CZY WARTO BYĆ KOBIETĄ?

Każdy z nas przeżywa i wyraża swoje człowieczeństwo na sposób kobiety lub mężczyzny. Niektórym kobiecość kojarzy się ze służbą, poświęceniem, naiwnością. Inni widzą w kobiecie osobę, która jest genialna, kochana i podziwiana. Mężczyźni są bardziej zainteresowani światem rzeczy i łatwiej sobie radzą z rzeczami (gospodarka, polityka, sport).

Kobiety są wrażliwsze na świat osób i bardziej predysponowane do kontaktu z osobami. Mają zwykle decydujący wpływ na relacje w małżeństwie i rodzinie, wśród przyjaciół i znajomych. Wielu mężczyzn nie docenia kobiet i ich roli w społeczeństwie. Zakochani potrafią traktować je jak bóstwa, ale później w codziennym życiu odnoszą się do kobiet z arogancją i cynizmem. Część kobiet broni się wtedy przed własną kobiecością, zamiast bronić się przed takimi mężczyznami. Wygrać życie może tylko ta kobieta, która cieszy się swoją płcią i swym kobiecym geniuszem.

Kobiety są wrażliwsze na świat osób, podczas gdy mężczyźni interesują się bardziej światem rzeczy.

 

 

KOBIECY GENIUSZ

Największy wkład w rozwój ludzkości niektórzy przypisują mężczyznom. Mają wówczas na myśli malarstwo, muzykę, architekturę, rozwój nauki i techniki. Bycie kobietą kojarzy się wtedy z niższym statusem społecznym, z zależnością od mężczyzn, z bólem i trudem rodzenia dzieci. Tak widziana kobiecość jest traktowana raczej jak ciężar, niż jak powód do dumy.

Tymczasem wychowanie dziecka czy troska o bardziej ludzkie oblicze ziemi, wymaga większego geniuszu niż zbudowanie komputera czy wieżowca. Dojrzała kobieta to natchnienie dla mężczyzn i błogosławieństwo dla ludzkości. Niewiastę dzielną któż znajdzie? Jej wartość przewyższa perły (Prz 31, 10). Taka kobieta - aby być szczęśliwą - nie musi stawać się kopią mężczyzny.

Dojrzała kobieta to natchnienie dla mężczyzn i błogosławieństwo dla ludzkości.

 

 

"SŁABSZA" PŁEĆ?

Kobiety są nazywane płcią "słabszą", ale żyją zwykle dłużej od mężczyzn, a ich organizm jest zaskakująco wytrzymały. Mężczyzna jest zdolny do cięższej pracy, ale potrzebuje regularnego odpoczynku. Kobieta potrafi dniami i nocami trwać na "dyżurze" przy tych, którzy potrzebują jej obecności.

Zdrowie to dla kobiety cenne narzędzie miłości i to jest najważniejszy motyw, by troszczyć się o własny organizm, czyli nie sięgać po nikotynę czy narkotyk, nie nadużywać alkoholu, nie przyjmować hormonów w celach pozaleczniczych (antykoncepcja, tabletki odchudzające). Te substancje niszczą zdrowie i równowagę psychiczną. Troska o ciało ma sens, gdy połączona jest z troską o rozwój duchowy. Poczucie bezpieczeństwa, oparte na fizycznej atrakcyjności, jest nietrwałe i zawodne.

Ciało kobiety dostosowane jest do świata osób, w którym trzeba być zawsze na "dyżurze".

 

 

PŁEĆ PIĘKNA

Kobiecy wygląd i ubiór, ton głosu, uśmiech, sposób poruszania się i zachowania wyraża wdzięk i harmonię nieosiągalną dla mężczyzny. Kobieta jest wrażliwa na piękno kształtów, kolorów i zapachów, ale też na piękno wewnętrzne: psychiczne, moralne i duchowe, na piękną miłość, czystość, gościnność, kulturę bycia. Zdumiewa i porusza pięknem swej troski o człowieka, pięknem odwagi i bezinteresowności. Pięknem, które przemienia środowiska dotknięte brzydotą materialną czy moralną.

