GERUNDIO
Imiesłów przysłówkowy jest nieodmienną formą czasownika, która określa czynność, jaką wykonuje, lub stan, w jakim się znajduje osoba, która jednocześnie wykonuje inną czynność.
Gerundio w języku włoskim występuje w czasie:
teraźniejszym: GERUNDIO PRESENTE
essere |
avere |
essendo będąc |
avendo mając
|
I con. - are => - ando (parlare - parlando mówiąc)
II con. - ere => - endo (scrivere - scrivendo pisząc)
III con. - ire => - endo (partire - partendo wyjeżdżając)
Mentre mangio, guardo la TV. = Mangiando, guardo la TV.
Mangiando, guardavo la TV.
Mangiando, ho guardato la TV.
Mangiando, guarderò la TV.
przeszłym: GERUNDIO PASSATO
forma czasowników ESSERE, AVERE w gerundio presente + imiesłów czasu przeszłego.
scrivendo - avendo scrotto
STARE + GERUNDIO:
Konstrukcja ta wyraża czynność odbywającą się w chwili mówienia o niej:
Sto scrivendo. - Piszę (w tej chwili)
Lucio stava già parlando con l'avventore - Lucio rozmawiał już właśnie z gościem.
Il giornalaio stava riponendo le riviste. - Gazeciarz wykładał akurat czasopisma.
Konstrukcja ta możne być użyta w czasie teraźniejszym, przeszłym niedokonanym i przyszłym:
Lucio sta parlando. - Lucio rozmawia ( w tej chwili)
Lucio stava parlando. - Lucio rozmawiał ( w określonym momencie)
Quando Lucio starà parlando... - Kiedy Lucio będzie rozmawiał ...
ANDARE + GERUNDIO:
Wyraża czynnośc długotrwała:
Vado cercando. - Poszukuję (od pewnego czasu aż do chwili obecnej)