Wydalanie to proces usuwania z organizmu zbędnych i szkodliwych produktów przemiany materii. Służy do tego układ wydalniczy, który składa się z nerek oraz dróg wyprowadzających mocz. Pewne substancje, na przykład nadmiar wody, mogą być częściowo wydalane przez skórę lub wraz z powietrzem wydostać się z płuc. Defekacja to usuwanie przez układ pokarmowy niestrawionych resztek pokarmu.

Nerki, zbudowane z licznych nefronów, służą do oczyszczania krwi ze zbędnych substancji. W każdym z nefronów można wyróżnić dwa elementy: ciałko nerkowe i kanalik nerkowy. Ciałko nerkowe składa się z kłębuszka nerkowego oraz torebki kłębuszka, z której odchodzi kanalik nerkowy. Kanaliki nerkowe uchodząco większych kanalików zbiorczych. Mocz trafia z nich do miedniczki nerkowej, a stamtąd do dróg wyprowadzających.

Drogi wyprowadzające służą do transportu moczu, magazynowania go przez krótki czas oraz usuwania z organizmu. Tworzą je: moczowody, pęcherz moczowy, oraz cewka moczowa.

W ciałku nerkowym każdego nefronu następuje filtracja krwi. Wówczas z naczyń krwionośnych do torebki kłębuszka przedostaje się część osocza. Płyn ten nosi nazwę moczu pierwotnego. Zawiera on jeszcze wiele potrzebnych organizmowi związków oraz wodę. W kanaliku nerkowym z moczu pierwotnego przenikają do krwi potrzebne organizmowi substancje oraz część wody dlatego mocz ulega zagęszczeniu.

Układ wydalniczy pełni funkcję regulacyjną, gdyż bierze udział w utrzymaniu homeostazy. Odzyskuje z moczu potrzebne organizmowi sole mineralne i wodę, a zbędne związki usuwa.

Do chorób układu wydalniczego przyczyniają się bakterie. Powodują one między innymi kłębuszkowe zapalenie nerek oraz zapalenie pęcherza moczowego. Na stan układu wydalniczego źle wpływa również picie zbyt małej ilości płynów i spożywanie dużej ilości soli. Może to prowadzić do gromadzenia się osadów soli mineralnych i powstania kamieni nerkowych.