NEKROFILE - PROFIL
Kim są nekrofile? - profil]
No cóż... Całkiem możliwe, że się teraz zastanawiacie, dlaczego podejmuję tu tą kwestię po raz kolejny, skoro w Kwaterze IV zostało już powiedziane kim są? No tak, ale tylko o paru z nich wiecie na teraz coś konkretnego. A co z pozostałymi?...Co z tymi, którzy nie będąc jednocześnie seryjnymi mordercami i pracownikami zakładów pogrzebowych rozwijają swe nekrofilne zapatrywania?...Kim Oni są?...Czym na codzień się zajmują?...Informacje zawarte w tej kwaterze mają udzielić Nam odpowiedzi na te pytania...
Oczywiście nie będzie to łatwe nie mniej jednak postaram się w miarę możliwości wyczerpać temat. Posłużę się w tym celu informacjami, które zdobyłem na necie, a także obserwacjami i informacjami, które dostarczyło mi moje własne życie...
A więc...
W czym problem?? |
Ludzie, którzy wyrażają swe seksualne fantazje na chat'ach na necie są zazwyczaj otwartymi typami tylko w pewnym stopniu...i/lub pełnymi kreatywego wyrazu. Ich wyznania są bądź to bardzo okrojone tudzież nadzwyczaj przesadzone, jednak dostarczają wielu bardzo ciekawych, często zaskakujących informacji. Ludzie Ci przeważnie mają pracę w profesjach - lekarzy, prawników, nauczycieli, polityków, etc. Z reguły są to ludzie obdarzeni w pewnym stopniu zdolnościami manualnymi - pracują w charakterze artysty - graficy, ludzie od reklamy, programiści ( ci, którzy uznawani są za kreatywnych...nie ci siedzący cały dzień za komputerem i kodujący), ludzie wprowadzający prawo, profesji medycznych i różnego rodzaju przedsiębiorcy (ponieważ pełni ekspresji podejmują ryzyko działalności gosp.). Wygląda na to, że może istnieć związek z podstawowym poziomem stresu danej profesji i osobistym zapałem; chodzi tu o zawody, których cechą charakterystyczną są terminy.
I odwrotnie, dla porównania, rzadko spotyka się przypadki ludzi z niebieskimi kołnierzykami, ludzi z handlu lub np. rozwiedzione kobiety z dwojgiem dzieci żyjących na polu przyczep kempingowych. 
Nekrofilia zwykła być głównie męską fantazją, myślę, że przeważnie dlatego, ponieważ mężczyźni potrzebują więcej wizualnej, seksualnej stymulacji do orgazmu...i z uwagi na fakt, że natura stworzyła nas bardziej dominujących seksualnie. Z drugiej strony, uważa się często, że kobiety są w dużym stopniu seksualnie zakompleksione i potrzebują w sposób bardziej bezpośredni fizycznej i emocjonalnej stymulacji do orgazmu...coś co po prostu "tam leży" nie powoduje kompleksów w przypadku wielu kobiet.
Wracając do sprawy - natura stworzyła kobietę seksualnie uległą, więc czasami " po prostu tam leżący" może być stymulującym sam w sobie dla niektórych Pań. Jednak niestety jest wyraźny i zbyt widoczny związek pomiędzy kobietami ( i porównując także pomiędzy wieloma facetami...), które były wykorzystywane lub doznały jakiegoś ciężkiego przeżycia jak np. gwałt, które spowodowały zainteresowania ' wykraczające poza zwykłość'. W wielu przypadkach te seksualne zapatrywania manifestują się same w trochę bardziej skrajnych fantazjach, które sugerują pewien poziom własnej ulgłości i upokorzenia (S&M, fantazje gwałtu, tortur i śmierci, SNUFF); prawdopodobnie emocjonalny rozmiar samo-ukarania się za uczucie winy, uwolnione przez ciężkie przeżycie.
Tak jak daleko idzie podział wiekowy, tak zaczyna wyłaniać się różnica pomiędzy mężczyznami i kobietami. Weźmy na przykład nekro...zdaje się być otwartym, pełnym ekspresji zainteresowaniem facetów od trzydziestki, poprzez facetów w granicach czterdziestki i dalej. U kobiet jest to wiek w granicach ich późnych lat dwudziestych, poprzez ich lata trzydzieste. Mówię tu o punkcie, w którym ludzie 'nie wchodzą w swe ciuchy' lub zaczynają pytać i zgłębiać swe uczucia - punkt ten to jedna z najdoskonalszych stacji w naszym życiu dla 'ekspresu' dewiacji...
Nastolatki są intresującą podgrupą do tego wszystkiego. Ich wiek to lata cudów jeśli chodzi o seks i zrozumienie własnej seksualności. Można mówić o pewnym "przebudzeniu" części nastolatek do fantazji sennego seksu...marzenie o kimś kochającym się z nimi, podczas gdy one śpią, a nawet o tym, że są gwałcone. Może ma to coś wspólnego z chęcią spróbowania seksu w momencie kiedy jest się pod presją rodziców lub społeczeństwa. Marzenia o seksie podczas snu lub o gwałcie mogą być sposobem pogodzenie się z podświadomą winą...kto wie. I znowu, wiele nastolatek, które były ofiarami ciężkich przeżyć także mogą pasować do tej kategorii. Nastoletnich chłopców zainteresowanych nekro lub skrajnymi fantazjami znajduje się generalnie dość mało albo po prostu trzymają to dla siebie. Doszedłem do wniosku, że poziom wybuchu ich hormonów wypycha co bardziej perwersyjne fantazje na bok, preferując bardziej fantazje 'bezpośredniego seksu' (dogłębna penetracja wszystkiego co możliwe, rzadziej gra wstępna) ...seks z koleżanką z klasy, seks ze starszą siostrą kumpla, seks z Britney Spears, seks z Miss Listopada etc.
