21. Mienie przed państwowego. Z utworzeniem przedsiębiorstwa łączy się wyposażenie go przez państwo w odpowiednie środki materialne, niezbędne do prowadzenia działalności. Są to maszyny , urządzenia, grunty, budynki, surowce oraz środki pieniężne. Ich wartość znajduje się w funduszu statusowym przedsiębiorstwa, którego wielkość ustala organ założycielski. Środki te zostają wyodrębnione z majątku państwowego i od chwili uzyskania przez przed. osobowości prawnej tworzą jego majątek; przydzielone mienie staje się własnością przed. 22. Organy przedsiębiorstwa.
Rada pracownicza - ma decydujący wpływ na powoływanie i odwoływanie dyrektora. Dwa pierwsze z wymienionych organów z ich udziałem odbywa się kształtowanie polityki przedsiębiorst jej strategii, wytyczanie celów.
23. Komercjalizacja przedsiębiorst państwowego. Przepisy regulujące zasady i tryb prywatyzowania zawiera ustawa z 30.08.1996r. o komercjalizacji, prywatyzacji przedsiębiorstw. Przewidują one 2 tryby: - przez przekształcenie przedsiębiorstwa w jedn. os. spółkę kapitałową z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa, a następnie sprzedaż akcji. Komercjalizacja oznacza zmianę prawnej formy nie zaś zmianę właściciela. Przedsięb. Przekształcone w spółkę z wyłącznym udziałem Sk. Państwa pozostaje nadal wł. Państwa. Istotą prywatyzacji pośredniej jest zbycie akcji (udziałów) spółki prywatnym nabywcom. Zbycie następuje odpłatnie, poprzez sprzedaż. W celu przekształcenia przedsiębiorstwa w spółkę Minister sporządza akt komercjalizacji. Ustala w nim statut spółki, wys. kapitału akcyjnego oraz skład władz spółki (zarząd i rade nadzorczą). Funkcje prezesa obejmuje dyrektor. Pracownicy przedsiębiorstwa staja się z mocy prawa prac spółki. Spółka przejmuje wszystkie długi i wierzytelności. - przez likwidację przedsiębiorstwa (bezpośrednia) może być wykorzystywana jedynie w odniesieniu do mniejszych przedsięb. Odbywa się poprzez: sprzedaż przedsiębiorstwa, -wniesienie przed. do spółki, -oddanie przed. do odpłatnego korzystania. 24. Charakterystyka Spółdzielni. Działa w oparciu o przepisy ustawy z dn. 16.09.1982r. prawo spółdzielcze. Jest ona dobrowolnym i samorządnym zrzeszeniem o zmiennym składzie osobowym i zm funduszu udziałowym, powołanym do prowadzenia dział. gospodarczej i posiadającym os. prawną. Poza dział. gospodarczą spółdzielnia zgodnie z ustawą może prowadzić również działalność społeczną i oświatowo- -kulturalną na rzecz swoich członków. Wg prawa majątek spółdzielni stanowi prywatną własn. ich członków. Spółdzielnia jako os prawna w czasie swojego istnienia jest wł. majątku. Jednak w razie rozwiązania nikt poza członkami nie ma prawa do pozostałego mienia. Członkowie założyciele uchwalają i podpisują status oraz wybierają organy, które kier jej działalnością i reprezentują ją w stosunku z innymi podmiotami. Organami spółdzielni są: -Walne zgromadzenie, jako najwyższy organ; -Rada Nadzorcza, powołana do sprawowania kontroli i nadzoru; -Zarząd, reprezentuje ją na zewnątrz; -Zebranie grup członkowskich. 25. Przedsiębiorstwo z udziałem zagranicznym. Spółka z udziałem zag., spółka w której co najmniej jeden z udziałowców jest obywatelem polskim. Obecnie polskie prawo dopuszcza prowadzenie dział z udziałem kapitału zagranicznego jedynie w s zoo i w sp akcyjnych. Aby założyć spółkę z udziałem zag. nie potrzeba specjalnych zezwoleń poza pewnymi dziedzinami gospodarki, w których wymagane jest zezwolenie ministra przekształceń własnościowych, np. zarządzanie portami lotniczymi, morskimi, pośrednictwo i obrót nieruchomościami.