Takim pięknem promieniuje Maryja pod krzyżem Syna i Matka Teresa w slumsach Kalkuty. Piękna jest kobieca filozofia życia, w której miłość i szlachetność ważniejsza jest niż przyjemność czy zysk. Kto dostrzega jedynie zewnętrzny urok kobiety, ten nie potrafi zachwycić się jej wewnętrznym pięknem.

Szczęśliwa kobieta to więcej niż płeć piękna. To piękna osoba.

 

 

 CHRYSTUS I KOBIETY

Syn Boży stał się mężczyzną po to, by chronić kobiety. Jezus dokonał największej rewolucji w historii ludzkości. Uczył mężczyzn szlachetnej miłości do kobiet i troski o ich los oraz przestrzegał przed wyrządzaniem kobietom krzywdy czynem, a nawet pożądliwym spojrzeniem.

Wszystkie kobiety, które spotykały Jezusa, stawały się zdolne do niezwykłej miłości, wierności i odwagi. Te, które przeżywały kryzys, w Jego obecności przemieniały się i nawracały, podczas gdy wielu mężczyzn odchodziło od Niego. Nawet Jego uczniowie opuścili Go w godzinie próby, a jeden z nich zdradził. Kobieta zaprzyjaźniona z Chrystusem, rozkwita w swej kobiecości, promieniuje radością i głębią, która fascynuje i przemienia mężczyzn.

Jezus pomaga kobietom dorastać do ich geniuszu, a mężczyzn uczy patrzenia na kobiety z miłością i szacunkiem.

 

 

MIŁOŚĆ, KTÓRA ZDUMIEWA

Specyficzną cechą kobiety jest macierzyństwo. To zdolność nieosiągalna dla mężczyzn i niezwykły przejaw miłości. Miłość macierzyńska jest fundamentem cywilizacji życia. Kobieta - matka ofiaruje część ciała i krwi, aby mógł w niej pojawić się nowy człowiek. Przez dziewięć miesięcy staje się mieszkaniem dla dziecka. Później ofiaruje swoją obecność i miłość, by dziecko mogło żyć i rozwijać się.

Dojrzałe macierzyństwo fizyczne jest połączone z macierzyństwem duchowym i z geniuszem wychowawczym. Może istnieć macierzyństwo duchowe bez fizycznego, ale odwrotna sytuacja oznacza krzywdę i cierpienie. Każda kobieta jest matką i wychowawczynią. Może być drugą Ewą, która karmi siebie i innych toksycznymi iluzjami, budując cywilizację śmierci, albo drugą Maryją, która karmi siebie i innych Bożą miłością i prawdą, budując cywilizację życia.

Arcydziełem kobiecości i człowieczeństwa jest Maryja.

 

 

MAŁA KSIĘŻNICZKA

Rodzice są zwykle przekonani, że łatwiej jest wychować córkę niż syna. Córki są bardziej posłuszne, pracowite, zdyscyplinowane. Nie jest to jednak cała prawda, gdyż córka jest bardziej niż syn wrażliwa na zranienia emocjonalne i moralne, na kryzys rodziców i negatywny wpływ środowiska. Mocniej przeżywa własne słabości i rozczarowania w kontakcie z innymi.

Potrzebuje szczególnego wsparcia rodziców, nieustannych znaków miłości i troski, serdecznych rozmów i słów otuchy. Potrzebuje rodziców, którzy z czułością i dyskrecją wsłuchują się w jej radość i łzy, w jej słowa i milczenie, w jej wrażliwość i lęki, w jej poczucie osamotnienia czy bezradności. Wychowanie córki to pomaganie, by stała się artystką, a nie rzemieślnikiem w przeżywaniu i wyrażaniu człowieczeństwa.

Wychowanie córki to towarzyszenie w narodzinach drogocennej perły.

 

 

WIĘŹ MATKI Z CÓRKĄ

Wychowanie córki wymaga obecności obojga rodziców, jednak o niektórych sprawach córka chętniej rozmawia z mamą. Głównie od niej - na zasadzie utożsamiania się lub buntu - córka uczy się bycia kobietą, a także sposobu odnoszenia się do samej siebie oraz do innych ludzi.