Czy istnieją etniczne lub rasowe trendy? Spekulacje to główne żródło informacji na ten temat, ponieważ mogą występować inne socjalno-ekonomiczne powody. Jednak istnieją takowe trendy - jest w tym spora część Azjatów i ludzi ze Wschodniej Europy. Czarnych 'siedzących w tym' rzadko się spotyka...hmmm? może jest to też kwestią kultury lub po prostu samej ekonomii.
|
[Badania nad nekrofilią]
Seksualny pociąg do martwych ciał: psychiatryczne spojrzenie na nekrofilię
Jonathan P. Rosmack, i Philip J. Resnick
Autorzy badają 122 przypadki (88 pochodzi ze światowej literatury, 34 przypadki pochodzą ze spraw dotychczas niepublikowanych) manifestujące nekrofilne akty oraz fantazje. Dokonują rozróżnienia autentycznej nekrofilii i pseudonekrofilii, a także klasyfikują prawdziwą nekrofilię w trzech kategoriach: nekrofilne zabójstwo, "regularna" nekrofilia i nekrofilna fantazja. Psychoza, niedorozwój umysłowy czy też sadyzm nie wydają sie być w tej materii koniecznością. Najczęściej występującym motywem nekrofilnej działalności jest posiadanie nie przeciwstawiającego się i nie "odrzucającego' partnera. Nekrofile często decydują się na zawody, które umożiwiają im kontakt z martwymi ciałami. Niektórzy nekrofile pomimo zawodowego dostępu do zwłok dopuszczali się zabójstwa. Kwestie dynamiki psychicznej, mechanizmów obronnych oraz sposobu podejścia do tej rzadkiej "dolegliwości" są nadal na etapie dyskusji.
Nekrofilia, seksualny pociąg do martwych ciał, jest rzadką dysfunkcją znaną juz od czasów starożytnych. I tak nawiązując do Herodotusa(2), starożytni Egipcjanie przedsięwzięli środki ostrożności wobec nekrofilii stosując zakaz dostarczania ciał zmarłych żon wysokich urzędników do balsamistów zaraz po zgonie - w obawie o możliwość seksualnego wykorzystywania tych ciał przez tych balsamistów. Król Herod kochał się ze swoją żoną Marianną siedem lat po tym jak ją zamordował. (3,4) Podobne legendy mówią o królu Waldemarze i Charlemagne.(3,5) Kościół Katolicki nie tłumaczył nekrofilii kurestwem ani zezwierzęceniem, ale określał jako "profanację z tendencją do kurestwa".(6)
W bardziej nowszych czasach nekrofilia związana była z kanibalizmem i legendami o wampirach. Mityczny wampir, zromantyzowany swego czasu opowieściami o Drakuli, nabywał siły od swych ofiar, "jakbym odbierał im coś pełnego mocy". Kanibalistyczne plemienne rytuały bazują na przekonaniu o wzbogacającym w siłę fizyczną akcie konsumpcji części ludzkiego mięsa. Browne opisywał nawet "uzdrawiający nekrofilizm", mający miejsce w "pamiątkach, memoriałach z tych którzy odeszli, trzymanych w każdym domostwie". Temat nekrofilii został podłapany również przez kilku słynnych artystów. W klasycznym cyklu "Sleepieng Beauty" zawarte są nekrofilne fantazje, w których martwe ciało przywracane jest do życia. Szekspirowski "Romeo i Julia" przejawia podobną fantazję. Niektóre "heavy metalowe" piosenki traktują o nekrofilii.
Kilku autorów posłużyło się prostymi raportami spraw jako bazą do skonstruowania psychiatrycznych hipotez charakteryzujących nekrofilię. Oczywiście bardzo trudno jest przeprowadzić jakiekolwiek wnioskowanie na temat prawdziwej nekrofilii na podstawie pojedyńczych przypadków, nawet jeśil są to studia zdetalizowane w dość dyżum stopniu. Naszym celem było osiągnięcie większego zrozumienia sprawy nekrofilii poprzez analizę możliwie największej liczby przypadków. Jak dotąd zgromadziliśmy 88 przypadków z literatury światowej oraz 34 niepublikowanych raportów.
METODY
Każdy przypadek został zanalizowany pod kątem ilości występujących zmiennych. Ma miejsce oczywista inklinacja wobec przytaczania częściej pozytywnych aniżeli negatywnych danych. Przykładowo, jeżeli w opisie sprawy jest wzmianka o okaleczeniu, a bez wątpienia będzie miało to miejsce; autorzy nie wykazują tu skłonności do raportowania swego negatywnego stosunku odnośnie spraw typu okaleczenia. Z drugiej strony informacja dość jasno nawiązuje do sprawy. Autorzy bardzo często w sposób celowy unikają notek odnośnie mordów nawiązujących do nekrofilii. Analogicznie, "rasowi" fantaści zostają tu w sposób wybitny oddzieleni od tych "praktykujących" nekrofilii. Przytoczone wielkości procentowe zostały przeliczone według ilości spraw, dla których dostępne były pozytywne lub względnie negatywne dane w tym temacie. Ze względu na ograniczenie retrospektywnego wymiaru przypadków, analiza statystyczna danych nie została przeprowadzona. Dane pochodzą z różnych okresów, wielu krajów i pierwotnie występowały w wielu językach. Początkowo było wiele możliwości w raportowaniu metod. W późniejszym czasie problemy ubogiej bazy ocen i braku danych uwydatniły ryzyko nadinterpretacji.(51)
KLASYFIKACJA
Sklasyfikowaliśmy wzorce do dwóch głównych grup: (1) prawdziwa nekrofilia(N=54); (2) pseudo-nekrofilia(N=33). Niewystarczająca ilość danych spowodowała brak sklasyfikowania 33 przypadków. Prawdziwy nekrofil czuje stały pociąg do martwych ciał. Seksualny pociąg może być realizowany na drodze nekrofilnych fantazji jak i serii nekrofilnych aktów. Większa część tej grupy odpowiada diagnozie DSM-III-R Nieokreśloch Bliżej Parafilii (ang. Paraphilia Not Otherwise Specified).(52) Reprezentuje przypadki, w których ciało pełni rolę fetysza. Prawdziwych nekrofilów podzieliliśmy na trzy grupy, ze względu na naturę ich nekrofilnych aktów:
1) nekrofilne zabójstwo - morderstwo w celu obcowania z martwym ciałem (N-14),
2) regularna (prawdziwa) nekrofilia - wykorzystanie martwego już ciała w celu zaspokojenia potrzeb seksualnych (N=21),
3) nekrofilne fantazje - fantazjowanie na temat nekrofilnej aktywności, bez dokonywania nekrofilnych aktów (N=15).
