1.Etapy kształtowania nawyku ruchowego
Nawyk - zautomatyzowana czynność (sposób zachowania, reagowania), którą nabywa się w wyniku ćwiczenia (głównie przez powtarzanie).
Stadium I - charakteryzuje się generalizowanym pobudzeniem w ośrodkowym układzie nerwowym, niski poziom rozwoju zdolności koordynacyjnej w pracy mięśniowej, naruszenie równowagi między procesami pobudzenia i hamowanie w korze mózgowej nadmierne napięcie mózgowe.
Stadium II - ruchy stają się dokładniejsze, lepiej skoordynowane oraz ekonomiczne. Robocze pobudzenie stopniowo ogranicza się i koncentruje w odpowiednich ośrodkach korowych. Wytwarza się stereotyp dynamiczny który jest związany z odpowiednią kolejnością przebiegu procesów pobudzenia i hamowania. Nie możemy jeszcze mówić o utrwalonym nawyku ruchowym W tej fazie uwagę ćwiczącego kierujemy na pojedyncze szczegóły w wykonaniu ruchu.
Stadium III - ruchy stabilizują się, są wykonywane stereotypowo, dokładnie i precyzyjnie. Mamy do czynienia z utrwalonym nawykiem ruchowym i automatyzacją ruchów. W celu dokładnego uczenia się tworzymy nowe kombinacje i odmiany danych ruchów.
2.Intensywność w treningu wytrzymałości
Intensywność ćwiczeń (szybkość poruszania się)- jeśli intensywność ćwiczeń jest bardzo bliska dolnej granicy strefy skutecznej wówczas wytrzymałość rozwija się stosunkowo wolno, w sposób ciągły i osiąga wysoki stopień stabilizacji, konieczny jest wtedy duży lub bardzo duży zakres treningu. Jeśli natomiast intensywność ćwiczeń jest wysoka następuje szybki przyrost formy, adaptacja jest mniej trwała i powinna być w sposób systematyczny stabilizowana przez włączenie jednostek o dużym zakresie obciążeń ekstensywnych.
3.Rodzaje obciążeń treningowych
Ćwiczenia z zewnętrznym i wewnętrznym obciążeniem
1)ćwiczenia z obciążeniem zewnętrznym - wykorzystujemy ciężar przedmiotów, przeciwdziałania partnera i opór przedmiotów sprężystych
2)ćwiczenia z obciążeniem równym ciężarowi właściwości ciała. Niezależnie od tego czy człowiek podnosi odważnik czy przeciwdziała właściwemu ciężarowi, działać na organizm będzie taka sama siła, jaka jest wielkość oporu.
4.Mezocykle w okresie startowym
Wyróżniamy mezocykle:
1)Startowy-intensywność utrzymuje się na wysokim poziomie, objętość ulega wahaniom w zależności od ilości startów. Długość waha się od 2 do 6 tygodni i obejmuje 2 starty zasadnicze i kilka przygotowawczych.
2)Pośredni-jego rola polega na możliwości zwiększania obciążeń treningowych. Dwa rodzaje:
a)regenerująco-przygotowawczy: zbudowany na wzór mezocyklu zasadniczego okresu przygotowawczego.
b)regenerująco-podtrzymujący: charakteryzuje się niższą intensywnością treningu, stosowane po serii napiętych startów.
1.Metody przygotowania specjalnego (siła)
Metoda kształtowania w sile specjalnej
1)Metoda oddziaływania syntetycznego-metoda ta ma zastosowanie gdy rozwijana jest siła wraz z inną cechą występującą w specjalizacji.
2)Metoda oddziaływania analitycznego-jeśli przy rozwijaniu siły zrywowej zmniejszymy wielkość oporu przy zachowaniu tej samej intensywności to kształtujemy komponent szybkościowy, gdy przy zwiększaniu oporu kształtujemy komponent siłowy.
3)Metoda zróżnicowanego oddziaływania-to optymalna kolejność ćwiczeń wykonywanych ze stałą intensywnością a zmiennym oporem.