|
26. Fundacja. Jest to instytucja wyposażona w pewien majątek przeznaczony na określony cel, wyposażona w osobowość prawną. Akt o utworzeniu fundacji określa majątek, który jest bazą przyszłej działalności. Fundacja nie jest przedsiębiorcą. Utworzenie następuje w formie oświadczenia woli fundatora w formie wymaganej przez prawo np. aktu notarialnego. Fundacja uzyskuje os prawną w chwili wpisania do rejestru fundacji, prowadzonego przez sąd rejonowy. Rejestr fun jest jawny. Istotne znaczenie dla działalności ma jej status. Status ustala osoba lub instytucja powołująca fundację. W statusie określa się nazwę fundacji, jej siedzibę, majątek, zakres działalności, skład zarządu. Fundacja ulega likwidacji w razie osiągnięcia celu dla którego została powołana oraz w wypadku wyczerpania środków finansowych i majątku. 27. Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Osoby fizyczne mogą podejmować i prowadzić działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak inni przedsiębiorcy. Pojęcie działalności przez osobę fizyczną wymaga jedynie zgłoszenia do ewidencji działalności gospodarczej prowadzony przez lokalny organ administracji publicznej, a także zgłosić obowiązek podatkowy w US. Zgłoszenie powinno obejmować oznaczenie firmy i siedziby, przedmiotu działalności, miejsce wykonania działalności, wskazać datę rozpoczęcia. Osoba podejmująca działalność jest zobowiązana spełnić wymagania dotyczące ochrony przed zagrożeniem życia i zdrowia ludzkiego, a także wynikające z przepisów budowlanych, sanitarnych, przeciwpożarowych. Uzyskanie koncesji wymaga prowadzenia działalności w takich czynnościach jak: -przetwórstwo; -obrót materiałami szlachetnymi; -wybuchowymi; - broń i amunicja. 28. Podjęcie upadłości podmiotu gospodarczego. Przyczyną ogłoszenia upadłości jest zaprzestanie płacenia długów. Zgłoszenie w sądzie wniosku o ogłoszenie upadłości stanowi obowiązek przedsiębiorcy lub osób które go reprezentują. Upadłość ogłasza po przeprowadzeniu postępowania. Celem instytucji upadłości jest równomierne zaspokojenie wszystkich wierzycieli dłużnika. 29. Skutki ogłoszenia upadłości. Ogłoszenie upadłości wywiera wpływ na zarząd i rozporządzanie majątkiem upadłego przedsiębiorcy. Upadły traci możność zarządzania swoim majątkiem, korzystania z niego i dysponowania nim. Majątek ten staje się masą upadłości, którą zarządza syndyk pod nadzorem sędziego-komisarza. Ogłoszenie upadłości powoduje przewidziane prawem skutki co do zobowiązań upadłego przedsiębiorcy. Najważniejsze to:
|
