Claude Monet [klod mone]- francuski malarz, jeden z twórców i czołowych przedstawicieli impresjonizmu. Był on największym i najbardziej konsekwentnym z impresjonistów. Całe swoje długie życie pozostał wierny ideom impresjonizmu i mimo trudnych początków, w późniejszych latach życie osiągnął sukces, majątek i sławę.
Impresja. Wschód słońca – płótno przedstawia wschód słońca nad zamglonym portem w Hawrze. Monet ukazał zasnuty poranną mgłą port z lekko przebijającym się i wschodzącym słońcem. Na pierwszym planie widać ciemne sylwetki dwóch rybackich łodzi, które wypływają na poranny połów. W jednej z łódek można dostrzec siedzące w niej osoby. W oddali natomiast zostały ukazane wyrastające na tle nieba maszty przycumowanych okrętów i dźwigi portowe. Najbardziej przykuwającym uwagę punktem na obrazie jest pomarańczowa kula słońca rzucająca na wodę swoje odbicie. W wodzie odbijają się także znajdujące się w porcie statki oraz refleksy promieni słońca układające się zygzakiem wzdłuż linii prostej, które pełnią jednocześnie funkcję pionowej osi kompozycji obrazu. (Woda ukazana na „Impresji, wschodzie słońca” wydaje się migotać oraz mienić różnobarwnymi refleksami, zaś wschodzące słońce zaciera kontury. . Dlatego też artysta posłużył się tu szkicową, ujednolicającą techniką malowania, swobodnie kładąc pędzlem plamy barwne. Monet skupił się na kilku głównych kolorach: pomarańczowym, czarnym, żółtym, zielonym, niebieskim i szarym. Barwy te wydają się zmieniać pod wpływem światła.)
Katedra w Rouen – jest jednym z obrazów długiego cyklu przedstawiającego fasadę katedry w różnym oświetleniu i o różnych porach dnia.
Nenufary – dzieło, olśniewające pod względem techniki, o śmiałej wielkoformatowej kompozycji, to jeden z najlepszych spośród sześćdziesięciu obrazów namalowanych przez Moneta. Nenufary stanowią rewolucyjne odejście od koncepcji obrazu jako opisu natury i są zwiastunem sztuki abstrakcyjnej. W tym dziele okrągłe grupki głównie żółtych i różowych kwiatów lilii są ulokowane na tle ciemnoniebieskiej, zielonej i fioletowej wody. Monet zrezygnował z tradycyjnych punktów odniesienia, takich jak horyzont, i skupił się wyłącznie na wydzielonym fragmencie pokrytej nenufarami tafli Woy. Ponieważ pływające liście lilii wodnych wypełniają płótno aż po brzeg powstaje wrażeni, że obraz jest częścią większej całości.
Maki – płótno przedstawiające żonę Moneta Camille, z synkiem Jeanem na polu niedaleko ich domu w Argenteuil. By stworzyć wrażenie ruchu, Monet wprowadził drugą parę postaci na szczycie pagórka. Z ludźmi na pierwszym planie łączy ją ledwo widoczna ścieżka wydeptana w trawie. Artysta przedstawił modeli dwa razy, a swój punkt widzenia usytuował tak, że jaskrawe maki w lewym dolnym rogu tworzą linie ukośną wyznaczającą kierunek ruchu wszystkich postaci, niemal poza krawędź płótna.
Dworzec Saint – Lazare – jedno z dwunastu przedstawień tego tematu, które Monet namalował między lutym a kwietniem 1877. Obraz przedstawia pociągi na dworcu i wznoszące się nad nimi obłoki pary. Kontrast między lekkością pary, a masą maszyn, w połączeniu z atmosferą tajemniczości związaną z podróżami i ciągłym ruchem panującym na dworcu był tym, co w największym stopniu fascynowało twórców w tamtym czasie.
Kobieta z parasolką, zwrócona w lewo – [mamy tu] energiczny sposób malowanie, poza jest tu dramatyczna i postać śmiało zarysowana. Zacieniona przez parasolkę twarz kobiety została oddana w uproszczonej, szkicowej formie. Monet wolał być może przekazać ogólne wrażenie, jakie wywarła na nim modelka, niż tworzyć dokładny portret.
Edouard Manet [Mane] - francuski malarz, jeden z najwybitniejszych malarzy XIX wieku, choć wychowywany na klasycznym malarstwie europejskim, stworzył całkowicie odmienną koncepcję sztuki. Obaliła ona konwencjonalny sposób patrzenia na rzeczywistość i wywarła wpływ na współczesnych mu artystów, a on sam został okrzyknięty „ojcem impresjonizmu”.