2.Cechy techniki
Technikę charakteryzuje:
1)Dobrze zaznaczony przedział przestrzenno czasowy
-w ruchach acyklicznych występuje trójfazowość układu : faza przygotowania , faza główna i faza końcowa.
-w ruchach cyklicznych chodzi o bezkonfliktowy przebieg stapiania się faz.
2) Dobrze zaznaczony podział dynamiczno-czasowy
Podział ten charakteryzuje się dynamiczno-czasową strukturą ruchu sportowego oraz przebiegającą płynnie napięć i rozluźnień.
3)Dobry przepływ ruchu
Dobrze opanowany ruch przebiega zawsze płynnie. Płynność jest kryterium stopnia osiągniętej koordynacji. Optymalną płynność ruchu stanowi najbardziej ekonomiczna forma przebiegu ruchu.
4)Wysoka elastyczność ruchu
Polega ona na zdolności poddawania się działania oporów środowiska i powrotu do pozycji wyjściowej.
5)Wczesne przewidywanie ruchu (antycypacja)
Zawodnik przed rozpoczęciem ruchu uświadamia sobie przebieg ruchu. Nie może rozwiązywać zadania metodą prób i błędów. Dobrze opanowane ćwiczone ruchy pomogą świadomie przewidzieć przebieg ruchu.
6)Przewidywanie ruchów obcych
Polega na przewidywaniu ruchu przedmiotów (np. lot piłki) i ludzi w grze , aby odpowiednio do tego zareagować tzn. umieć przystosować własny ruch do ruchu obcego.
7)Dokładność ruchu (precyzja ruchu)
Dokładność ruchu polega nie tylko na dokładnym osiągnięciu zamierzonego celu, lecz także na ruchu prowadzącym do celu w sposób określony z góry.
3. metoda czuciowa reakcji prostej
Metody stosowane przy kształtowaniu reakcji prostej
1)Powtórnego reagowania-polega na powtórnym możliwie szybkim reagowaniu na nagle pojawiający się bodziec lub zmianie warunków.
2)Różnicowa-sprowadza się do analitycznego trenowania szybkości reakcji w ułatwionych warunkach i prędkości następujących po sobie ruchach.
3)Czuciowa-polega na ścisłym związku między szybkością reakcji i zdolnością różnicowania niedużych odcinków czasowych. Skierowana jest na rozwijanie zdolności odczuwania najdrobniejszych odcinków czasu, składa się z 3 etapów:
a)zawodnik wykonuje ruch na dystansie starając się reagować z max prędkością, po próbie otrzymuje informacje w jakim czasie wykonał zadanie.
b)zawodnik musi określić czas w jakim wykona zadanie który jest porównany z czasem rzeczywistym.
c)zawodnik proponuj wykonać zadanie z różnicą wcześniej określonej prędkości.
4.Elemety wytrzymałości
Wytrzymałość człowieka określa wiele elementów :
I) Elementy psychologiczne:
- motywacje
- gotowość do znoszenia bólu
II) Elementy fizjologiczne:
1. Lokalna wytrzymałość dotycząca jednej lub kilku grup mięśni:
- siła określonej grupy mięśni
- zasoby energetyczne : kwas adenozynotrójfosforowy (ATP) i glikogen
- krążenie obwodowe - gęstość sieci kapilarów
2. Ogólna wytrzymałość dotycząca aktywności całego organizmu:
- siła całego układu mięśniowego
- zasoby energetyczne - ATP i glikogen
- czynnik systemu krążenia, z podziałem na dwa rodzaje aktywności:
a)aktywność tlenową (aerobową) - to czynność układu oddychania, pojemność wyrzutowa serca, zdolność transportowa
tlenu przez krew, kapilaryzacja tkanek mięśniowych (zwiększenie ilości i drożności naczyń włosowatych) .
Możliwości aerobowe - to maksymalna ilość tlenu jaką zawodnik może zużyć w ciągu 1 min.
b)aktywność beztlenowa (anaerobowa) - to rezerwy alkaliczne czyli elementy buforowe krwi, zdolność do tolerowania
wysokich stopni zakwaszenia.
Możliwości anaerobowe - to zdolność organizmu do pracy w warunkach niedostatku tlenu.