(Nie wystarczające dane spowodowały brak sklasyfikowania czterech przypadków prawdziwej nekrofilii do wyodrębnionych trzech grup). Pseudonekrofil wykazuje przejściowy pociąg do martwego ciała, mimo to ciało to nie stanowi obiektu jego erotycznych fantazji. Preferuje kontakt seksualny z żywymy partnerem. Grupa ta reprezentowana jest przez sadystyczne, oportunistyczne oraz krótkotrwałe przypadki.
CHARAKTERYSTYKA PRZYPADKÓW
Przytoczone poniżej przypadki obrazują cztery wyodrębnione grupy.
1. Autentyczna nekrofilia
A.Nekrofilne morderstwo. Dwudziestopięcio-letni, biały mężczyzna, absolwent college'u, zaangażowany w konwencjonalny związek z dziewczyną. Posiadając nadzwyczaj duże potrzeby seksualne masturbował się (w przybliżeniu) siedem razy dziennie. Posiadał ogromnę kolekcję filmów porno, dokonywał aktów bestialstwa, urofilii i koprofilii. Był zaangażowany w nekrofilne akty ze zwierzętami, które zabił oraz ludzkimi martwymi ciałami w szpitalnej kostnicy, w której pracował jako dyżurny. Miał nieustające fantazje na temat wszelkich możliwych "rodzajów seksu" z martwym ciałem. Był przekonany o swym wyjątkowym przeznaczeniu, Antychrysta lub Mesjasza. Zamordował ośmioletnią dziewczynkę z sąsiedztwa, w celu zrealizowania swych seksualnych fantazji. (Rosman i Resnick)
B. Regularna nekrofilia. Dwudziestojedno-letnia, samotna, biała kobieta przez cztery miesiące zatrudniona była jako balsamistka. W trakcie tego odbyła ok.20-40 stosunków seksualnych z ciałami martwych mężczyzn. Zaangażowała się w nekrofilię, ponieważ nie osiągała seksualnego zadowolenia z żywą osobą. W wieku ośmiu lat była molestowana i zgwałcona przez nauczyciela w wieku czternastu lat. Bardzo dużo piła i wykazywała bardzo niską samoocenę. Traktowała swą osobę jako "martwą duchowo" już od roku czasu. Martwe ciała nadawały poczucie komfortu, jak i sens bycia zdolnym do dotyku i wyrażania siebie względem drugiej osoby. (Bromberg, osobiste zeznania)
C. Nekrofilna fantazja. Czterdziesto-letni, samotny, biały mężczyzna wymagający opieki psychiatrycznej z powodu ciągłych lęków o realizacji fantazji, powracającej już od 15 roku jego życia. Fantazja ta mówila o zamordowaniu przez Niego kobiety, zasztyletowaniu jej, wyciągnięciu organów wewnętrznych, a następnie masturbowaniu się podczas maczania rąk w jej krwi.
Człowiek ten był zawsze socjalnie wyizolowany. Często przyłapywany na publicznym masturbowaniu się i podglądactwie. Bardzo go równiez podniecały dławiące się prostytutki. Blisko trzydziestki otrzymał pracę w kostnicy - wszystko, aby być bliżej martwych ciał. Mimo to zrezygnował z kontaktów seksualnych z martwymi ciałami, gdyż odkrył źródło swego podniecenia przy rozcinaniu ich. Zabijał zwierzęta w celu realizacji swych poszczególnych fantazji. Zabijał zwierzęta bezboleśnie, nie znajdując przyjemności w samym akcie zabijania. Jego przyjemnosć wypływała z aktu okaleczenia ciepłego ciała. (Risen, osobiste zeznania)
2. Pseudonekrofilia
Trzydziestosiedmio-letni, samotny, biały mężczyzna wyszedł ze swoją 49-letnią dzewczyną do baru. Był mężczyzną, który bardzo dużo pił już od swych młodzieńczych lat. W drodze do domu strzelił dziewczynie w głowę(rzekomo przypadkiem). Podczas ukrywania ciała poczuł się bardzo podniecony. Odbył analny stosunek z ciałem i pozbył się go. O nekrofilii przeczytał w pornograficznych magazynach. (Bertschinger, osobiste zeznania)
Charakterystyki przykładu
W grupie pseudonekrofili wiarygodne informacje były jedynie dostępne w obrębie podgrupy dopuszczającej się morderstwa. Nasze przypadki dostarczył następujących demografii:
Wiek - wiek nekrofili był notowany na czas, w którym dopuszczali się swych nekrofilnych aktów; w przypadku fantastów, wiek notowany był na czas, w którym ujawniały się ich fantazje. Średnia wieku nekrofili wyniosła 34 lata (patrz Tab.1). Płeć - dziewięćdziesiąt dwa procent prawdziwych nekrofilów to mężczyźni (patrz Tab.2). Wszystkie zabójstwa były dokonane przez meżczyzn.
Inteligencja - dane traktujące o inteligencji pochodzą tylko z tych przypadków, w których iloraz inteligencji został udokumentowany. Wszyscy (N=13) mają IQ powyżej 80, a 69% (N=13) ma IQ powyżej 100.