Śniadanie na trawie - prezentowane arcydzieło Maneta otworzyło zupełnie nowy rozdział sztuki. (Obraz i reakcja krytyki, z jaką się spotkał, ukazały przepaść dzielącą tradycyjne malarstwo akademickie od sztuki, którą określano jako nowoczesną.) Dzieło wywołało ogromny skandal. Dwaj młodzieńcy we współczesnych strojach siedzą między drzewami w towarzystwie nagiej młodej kobiety patrzącej na widza. Druga niewiasta, ubrana do połowy, kąpie się niedaleko, a na ziemi leżą porozrzucane jej ubrania i zawartość przewróconego koszyka. Płótno nie miało być subtelnym portretem nagiej bogini, ale obrazem prawdziwej, współczesnej, rozebranej kobiety, namalowanej odważną techniką rywalizującą ze śmiałością tematu. (Źródłem tych postaci był Koncert wiejski przypisywany obecnie Tycjanowi (wcześniej Giorgione) – skąd artysta wziął motyw nagiej kobiety wśród ubranych mężczyzn oraz grupa klasycznych bóstw według Rafaela Sąd Parysa.)
Olimpia - Płótno przedstawia nagą kobietę – prostytutkę, ubraną jedynie w starannie dobraną biżuterię i pantofelki zsuwające się z nóg (co było oznaką zepsucia). Kobieta patrzy wyzywającym wzrokiem na widza, a u jej stóp można zauważyć kota, który symbolizuje kobiecą zmysłowość i seksualność. Obrazem tym Manet nawiązywał do Wenus z Urbino Tycjana.
Kolej żelazna – obraz przedstawia młodą kobietę i dziewczynkę przyglądającą się wyjeżdżającemu na peron pociągowi.
Auguste Renoir - malarz i rzeźbiarz francuski. Współtwórca i jeden z czołowych przedstawicieli impresjonizmu. Renoir zaczął karierę artystyczna od dekorowania porcelanowych zastaw stołowych. Uwieńczyła ją międzynarodowa sława malarza – współtwórcy impresjonizmu. Uważał, że dzieło sztuki „ nie daje się (…) opisać i że jest niepowtarzalne”.
Huśtawka - Scena rodzajowa. Obraz przedstawia troje ludzi na pierwszym planie, dziecko, dziewczynę i mężczyznę stojących przy huśtawce w cieniu drzewa. W tle widać grupę kobiet. To przedstawienie mieszczańskiego popołudnia, fragmentu XIX wiecznej rzeczywistości.
Śniadanie wioślarzy – obraz przestawia grupę przyjaciół, która spozywa sniadanie na tarasie podparyskiego lokalu nad brzegiem rzeki. To olśniewające arcydzieło emanuje wesołą, beztroską atmosferą, stworzoną przez rozbawionych paryżan. Obraz zdecydowanie nowoczesny w temacie i stylistyce odwołuje się również do scen biesiadnych malowanych przez XVI – wiecznych weneckich artystów.
Loża - jedno z najsłynniejszych dzieł Renoira, przedstawiona na pierwszym planie kobieta nosi na szyi błyszczące perły, oddane małymi punktami białej farby, jej blada cera tworzy kontrast z czarnymi pasami jej sukni. Mankiety zlewają się ze sobą, podobnie jak twarz mężczyzny namalowana mniej wyraźnie. Technika ta jest charakterystyczna dla twórczości Renoira.
Edgar Degas - francuski malarz i rzeźbiarz. Pełna inwencji kompozycja, świetna kreska i umiejętność przedstawiania postaci w ruchu przyczyniły się do uznania go za jednego z największych malarzy końca XIX wieku. Nazywany malarzem baletnic.
Próba – na obrazie Degas namalował salę ćwiczeń w Operze Paryskiej, gdzie pod okiem nauczyciela młode baletnice odbywają próbę. Sposób jej przedstawienia sprawia, że widz ma wrażenie jakby był tam w rzeczywistości i patrzył na prawdziwe baletnice. W środkowej części obrazu artysta pozostawił puste miejsce. Większość baletnic zgromadził w górnej części po lewej stronie, a dwie odpoczywające i towarzyszącą im matkę jednej z nich przedstawił na pierwszym planie, po prawej stronie.. Spiralna linia schodów, wraz z widocznymi u góry nogami baletnic schodzących w dół, daje poczucie delikatnego ruchu i jedności kompozycji całego dzieła.
Primabalerina - Tytułowa postać została ulokowana na obrazie Degasa po prawej stronie. Uchwycona jest w tanecznej pozie – ma uniesioną rękę, podłoża dotyka tylko jedną stopą, a jej sukienka unoszona jest przez podmuch powietrza. Po lewej stronie widać nieokreślony kształt, który zdaje się pełnić na płótnie rolę kurtyny. Gdzieś za nią kryją się postaci obserwujące tytułową tancerkę. Widzimy jednak tylko ich fragmenty – sylwetkę mężczyzny (głowa jest ukryta) oraz kilka innych baletnic (również nie zostały przedstawione w sposób kompletny).