III) Sprawność mechanizmów termoregulacji ustroju .
IV) Efektywność systemu nerwowego, zapewniającego wysoki poziom zręczności i koordynacji mięśniowej ( ekonomiczna technika ).
V) Sprawność mięśni określana przez ilość energii zużytej do wykonania żądanej pracy
1. Mezocykle okresu startowego
Wyróżniamy mezocykle:
1)Startowy-intensywność utrzymuje się na wysokim poziomie, objętość ulega wahaniom w zależności od ilości startów. Długość waha się od 2 do 6 tygodni i obejmuje 2 starty zasadnicze i kilka przygotowawczych.
2)Pośredni-jego rola polega na możliwości zwiększania obciążeń treningowych. Dwa rodzaje:
a)regenerująco-przygotowawczy: zbudowany na wzór mezocyklu zasadniczego okresu przygotowawczego.
b)regenerująco-podtrzymujący: charakteryzuje się niższą intensywnością treningu, stosowane po serii napiętych startów.
2. Podział ćwiczeń technicznych
Ćwiczenia techniczne dzielą się na jedno i wielo strukturalne oraz zestawy ćwiczeń.
1)Jedno strukturalne dzielimy na:
a)acykliczne ćwiczenia szybkościowo-siłowe np. skoki, rzuty, ciężary.
b)cykliczne ćwiczenia szybkościowo-siłowe np. sprinty, łyżwiarstwo, pływanie.
c)cykliczne ćwiczenia wytrzymałości o maksymalnej intensywności np. biegi średnie.
d)cykliczne ćwiczenia wytrzymałościowe o dużej i umiarkowanej intensywności np. biegi długie, pływanie powyżej 400m, kolarstwo.
2)Wielo strukturalne to te, które występują w sportach walki i są złożone np. przyjęcia i podania piłki.
3)Zestawy ćwiczeń np. gimnastyka - program obowiązkowy.
Według kryterium metodologicznego ćwiczenia dzielimy na:
1)wszechstronnie-ogólnorozwojowe: mają na celu rozwój potencjału ruchowego i nie wywierają bezpiecznego wpływu na poziom dyscypliny specjalistycznej. Charakteryzują się niskim wskaźnikiem korelacji z wynikiem sportowym.
2)ukierunkowane: mieszczą się tu ćwiczenia rozwijające zdolności motoryczne danej konkurencji. Ta grupa ćwiczeń spełnia wartości strukturalne podobne do działania startowego.
3)specjalne: kształtują specyficzny zespół właściwości funkcjonalnych. Również występuje tu ćwiczenie imitacyjne.
3. Metody przygotowania specjalnego (siła)
Metoda kształtowania w sile specjalnej
1)Metoda oddziaływania syntetycznego-metoda ta ma zastosowanie gdy rozwijana jest siła wraz z inną cechą występującą w specjalizacji.
2)Metoda oddziaływania analitycznego-jeśli przy rozwijaniu siły zrywowej zmniejszymy wielkość oporu przy zachowaniu tej samej intensywności to kształtujemy komponent szybkościowy, gdy przy zwiększaniu oporu kształtujemy komponent siłowy.
3)Metoda zróżnicowanego oddziaływania-to optymalna kolejność ćwiczeń wykonywanych ze stałą intensywnością a zmiennym oporem.
4. Proces samoodnowy
SAMOODNOWA - zachodzi za pośrednictwem stałej wymiany materii ze środkami zewnętrznymi w formie pokarmu. Procesy samoodnowy są uruchomiane wyłącznie przez proces pobudzenia.
1.Reakcja złożona
Czas reakcji - jest to czas, jaki upływa od momentu zadziałania bodźca do występowania określonej czynności ruchowej.
Na czas reakcji prostej składa się 5 czasów cząstkowych:
Czas T1 - powstanie pobudzenia w receptorze jest zależne od umiejętności koncentracji uwagi jak również od umiejętności widzenia peryferyjnego danego osobnika. Czynniki te ulegają wytrenowaniu.
Czas T2 - przekazanie pobudzenia do ośrodkowego układu nerwowego. Wytrenowaniu nie podlega.
