1971.04.30 wyrok SN Rw 438/71 OSNKW 1971/7-8/121

Użyty w art. 184 § 1 k.k. zwrot "znęca się fizycznie (...) nad inną osobą" obejmuje z istoty swej i pochłania określone w art. 182 § 1 k.k. znamię w postaci naruszenia nietykalności cielesnej tej osoby. W związku z tym pomiędzy przytoczonymi przepisami zachodzi tylko pozorny zbieg, co w konsekwencji powoduje to, że czyn polegający na fizycznym znęcaniu się w rozumieniu art. 184 § 1 k.k. kwalifikować należy tylko z tego przepisu, bez stosowania kumulatywnej kwalifikacji z art. 184 § 1 i art. 182 § 1 k.k.

Przewodniczący: sędzia płk K. Mioduski (sprawozdawca). Sędziowie: płk W. Sieracki, ppłk S. Sadowski.

1976.06.09 uchwała SN VI KZP 13/75 OSNKW 1976/7-8/86

cała izba Izba Karna

(…)

1. (…)

2. Ustawowe określenie: "znęca się" oznacza działanie albo zaniechanie, polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dotkliwych cierpień moralnych, powtarzającym się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie.

3. (…)

4. Spowodowanie przez znęcanie się skutku wykraczającego poza ramy pojęcia znęcania się i wyczerpującego znamiona innego przestępstwa uzasadnia kumulatywną kwalifikację prawną takiego czynu (art. 10 S 2 k.k.).

5. Czyn określony w art. 207 § 3 k.k. [popr. JKL] stanowi kwalifikowany typ przestępstwa znęcania się. Znamieniem ustawowym decydującym o surowszej odpowiedzialności jest następstwo, polegające na targnięciu się pokrzywdzonego na własne życie.

(…)

1983.04.29 wyrok SN Rw 327/83 OSNKW 1984/1-2/14

W czasie zatrzymania, przewidzianego w art. 206 k.p.k., istnieje stosunek zależności w rozumieniu art. 184 § 1 k.k. między funkcjonariuszem MO, dokonującym tej i innych czynności procesowych, a osobą zatrzymaną, gdyż osoba ta do chwili zwolnienia jej musi podporządkować się poleceniom związanym z decyzją o zatrzymaniu.

Przewodniczący: sędzia płk H. Kmieciak. Sędziowie: płk E. Zawiłowski, ppłk T. Kacperski (sprawozdawca).

1984.05.11 wyrok SN Rw 262/84 OSNKW 1985/1-2/10

Jeżeli czas popełnienia zarzucanego oskarżonemu przestępstwa wieloczynowego (art. 184 § 1 k.k.) określony jest: "od ... do ...", to inne określenie przez sąd orzekający początku tego okresu, wynikające z błędnego ustalenia zawartego w akcie oskarżenia, nie jest wyjściem poza granice oskarżenia.

Przewodniczący: sędzia płk H. Kmieciak. Sędziowie: płk E. Zawiłowski (sprawozdawca). ppk T. Kacperski.

1992.09.23 wyrok SN III KRN 122/92 LEX nr 22076

Rozgraniczyć należy zachowania, które mieścić mogą w sobie elementy czynu ściganego z oskarżenia prywatnego, od zachowań, które w odpowiednim zakresie czasowym wyróżniają się pewną systematycznością i napięciem złej woli w podejmowaniu różnego rodzaju zachowań i które w sumie mogą stanowić przestępstwo znęcania (art. 184 § 1 k.k.). Jeżeli natomiast wzajemne zachowania na skutek rozkładu pożycia małżeńskiego polegają na wzajemnym naruszeniu nietykalności i wzajemnym znieważaniu oraz na podejmowaniu czynności, które można określić mianem złośliwego dokuczania - to brak jest podstaw do przypisywania tylko jednej stronie zamiaru znęcania się.

1996.08.06 wyrok SN WR 102/96 Prok.i Pr. 1997/2/8

Istota przestępstwa określonego w art. 184 § 1 k.k. polega na jakościowo innym zachowaniu się sprawcy, aniżeli na zwyczajnym znieważeniu lub naruszeniu nietykalności osoby pokrzywdzonej.

O uznaniu za "znęcanie się" zachowania sprawiającego ból fizyczny lub "dotkliwe cierpienia moralne ofiary" powinna decydować ocena obiektywna, a nie subiektywne odczucie pokrzywdzonej. Pewne jest to, że za "znęcanie się" w rozumieniu art. 184 § 1 k.k. nie można uznać zachowania się sprawcy, które nie powoduje u ofiary "poważnego bólu fizycznego lub cierpienia moralnego", ani sytuacji, gdy między osobą oskarżoną a pokrzywdzoną dochodzi do wzajemnego "znęcania się".

Kryterium przedmiotowo-podmiotowe zachowania się sprawcy, wyczerpującego znamiona czynu określonego w art. 184 § 1 k.k., na pewno nie może ograniczać się do systematyczności lub zwartego czasowo i miejscowo zdarzenia, jeśli nie towarzyszy temu intensywność, dotkliwość i poniżanie w eskalacji ponad miarę oraz cel przewidziany w pojedynczych czynnościach naruszających różne dobra chronione prawem (np. nietykalność ciała, godność osobista, mienie).

Przez "znęcanie się" w rozumieniu art. 184 § 1 k.k. należy rozumieć także umyślne zachowanie się sprawcy, które polega na intensywnym i dotkliwym naruszeniu nietykalności fizycznej lub zadawaniu cierpień moralnych osobie pokrzywdzonej w celu jej udręczenia, poniżenia lub dokuczenia albo wyrządzenia jej innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek.

1999.10.21 wyrok SN V KKN 580/97 Prok.i Pr. 2000/2/7

Przestępstwo określone w art. 184 § 1 k.k. z 1969 r., obecnie art. 207 § 1 k.k., może być popełnione umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, o czym przesądza znamię intencjonalne "znęca się", charakteryzujące szczególne nastawienie sprawcy.

3

ART. 207 K.K.

---