30. Postępowanie upadłościowe. Postępowanie upadłościowe ma na celu stopniową likwidację spraw i majątku upadłego przedsiębiorcy. W tym celu sąd powołuje syndyka, który zarządza nim i przeprowadza likwidację. Syndyk zawiadamia o upadłości izbę skarbową, banki, instytucje w których upadły ma pieniądze lub inny majątek. Syndyk za swoją pracę otrzymuje wynagrodzenie przez sąd. Syndyk dokonuje inwentaryzacji i oszacowania majątku upadłego na podstawie tego sporządza bilans i przedstawia sędziemu-komisarzowi. Po wykonaniu tych czynności przystępuje do likwidacji majątku po przez sprzedaż ruchomości i nieruchomości, ściąganie wierzytelności od dłużników. Po zlikwidowaniu majątku i ustaleniu listy wierzytelności jest podział uzyskanych funduszy między wierzycieli. Syndyk sporządza i przedstawia sędziemu-komisarzowi do zatwierdzenia plan podziału. Do podziału kluczową sprawą jest kolejność wg której wierzytelności mają być zaspokojone tj.: -koszty postępowania upadłościowego; -należności powstałe w wyniku czynności syndyka; -podatki i składki na ubezpieczenie społeczne; -inne wierzytelności; -inne odsetki; -kary, grzywny sądowe i administracyjne; -należności z tytułu darowizn i zapisów. 31. Postępowanie układowe. Jest regulowane ustawą z 1934r., celem jest niedopuszczenie do upadłości. Postępowanie otwiera się na wniosek dłużnika. Celem jest zawarcie układu z wierzycielem. Dłużnik składa do sądu propozycje układowe, bilans, wykaz poręczenia. Przedmiotem propozycji układowych może być odroczenie spłat długów, rozłożenie spłaty na raty, umorzenie długu. Postępowanie prowadzi sąd gospodarczy. Wszczęcie postępowania może nastąpić na wniosek dłużnika. W postępowaniu bierze udział sędzia-komisarz i nadzorca sądowy, który kieruje przedsiębiorstwem dłużnika do moment wszczęcia postępowania. Po otwarciu postępowania dłużnik nie płaci żadnych długów i nie może rozporządzać swoim przedsiebiorst. Postępowaniem układowym nie mogą być objęte wierzytelności: -podatki, -należności z tytułu ubezpieczeń społ., -należności z tyt. U o pracę, - należno. Zabezpieczone zastawem. Uregulowania zawarte w prawie układowym działają na korzyść dłużnika stwarzając mu szansę przetrwania i utrzymania przy życiu przedsiębiorstwa. Stąd też działalność firmy nie ulega zahamowaniu, dłużnik nadal sprawuje zarząd i kontrolę nad swoim majątkiem w obecności nadzorcy sądowego. 32. Istota i znaczenie umów gospodarczych. Umowa jest powszechnie przyjętym sposobem wymiany dóbr i usług w obrocie. Jest zatem oświadczeniem woli dwóch podmiotów. Dochodzi do skutku przez świadome działanie podmiotów prawa, złożenie oświadczeń woli w sposób celowy, z zamiarem wywołania skutków majątkowo prawnych. Umowa jest jednym ze źródeł zobowiązań, umowa rodzi zobowiązanie. Duże znaczenie wynika stąd, iż stanowią one czynnik organizujący proces wymiany dóbr i świadczeń usług materialnych. Do umów gospodarczych zaliczamy: -u sprzedaży, -u najmu, -u o dzieło, -u komisu, -u o roboty budowlane. 33. Zasada swobody umów. Określa, że strony mogą kształtować stosunek prawny w dowolny sposób tak, aby treść nie była sprzeczna z ustawą (mówią o tym prze-pisy ogólne KC) oraz nie były sprzeczne z zasadami współżycia społecznego inaczej (za-sady słusznego obrotu) oraz sprzeczne z naturą tego stosunku prawnego.
