2001.05.29 wyrok s.apel. II AKa 101/01 Prok.i Pr. 2002/2/14
w Lublinie
(...) Pojęcie czynnej napaści jest pojęciem innym niż naruszenie nietykalności cielesnej.
Podpada pod to pojęcie wszelkie działanie podjęte w celu wyrządzenia krzywdy fizycznej, choćby ten cel nie został przez sprawcę osiągnięty (np. sprawca mierzył karabinem, ale nie trafił). Nie jest to również równoznaczne z użyciem przemocy. Przemoc ma bowiem cechy przymusu i zawsze zmierza do tego, aby zmusić kogoś do działania lub zaniechania. Natomiast czynna napaść nie musi zmierzać ani do wymuszenia czynności urzędowej, ani do przeszkodzenia wykonania takiej czynności.
Wyrok z dnia 26 marca 2002 roku, II AKa 46/02, Prok. i Pr. 2003/2/24
w Lublinie
Czyn z art. 223 k.k. może być popełniony tylko z zamiarem bezpośrednim. Wprawdzie przepis ten nie zawiera podobnego sformułowania, co art. 224 § 2 k.k., jednakże o postaci zamiaru niezbędnego dla przyjęcia, iż zrealizowane zostały znamiona tej normy prawnej, przesądza charakter działań objętych pojęciem "czynnej napaści". Jest to również działanie celowe, a więc także musi być nacechowane zamiarem bezpośrednim.
Uchybieniem Sądu Okręgowego było też uznanie, że zachowanie się oskarżonego w zakresie znamion występku z art. 223 k.k. stanowiło usiłowanie czynnej napaści, gdy w rzeczywistości "czynna napaść" rozumiana być musi, jako działanie w celu wyrządzenia krzywdy fizycznej, choćby cel ten nie został osiągnięty. Tak więc dopuszczenie się czynnej napaści, chociażby jeszcze w stadium usiłowania naruszenia nietykalności, wypełnia już istotę dokonania przestępstwa.
Wyrok z dnia 13 stycznia 2000 roku, II AKa 225/99, Prok. i Pr. 2000/10/21
Skoro, jak to ustalono w niniejszej sprawie, czyn oskarżonego polega jednocześnie na dopuszczeniu się czynnej napaści (art. 223 k.k.) i na zmuszeniu poprzez przemoc funkcjonariusza publicznego do zaniechania czynności służbowej (art. 224 § 2 k.k.), to zachowanie sprawcy powinno być kumulatywnie (art. 11 § 2 k.k.) kwalifikowane z obu tych przepisów ustawy karnej.
1
ART. 223 K.K.