ZABAWY NA PRZEŁAMANIE NIEŚMIAŁOŚCI

1. „Jestem silną Stefanią”

Cele terapeutyczne:

• stworzenie warunków do rozwoju samoświadomości w zakresie własnych uzdolnień i sił

• dostarczenie doświadczeń w zakresie zaistnienia w grupie

• stworzenie okazji do odreagowania napięć

• poznanie mocnych stron członków grupy

• rozwijanie poczucia własnej wartości

• uczenie się mówienia o swoich mocnych stronach

Cele edukacyjne

• bliższe poznanie członków grupy

Cele rozwojowe

• zaspokojenie potrzeby kontaktu z rówieśnikami

• ćwiczenie pamięci poprzez zapamiętanie imienia i cechy

Przebieg:

Członkowie grupy siedzą w kole i kolejno przedstawiają swoje silne strony. Wymieniają swoje imię i do tego silną cechę np.: „Jestem szybki Maciek”, „Jestem odważna Kasia”,

Gra staje się trudniejsza, gdy przed własnym imieniem trzeba wymienić wszystkie już podane np.: „To jest szybki Maciek, to jest odważna Kasia, ja jestem wesoła Ola”.

2. „Lubię w tobie”

Cele terapeutyczne

• przekazywanie sobie bez ograniczeń pozytywnych informacji zwrotnych

• zmniejszenie siły kompleksów u dzieci

• otrzymywanie pozytywnych informacji od innych

• zmniejszenie uczucia niepewności, lęku i zagrożenia

• podniesienie samooceny i pewności siebie u dziecka

Cele edukacyjne

• uświadomienie dzieciom, że wyrażanie uznania jest tak samo ważne, jak wyrażanie krytyki i niezadowolenia

• rozwijanie umiejętności mówienia o pozytywnych cechach innych osób

Cele rozwojowe

• rozwijanie pozytywnego obrazu samego siebie

• zaspokojenie potrzeby kontaktu z rówieśnikami

• zaspokojenie potrzeby akceptacji i przynależności do grupy

Przebieg:

Dzisiaj proponuję wam zabawę, która nazywa się „Lubię w tobie”. Możecie ćwiczyć przekazywanie innym co w nich cenicie. Utwórzcie zespoły czteroosobowe. Wybierzcie sobie dzieci, których jesteście ciekawi i które chcielibyście lepiej poznać. Usiądźcie razem.

Napiszcie proszę na kartce nazwiska trojga pozostałych dzieci jedno pod drugim w taki sposób, żeby pod nazwiskiem zostały cztery wolne linijki. Teraz o każdym dziecku napiszcie w dwóch zdaniach, co się wam w nim podoba.

Ważne jest żebyście jak najdokładniej napisali, co się wam w każdym z trojga dzieci podoba. Nie schlebiajcie nikomu i nie przesadzajcie. Przestrzegajcie zasady: piszcie to, co naprawdę myślicie. Macie na to 8 minut...

Teraz proszę, żeby w każdej czwórce jedno dziecko znalazło się w centrum waszej uwagi. Pozostałe dzieci przeczytają mu swoje pozytywne dwa zdania, które o nim napisały. Potem kolej na następne dziecko. Zanim zaczniecie, chciałbym wam jeszcze coś powiedzieć. Dla niektórych z was będzie to sytuacja niezwykła. Może się zdarzyć, że będziecie się czuli nieswojo w trakcie czytania swoich pozytywnych zdań; może się także zdarzyć, że będziecie skrępowani słuchając pozytywnych zdań o sobie. Komuś przychodzi łatwiej słuchanie krytyki niż czegoś dobrego. Porozmawiajcie proszę o swoich doświadczeniach dopiero wtedy, gdy każde dziecko wysłuchało zdań innych. Na tę część zabawy macie 20 minut.

Teraz proszę zbierzmy się wszyscy do dalszej rozmowy ...

1. Czy podobała mi się ta zabawa?

2. Czy łatwo było mi wyrazić uznanie?

3. Czy łatwo mi było słuchać uznania innych?

4. Czy uwierzyłem w słowa pochwały innych dzieci?

5. Ile uznania otrzymuję na co dzień?

6. Ile uznania otrzymuję zazwyczaj ze strony grupy?

7. Czyje uznanie jest dla mnie w tej grupie ważne?

K.W. Vopel Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży cz. 4

R. Portmann Gry i zabawy kształtujące pewność siebie

---