|
34. Istota umowy sprzedaży i umowy dostawy. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Istotą gospodarczą sprzedaży jest zawsze wymiana określonych rzeczy (a także energii, potraw) na pieniądz. Toteż nie może być sprzedaży nieodpłatnej (byłaby to umowa darowizny), bądź sprzedaży polegającej na wymianie jednej rzeczy na inną (byłaby to um. zamiany) Przez umowę dostawy dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz ich dostarczania częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny. Istotą umowy dosta-wy - podobnie jak w umowie sprzedaży - wymiana towaru na pieniądz. Jest jednak kilka cech odróżniających umowę dostawy od sprzedaży. 1. dostawcą może być jedynie producent. 2. przed-miotem umowy dostawy mogą być tylko rzeczy oznaczone co do gatunku i to takie, które mają być dopiero wytworzone, po trzecie z dostawą mamy do czynienia tylko wtedy, gdy świadczenie rzeczy następuje sukcesywnie. 35. Umowa kontraktacji. Przez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określone-go rodzaju, a kontraktujący zobowiązuje się odebrać produkty w umówionym terminie, zapłacić umówioną cenę. Wymaga ona formy pisemnej dla celów dowodowych, miejsce spełnienia świadczenia określa umowa, jeśli brak jest zapisu dotyczącego miejsca, producent powinien wydać produkty w miejscu ich wytworzenia. Prod. podobnie jak i sprzedawca ponosi odpowiedzialność z tyt. rękojmi za wady fizyczne i prawne dostarczonych pro-duktów. Jeżeli producent nie może dostarczyć produktów z przyczyn z których żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności, umowa jest rozwiązana, a producent musi zwrócić pobrane zaliczki i kredyty. 36. Umowa agencyjna (pojęcie, prawa i obowiązki stron). Przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów w jego imieniu. Podstawowym obowiązkiem agenta jest podejmowanie czynności potrzebnych do zabezpieczenia interesów dającego zlecenie. Oznacza to, że agent musi rozwijać działalność bądź aby ułatwić dającemu zlecenie zawieranie odpowiednich umów, bądź bez-pośrednio dla zawarcia umowy. Musi więc zbierać informacje, badać sytuację rynkową, zbierać oferty itp. Nie może podejmować żadnych działań, które mogłyby naruszyć interesy dającego zlecenie. Za swe czynności agent pobiera wynagrodzenie w formie prowizji, która jest określona w umowie. 37. Umowa komisu (pojęcie, prawa i obowiązki stron). Przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działal. swego przedsięb. do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na r-k dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Podstawowym obowiązkiem komisanta jest dokonanie dla komitenta zakupu lub sprzedaży określonej rzeczy. Komisant powinien wy-dać komitentowi wszystko, co przy wy-konaniu umowy dla niego uzyskał Podstawowym obowiązkiem komitenta jest zapłacenie komisantowi wynagrodzenia w formie prowizji.
|
38. Umowa przechowanie a umowa składu. Poniższe umowy różnią się następującymi cechami: 1. przechowawcą może być każdy podmiot cywilnoprawny, podczas gdy składowaniem może się zajmować jedynie przedsięb. składowy, a więc jednostka trudniąca się tym zawodowo 2. zawierając umowę składu przedsiębiorca składowy jest zobowiązany do wydania odpowiedniego pokwitowania. Obowiązek taki nie istnieje w przypadku umowy przechowania. 3. przedsięb. składowe jest zobowiązane do aktywnej pieczy nad ich towarem. Aktywność ta przejawia się w dokonywaniu niezbędnych, odpowiednich czynności konserwacyjnych. Przechowawca zobowiązuje się jedynie do za-chowania rzeczy ruchomej w stanie nie pogorszonym. 4. Umowa składu jest zawsze odpłatna; umowa prze-chowania może być nieodpłatna. Natomiast obie te umowy od niedawna mają istotną cechę wspólną. Umowa przechowania, jak i umowa składu mają ten sam zakres przedmiotowy. Przedmiotem każdej z nich może być rzecz ruchoma 39. Umowa przewozu rzeczy. Przez umowę przewozu przewoźnik zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do przewiezienia za wynagrodzeniem osób lub rzeczy. Zostaje ona zawarta w momencie złożenia stosownych oświadczeń woli, a więc jest umową konsensualną. Podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest dokonanie przewozu przesyłki z jednego określonego miejsca do drugiego miejsca. Natomiast do podstawowych obowiązku wysyłającego należy przygotowanie i dostarczenie przewoźnikowi przesyłki w miejscu i czasie określonym postanowieniami umowy oraz zapłata przewoźnego. 40. Umowa leasingu. Jest to umowa w której finansujący zobowiązuje się nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddając tę rzecz korzystającemu do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne równe co najmniej cenie z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Umowa ta musi być zawarta na piśmie. Obowiązkiem finansującego jest: -wydanie rzeczy korzystającemu, -wyd. wszystkich dokumentów. Obowiązkiem korzystającego jest: -utrzymanie rzeczy w należytym stanie zgodnie z umową i przeznaczeniem, -opłacanie rat w terminie.
|