29. DOSKONAŁE POSŁANNICTWO KOŚCIOŁA

Jezus: Synu mój, weź pióro i pisz. Mój Kościół, jeszcze raz powtarzam, MÓJ, bo wyszedł On z Moich Ran, lecz szczególnie z Rany Mego Serca, przebitego włócznią. Kościół jest wspólnotą bosko-ludzką i jako taka jest zaopatrzona we wszystkie środki, by dojść do celu, dla którego Ja, Słowo Przedwieczne Boga, powołałem Go.

Kto dziś patrzy z zewnątrz na Mój Kościół, mógłby zwątpić o tym, co mówię teraz. Zwłaszcza, gdy się patrzy na Niego z pozycji człowieka lub gdy rozważa się Jego historię poprzez liczne doświadczenia, które Go dręczą. Wielu sądzi, że środkami, którymi Kościół rozporządza nie są dostosowane do obecnych czasów. Nie są one adekwatne do celów, jakie ma osiągnąć. Obecne postrzeganie Kościoła nie odpowiada rzeczywistości. W rzeczy samej jest to pojęcie mocno niejasne i zdeformowane do takiego stopnia, że jeśli ktoś nie jest usposobiony do Kościoła wrogo - to postawa takiego człowieka może być obojętna, a jest to jeszcze większe zło.

To prawda, że niepowodzenia, jakie dziś dotykają Kościół są tak liczne, że zmieniają Jego obraz. Ale obecny stan nie powinien i nie może być uważany za normalny.

Dzisiaj Mój Kościół przechodzi kryzys, wielki kryzys wiary, ale gdy to zło minie, Kościół będzie tak piękny, że trudno opisać słowami.