Roztropna matka pomaga córce, by stawała się kimś, kto fascynuje głębią duchową, a nie tylko zewnętrznym wdziękiem. Uczy ją poczucia wartości i godności oraz szacunku do siebie. Mama przygotowuje córkę na przyjęcie "niespodzianki", jaką jest osiąganie dojrzałości płciowej oraz pomaga jej, by cieszyła się swoją urodą w taki sposób, który nie prowokuje mężczyzn. Towarzyszy jej też w czekaniu na tego jedynego mężczyznę, który potrafi dochować miłości i wierności na zawsze.

Córka jest szczęśliwa wtedy, gdy czuje się kochana przez mamę cieszącą się swoją kobiecością.

 

CZYSTOŚĆ JEST OCHRONĄ

Czystość to wielka wartość, gdyż to zdolność takiego kierowania swoim ciałem, płciowością, myślami i uczuciami, by wszystkie te sfery wyrażały miłość. Właśnie dlatego matka ukazuje córce wagę czystości i wyjaśnia, jak bolesne skutki powoduje rezygnacja z tej cnoty.

Rodzice, którzy zaniedbują wychowanie w czystości, krzywdzą córkę. Pozbawiają ją wewnętrznego systemu obronnego. Później dziwią się, że córka staje się wulgarna, zdemoralizowana czy że zaszła w ciążę. Nieczystość w słowach i czynach wypacza sumienie i więzi międzyludzkie. Łączy się zwykle z sięganiem po alkohol czy narkotyk, aby odreagować poranienia związane z seksualnością, która nie jest wtedy miejscem wyrażania miłości i przekazywania życia, lecz miejscem przemocy (np. gwałt) i przekazywania śmierci (np. AIDS czy aborcja).

Kobieta czysta sprawia, że mężczyźni nie traktują ją jak rzecz, którą się pożąda, lecz jak osobę, którą się kocha.

 

 

POTRZEBA OJCA

Wychowanie córki wymaga szlachetnej obecności ojca. Jego nieobecność lub zła obecność sprawia, że córka odczuwa bolesną pustkę i uzależnia od innych mężczyzn. Szuka u nich czułości, jakiej nie doznała od ojca. Tata to pierwszy mężczyzna, jakiego spotyka. On zaciekawia innością, stawia wymagania i daje poczucie bezpieczeństwa lub budzi lęk.

Dojrzały ojciec buduje więź z córką w kontekście emanującej miłością i szacunkiem więzi z żoną, dzięki czemu córka uczy się integrować rolę żony i matki. W okresie dorastania tata towarzyszy jej w odkrywaniu kobiecości i w budowaniu czystych więzi z chłopcami. Gdy córka cieszy się jego dyskrecją i wsparciem, wtedy nie szuka przypadkowych i płytkich znajomości z mężczyznami. Właśnie dlatego potrafi wychować dobrego kandydata na męża.

Opierając się na więzi z tatą córka tworzy sobie wyobrażenie o mężczyznach i o sposobach kontaktowania się z nimi.

 

 

MATKA I SYN

Więź matki z dziećmi jest jeszcze bardziej niezwykła, niż więź ojca z synem czy córką. Mama to ktoś, kto nie tylko - jak tata - obejmuje dzieci miłością rodzicielską, ale kto przez dziewięć miesięcy udzielał im schronienia we własnym wnętrzu.

Wyjątkowa jest więź matki z synem, do którego odnosi się zwykle z większą cierpliwością i czułością niż do córki. Właśnie dlatego może pomylić miłość z naiwnością. Nie dostrzega wtedy błędów syna lub za wszelką cenę go usprawiedliwia. Wtedy boleśnie przegrywają obie strony. Syn nie uczy się szacunku i wdzięczności do matki, a ona nie pomaga mu dorastać do miłości i odpowiedzialności. W konsekwencji ucierpi na tym również rodzina, którą syn kiedyś założy, a zwłaszcza jego przyszła żona i córki. Postawa syna wobec matki określa zwykle jego postawę wobec innych kobiet.

Sposób, w jaki matki wychowują swoich synów wpływa na to, jak mężczyźni odnoszą się do kobiet.

 

KOBIETA - ŻONA

Najsilniej łączy się kobieta ze swoim mężem. To więź obejmująca ducha i ciało, oparta na miłości wiernej, wyłącznej i płodnej. Taka miłość sprawia, że kobieta opuszcza rodziców, by do śmierci dzielić z mężem dobre i trudne chwile. Łączy ją z nim intymność psychiczna, duchowa i fizyczna, która jest nieosiągalna w innych więziach.

