Tresc styl i forma dworskiej poezji barokowej na podstaie utworow J.A. Morsztyna i D. Naborowskiego.
Nurt poezji dworskiej rozwijal się na dworach ktrolewskich i magnackich. Ten typ literatury był wzorowany na przykladach poezji europejskiej, zwlaszcza modna stala się poezja wloskiego Marina. Poezja dworska miala bawic na ucztach, zaskakiwac i ukazywac mistzostwo poety. Przedstawicielami nurtu dworskiego sa Jan Andrzej Morsztyn i Daniel Naborowski. Lecz tematyka ich poezji nie jest jednakowa. MORSZTYN - tworzy poezje salonowa, podczas gdy Naborowski zwraca się ku bardziej filozoficznej tematyce. Morsztyn : Jego poetycki dorobek okresla się mianem „ blachej tresci w wyszukanej formie” Morsztyn jako marinista skupil swe tworcze dzialania na poszukiwaniu nowych, kunsztownych form wyrazania tresci. Tematem jego utworow nie sa problemy egzystencjalne ani prawdy filozoficzne. Bywaja nimi : zycie dworskie, plocha milosc, flirt, zmysly. Stad okreslenie Morsztyna jako „ poety milosci”. Urzywa kontrastu, paradosku, licznych oksymoronow.
„Cuda milosci” - wiersz ma budowe sonetu. Trzy pierwsze zwrotki opisowe zas ostatnia - refleksyjna. Wiersz ukazuje obraz rozumu wpadajacego w sidla milosci. Kontrast : Serce - rozum. Podmiot liryczny to mezczyna trafiony strzala amora, zdaje sobie sprawe z nielogicznego postepowania ale sila milosci jest mocniejsza niż sila rozumu. Milosc jest cudem. „do trupa” sonet. Koncept : rozbudowac paradoks, wskazac podobienstwo miedzy zakochanym a trupem. Zakochany podmiot liryczny porownuje się do umarlego, uwaza się za trupa pod względem psychicznym. 2 pierwsze strofy - opis ewn. Wygladu obu bohaterow wiersza, nastepne strofy - cechy psychiczne - roznice. NABOROWSKI - można go nazwac poeta który laczy barokowa forme wiersza z istotna, powazna tematyka, która jest typowa dla filozofii baroku. Czlowiek -kim jest? Czym jest ludzkie cialo a czym dusza ? Zycie - i jego cechy i przemijalnosc, kruchosc zycia. Czas - jego niszczaca sila. Naborowski wlasnie ta tematyke rozpatruje w swej poezji. Nie prezentuje jednak rozpaczy i trwogi istnienia, lecz pogodzenie się z wyrokami Boga. „krotkosc zywota” charakterystyczna rytmika wiersza - przypomina tykanie zegara. Autor patrzy na swiat z perspektywy wiecznosci, jak Pascal. Zmieniaja się pokolenia, jak godziny na tarczy zegara. Wiersz ukazuje nietrwalosc ludzkiego zycia. Definicja ludzkiego zycie zlozona jest z takich nietrwalych pojec jak : dym, wiatr, glos, dźwięk, cien. To jeszcze poteguje nastroj przemijalnosci. Motyw VANITAS - marnosci ludzkiego zywota. Dzis czlowiek jest zywy - jutro może być martwy. Wiersz jest refleksja nad sprawa trudna do uswiadomienia - czlowiek jest smiertelny.