Juliusz Kleiner, Pojęcie stylu (1946), w: Stylistyka polska. Wybór tekstów, Warszawa 1973, PWN, wybór, opracowanie i wstęp Ewa Miodowska-Brookes, Adam Kulawik, Marian Tatara, s. 74-78.
W stylu odczuwa się fizjonomię psychiczną twórców i zbiorowości, z których dzieła są związane. Styl staje się jednolitością i prawidłowością form, w których ukazuje się fizjonomia duchowa. Zasadniczo fizjonomia zbiorowości - styl architektury odczuwamy jako coś ponadindywidualnego.
Gramatyka zajmuje się systemem językowym pewnej zbiorowości; język sprowadza się do jego najprostszych składników.
STYL - JĘZYK ZORGANIZOWANYCH TWORÓW SŁOWNYCH UKSZTAŁTOWANY (poza działaniem praw ogólnego języka) WG PRAW ODRĘBNYCH W ZWIĄZKU Z OKREŚLONĄ FIZJONOMIĄ PSYCHICZNĄ ZBIOROWĄ LUB INDYWIDUALNĄ.