Żona jest niezwykłym darem dla męża i podobnego daru potrzebuje z jego strony. Uczy męża czułości i wierności. Pomaga mu w łączeniu seksualności z miłością. Wspiera więź męża z dziećmi. Stając się matką, pozostaje żoną, która nadal dba o swoją więź z mężem, o swój wygląd i swoją kobiecą atrakcyjność. Dzięki temu dzieci mogą czuć się kochane wewnątrz miłości rodziców, a po ich odejściu więź małżeńska nie ulega osłabieniu.

Żona pomaga mężowi rozwijać w sobie to, co najpiękniejsze i budzi w nim miłość ojcowską.

 

 

KOBIECA PSYCHIKA

Mózg kobiet umożliwia lepszy niż u mężczyzn przepływ informacji między półkulą myślenia i półkulą emocji. Kobieca psychika jest lepiej dostosowana do kontaktu z osobami, gdzie trzeba jednocześnie myśleć i odczuwać. Kobiety funkcjonują na zasadzie współzależności. Chętniej pomagają i przyjmują pomoc.

Mężczyźni szukają bardziej niezależności, dlatego stany samobójcze są u kobiet wołaniem o pomoc, a u mężczyzn wołaniem o śmierć. Dojrzała kobieta wie, że jej zmienne nastroje powodują zmienność myśli i zachowań. Rozumie, że psychika to "lustro", które odzwierciedla jej sytuację i jej więzi.

Niedojrzałość psychiczna kobiety wiąże się z poddawaniem się huśtawce nastrojów, z dotkliwym lękiem przed starością i samotnością, a nawet z nienawiścią do samej siebie. Zwyczajne życie staje się wtedy nieznośnym ciężarem.

Wyznaczając kryteria dojrzałości, trzeba uwzględniać odmienność psychiki kobiety i mężczyzny.

 

 

KOBIECA SEKSUALNOŚĆ

Seksualność mężczyzny jest silnie powiązana z cielesnością, a kobiety bardziej zintegrowana z całą jej osobą. Trzymając kogoś za rękę, kobieta nie skupia się na dotyku, lecz na człowieku, na jego przeżyciach i potrzebach. Łatwiej panuje nad pożądaniem i uczy mężczyzn właściwej kolejności więzi.

Bliskość fizyczna cieszy ją tylko w kontekście więzi duchowej i uczuciowej. Najbardziej intymne gesty rezerwuje do najsilniejszej więzi. Czuje się bezpieczna tylko wtedy, gdy seksualność połączona jest z miłością wierną i wyłączną, czyli małżeńską i gdy kontakt seksualny z mężem to czubek góry lodowej w morzu czułych słów, spojrzeń i gestów. W przeciwnym przypadku kobieta czuje się poniżona i dotkliwie cierpi.

Miłość bez seksualności wystarczy do szczęścia, ale seksualność bez miłości nie da szczęścia nikomu.

 

 

WIĘŹ Z MĘŻCZYZNAMI

Szlachetna więź kobiety i mężczyzny to miejsce fascynacji i rozwoju. Kobieta wprowadza mężczyznę w świat dobra, prawdy, piękna i świętości. Otwiera na tajemnicę człowieka. Uczy miłości i czułości. Potrzebuje też wsparcia, podziwu, szacunku i opieki z jego strony. W chwilach kryzysu i słabości mobilizuje ją świadomość, że mężczyzna się o nią troszczy. Potrzebuje jego dyskrecji, cierpliwości, stanowczości i pogody ducha.

Dzięki kobiecie mężczyzna odkrywa radość z czystej miłości, która jest nieosiągalna w inny sposób. Naiwna kobieta "poluje" na mężczyznę lub godzi się na związki "wolne", czyli niewierne, nietrwałe i niepłodne, które nie mogą dać szczęścia. Kluczem do zwycięstwa jest fascynowanie mężczyzny całą sobą, a nie ciałem czy fizyczną atrakcyjnością.

Szatan zaatakował najpierw Ewę, gdyż wiedział, że trudno jest pokonać mężczyznę, który żyje w obecności szlachetnej i szczęśliwej kobiety.