Czas T3 - przebieg pobudzenia przez ośrodki nerwowe i uformowanie sygnału wykonawczego. Odpowiedni trening, wysoki stopień opanowania techniki, dobra koordynacja, mogą wpłynąć na obniżenie tego parametru.
Czas T4 - przebieg sygnału z ośrodka układu nerwowego do mięśnia. Jest wielkością stałą związaną z szybkością przewodzenia na włóknach nerwowych.
Czas T5 - pobudzenie mięśnia, zmiana jego napięcia i zapoczątkowanie ruchu.
Czas reakcji prostej to odpowiedz z góry wiadomym ruchem na z góry wiadomy, nagle pojawiający się bodziec.
Czas reakcji złożonej:
Reakcja złożona
Wyróżniamy dwa typy reakcji złożonych:
- reakcja na poruszający się obiekt - zasadnicze znaczenie ma umiejętność widzenia ciała poruszającego się ze znaczną prędkością. Wymagania treningowe rosną ze zwiększeniem szybkości, nagłością pojawienia się obiektu oraz skróceniem dystansu.
- reakcja z wyborem - związana z wyborem odpowiedniej odpowiedzi ruchowej z kilku możliwych. Przy kształceniu reakcji z wyborem przestrzega się zasady stopniowego zwiększania liczby możliwych zmian warunków. Należy również opanować umiejętności reagowania na działanie związane z przygotowaniem do ruchu.
2.Cechy techniki
Technikę charakteryzuje:
1)Dobrze zaznaczony przedział przestrzenno czasowy
-w ruchach acyklicznych występuje trójfazowość układu : faza przygotowania , faza główna i faza końcowa.
-w ruchach cyklicznych chodzi o bezkonfliktowy przebieg stapiania się faz.
2) Dobrze zaznaczony podział dynamiczno-czasowy
Podział ten charakteryzuje się dynamiczno-czasową strukturą ruchu sportowego oraz przebiegającą płynnie napięć i rozluźnień.
3)Dobry przepływ ruchu
Dobrze opanowany ruch przebiega zawsze płynnie. Płynność jest kryterium stopnia osiągniętej koordynacji. Optymalną płynność ruchu stanowi najbardziej ekonomiczna forma przebiegu ruchu.
4)Wysoka elastyczność ruchu
Polega ona na zdolności poddawania się działania oporów środowiska i powrotu do pozycji wyjściowej.
5)Wczesne przewidywanie ruchu (antycypacja)
Zawodnik przed rozpoczęciem ruchu uświadamia sobie przebieg ruchu. Nie może rozwiązywać zadania metodą prób i błędów. Dobrze opanowane ćwiczone ruchy pomogą świadomie przewidzieć przebieg ruchu.
6)Przewidywanie ruchów obcych
Polega na przewidywaniu ruchu przedmiotów (np. lot piłki) i ludzi w grze , aby odpowiednio do tego zareagować tzn. umieć przystosować własny ruch do ruchu obcego.
7)Dokładność ruchu (precyzja ruchu)
Dokładność ruchu polega nie tylko na dokładnym osiągnięciu zamierzonego celu, lecz także na ruchu prowadzącym do celu w sposób określony z góry.
3.Czynniki wpływające na wynik sportowe (ale tu nie jestem pewien)
1)środki treningowe - do nich zaliczamy:
a)ogólnego przygotowania ruchowego
b)ukierunkowanego przygotowania ruchowego
c)specjalnego przygotowania ruchowego
2)charakter pracy mięśni
a)dynamiczną
b)statyczną
4.Intensywność treningu wytrzymałościowego
Intensywność ćwiczeń (szybkość poruszania się)- jeśli intensywność ćwiczeń jest bardzo bliska dolnej granicy strefy skutecznej wówczas wytrzymałość rozwija się stosunkowo wolno, w sposób ciągły i osiąga wysoki stopień stabilizacji, konieczny jest wtedy duży lub bardzo duży zakres treningu. Jeśli natomiast intensywność ćwiczeń jest wysoka następuje szybki przyrost formy, adaptacja jest mniej trwała i powinna być w sposób systematyczny stabilizowana przez włączenie jednostek o dużym zakresie obciążeń ekstensywnych.
