa umocowywujemy chwytem C a drożnosc drog oddechowych utrzymujemy przez unoszenie żuchwy trzema palcami. Najlepiej klęczeć za głowa poszkodowanego a worek samorozprężalny można opierać o swoje udo.

3. Podłączyć aparaturę monitorującą akcje serca czyli AED lub umieścić łyżki defibrylatora klinicznego na klatce piersiowej po nałożeniu żelu lub podkładek żelowych.

4. Zapisać na taśmie EKG uzyskane wynik. Ocenić na monitorze przyczyne krazeniowa obecnego stanu pacjenta

5. Dalsze postepowanie jest zależne od istniejącego stanu.

1. Zaburzenia rytmu

• Migotanie

• Trzepotanie

• Częstoskurcz komorowy bez tętna

Masowanie klatki piersiowej kontynuujemy do czasu stwierdzenia gotowości urządzenia do przeprowadzenia defibrylacji.

1. Aby dokonać funkcji defibrylacji:

• Należy funkcje defibrylacji

• Ustawić moc wyładowania

• Czas ładowania

• Informacja o defibrylacji (należy wtedy odsunąć się od poszkodowanego, nie dotykac łóżka, noszy, odsunąć tlen na odległość 1m. wykonujący kontroluje czy wszyscy są bezpieczni i wyzwala bodziec przez nacisniecie przycisku) Ważne aby pełna powierzchnia elektrody dotykała skóry.

1. Przygotowanie się do intubacji i czas jej wykonania nie powinien przekroczyć 30s

2. Wkłucie dożylne lub doszpikowe – uzyskanie dostępu do podawania leków

3. Użycie ssaka

4. Podawanie leków (każdy lek stosujemy w zależności do przypadku)

• Adrenalina (zwiększenie pobudliwości mięśnia sercowego. Czas działania adrenaliny jest krótki, dawki są powtarzalne)

• Atropina (przyspieszenie akcji serca)

• Amiodaron (działa umiarawiająco, przeciw arytmicznie)

1. W podstawowym schemacie przewiduje się ze dawka Adrenaliny może być powtarzana co 3/5 min. (co 3 pętle „90/6”)

Po uzyskanu efektu powrotu krążenia i oddechu, wdrazamy dalsza procedurę

• Ocena cisnienia

• Ocena saturacji

• Wyrównywanie ciśnienia

• Ochrona mózgu

• Kontrolujemy wykonane do tej pory czynności

• Wykonujemy czynności te które nie były wykonane

• Ochrona przed utrata ciepła

• Pełne EKG

• Kontrolujemy położenie welflonów, rurki intubacyjnej