 

 

KOBIECY SPOSÓB KOMUNIKOWANIA

Szczególna wrażliwość kobiet na świat osób sprawia, że mówią one więcej i chętniej niż mężczyźni. Ludzie są przecież bardziej intrygujący i skomplikowani, niż rzeczy. Kobiety mają uszy, które więcej słyszą oraz oczy, które lepiej widzą. Dzięki temu łatwiej niż mężczyźni odczytują ton głosu, wyraz twarzy, sens spojrzenia. Łatwiej wczuwają się w myśli i przeżycia własne oraz swoich rozmówców.

W kontaktach z innymi mówią zwykle o konkretnych ludziach i ich zachowaniu. Natomiast mężczyźni chętniej opowiadają o ekonomii, polityce czy sporcie. Sądzą, że to są istotne tematy. Tymczasem zdolność mówienia o osobach jest ważniejsza, niż wypowiedzi na temat świata rzeczy. Przyjazne i mądre rozmowy czasem dosłownie ratują komuś życie.

Dojrzała kobieta to specjalistka od rozmów o człowieku i jego tajemnicy.

 

 

KOBIECA DUCHOWOŚĆ

W sferze duchowej kobiety i mężczyźni są do siebie podobni. Dotykamy tu istoty człowieczeństwa. Duchowość to zdolność rozumienia samego siebie. To sfera, w której pytamy o to, kim jesteśmy i jaki jest sens naszego istnienia. Kobiety i mężczyźni mają tę samą godność oraz to samo powołanie do życia w świętości, miłości i prawdzie.

Od strony zawartości sfera duchowa jest wspólna obu płciom i umożliwia im zajęcie dojrzałej postawy wobec siebie i świata. Różnica polega na tym, że kobiety są bardziej wrażliwe na tę sferę, gdyż na co dzień stykają się z tajemnicą człowieka, który się rodzi i rozwija albo błądzi i cierpi. Codzienny kontakt z dziećmi, młodzieżą i dorosłymi jest dla kobiet lekcją człowieczeństwa, a przez to ułatwia im osiągnięcie duchowej głębi.

Kobieta łatwiej niż mężczyzna odkrywa naturę człowieka i sens ludzkiego życia.

 

 

KOBIECA RELIGIJNOŚĆ

Kobiety inaczej niż mężczyźni przeżywają swoją religijność. Wiara to więź z Bogiem, który jest osobową miłością, a kontakt z Kimś, kto kocha, ma szczególne znaczenie dla kobiet. One więcej się modlą, chętniej uczestniczą w Eucharystii, odważniej dają świadectwo wiary, bardziej troszczą się o wychowanie religijne dzieci i młodzieży oraz o więź z Bogiem wszystkich członków rodziny.

Są kapłankami Kościoła domowego. Jednak łatwiej też ulegają egzaltacji i dewocji. Właśnie dlatego potrzebują wyciszenia i modlitwy oraz pogłębionej formacji, by ich religijność nie była ucieczką od życia, ani zastępowaniem życia magicznymi praktykami, lecz sztuką życia tu i teraz mocą Bożej miłości i prawdy. Dojrzałość religijna kobiety przejawia się w radosnej więzi z Chrystusem oraz w naśladowaniu Jego Matki.

Kobieta przyprowadza do Boga siebie i tych, których kocha.

 

 

KOBIECA WRAŻLIWOŚĆ MORALNA

Człowiek potrafi zniszczyć samego siebie. Dzięki wrażliwości moralnej może jednak odróżniać zachowania, które go rozwijają od tych, którymi krzywdzi siebie i innych. Taka wrażliwość wymaga inteligencji, by rozumieć normy moralne oraz odwagi, by chcieć je szukać.

Mężczyźni częściej uciekają od prawdy o własnym postępowaniu. Dojrzałe kobiety nie łudzą się, że wszystkie zachowania są dobre. Boleśnie cierpią, gdy one same lub inni postępują wbrew sumieniu. W rodzinie, szkole, poradni czy szpitalu stykają się z tymi, którzy lekceważyli normy moralne, a teraz są chorzy, zdesperowani czy okrutni. Kobiety potrzebują solidnej formacji sumienia i pomocy roztropnego spowiednika, aby ustrzec się niepotrzebnych skrupułów lub utraty wrażliwości moralnej.