Pytania których nie znalazłem w zestawach a zostały opracowane (chyba ze o jakichś zestawach nie wiem :P
Typy zmęczenia,
Pojęcie zmęczenia - jest to proces odwracalnych zmian czynnościowych po ostrym obciążeniu , z następowym okresowym zmniejszeniem wydolności fizycznej .
Zmęczenie dzielimy na:
- fizyczne i psychiczne - jest ono różne i zależy od rodzaju dawkowanych obciążeń oraz rangi zawodów.
Fizyczne dzielimy na:
lokalne - dotyczy określonego mięśnia lub mięśni,
regionalne - dotyczy całej kończyny lub jej części,
globalne - gdy dotyczy całego ciała.
Emocjonalne - powstają w czasie zawodów i są udziałem reakcji widzów, działania sędziów, przeciwnika, trenera i osób im towarzyszących.
Zadania odnowy biologicznej,
Odnowa biologiczna jest to świadome rozumienie działalności na ustrój przy pomocy naturalnych lub sztucznych środków i warunków środowiskowych w celu optymalizacji fizjologicznych procesów wypoczynkowych , ochrony zdrowia , oraz utrzymania i względnego podnoszenia wydolności
psychofizycznej sportowca , a odnowa biologiczna dostosowana jest głównie dla potrzeb sportu .
Cele odnowy biologicznej: a)współdziałanie z procesem trening, b)współdziałanie i optymalizacja procesu wypoczynku c)zmniejsz skutków urazów, d)rekonwalescencja w kierunku rehabilitacji
Metoda ciężkoatletyczna,
trening metodą ciężkoatletyczną
- metoda maksymalnych obciążeń - praca nastawiona jest na wzrost siły
Podstawowe elementy treningu to:
- obciążenie treningowe od 40 do 95 % ciężaru maksymalnego, liczba ćwiczeń - 7, liczba powtórzeń jednego ćwiczenia od 1 do 5. Ilość serii od 1 do 3, przerwy między ćwiczeniami do 2 do 4 minut.
Body boulding,
trening siłowy systemem Body building, - czyli kształtowanie ciała
Stosujemy trening siłowy przy zastosowaniu dużych obciążeń. Polega na wszechstronnym ćwiczeniu muskulatury. System oparty jest na zasadzie wszechstronności. Obciążenie wynosi 60 - 70 % ciężaru maksymalnego, po 4 tygodniach należy zwiększyć obciążenie przez podwojenie, a następnie potrojenie liczby serii, skrócenie przerw wypoczynkowych do 2 - 3 minut, lub poprzez zwiększenie obciążenia przy zachowaniu tej samej ilości serii. Liczba ćwiczeń od 8 - 10, ilość powtórzeń od 6 - 10, ilość serii od 2 - 5. Wypoczynek między seriami od 4 - 5 minut.
Podział siły dynamicznej i statycznej
Biorąc pod uwagę charakterystykę wysiłku siłę rozwijaną w warunkach dynamiki dzielimy na:
- siłę zrywową - określa charakterystykę wysiłku występującego podczas pokonywania oporów nieosiągających końcowych obciążeń przy jednoczesnym maksymalnym dla danego oporu przyśpieszeniu.
- siła szybka - przejawia się przy pokonywaniu oporów niedochodzących do wartości granicznej
- siła wolna - występuje w przypadku maksymalnych oporów ze stałą prędkością
Siłę rozwijaną w warunkach statystyki dzielimy na:
- siłę aktywną - nie zachodzi zjawisko rozciągania mięśnia
- pasywną - siły zewnętrzne działają na mięsień rozciągająco
- siła względna - jest to wielkość siły absolutnej przypadającej na kilogram masy ciała. Absolutną siłę mięśnia nazywa się wielkością maksymalną możliwego do pokonania jeszcze oporu w wybranym ruchu, w którym jest zaangażowana znaczna część układu ruchowego.
