8. ŻYCIE JEST PRÓBĄ

7.9.1978 r.

Pius X: Pisz bracie don Ottavio, jestem Piusem X. Ty wiesz, że życie ludzkie na ziemi ma być postrzegane i oceniane zgodnie z tym, czym jest, czyli próbą. Odnośnie tego mówiła ci już św. Terenia, wyjaśniając - istotę tej próby, jest: "Wierność Wierze, Prawu i Miłości".

Pius XII mówił ci o chwili zakończenia tej próby, czyli o sądzie Bożym, którego nikt nie może uniknąć. Lecz ciemność, która dziś otacza tyle dusz, jest gorszą od ciemności nocnej. Wszystko, co otacza człowieka na ziemi jest ciągłym przypominaniem o życiu i śmierci, ponieważ nic, co zostało stworzone nie może zaginąć, człowiek zaś jest w centrum wszystkich stworzeń. Z tego też względu człowiek jest najważniejszy i najdoskonalszy ze wszystkich stworzeń, gdyż tylko on został wyposażony w dobra jakich nie posiadają inne istoty żywe.

1) Człowiek ma mocne pragnienie nieśmiertelności, boi się śmierci, nie chciałby umrzeć. Takiego lęku nie spotyka się u stworzeń niższych od niego, dlaczego? Dlatego, że człowiek w momencie stworzenia nie miał podlegać śmierci, miał mieć pełnię życia. Śmierć jest tylko następstwem jego upadku, jest przejściową, a dusza człowieka żyjąca w łasce wyczuwa i wierzy w to. Intuicja ta przemienia się w Wiarę, przed którą niknie obawa lub nawet lęk. Kto jest zaciemniony materialistycznym pojęciem życia, poza grobem widzi tylko groźną przepaść i nicość.

2) Człowiek wzdycha za szczęściem i szuka go wszędzie, a doświadczenie wielu pokoleń nie wystarczyło by go przekonać, że szczęścia, dla którego został stworzony, nie znajdzie na ziemi. Był on stworzony do szczęścia w niebie, a więc szczęścia wiecznego.

3) Człowiek szuka pokoju, czuje potrzebę jego. Potrzeby tej nie zaspokoi mu ziemia, bo pokój może dać tylko Bóg. Żadna istota niższa od Niego pokoju dać nie może! Lecz po co ja o tym mówię? By dać wam zrozumieć jak bardzo człowiek tego przewrotnego pokolenia jest odpowiedzialny za wszech otaczającą ciemność.

4) Człowiek nie zgasi bezkarnie w sobie tego światła rozumu, które Stwórca w nim zapalił. Jeśli do tej wielkiej odpowiedzialności włączyć jeszcze odrzucenie światła Wiary, czyli światła Objawienia, człowiek zatonie w wielkiej ciemności, z której wyjść może tylko z wielkim trudem.