Kobiety mają większą wrażliwość i mądrość moralną, dlatego rzadziej niż mężczyźni krzywdzą siebie i innych.

 

 

KOBIECA KREATYWNOŚĆ

Wielu mężczyzn sądzi, że to oni wnoszą największy wkład w rozwój ludzkości. Redukują dzieła rąk ludzkich do postępu w nauce i technice albo do produkcji dóbr materialnych. A przecież urodzenie i wychowanie człowieka jest nieporównywalnie bardziej kreatywne, niż skonstruowanie jakiegoś urządzenia. Dojrzałe kobiety są niezwykle twórcze duchowo. Dysponują fantazją miłości i geniuszem wychowawczym. Są natchnieniem mężczyzn w ich aktywności gospodarczej, kulturowej i politycznej. Mężczyznom trudno o pracowitość i zaangażowanie, gdy w ich życiu zabraknie twórczych kobiet. Popadają wtedy w apatię, bezradność i degradację psychospołeczną. Poprzez swoją agresję i wojny niszczą to, co zbudowali wspólnie z kobietami.

Przekazywanie życia i wychowanie człowieka to najbardziej genialna forma ludzkiej kreatywności.

 

 

KOBIECE OBLICZE BOGA

Bóg nie jest ani mężczyzną, ani kobietą. Mieć określoną płeć to być kimś niepełnym i potrzebującym wsparcia osób drugiej płci. Bóg jest pełnią, pełnią miłości. To jedyne, co wiemy o Nim z pewnością, co nie jest przenośnią czy symbolem. Używając ludzkiego języka mówimy, że Bóg jest miłością macierzyńską i ojcowską. Objawiając siebie, porównuje On swoją miłość do miłości mężczyzny (dobry ojciec, pasterz, król, przyjaciel) i do miłości kobiety, zwłaszcza tej macierzyńskiej.

Bóg-Miłość zapewnia, że kocha nas jeszcze bardziej niż dobra mama kocha własne dziecko: Czy może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie (Iz 49,15).

Bóg wyraża swoją obecność na ziemi poprzez miłość macierzyńską i kobiecą troskę o człowieka.

 

 

KOBIETA W KOŚCIELE

Kobieta jest specjalistką od człowieka i od miłości. Stąd wypływa jej wyjątkowa rola w Kościele, który istnieje po to, by przyprowadzać ludzi do Boga-Miłości i do siebie nawzajem. Ewa wypełnia sobą samotność Adama, a Maryja staje obok Jezusa, słuchając i rozważając Jego słowa. Dzięki temu wskazuje wierzącym receptę na życie: zróbcie wszystko, cokolwiek On wam powie. Zlecając Matce troskę o swego ucznia, Jezus zawierza kobietom wszystkich mężczyzn.

One dają świadectwo wiary, troszczą się o wychowanie religijne, katechizują, modlą się, wychowują przyszłych księży. Mężczyźni powinni współpracować w Kościele z kobietami i dziękować Bogu "za każdą kobietę, za wielkie dzieła Boże, jakie w niej i przez nią dokonały się w historii ludzkości" (Jan Paweł II, List do Kobiet).

Gdy kapłani i inni mężczyźni nie doceniają znaczenia obecności kobiety w Kościele, to najbardziej tracą na tym oni sami.

 

 

KOBIETA - SIOSTRA ZAKONNA

Geniusz kobiecy wyraża się najbardziej widzialnie poprzez troskę o męża i dzieci. Właśnie dlatego zdumiewają nas kobiety, które cieszą się kobiecością, a mimo to rezygnują z założenia rodziny. Wstępując do klasztoru, stają się oblubienicami Jezusa czystego, ubogiego i posłusznego. Fascynują Nim siebie i innych. Modlą się, podejmują dzieła miłosierdzia, pracę na misjach.

