SPRAWOZDANIE TECHNICZNE
Mapa sytuacyjna
1. Dane formalno - prawne
1.1. Zleceniodawca: Akademia Górniczo - Hutnicza w Krakowie, Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska
1.2. Wykonawca: Sekcja 11 w składzie: Krupa Dominika, Kuc Magdalena, Zagródka Monika, Kusarek Szymon, Krężel Mikołaj, Kruczek Grzegorz
1.3. Okres wykonywania zlecenia: 27.08.2012 - 7.07.2012
1.4. Przedmiot zlecenia: Pomiary sytuacyjne wykorzystane przy sporządzeniu mapy sytuacyjnej
1.5. Podstawa prawna: Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (Ustawa z dnia 17 maja
1989 r.), Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. 2011 nr 263 poz. 1572). Oprócz podstawy prawnej w postaci ustaw i rozporządzeń wykorzystano również informacje zawarte w instrukcjach geodezyjnych i kartograficznych G-4 i K-1 dotyczących aktualizacji mapy zasadniczej oraz pomiarów sytuacyjno - wysokościowych.
1.6. Warunki wykonania pomiaru: sprzyjające
1.7. Użyty sprzęt: Teodolit THEO 020 o numerze seryjnym 272494, Tachimetr TC - 407 o numerze seryjnym 58445 , ruletka;
2. Cel wykonanych prac
Celem prowadzonych obserwacji i pomiarów jest sporządzenie mapy sytuacyjnej fragmentu obszaru Akademii Górniczo - Hutniczej w skali 1:500. Mapa określa położenie, kształt i wielkość szczegółów terenowych, których współrzędne zmierzono względem ustalonej osnowy pomiarowej. Punktami jej nawiązania są odpowiednio punkty osnowy szczegółowej III - ciej klasy: 1332, 1333, 1420, 1421 o znanych współrzędnych prostokątnych płaskich.
3. Czynności pomiarowe
3.1. Zakres prac terenowych
- przeprowadzono wywiad terenowy oraz zlokalizowano punkty osnowy szczegółowej III-ciego stopnia o znanych współrzędnych płaskich, służące do prawidłowego nawiązania ciągu osnowy pomiarowej;
- w oparciu o metodę kątowo - liniową założono osnowę pomiarową nawiązaną do punktów 1332, 1333, 1420, 1421
o znanych współrzędnych prostokątnych płaskich, sporządzono szkic osnowy pomiarowej dołączony do operatu pomiarowego, nadano jej punktom numery - 0001, 0002, 0003, 0004, 0005, 0006, 0007, 0008, 0009, 0010, 0011, 0012, 0013, 0014, 0015, 0016, 0017, 0018;
- punkty osnowy pomiarowej zastabilizowano w terenie w sposób trwały. W tym celu wykorzystano drewniane paliki z wbitym centrycznie gwoździem oraz gwoździe. Punkty znajdujące się na chodnikach i jezdni oznaczono żółtą farbą;
- sporządzono opisy topograficzne dla każdego punktu osnowy pomiarowej, nawiązując do trwałych punktów lub linii znajdujących się w ich pobliżu. Zdjęte, za pomocą ruletki, miary do poszczególnych szczegółów sytuacyjnych zapisano w formularzach opisów topograficznych dołączonych do operatu;
- wykonano pomiar kątów lewych osnowy pomiarowej wykorzystując w tym celu teodolit THEO 020 A o numerze seryjnym 272494. W tym celu wykonano sprawdzenie warunków osiowych teodolitu, które zostały opisane w kolejnym sprawozdaniu, ustawiono go na stanowisku 1420, scentrowano i spoziomowano. Wykonano dwie serie pomiarowe w dwóch położeniach lunety teodolitu, rozpoczynając od nacelowania na tyczkę znajdującą się w punkcie 1421, kolejno na tyczkę ustawioną w punkcie 0018. Czynności powtórzono na każdym kolejnym stanowisku, wyniki pomiarów zapisano w dołączonych do operatu dziennikach obliczeń kątowych;
- wykonano pomiar długości celowych z poszczególnych punktów osnowy pomiarowej przy pomocy tachimetru TC - 407 o numerze seryjnym 58445. W tym celu sprawdzono jego warunki geometryczne, obliczono stałą dodawania, która wyniosła 0,009, ustawiono go na stanowisku 1333 , scentrowano i spoziomowano, nacelowano na lustro znajdujące się na punkcie 1332 , następnie na punkt 0001. Pomiar przeprowadzono w dwóch położeniach lunety tachimetru. Sekwencję pomiarową powtórzono na każdym kolejnym stanowisku, kontrolując równocześnie poprawność kierunków pomierzonych dzień wcześniej teodolitem. Wszystkie miary odległości oraz kierunki zapisano w dziennikach dołączonych do operatu.