Wygaszanie szybkości i bariera szybkości,
Bariera szybkości:
To ustabilizowanie tej cechy na pewnym określonym poziomie, który nie jest w żadnej mierze jej poziomem maksymalnym. Wielokrotne powtarzanie ruchu prowadzi do wytworzenia ruchowego stereotypu dynamicznego nie tylko, co do przestrzennej charakterystyki ruchu, ale także jego parametrów czasowych.
wygaszenie bariery szybkości - polega na czasowym zaprzestaniu treningu szybkości, w tym czasie możemy się spodziewać wygaszania bariery szybkości przy zachowaniu umiejętności technicznych. W trakcie przerwy należy podnieść poziom przygotowania siłowego drogą ćwiczeń specjalnych i wspomagających
Rodzaje selekcji,
Selekcja naturalna - polega na stopniowym rozwijaniu predyspozycji poprzez trening aż do udziału w zawodach.
Selekcja intuicyjna - realizowana przez nauczycieli i trenerów, którzy na podstawie doświadczeń i znajomości danej dyscypliny sportu dokonują selekcji.
Selekcja zorganizowana - polega na wyborze zainteresowanych osobników obdarzonym specyficznym zespołem cech do określonych dyscyplin sportu. Dokonuje się jej na podstawie wyników badań kompleksowych, oceny i obserwacji.
Współzawodnictwo podrzędne i nadrzędne,
Współzawodnictwo nadrzędne:
Kooperacja pozytywna. Współdziałanie sportowców zmierzające do osiągnięcia celu, jakim jest doskonalenie samego siebie Wezwanie względem siebie
Współzawodnictwo podrzędne:
Kooperacja negatywna . Dążenie sportowców do zwycięstwa między sportowcami jest powstaje konkurencja , zainteresowani sa osiągnięciem tego samego celu, - możliwe w walce sportowej . Dążą do tego samego celu starają się sobie przeszkadzać
Duża zabawa,
Duża zabawa biegowa - składa się z 4 części:
1 - wprowadzenie do treningu, przyjmuje się zasadę wykonywania wszystkich ćwiczeń w biegu
2 - szybkościową - charakteryzuje się nie maksymalną intensywnością, lecz szybkim rytmem.
3 - podstawowa dla zawodników trenujących biegi średnie i długie, zawiera biegi tempowe powtarzane, po tempowych przechodzimy do swobodnego biegu gdzie tętno spada do 120 - 140 uderzeń na minutę.
4 - aktywny wypoczynek.
Formy w okresie przejściowym,
Okres przejściowy:
1.Bierny wypoczynek od 4 do 6 tygodni
2. Stosujemy sporty zastępcze od 4 do 8 tygodni
3. Praca treningowa charakterystyczna dla pierwszych tygodni okresu przygotowawczego i oznacza to rezygnację z okresu przejściowego.
Myślenie taktyczne,
MYŚLENIE TAKTYCZNE Dzięki takiemu myśleniu sportowcy mogą:
a)trafnie odtwarzać i dokładnie oceniać sytuacje,
b)przejrzeć zamiary przeciwników,
c)przewidzieć rozwój akcji,
d)ocenić swoje położenie
e)podejmować akcje taktyczne i natychmiast je wykonać.
Taktyczne myślenie u sportowców kształtuje się, przejawia i rozwija w okresie treningu. Twierdzi się, że myślenie taktyczne przebiega według trzech okresów:
1)wstępnego planowania działań taktycznych - treścią tego okresu jest przemyślenie planu taktycznego. Główne elementy planu taktycznego to:
a)zasadnicze zadanie taktyczne
b)system walki
c)warianty taktyczne
d)rozłożenie sił
2)realizacja zadań taktycznych - treścią tego okresu jest rozpoznanie przeciwnika w celu wykrycia podstawowych elementów planów taktycznych oraz realizacja zadania taktycznego.
3)oceny wykonania planu taktycznego i zadań taktycznych - w tym okresie myślenie taktyczne charakteryzuje się następującymi właściwościami :
a)oceną prawidłowości planu taktycznego
b)oceną jego wykonania
c)analizą charakterystycznych udanych i nie udanych akcji taktycznych
d)postawieniem indywidualnych i zespołowych zadań szkoleniowych , które należy realizować na zajęciach przygotowania taktycznego
Postępowanie po treningu(jakaś parabola czy cos ona mówiła),
Postępowanie odnawiające po treningu i zawodach :
- tryb życia po treningu - uregulowana praca lub nauka , dostateczna ilość snu
- niedobór snu - sen nocny jest nieodzowny, sen w dzień nie jest wskazany dla zawodnika.