Zachowują fizyczne dziewictwo, aby być duchowo płodnymi matkami. Gdy siostra zakonna traci swą kobiecą wrażliwość i ciepło, to staje się imitacją kapłana. Gdy zaniedbuje więź z Chrystusem, jest źródłem niepokoju dla siebie i innych. Jakość powołań zakonnych świadczy o jakości wychowania w rodzinie i społeczeństwie. Gdy kobiety dotyka kryzys, wtedy trudno nie tylko o siostry zakonne, ale też o dojrzałe żony i matki.

Siostra zakonna to tajemnica spotkania Bożej i kobiecej miłości.

 

 

KOBIETA W SPOŁECZEŃSTWIE

Kobieta potrafi być jednocześnie dobra i mądra. Kobieca dobroć jest zwykle bardziej cicha i bezinteresowna oraz mniej widoczna, niż dobroć mężczyzn. Kobieca mądrość dotyczy świata osób i jest ważniejsza niż wiedza mężczyzn na temat świata rzeczy. Kobieta komunikuje dobroć i mądrość łagodnie, a jednocześnie w sposób czytelny i przekonujący, gdyż przeżywa miłość i prawdę całą sobą, a nie tylko umysłem.

Kobiety wybierają zwykle pracę zawodową, która oznacza bliski kontakt z ludźmi. Są nauczycielkami, pielęgniarkami, lekarkami, terapeutkami. Dojrzała kobieta rozumie inne kobiety i solidaryzuje się z nimi. Mężczyzn uczy wierności i szacunku do kobiet. Mobilizuje ich do budowania społeczeństwa, w którym osoby są ważniejsze niż rzeczy, a to, kim jesteśmy, ważniejsze niż to, co posiadamy.

Dojrzała kobieta buduje społeczeństwo, w którym osoby są ważniejsze niż rzeczy.

 

 

KOBIECE KRYZYSY

Nie łatwo być dojrzałą kobietą, czyli kimś szczególnie wrażliwym na człowieka, miłość, więzi, uczucia. Kobieta w kryzysie skupia się przesadnie na sobie, przeżywa skrajną zmienność nastrojów, bolesne lęki, natrętne myśli, katastroficzne wyobrażenia. Wchodzi w toksyczne więzi z ludźmi, którzy przeżywają jeszcze większy niż ona kryzys i którzy ją krzywdzą.

W "najlepszym" przypadku staje się bezradna i naiwna. Ulega manipulacjom oraz fizycznej, psychicznej i moralnej przemocy. Nie próbuje się bronić. W najgorszym przypadku staje się cyniczna, okrutna, zazdrosna, przewrotna, rozwiązła. Plotkuje, prowokuje, niepokoi. Okazuje się mistrzem w zadawaniu bólu. Staje się groźniejsza od cynicznych i zdemoralizowanych mężczyzn.

Kobieta to wielkie zwycięstwo albo szczególnie bolesna porażka.

 

 

PRZEMOC WOBEC KOBIET

Przemoc to drastyczne zranienie kobiecej godności. Najokrutniejsza jest przemoc seksualna. Mężczyzna traktuje wtedy kobietę jak rzecz. Chce, by była zawsze do jego dyspozycji. Przymusza ją do antykoncepcji i aborcji, co często prowadzi do niepłodności oraz bolesnego kryzysu moralnego i psychicznego. Dramat kobiet wykorzystują producenci toksycznych "leków" i usług. W swej przewrotności reklamują truciznę, jaką jest antykoncepcja, jako "lek"! Mówią o "bezpiecznej" aborcji. Seks i pieniądze są dla nich ważniejsze niż kobieta.

Okrutną formą przemocy wobec kobiety jest żądanie, by poddała się aborcji. To znak, że mężczyzna zawiódł. Nie liczy się z losem swego dziecka i kobiety, z którą współżył. Kto zabija własne dziecko, ten nie powstrzyma się przed stosowaniem innych form przemocy.

Aborcja to pierwsza forma przemocy w rodzinie oraz przejaw cynizmu ojca wobec matki i zabijanego dziecka.

 

 

ANTYKOBIECY FEMINIZM

Ukazywanie wyjątkowości kobiety jest obecnie "niepoprawne" politycznie. Większość feministek to kobiety poranione, które nie szukają prawdy o swojej płci, lecz głoszą ideologiczne mity, zgodne z interesami ich sponsorów. One same nie cieszą się kobiecością. Są rasistkami, gdyż dyskryminują i wyśmiewają kobiety, które publicznie mówią o tym, że są szczęśliwe jako żony i matki. Nawołują do utożsamiania się kobiet z mężczyznami, a przez to zakładają, że modelem człowieka jest tylko mężczyzna.