TAB. 1
WIEK
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
N |
Średnia wieku |
Przedział |
Nekrofile |
36 |
34 |
17-59 |
Zabójcy |
11 |
33 |
22-47 |
Regularni |
13 |
33 |
17-54 |
Fantaści |
10 |
31 |
19-48 |
Pseudonekrofilni zabójcy |
22 |
29 |
16-52 |
Sumarycznie |
68 |
34 |
16-65 |
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TAB. 2
PŁEĆ
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
N |
Mężczyźni |
Kobiety |
Nekrofile |
53 |
92% (49) |
8% (4) |
Zabójcy |
14 |
100% (14) |
-- |
Regularni |
20 |
85% (17) |
15% (3) |
Fantasci |
15 |
93% (14) |
7% (1) |
Pseudonekrofilni zabójcy |
33 |
100% (33) |
-- |
Sumarycznie |
115 |
95% (109) |
5% (6) |
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Orientacja seksualna - orientacja seksualna naszych wzorców porównywalna była do całej populacji: 79 procent (56) było heteroseksualnych; 13 procent (9) biseksualnych; 9 procent (6) homoseskualnych. Wśród prawdziwych nekrofili (N=40), 70 procent (28) było heteroseksualnych, 15 procent (6) biseksualnych i 15 procent (6) homoseksualnych. Grupa nekrofilnych zabójców (N=12) posiada najniższy procent heteroseksualnych - 58 procent (7); mordercy pseudonekrofilni (N=19) wykazują najwyższy procent heteroseksualnych - 84 procent (16) i żadnych przypadków biseksualnych.
Płeć martwego ciała - płeć matrwego ciała odpowiada orientacji seksualnej nekrofila. Z całości wzorców (N=91), 85 procent (77) wykorzystywało ciała płci przeciwnej, 10 procent (9) tej samej płci i 5 procent (5) wykorzystywało ciała obu płci. Wśród autentycznych nekrofili (N=43), 77 procent (33) wykorzystywało martwe ciała o płci przeciwnej, 16 procent (7) tej samej płci i 7 procent (3) obu płci. Nekrofilni mordercy (N=14) wykorzystywali najwyższy procent martwych ciał o tej samej płci - 50 procent (7).
Stan cywilny - w naszym wzorcu (N=78), 60 procent (47) było samotnych, 26 procent (20) w związku małżeńskim i 14 procent (11) rozwiedzionych lub w owdowiałych. Status małżeński prawdziwych nekrofili i pseudonekroili był podobny. Dziewięćdziesiąt procent (9) fantastów było samotnymi.
Historia aktów sadystycznych - w 64 procentach (27) przypadków (N=42) miały miejsce wcześniejsze akty sadystyczne. Wszyscy (11) pseudonekrofilityczni zabójcy przejawiają w swej historii akty sadyzmu, a wskaźnik ten w grupie prawdziwych nekrofili (N=29) wynosi 52 procent (15). Najwyższy poziom sadystycznych aktów zaobserwowano wśród nekrofili zabójców (78% (7), N=9); najniższy poziom wśród prawdziwych nekrofili zanotowano w grupie regularnych (30% (3), N=10). Historia sadystycznych aktów na poziomie 56 procent (5) ukształtowała się w grupie fantastów (N=9).
Pożycie nienekrofilne - większość (86%(31)) prawdziwych nekrofilów (N=36) utrzymywała nienekrofilne stosunki seksualne przed aktami nekrofilnymi lub fantazjowaniem; grupa pseudonekrofilitycznych zabójców (N=20) wykazuje największy procent (95% (19)). Część przypadków zaangażowanych było w udane związki w czasie realizacji swych nekrofilnych aktów. Wcześniejsze nienekrofilne kontakty zanotowane były na poziomie 91 procent (10) w grupie fantastów (N=11) i 75 procent (9) w grupie regularnych (N=12).
Psychopatologia
Sklasyfikowaliśmy przypadki według podstawowych diagnoz psychiatrycznych opartych na DSM-III-R.(52) Nasze dane ujawniły obecność jak i absencję psychoz oraz zaburzeń osobowości. Jakkolwiek, należy wziąc pod uwagę notoryczną nierzetelność poziomu diagnoz z różnych krajów i okresów. Psychoza - z całości przypadków (N=64), 17 procent (11) było psychotycznych. Tylko 11 procent (4) prawdziwych nekrofilów (N=36) było psychotycznych i żaden z tych przypadków nie dopuścił się morderstwa. Z drugiej strony trzy (14%) spośród pseudonerkofilnych mordów (N=21) były udziałem psychotycznych indywidualności. Dwa przypadki w grupie regularnych nekrofili (15%, N=13) i dwa w grupie fantastów (17%, N=12) były psychotycznymi osobowościami. Zaburzenia osobowości - połowa przypadków została zdiagnozowana z zaburzeniami osobowości (patrz Tab.3).
TAB. 3
DIAGNOZA ZABURZEŃ OSOBOWOŚCI
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
N |
Udział |
Nekrofile |
17 |
59% (10) |
Zabójcy |
6 |
83% (5) |
Regularni |
4 |
50% (2) |
Fantasci |
7 |
43% (3) |
Pseudonekrofilni zabójcy |
10 |
80% (8) |
Sumarycznie |
32 |
56% (18) |
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nietypowe systemy wiary - nawiązując do psychiatrycznych diagnoz, zanotowaliśmy obecność wielu nietypowych systemów wiary, takich jak parareligijne wierzenia lub kult diabła. Nietypowe wierzenia ujawniono w 55 procentach (18) grupy pseudonekrofilitycznych zbójców (N=11) i 45 procentach (9) nekrofili(N=20). Stany załamania w przypadku nekrofilów wynosiły 40 procent (4) w grupie zabójców (N=10), 33 procent (2) w grupie regularnych (N=6) i 75 procent (3) wśród fantastów (N=4). Spożycie alkoholu - osiemdziesiąt procent (8) grupy pseudonekrofilitycznych zabójców (N=10) spożywało alkohol przed dokonaniem aktów, w odróżnieniu do 44 procent (8) prawdziwych nekrofili (N=18). Tylko 25 procent (2) regularnych nekrofili (N=8) i 60 procent (6) grupy nekrofilnych zabójców spożywało alkohol.
