 | Pobierz cały dokument pedagogika.egzystencjalna.studia.pedagogika.doc Rozmiar 78 KB |
Pedagogika egzystencjalna
4.1. Geneza egzystencjalizmu
Franciszek Sawicki uważa, że „filozofia egzystencjalna' występuje już w czasach dawniejszych, a za przewodników swych ma wielu myślicieli chrześcijańskich" wśród których wylicza on ś w, Augustyna, Pascala, Newmana2. Odmiennego zdania jest Jan Legowicz, który ocenia egzystencjalizm jako „nurt ściśle związany ze współczesnością, z jej sprzecznościami oraz problemami ich rozwiązań" i dlatego kategorycznie sprzeciwia się zaliczaniu filozofów starożytnych, średniowiecznych czy nowożytnych do egzystencjalistów3.
Powstaje więc problem, czy filozofia egzystencjalna stanowi kontynuację dawnych kierunków, czy raczej twór epoki współczesnej. Otóż wydaje się, że bliskie prawdy jest rozwiązanie zaproponowane przez Adama Schaffa4, który zastanawiając się nad przyczynami nagłego „wybuchu" egzystencjalizmu w ostatnich latach, dochodzi do wniosku, że istota problemu leży w starej tradycji dwu odmiennych koncepcji filozoficznych. Pierwsza z nich wywodzi się z tzw. szkoły jońskiej (VI-IV w. p.n.e.). Przedstawiciele jej, m.in. Tales, Anaksymander oraz Heraklit, szukali odpowiedzi na pytanie o początek i naturę świata, a także najogólniejszych zasad nim rządzących5.
Druga koncepcja filozoficzna pochodzi od Sokratesa, który - według Cycerona - ściągnął filozofię z nieba na ziemię i przeniósł ją do domostw ludzkich. Przyrodą Sokrates nie chciał się zajmować, twierdził bowiem, że drzewa niczego nie mog3 go nauczyć, ale do wiedzy dojść można przede wszystkim przez rozmów, z ludźmi. Sokratyczna koncepcja filozofii to zatem rozmyślanie nad życie"11
 | Pobierz cały dokument pedagogika.egzystencjalna.studia.pedagogika.doc rozmiar 78 KB |