W konsekwencji mężczyznom trudno jest wtedy rozumieć kobiety, a kobietom trudno jest chronić własną tożsamość. Prawdziwe równouprawnienie polega na tym, że obie płci mogą w pełni realizować swoje specyficzne możliwości oraz szlachetnie się spotykają i wzajemnie wspierają.

Feministki odnoszą się z wrogością do kobiet, które są szczęśliwymi żonami i matkami.

 

 

KOBIETA JAKO "WRÓG" I "TOWAR"

Politycy, którzy dążą do totalitarnej władzy, traktują kobiety jak wroga. Wiedzą, że podstawą niezależności obywateli od rządzących jest prywatna własność i szczęśliwa rodzina, a podstawą takiej rodziny jest kobieta. W systemach wolnego rynku nie jest możliwe zniesienie własności prywatnej, toteż politycy o totalitarnych zapędach tym bardziej starają się niszczyć kobietę i jej rodzinę.

Najpierw doprowadzają rodziny do ubóstwa, a później "wielkodusznie" pozwalają rodzicom na legalne zabijanie dzieci. Tacy politycy są powiązani z tymi, którzy traktują kobietę jak towar, na przykład w pornografii, prostytucji czy reklamie. Wiedzą oni, że nieszczęśliwa kobieta to źródło łatwego zarobku, gdyż ludzie nieszczęśliwi kupią wszystko. Także to, co ich niszczy.

Cyniczni politycy i biznesmeni traktują mądrą kobietę jak wroga, gdyż jest ona przeszkodą w osiągnięciu totalitarnej władzy i łatwego zarobku.

 

 

SKUTECZNA OCHRONA KOBIET

Niektórzy mężczyźni bywają wobec kobiet okrutni. Wykorzystują je do swoich celów, lekceważą, poniżają. Oceniają kobiety według wymagań moralnych, których nie stosują we własnym życiu. Słuszne jest wtedy rozgoryczenie kobiet, które mają kontakt z takimi mężczyznami w domu, w pracy zawodowej czy działalności społecznej.

Dojrzała kobieta wie, że skuteczna ochrona nie polega na walce z mężczyznami, na aktywności feministek, ani na wprowadzeniu określonych zapisów prawnych. To nie od parlamentu czy konstytucji zależy sposób, w jaki mężczyźni odnoszą się do kobiet w rodzinie, w szkole, na ulicy czy w miejscu pracy. To najbardziej zależy od samych kobiet, od ich dojrzałości oraz od wymagań, jakie stawiają mężczyznom.

Mądra matka pomaga synowi dorastać do takich postaw, jakie chciałaby widzieć u własnego męża.

 

 

ARYSTOKRATYCZNA KOBIECOŚĆ

Kobiecość nie uznaje przeciętności, gdyż świat osób stawia wyższe wymagania niż świat rzeczy. Mimo wewnętrznych trudności i zewnętrznych zagrożeń, wiele kobiet dorasta do swego geniuszu. Nie ulegają one sloganom, że kobieta jest "warta" nowych kosmetyków, ubrań czy telefonów. Wiedzą, że kobiety są warte czegoś znacznie więcej.

Są warte szacunku, wdzięczności, podziwu dla ich uroku, ich sposobu bycia matką, żoną, siostrą, córką, współpracowniczką, dla ich niezastąpionego wkładu w życie rodziny i społeczeństwa. Gdy otrzymują miłość i wsparcie, wtedy dosłownie rozkwitają w swojej kobiecości. Stają się najlepszym przyjacielem i najwierniejszą towarzyszką życia mężczyzny. Postępują jak duchowe księżniczki i wymagają od mężczyzn, by tak je właśnie traktowali. Wiedzą, że nic mniej nie wystarczy kobiecie, by czuła się szczęśliwa i spełniona.

Realizacja kobiecego geniuszu to wygranie człowieczeństwa i święto ludzkości.

 

Literatura:

Ks. Marek Dziewiecki, Fotografie z albumu rodzinnego

---