Aleksander Kwaśniewski

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Kwaśniewski, Aleksander, Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, ur. 15 listopada 1954 r. w

Białogardzie (woj. koszalińskie, obecnie zachodniopomorskie), żona Jolanta z domu Konty,

córka Aleksandra (ur. 1981 r.). Studia (1973-1977) na Wydziale Ekonomiki Transportu

(handel zagraniczny) Uniwersytetu Gdańskiego. Działacz ruchu studenckiego do 1982 r.,

m.in. przewodniczący Rady Uczelnianej SZSP (1976-1977), wiceprzewodniczący Zarządu

Wojewódzkiego w Gdańsku (1977-1979), członek władz naczelnych SZSP (1977-1982).

Redaktor Naczelny tygodnika studenckiego "ITD" (listopad 1981-luty 1984), redaktor

naczelny dziennika "Sztandar Młodych" (1984-1985), współtwórca pierwszego czasopisma

poświęconego komputeryzacji "Bajtek" (1985).

Członek Rady Ministrów - Minister ds. Młodzieży w rządzie Zbigniewa Messnera (1985-

1987), następnie Przewodniczący Komitetu Młodzieży i Kultury Fizycznej (do czerwca

1990). W rządzie Mieczysława F. Rakowskiego członek Prezydium Rządu i przewodniczący

Komitetu Społeczno-Politycznego Rady Ministrów (październik 1988 - wrzesień 1989).

Uczestnik obrad "Okrągłego Stołu".

Współprzewodniczący wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Romualdem Sosnowskim Zespołu

ds. pluralizmu związkowego. Członek PZPR (1977-1990). Współtwórca Socjaldemokracji

Rzeczypospolitej Polskiej (styczeń-luty 1990) i pierwszy jej przewodniczący (do grudnia

1995). Współorganizator Sojuszu Lewicy Demokratycznej (1991).

Działacz sportowy - w Akademickim Związku Sportowym (1975-1979) oraz Polskim

Komitecie Olimpijskim. Przewodniczący PKOL (1988-1991).

Uhonorowany Złotym Orderem Olimpijskim Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego

(1998) oraz Złotym Orderem zasługi IAAF (Międzynarodowej Federacji Lekkiej Atletyki)

(1999).

Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu warszawskiego (w wyborach w 1993 r.

uzyskał największą liczbę głosów - 148 553). Przewodniczący Klubu Parlamentarnego

Sojuszu Lewicy Demokratycznej w I i II kadencji (1991-1995). Członek Komisji Spraw

Zagranicznych oraz przewodniczący Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego

(listopad 1993 - listopad 1995). Zwycięzca wyborów prezydenckich: po raz pierwszy w 1995

roku (hasła kampanii wyborczej: "Wybierzmy przyszłość" i "Wspólna Polska") - 51,7 %

głosów wobec 48,3 % Lecha Wałęsy, a następnie w 2000 roku (hasło kampanii wyborczej

"Dom wszystkich - Polska") - 53,9% głosów już w pierwszej turze.

Zaprzysiężony 23 grudnia 1995 roku jako Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Tego samego

dnia składa ślubowanie jako Zwierzchnik Sił Zbrojnych w 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego

"Warszawa" w Mińsku Mazowieckim. Ponownie zaprzysiężony przed Zgromadzeniem

Narodowym na drugą kadencję 23 grudnia 2000 roku. Tego samego dnia na Okręcie Muzeum

"Błyskawica" w Gdyni przyjął zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP.

Współtworzył projekt i uczestniczył w kampanii referendalnej na rzecz przyjęcia Konstytucji

III Rzeczypospolitej Polskiej, którą podpisał 16 lipca 1997 roku. Na Forum Organizacji

Narodów Zjednoczonych zgłosił projekt Konwencji o walce ze zorganizowaną

przestępczością (1996). Brał aktywny udział w działaniach na rzecz członkostwa Polski w

NATO.

Przewodniczył polskiej delegacji na szczytach w Madrycie (1997) i Waszyngtonie (1999). 26

lutego 1999 r. podpisał dokumenty ratyfikujące polskie członkostwo w NATO (we wspólnej

ceremonii z Prezydentem Republiki Czeskiej Vaclavem Havlem).