Absynt – na obrazie dwoje ludzi pije alkohol przy stoliku w paryskiej kawiarni. Kieliszek stojący przed kobietą zawiera absynt (ziołowy likier na bazie piołunu). Pozycja obojga jest perfekcyjnie pomyślana. Inaczej z planem centralnym sprawiającym wrażenie, jakby obecność tej pary była tutaj przypadkowa. Na obrazie pokazana jest ciemna strona prawdziwego życia, czyli przeciętnych ludzi, którzy stoczyli się na dno.
Camille Pissarro - francuski malarz impresjonistyczny i neoimpresjonistyczny pochodzenia żydowskiego.
Przymrozek –
Czerwone dachy - Na pierwszy plan wyłania się rząd drzew pozbawionych liści. Za nimi znajdują się białe domy z czerwonymi dachami. Zarówno dachy domów, jak i zarys wzgórza zakreślają linie poziome, a pnie drzew – linie pionowe. Artysta ukazuje nam chłodny, zimowy dzień poprzez blade, błękitne niebo i jasne, brązowe drzewa. Kolory ogrzewające dany pejzaż, to intensywna czerwień dachów oraz pomarańczowe i żółte pola.
Leon Wyczółkowski - malarz i grafik. Jeden z najwybitniejszych polskich artystów przełomu XIX i XX w.
Gra w krokieta – przedstawia trzy kobiety grające w ogrodzie w krokieta, modną grę importowaną z Anglii. Przyjmują wdzięczne pozy i zażywają ruchu na świeżym powietrzu.
Wesołe pacholęta
Kopanie buraków - Podczas wielokrotnych pobytów na Ukrainie Wyczółkowski namalował kilkadziesiąt obrazów z motywem kopania buraków. To jedno z dzieł, w których Wyczółkowski najbardziej zbliżył się do malarstwa impresjonistycznego. Motyw pracy ubogich, prostych ludzi pozostawał jednak dla niego bardzo ważny. Zawsze podkreślał, że jego obrazy ukraińskie, to obrazy „ludowe”.
Orka na Ukrainie – przestawia długi zaprzęg idących w szeregu wołów. Ustawione parami w jarzmie z mozołem ciągną pługi. Świeżo zaorana ziemia pokryta jest bruzdami, które pod padającymi ukośnie promieniami wschodzącego słońca świecą żółtymi lub oranżowymi plamami na tle błękitnofioletowych partii cienia. Niebo lśni spokojnym, niezmąconym blaskiem.
Władysław Podkowiński - polski malarz i ilustrator, prekursor polskiego impresjonizmu.
Szał uniesień - Szał uniesień” jest dziełem o niezwykle dynamicznej kompozycji. Ukazuje ono nagą kobietę (akt) na grzbiecie stojącego dęba konia maści karej. Rudowłosa bohaterka o bladym ciele mocno trzyma się wierzchowca, niemal zupełnie do niego przywierając. Samo zwierzę na pierwszy rzut oka wygląda całkiem normalnie. Gdy jednak uważnie przyjrzymy się jego sylwetce, dostrzeżemy toczącą się z pyska pianę, wybałuszone oczy zwierzęcia oraz długie, potargane włosy. Lewa część jest rozświetlona, a wszystkie kontury widać na niej dokładnie. Po prawej wszystko niknie w ciemności i trudno dostrzec nawet koński zad. Dominują barwy ciemne: brązy i czernie. Bardzo wyraźnie z resztą płótna kontrastują jasne ciało kobiety oraz jej rude włosy.
Marsz żałobny Chopina –
Dzieci w ogrodzie - Kompozycja jest statyczna oraz zamknięta. Na pierwszym planie dzieła można dostrzec dwójkę dzieci oraz wielkie skupisko (klomb) różnobarwnych kwiatów (znajdują się w lewym rogu dzieła). Chłopcy stoją spokojnie przed kępą zieleni, a jeden z nich trzyma niewielką konewkę skierowaną w stronę roślin. Stroje tytułowych postaci przybierają barwę zbliżoną do niebieskiej. Intensywne słońce bardzo wyraźnie oświetla swoimi promieniami część dzieła – głównie chłopców oraz pulsujące wieloma kolorami kwiaty. Płot rzuca cień na znajdujące się pod nim rośliny, przez co ich barwa staje się ciemniejsza, głębsza. Za dziećmi widać jednak pas jasno oświetlonej łąki.
Józef Pankiewicz – polski malarz i grafik, pedagog.
Dziewczynka w czerwonej sukience - W centrum obrazu znajduje się tytułowa dziewczynka. Ma na sobie czerwoną sukienkę. Jej jasne, niemal złote włosy swobodnie opadają przez lewe ramię. W prawej ręce, dziecko trzyma chusteczkę, a jej druga dłoń spoczywa na znajdującym się obok krześle. Najbardziej przykuwający uwagę element dzieła Pankiewicza to twarz tytułowej bohaterki. Jest ona spokojna i skoncentrowana, szczególne wrażenie robią jej czarne oczy i niezwykle głębokie spojrzenie.
Wóz z sianem -