WIELKOŚCI EKSTENSYWNE I INTENSYWNE, PRZYKŁADY.
Wielkości parcjalne określa się dla funkcji układu zwanych funkcjami ekstensywnymi. Ich wartości zależą od ogólnej masy (liczby moli) układu w sposób liniowy, tzn. gdy układ zostanie k-krotnie powiększony bez zmian T, p i stężeń, to wartości funkcji wzrosną też k-krotnie. Należą do nich m.in. objętość V, energia wewnętrzna U, entalpia H, energia swobodna F, entalpia swobodna G, pojemność cieplna Cp.Wszystkie wielkości parcjalne są funkcjami intensywnymi. Funkcje intensywne to takie funkcje, których wartości nie zależą od globalnej masy układu, lecz tylko od stanu układu (w przeciwieństwie do funkcji ekstensywnych). Do wielkości intensywnych należą np. temperatura, ciśnienie, gęstość, stężenie.DEFINICJA CZĄSTKOWEJ MOLOWEJ WIELKOŚCIMolową wielkością cząstkową składnika i w roztworze nazywa się pochodną cząstkową wielkości ekstensywnej Z roztworu względem liczby moli tego składnika, przy stałych T, p oraz liczbach pozostałych składników Zi=(dZ/dni) T,p,n =const Zgodnie z def. molowej wielkości cząstkowej Zi równanie przyjmuje postać: Z=Suma ni Zi dzieląc obie strony przez sumaryczną liczbę moli n=sigma ni otrzymujemy: Z=Suma (xiZi)_gdzie Z =Z/n jest molową wartością wielkości Z dla roztworu, xi=ni/n są ułamkami wolowymi skłądników.RÓWNANIE GUBBSA-DUHEMA. Suma nidZiWiąże zmiany wszystkich wielkości cząstkowych w składzie. Jeżeli w układzie dwuskładnikowym znana jest zależność funkcyjna wielkości cząstkowej jednego ze składników od jego stężenia, to równanie powyższe pozwala obliczyć wartość parcjalną dla drugiego składnika.Wykres objętości molowej dla roztworu doskonałego i rzeczywistego.Roztwory doskonałe: DVn=0 DHn=0 DS.n=-R SUMni ln xi Funkcje nadmiarowe: DZE=DZmrzecz=-DZmdosk GRAFICZNE WYZNACZANIE CZĄSTKOWYCH.Tangensy kątów nachylenia tych stycznych wyznaczają wartości objętości cząstkowych składnika rozpuszczonego. Wielkości cząstkowe zmieniają się w sposób ciągły ze zmianą stężenia składnika. Należy zawsze podać dla jakiego stężenia została obliczona wartość wielkości parcjalnej.
Pierwsze prawo Faradaja - masa substancji wydzielonej lub rozpuszczonej na elektrodzie w czasie elektrolizy jest proporcjonalna do ładunku elektrycznego , który przepływa przez elektrodęDR prawo Faradaja - taki sam ładunek elektryczny , przepływając przez różne elektrody , powoduje wydzielenie się lub rozpuszczenie substancji w ilościach chemicznie sobie równoważnych , to znaczy masy tych substancji są proporcjonalne do ich równoważników chemicznych.Przewodniki drugiego rodzaju - przewodzą one prąd dzięki ruchowi jonów , zwane również przewodnikami jonowymi lub elektrolitami (wodne roztwory soli , kwasów i zasad, stopione sole ).Katoda redukcji. W przypadku elektrolizy będzie to elektroda ujemna a ogniwa galwanicznego dodatnia.Anoda -utleniania. Liczba przenoszeń jonów - jest to stosunek ładunku elektrycznego przenoszonego przez dany rodzaj jonów do sumarycznego ładunku elektrycznego przepływającego przez obwód.