Dostęp do zwłok
Badane wzorce zdobywały martwe ciała dzięki wykonywanej pracy, popełniając morderstwo lub wykorzystując nadarzającą się okazję.
1. Dostęp zawodowy - najbardziej powszechny dostęp (co ósmy przypadek) stanowili porządkowi w szpitalach, obsługa cmentarzt oraz asystenci w kostnicy. Inne formy dostępu przybierały postać pracowników zakładów pogrzebowych (5), żołnierzy (3) i księży (2); były pojedyncze przypadki patologa, studenta medycyny, kierowcy ambulansu i strażaka. Grupa pseudonekrofilitycznych zabójców wykazuje najmniejszy odsetek spraw z zawodowym dostępem do zwłok (patrz Tab.4).
TAB. 4
ZAWODOWY DOSTĘP DO ZWŁOK
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
N |
Udzial |
Nekrofile |
35 |
57% (20) |
Zabójcy |
11 |
46% (5) |
Regularni |
16 |
69% (11) |
Fantasci |
8 |
50% (4) |
Pseudonekrofilni zabójcy |
18 |
22% (4) |
Sumarycznie |
62 |
53% (33) |
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2. Zabójstwo - wymiar morderstw popełnionych przez prawdziwych nekrofilów (N=50) wyniósł 28 procent (14). Większość tych zabójstw posiadały tło nekrofilnych aktów. Z definicji, żaden pseudonekrofilityczny zabójca (N=33) nie mordował swych ofiar dla specyficznej potrzeby nekrofilnego aktu.
Specyficzne akty i fantazje
Z całości wzorca (N=112), 86 procent (96) zaangażowana jest w nekrofilne akty (nie włączając w to fantazji). Wśród rodzimych nekrofilów (N=53), 72 procent (38) realizuje nekrofilne akty. Wszystkie osoby zaangażowane tylko w fantazje (N=16) zostały zaklasyfikowane do grupy rodzimych nekrofili. Specyficzną naturę najczęściej dokonywanych nekrofilnych aktów i fantazji przedstawia Tabela 5.
TAB. 5
SPECYFICZNE AKTY I FANTAZJE
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
|
|
Nekrofile |
|||
|
Sumarycznie |
Pseudonekrofilni |
Zabójcy |
Regularni |
Fantaści |
SUMA |
Stosunki vaginalne |
51% (57) |
61% (20) |
57% (8) |
33% (7) |
53% (8) |
45% (24) |
Stosunki analne |
11% (12) |
18% (6) |
29% (4) |
5% (1) |
7% (1) |
11% (6) |
Całowanie |
15% (17) |
6% (2) |
29% (4) |
29% (6) |
20% (3) |
26% (14) |
Ssanie i pieszczoty piersi |
8% (9) |
-- |
7% (1) |
24% (5) |
20% (3) |
17% (9) |
Fellatio/Cunnilingus |
7% (8) |
3% (1) |
7% (1) |
19% (4) |
3% (1) |
11% (6) |
Okaleczenie |
29% (32) |
30% (10) |
36% (5) |
19% (4) |
4% (6) |
30% (16) |
Nekrofagia |
8% (9) |
12% (4) |
14% (2) |
-- |
7% (1) |
6% (3) |
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Nadgryzanie piersi (trzy przypadki) były notowane tylko u pseudonekrofili. Pieszczoty i ssanie piersi zaobserwowano tylko u prawdziwych nekrofili. Trzech prawdziwych nekrofili spało z martwymi ciałami, a pięciu manipulowało genitaliami martwych ciał w sposób manualny. Trzy spośród czterech ścięć głowy zostało dokonanych przez pseudonekrofila. Akty zanotowane w pojedynczych przypadkach obejmują okaleczenie tylko genitaliów, spożywanie krwi martwego ciała (wampiryzm), mycie martwego ciała, konserwowanie ciała lub jego części i wkładania parasolki do pochwy.
Motywacja
Niektórzy nekrofile określają dość precyzyjnie motywy swoich działań; inni ujawniają wskazówki swych motywów poprzez swoje akty. Nekrofile wielokrotnie wykazują więcej niż jeden motyw swych działań. Najczęstszym motywem prawdziwych nekrofili (N=34) była chęć posiadania nie opierającego się i nie odrzucającego partnera (68% (23)). Innymi często notowanymi motywami były: opnowne połączenie się z romantycznym partnerem (21% (7)); świadomy pociąg seksualny do martwych ciał (15% (5)); próba pozyskania komfortu lub przezwyciężenia uczucia izolacji (15% (5)); próba osiągnięcia samorealizacji poprzez ekspresję siły na drodze morderstwa (12% (4)). Rzadko notowane motywy to: niedostępność żywego partnera, kompensata za strach przed kobietami, przekonanie, że seks z żyjącą kobietą jest grzechem śmiertelnym, potrzeba osiągnięcia poczucia całkowitej kontroli nad seksualnym partnerem, uległość halucynacjom, dokonywanie serii destruktywnych aktów, ekspresja wielopostaciowych perwersji seksualnych i potrzeba realizowania aktywności seksualnej pozbawionej wszelkich granic.