- przy wykorzystaniu tachimetru TC - 407 o numerze 58445 zdjęto szczegóły sytuacyjne widoczne z poszczególnych punktów osnowy pomiarowej stosując poznaną metodę biegunową. Pod uwagę wzięto: ściany budynków, granice działek, drzewa, latarnie, studzienki i kratki ściekowe, chodniki, granice trawników. Tachimetr ustawiano na kolejnych punktach , na każdym centrowano go i poziomowano, wykonywano nawiązanie kontrolne do najbliższych punktów osnowy pomiarowej (sekwencja: celowanie na stanowisko w tył, celowanie na stanowisko
w przód, w drugim położeniu lunety kolejno celowanie w przód i celowanie
w tył). Wykorzystano jeden z punktów wyniesionych za pomocą wcięcia kątowego (nr 1001).
W dwóch przypadkach (nr punktu 1002 i 1004) wykorzystano ciąg wiszący nawiązany jednostronnie, ponieważ z niektórych punktów osnowy pomiarowej nie można było zdjąć niezbędnych szczegółów sytuacyjnych. Szczegóły sytuacyjne zdjęto celując na ustawione na punkcie lustro, zapisując pomiar zarówno w pamięci urządzenia, jak i w dzienniku metody biegunowej dołączonym do operatu;
- wykonano szkic polowy obszaru, który zawarty został na 4 osobnych formularzach.
Na szkicu naniesiono pomierzone ruletką czołówki budynków, a także numery poszczególnych pikiet;
4. Opracowanie wyników
4.1. Zakres prac kameralnych
- aktualizowane podczas pomiarów terenowych dzienniki obliczeniowe uzupełniono
o brakujące wartości na podstawie metod obliczania kierunków, odległości
i współrzędnych poznanych w trakcie kursu Geodezja I;
- dane zapisane w pamięci tachimetru eksportowano do pamięci komputera w pracowni komputerowej WGGIIŚ, następnie wprowadzono je do bazy danych programu WinKalk
i tam poddano analizie;
- skontrolowano w programie WinKalk wyniki obliczeń analogowych wykonywanych
w dziennikach, wygenerowano szkic polowy obszaru wraz z zaznaczonymi zdjętymi pikietami;
- w programie MikroMap wygenerowano mapę w skali 1:500;
4.2. Zastosowane oprogramowanie
WinKalk, Mikromap
4.3. Stosowane kryteria przy pomiarach oraz komentarz do otrzymanych wyników
Podczas pomiarów sugerowano się kryteriami zawartymi w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 9 listopada 2011 r., a także informacjami zawartymi
w tabelach instrukcji technicznej G-4 oraz K-1.
Długość ciągu poligonowego dwustronnie nawiązanego wyniosła 1865,940 m
na dopuszczalne 3000 m zgodne z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych
i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r.
Odchyłki otrzymane podczas obliczania ciągu poligonowego wyniosły:
- kątowa:1c02cc na dopuszczalne 3c82cc (18 kątów),
- liniowa: 0,224 m na dopuszczalne 0,61m (dla długości ciągu 1900 m),
Wszystkie wyniki otrzymane na podstawie przeprowadzonych pomiarów mieszczą się w granicach dopuszczalnych błędów.
6. Prezentacja graficzna
6.1. Forma prezentacji:
Operat pomiarowy dotyczący aktualizacji mapy sytuacyjno - wysokościowej wraz
z dołączonymi dziennikami obliczeniowymi, formularzami szkiców polowych i opisów topograficznych, a także mapa w skali 1:500 wydrukowana na arkuszu formatu A2.