- zabiegi odnawiające -: mechaniczne środki odnowy biologicznej - masaż klasyczny , automasaż, masaż przy pomocy przyrządów, masaż wirowy podwodny, natryski na całe ciało , sauna , terapia manualna , kąpiele gorące.
Czynniki fizykalne
Fizykalne środki odnowy biologicznej - są to metody w oparciu o energię cieplną , mechaniczną , kinetyczną , mające na celu zregenerowanie struktur układów organizmu sportowca ( za pomocą odpowiednich narzędzi ) .
Termin ten często zastępowany jest bioregeneracją , co znajduje określenie jako hartowanie , uodparnianie organizmu na wpływ czynników zewnętrznych , środowiskowych w różnych okolicznościach działania i eliminacji negatywnych skutków tego wpływu .
Przetrenowanie,
Przetrenowanie - to przewlekle przemęczenie o znacznie nasilonych objawach wyczerpania. Powstałe przemęczenie wymaga kilkutygodniowego wypoczynku dla odbudowy naruszonych rezerw ustrojowych i przywrócenie równowagi funkcjonalnej. Początkowe oznaki to : bóle głowy, brak snu, brak apetytu, bóle mięśni, niechęć do pracy. Dalszy rozwój tego stanu doprowadza do zmniejszenia obciążeń treningowych lub przerwania ich na pewien czas. Uczucie znużenia - może wystąpić u zawodnika dla którego zadania naukowe są łatwe, znane i wykonywane bez trudności. Usuwanie znużenia jest możliwe przez pobudzenie aktywności atrakcyjnymi bodźcami np.: zmiana zajęć.
Zmęczenie - superkompensacja, egzaltacja, samoodnowa(to, to samo jest)
Pojęcie zmęczenia - jest to proces odwracalnych zmian czynnościowych po ostrym obciążeniu , z następowym okresowym zmniejszeniem wydolności fizycznej .
Zmęczenie dzielimy na:
- fizyczne i psychiczne - jest ono różne i zależy od rodzaju dawkowanych obciążeń oraz rangi zawodów.
Fizyczne dzielimy na:
lokalne - dotyczy określonego mięśnia lub mięśni,
regionalne - dotyczy całej kończyny lub jej części,
globalne - gdy dotyczy całego ciała.
Emocjonalne - powstają w czasie zawodów i są udziałem reakcji widzów, działania sędziów, przeciwnika, trenera i osób im towarzyszących.
Samoodnowa - zachodzi za pośrednictwem stałej wymiany materii ze środkami zewnętrznymi w formie pokarmu. Procesy samoodnowy są uruchomiane wyłącznie przez proces pobudzenia
Fazy nauczania taktyki
Cały system przygotowania taktycznego można podzielić na dwie wzajemnie powiązane części: przygotowanie teoretyczne i przygotowanie taktyczne.
Przygotowanie teoretyczne - w procesie przygotowania teoretycznego zawodnik poznaje początkowo główną treść taktyki swojej dyscypliny sportu, następnie zasady i prawidłowości taktyki sportowej.
Przygotowanie taktyczne - w przygotowaniu taktycznym można wydzielić cztery etapy:
1) Opanowanie poszczególnych manewrów taktycznych oraz współdziałań z partnerami własnego zespołu.
2) Opanowanie kilku względnie elastycznych schematów działania w czasie zawodów, charakterystycznych dla typowych sytuacji walki sportowej.
3) Kształtowanie umiejętności elastycznego i precyzyjnego stosowania przyswojonych schematów i kombinacji taktycznych, z uwzględnieniem własnych możliwości.
4) Kształtowanie umiejętności tworzenia planu ataku i obrony w zależności od słabych stron przeciwnika - umiejętności zmiany przyjętych wariantów.