Dyskusja
Nekrofile charakteryzowani byli jako niedorozwinięci umysłowo, psychotyczni i niezdolni do utrzymywania kontaktów seksualnych z partnerem. Nasze dane sugerują, iż to spojrzenie na nekrofilię jest błędne. Pomimo iż nasze dane odnośnie poziomu IQ były dość ograniczone, ich treśc nie przychyla się do twierdzenia o mniej niż przciętnej ilnteligencji nekrofili. Mimo to nekrofile uważani są za szaleńców ze względu na dziwnaczny charakter swoich aktów, a tylko 11 procent prawdziwych nekrofili było z natury psychotycznymi. Duży udział nienekrofilnego pożycia (92% (11)) w grupie nekrofilnych zabójców (N=12) wskazuje na to, iż zabijanie w celu zdobycia martwego ciała jako nekrofilnego obiektu nie jest jedyną formą, w jakiej większość tych przypadków jest w stanie zaangażować się w seksualne stosunki. Spożycie alkoholu lub narkotyków mogło stanowić istotny czynnik, wspomagający sprawcę w przezwyciężeniu jego zahamowań i w ostateczności w realizacji jego nekrofilnych aktów. Brill zanotował: "...destrukcja barier wstydu, odrazy i moralności, które bez wątpienia mają miejsce w przypadku rozwoju nekrofilii, wymaga więcej psychologicznej pracy aniżeli konstrukcja każdej innej perwersji."
Z drugiej strony, poszczególni regularni nekrofile nie korzystali z alkoholu w czasach realizacji swoich aktów. Epualard twierdził, asocjacja do martwych ciał, zarówno w myśli jak i w rzeczywistości, zmierza do zredukowania uczucia wstrętu, który normalnie jest z tymi ciałami związany. Alkohol w niektórych przypadkach służył pokonaniu zahamowań związanych z zabiciem, o wiele rzadziej związancy z samym nekrofilnym aktem. Kilku autorów zanotowało powiązanie pomiędzy profesją i nekrofilią. Niektórzy nekrofile oznajmiali, iż ich pociąg seksualny przyczyniał się do wyboru tych stanowisk, które umożliwiały bliski kontakt z martwymi ciałami. Udział zawodowego dostępu do ciał wśród nekrofili (57,1%, N=35) sugeruje konieczność dokładnego monitorowania i kontroli pracowników cmentarzy, kostnic, domów pogrzebowych oraz wydziałów patologii. Kilku nekrofilnych morderców miało dostęp do martwych ciał z racji wykonywanego zawodu. Łatwy dostęp do ciał w środowisku pracy nie wyklucza, pomimo to, możliwości popełnienia przez nekrofila morderstwa. Analiza specyficznych aktów nekrofilii ujawniła co następuje:
1. Stosunki vaginalne były częściej odnotowywane dla nekrofili i pseudonekrofili, aniżeli dla grupy regularnych nekrofili. Fakt braku zaangażowania regularnych nekrofili w vaginalne stosunki potwierdza argumentację Spoerriego(10) i Rauchsa(45), że coitus (łac., [wym. koitus] med. kopulacja, stosunek płciowy) nie jest esencjonalnym elementem nekrofilii. Rigor mortis (stężenie pośmiertne) lub problemy z osiągnięciem stanu pełnej erekcji często czynią trudnym odbycie stosunku. Jak w przypadku innych perwersji, sam akt nie jest tak satysfakcjonujący jak może to sugerować fantazja.
2. Całowanie ciała notowane było częściej w przypadkach prawdziwych nekrofili aniżeli w przypadku pseudonekrofilitycznych zabójców. Inne akty często związane z seksualną grą wstępną, takie jak ssanie i pieszczoty piersi, fellatio (oralna stymulacja penisa) oraz cunnilingus (oralna stymulacja sromu i łechtaczki) wykazują podobne trendy. Ten związek zmysłowych aktów z prawdziwą nekrofilią zdaje się być dość spodziewanym. Prawdziwych nekrofili erotycznie pociągają martwe ciała per se, podczas gdy akty pseudonekrofili są aktami "surogatem" (namiastką, substytutem) - martwe ciało zaspokaja nieerotyczną potrzebę.
3. Okaleczenie oraz nekrofagia nie były udziałem zbyt wielu prawdziwych nekrofili. Wniosek ten potwierdza stwierdzenie Moola, że sadyzm nie jest obecny we wszystkich przypadkach prawdziwej nekrofilii.(53) Mimo to najczęstszym motywem nekrofilnej działalności było posiadanie nie opierającego się i nie odrzucającego partnera, wielokrotnie nekrofile ujawniali więcej niż jeden moytw swego postępowania. Nasze dane potwierdzają obserwacje Smitha i Brauna, iż: "Nekrofilia może przejawiać się jako kulminacja modelu wielokrotnych i narastających, prewersyjnych praktyk rzadziej niż jakakolwiek wyizolowana, ostra dewiacja."(44)
Motywy psychodynamiczne
Objaśnienie terminu nekrofilii oferowane przez literaturę ma głównie charakter psychoanalityczny. Definicje te zawierają:(1) połączenie agresywnych i lubieżnych energii;6,21,54 (2) sadystyczne i destruktywne pragnienia;2,15,30,45,53,55-57 (3) rozwojowe problemy fiksacji genitalnych lub kompleksu Edypa;4,6,7,15,40,43,44,58 (4) identyfikację z matką lub próbę akceptacji lęków wyobcowania;4,6,15,24,30,40,43,44,56 (5) próba akceptacji straty lub strachu przed stratą;4,5,17,40,42 (6) lęki przed śmiercią lub przed kobietami;5,15,22,40,44,45,59 (7) moralne poczucie niedoskonałości lub degeneracja.6,20,28,37,48,56,57. Głównymi mechanizmami obronnymi charakteryzującymi nekrofili są: (1) zaprzeczenie separacji i straty;4 (2) identyfikacja z figurą rodzica;30,43 (3) introjekcja rodzicielskiego wizerunku;40,43 (4) antyfobiczne (counterphobic) reakcje wobec lęków przed śmiercią;40 (5) transformacja bierności do aktywności.15,17,22 Psychodynamiczne hipotezy, zaproponowane przez literaturę często bazują na pojedynczych sprawach. Są zatem bardzo trudne do potwierdzenia lub empirycznego zaprzeczenia. Centralnym motywem w nekrofilii jest całkowity brak poczucia własnej godności, co z pewnością zostało wyrażone przez nekrofili.