Rzecznik współpracy regionalnej Europy Środkowej i Wschodniej.

Gospodarz spotkania prezydentów tego regionu w Łańcucie (1996), aktywny uczestnik takich

spotkań w Portorożu (1997), Levoczy (1998), Lwowie (1999). Wraz z Prezydentem Litwy

inicjator spotkania "Koegzystencja narodów i dobrosąsiedzkie stosunki gwarancją

bezpieczeństwa i stabilności w Europie" w Wilnie (1997) i jego kontynuacji - spotkania pod

hasłem "Współpraca bałtycko-czarnomorska: w kierunku zjednoczonej Europy XXI wieku

bez podziałów" w Jałcie (1999).

Autor inicjatyw służących pojednaniu:

- polsko-niemieckiemu, m.in. współtwórca programu wymiany młodzieży polsko -

niemieckiej "Jugendwerk" (1986 - jako minister ds. młodzieży), patronat nad budową

Collegium Polonicum Uniwersytetu Viadrina w Słubicach - Frankfurcie n. Odrą (inauguracja

w październiku 1996), podniesienie problemu wzajemnego zwrotu dzieł kultury narodowej

(grudzień 1998), wspólne z prezydentem RFN upamiętnienie 60. rocznicy wybuchu II wojny

światowej (wrzesień 1999);

- polsko-ukraińskiemu, m.in. "Deklaracja o pojednaniu" (maj 1997), Polsko - Ukraińskie

Forum Samorządowe (czerwiec 1999), inicjator odsłonięcia pomnika ku czci ofiar obozu w

Jaworznie (maj 1998) i protektor odbudowy Cmentarza Orląt we Lwowie i Charkowie;

- polsko-żydowskiemu, m.in. powołanie i patronat nad Programem Oświęcimskim oraz

zaangażowanie w parafowanie przez stronę polską i koalicję organizacji żydowskich

Deklaracji Oświęcimskiej, uruchomienie procesu przywracania obywatelstwa polskiego

osobom pozbawionym go politycznymi decyzjami w 1968 r., aktywne uczestnictwo w

pracach nad ustawą o stosunku państwa do gmin wyznaniowych żydowskich.

Kawaler Orderu Orła Białego.

Odznaczony najwyższymi orderami:

Litwy - Orderem Witolda Wielkiego I Stopnia (1996) i Orderem Wielkiego Księcia

Litewskiego Gedymina I Stopnia (1999);

Wlk. Brytanii - Wielkim Krzyżem Rycerskim Orderu Łaźni (marzec 1996) i Wielkim

Krzyżem Rycerskim Orderu Św. Michała i Jerzego (październik 1996);

Włoch - Wielkim Krzyżem Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1996);

Francji - Krzyżem Wielkim Orderu Legii Honorowej (1996);

Norwegii - Królewskim Orderem Św. Olafa (1996);

Grecji - Wielkim Krzyżem Orderu Zbawiciela (1996);

Łotwy - Orderem Trzech Gwiazd (1997);

Finlandii - Wielkim Krzyżem z Łańcuchem Orderu Białej Róży Finlandii (1997);

Malezji - Królewskim Orderem Zasługi (1997);

Ukrainy - Orderem Jarosława Mądrego I Klasy (1997);

Holandii - Wielkim Krzyżem Orderu Niderlandzkiego Lwa (1997);

Słowacji - Orderem Białego Podwójnego Krzyża I Klasy (1997);

Portugalii - Orderem Infanta Henryka z Wielką Wstęgą (1997);

Estonii - Wielkim Krzyżem ze Wstęgą Orderu Terra Mariana (1998);

Rumunii - Orderem Gwiazdy Rumunii ze Wstęgą (1999);

Chile - Wielkim Łańcuchem Orderu Zasługi (1999);

Belgii - Wielką Wstęgą Orderu Leopolda (1999).

Odznaczony także najwyższym odznaczeniem Kościoła prawosławnego w Polsce - Orderem

Św. Marii Magdaleny I stopnia z ozdobami (1998).

Uhonorowany nagrodą "Wiktora" za osobowość telewizyjną (1993 i 1995).