Postulujemy, iż poniżej wymienione przypadki mogą prowadzić do nekrofilii:
1. Nekrofila kształtuje niskie poczucie własnej godności, po części przynależne znaczącej stracie.
(a)On (przeważnie mężczyzna) pełny lęków odrzucenia przez kobiety, pożąda seksualnego obiektu, który jest niezdolny do odrzucenia go; i/lub
(b)On - pełen lęków przed śmiercią, przekształca swój strach przed śmiercią - poprzez formowanie reakcji - w pożądanie śmierci.
2. Rozwija istniejące fantazje o seksie z martwym ciałem, czasami po obnażeniu się przed ciałem. Jak to Ernest Jones mówił:"Martwy który kocha, będzie kochał wiecznie i nigdy nie będzie znużony obdarowywaniem i doznawaniem pieszczot."(4)
Leczenie
Bardzo mało zostało powiedziane o leczeniu nekrofilii. Nikt nie wyleczył wystarczającej liczby nekrofili, aby możliwym było zdefiniowanie efektywnego sposobu leczenia, bazującego na naukowych wzorcach. Opierając się na dostępnych danych sugerujemy, aby lekarze: (1) ustalili czy dana osoba jest prawdziwym nekrofilem;(2) leczyć jakąkolwiek towarzyszącą psychopatologię;(3) prowadzić terapeutyczne raporty; (4) jeśli pacjentem jest mężczyzna z podwyższoną aktywnością seksualną rozpatrzyć użycie antyandrogenów, takich jak progesterony Depo [Risen, osobiste zeznania]; (5) jeśli nekrofil jest seksualnie lub socjalnie wyizolowany pomóc mu/jej ugruntować normalne stosunki seksualne i socjalne; (6) znieczulenie może być pomocne w przekierowaniu nekrofilnych fantazji na żywą osobę.(33)
Wnioskowanie
Nekrofilia jest bardzo rzadkim i mało rozumianym fenomenem. Zaproponowaliśmy klasyfikację tej dysfunkcji, aby pomóc lekarzom wprowadzić nowe przypadki w lepsze perspektywy leczenia. Niedostatek danych uczynił trudnym przedłożenie dobrze ugruntowanych wyjaśnień kwestii nekrofilii. Mamy nadzieję, że ten przegląd wspomoże przyszłych badaczy w gromadzeniu danych i analizie nekrofilnych przypadków.
Bibliografia
1. Shakespear W: Romeo and Juliet. Act V, Scene III, 102.
2. Herodotus: "Les Belles Iettres" in Historiae, Book II, Chapter 89, Paris 1956.
3. Huber Von H: Nekrophilie. Kriminalistik 16;564-8, 1962.
4. Jones E: On the Nightmare. New York, Liveright, 1931, pp 109-112.
5. LeBeuf J. Lefebvre P: Contribution a l'etude de la sado-necrophilie. Can Psych Assoe J11;123-31, 1966.
6. Brill AA: Necrophilia. J Criminal Psychopathology 2:433-43,3:50-73, 1941.
7. vanden Bergh RI., Kelly JF: Vampirism: a review with new observations. Arch Gen Psychiatry 11:543-7, 1964.
8. Browne WAF: Necrophilism. J Ment Sei 20;551-60, 1875.
9. Masters REL, Lea E: Sex Crimes in History. New York, Julian Press, 1963.
10. Rauch H-J: Uber Nekrophilie. Ein Beitrag zur kenntnis der variationen des geschlechtstrebes. Archiv fur Psychiatrie und Nervenkrankheiten. April;54-93, 118-79, 1947.
11. Baker R: Some considerations arising from the treatment of a patient wilt necrophilic fantasies in late adolescence and young adulthood. Int. J Psychoanal 65;283-94, 1984.
12. Bartholomew A.A., Mihe K.L., Galbally F: Homosexual necrophilia. Med Sei Law 18;29-35, 1978.
13. Benedetti J: Gilles de Rais. New York; Stein and Day, 1972.
14. Brownlie A.R.: Necrophilia: need Parliament trouble? A note on the legal aspect. Med Sei Law 3;313-5, 1963.
15. Calef V, Weinshel EM: On certain neurotic equivalents of necrophilia. Int J Psychoanal 53; 67-75, 1972.
16. Casrto LD; Un caso de necrofilia. Revisa de la Samidad de Policia 3:10-31, 1943.
17. Biermann JS: Necrophilia ni a thirteen-year old boy, Psychanal Q 31:329-40, 1962.
18. von Krafft-Ebing R: Psychopathia Sexualis. New York, G.P. Putnam's Sons, 1965.
19. de Haro AM, Diaz AS: Un caso de necrofilia. Actualided Medica 42:204-9, 1966.
20. De River JP: The Sexual Criminal: A Psychoanalityc Study (3 rev). Springfield, IL. Charles C Thomas, 1951.
21. Diaconita G. Mihaescou D: Contribution a I etude de la necrophilie. Annakes de Medecine Legale 40:107-10, 1960.
22. Ehrenreich GA: Hesdache, necrophilia, and murder: a brief hypnotherapeutic investigation of a single case. Bull Menninger. Clin 24:273-87, 1960.
23. Epaulard A: Vampirisme, necrophilie, necrosadisme, necrophagie. Lyon, A. Storck & Co., 1901.
24. Smith SM, Dimock J: Necrophilia and antisocial acts, in Sexual Dynamics of Antisocial Behavior. Edited by Schlesinger I.B., Revitch A. Springfield, I.L., Charles C. Thomas, 1983.
25. Foerster von K. Foerster G. Roth E: Nekrophilie bei einem 17 jahrige madchen. Schweizer Archiv fur Neurologie, Neurochirurgie und Psychiatric 119:97-107, 1976.
26. Foraker AG: The romantic necrophiliae of Key West. J Fla Med Assoc 63(8):642-5, 1976.
27. Gromska J., Smoczyński S., Bardzik S: Przypadek aktu nekrofilii dokonanego w upojeniu patologicznym. Psychiatr Pol 3:207-9, 1969.
28. Imberciadori E.: Contributo alla studio della necrofilia nei malati de mente. Revisa di patologia nervosa e mentale 80:322-5, 1955.
29. Janik A, Chromy K: A case of necrophilia. Cesk Psychiatr 75:301-6, 1976.
30. Klaf FS, Brown W: Necrophilia, brief review and case report. Psychiatr Q 32-645-52, 1958.
31. Krizek J: Dva pripady nekrofilni motivace. Cesk Psychiatr 62:266-8, 1966.
32. Lancaster NP: Necrophilia, murder and high intelligence: a case report. Br J Psychiatry 132-605-8, 1978.
33. Lazarus AA: A case of pseudonecrophilia treated by behavior therapy. J Clin Psychol 24:113-5, 1968.
34. Lorand S: Indecision as an escape: necrophilia and combined rape-murder fantasies - sodomy, in Clinical Studies in Psychoanalysis. New York, International Uniwersitiies Press, 1950, 226-35.
35. Lunde DT: Murder and Madness. San Francisco, San Francisco Book Company, 1976.
36. Masters B: Killing For Company, Great Britain, Coronet Books, Hodder and Stoughton, 1986.
37. Minovici M: Trata Complect de medicina legala eu Lgislatia si jurisprudenta Romaneasca Si Steina. Bucuresti, Atelierele grafice SOCEC & Co. Societate Anonima, 1928, 761-83, 1938.
38. Moskoff I: Nekrophilie avee "Defloratio postmortem." Annales de Medicine Legale 18:345-59, 1956.
39. Nacht S., Diatkine R., Favreau J: The ego in perverse relationships. Int J Psychoanal 37;404-13, 1956.
40. Pomer SI.: Necrophilic fantasies and choices of speciality in medicine. Bull Philadeplphia Assoc Psychoanalisis 9:54-5, 1959.
41. Price DE: Necrophilia complicating a case of homicide. Med Sei Law April:121-31, 1963.
42. Rapoport J: A case of necrophilia. Criminal Psychopathology: 4;277-89, 1942.
43. Segal H: A necrophilic phantasy. Int J Psychoanal 34;98-101, 1953.
44. Smith SM, Braun C: Necrophilia and lust-murder: report of a rare occurence. Bull Am Acad Psychiatry Law: 6:259-68, 1978.
45. Spoerri T: nekrophilie; strukturanalize eines falles. Psychiatria Neurol Suppl 55. Basel and New York, Karger, 1959.
46. Stekel W: Impotence in the male: the psychic disorders of sexual functions in the male. New York, Bloni & Liveright, 1927.
47. Tesar J., Schmittowa M.: Ein seltener fall von scheintod und nekrophilie. Kriminalistik 15:557, 1961.
48. Tomarug E., Rotescu I., Sitbu V.:Un cus peu cummun concernant les rapports sexueles avee des cadavres exhumes. Acta Med Leg Soc. 19:109-14, 1966.
49. Tsberyaskin WG: Zur frage der nekrophilie, Zeitschrift fur Sexualwissenschaft und Sexualpolitik 16:386-92, 1929-30.
50. Wilson C., Seaman D.: The Encyclopedia of Modern Murder. 1962-1982, New York, The Putnam Publishing Company, 1983.
51. Freedman D., Pisani R., Purves R.: Statistics. New York, Norton, 1978.
52. American Psychiatric Association: Diagnostic and Statistical Manual of mental Disorders (ed 3 rev), Washington, DC, American psychiatric Association, 1987.
53. Moll A.: Handbuch der Sexualwissenschaften. Leipzig, Vogel, 1912.
54. Burg BR: The sick and the dead: the development of psychological theory on necrophilia from Krafft-Ebing to the present. J Hist Behav Sei 18;242-54, 1982.
55. Templer Dl., Eberhardt E.: NecrophiliaL: a review. essence 4(2);63-7, 1980.
56. Fromm E.: maligmant aggresion: necrophilia, in The Anatomy of Human Destructiveness. New York, Holt, Rinehart and Winston, 1973.
57. Landis B.: Fromm's theory of biophilia-necrophilia:its implications for psychoanalitic practise. Contemporary Psychoanalysis 11(4);418-34, 1975.
58. Tarachow S.: Judas, the beloved executioner. Psychoanal Q 29;528-54, 1960.
59. Seruton R.: Sexual Desire: A Philosophical Investigation. London, Weidenfeld and nicolson, 294-5, 1986.
Tłumaczenie: MORITUR 2004
Moritur & Nekrofilia
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
nekrofilia, Nekrofilia vs inne parafilie, 1
nekrofilia, Nekrofilia vs inne parafilie, 1
nekrofilia, Nekrofilia dzisiaj, 1
Zbieranie i hodowanie owadów nekrofagicznych, istotnych w odtwarzaniu?ty śmierci metodą entomol (2)
Orientacja nekrofilna i biofilna w koncepcji radykalnego, wypracowania
nekrofilia, Nekrofile, 1
nekrofilia, Nekrofilna historia, 1
nekrofilia, Nekrofilna teoria, 1
Erich Fromm Agresja złośliwa Nekrofilia
ćw 4 Profil podłużny cieku
Profilaktyka nowotworowa
profilaktyka przeciwurazowa
więcej podobnych podstron