MIĘDZYNARODOWY TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI

ROK 2005

2005

19 Grudnia

Wokanda

nr 126

19 grudnia 2005

Sprawa działalności militarnej i paramilitarnej Bretonii w lub przeciwko Sartosie

(Bretonia v. Sartosa)

*

* *

Ustalono, iż:

Bretonia podlega jurysdykcji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na mocy bezwarunkowej deklaracji o przyjęciu jurysdykcji złożonej przez nią w 1945r. Sartosa natomiast uznała jurysdykcję Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości poprzez złożenie przez panią prezydent Natalię La Bliss w dniu 8 października 2005r. deklaracji na podstawie artykułu 36 ust. 2 Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości.

WYROK

Obecni: M., prezydent; M.K., vice prezydent; sędziowie H., G., Y., F., J., U.-P., T., D., R., I., W., M., E.; sędziowie ad hoc H., D.; sekretarz V.-W.

w sprawie działalności militarnej i paramilitarnej Bretonii w lub przeciwko Sartosie

(Bretonia v. Sartosa)

pomiędzy

Bretonią

reprezentowaną przez

(…)

a

Sartosą

reprezentowaną przez

(…)

TRYBUNAŁ

w składzie jak powyżej

po naradzie

ogłasza następujący wyrok

1. W skardze wniesionej przez Sartosę 9 października 2005r. wniesiono o:

(1) uznanie naruszenia prawa międzynarodowego przez Bretonię poprzez interwencję i okupację Sartosy, w szczególności:

(a) naruszenie norm zawartych w art. 2 ust. 4 Karty Narodów Zjednoczonych oraz Deklaracji Zasad Prawa Międzynarodowego dotyczących zakazu użycia siły lub groźby użycia siły przeciwko całości terytorialnej lub niepodległości któregokolwiek z państw. Bretonia już wcześniej podejmowała próby ingerencji, czego przejawem było ustawiczne udowodnione korumpowanie urzędników,

(b) kolejnym dowodem na niesłuszność interwencji bretońskiej ma być zajęcie terenów strategicznych dla wydobycia bogactw naturalnych - działaniom Bretonii nie przyświecała obrona łamanych praw człowieka

(c) Bretonia użyła nieproporcjonalnego środka, podczas gdy nie było potrzeby okupacji i zajęcia całej wyspy celem ochrony ludności i powstrzymania aktów przemocy na wyspie

(d) Bretonia nie zapobiegła poprzez swoją interwencję przemocy na wyspie.

(2) uznanie, że Bretonia jest w trakcie interwencji i okupacji zobowiązana do przestrzegania norm międzynarodowego prawa humanitarnego, w szczególności zaś konwencji haskich z 1907r. oraz konwencji genewskich z 1949r.

(a) fakt, że Sartosa nie jest stroną wymienionych konwencji nie legitymuje Bretonii do niedotrzymywania wymienionych konwencji, których zobowiązania przyjęła. Wobec licznych dotychczasowych naruszeń prawa międzynarodowego przez Bretonię warto zająć się również dotrzymywania przez nią zobowiązań zawartych w innych regulacjach prawa międzynarodowego niż tylko Karta Narodów Zjednoczonych

Na mocy przedstawionych faktów wniesiono ponadto o przyznanie reparacji od strony bretońskiej w kwocie równej szkodom wyrządzonym przez wojska bretońskie i zyskowi utraconemu w skutek działań wojennych na wyspie.

2. W odpowiedzi rząd bretoński wystosował memoriał, w którym wniósł o stwierdzenie że:

(3) Bretonia nie naruszyła prawa międzynarodowego

(a) była zmuszona do interwencji wobec obojętności Rady Bezpieczeństwa i całej społeczności międzynarodowej na liczne akty łamania praw człowieka na Sartosie, w tym na przemoc i ludobójstwo spotykające obywateli Bretonii

(b) chroniła pokój międzynarodowy, dążyła do załagodzenia konfliktu na wyspie a nie do przejęcia władzy, jest zdecydowana wycofać się w momencie podjęcia analogicznych działań przez społeczność międzynarodową

(c) przeciwstawiła się łamaniu praw człowieka i aktów niczym nieuzasadnionej przemocy działając zgodnie z konwencjami haskimi i konwencjami genewskimi, szczególnie mając na uwadze IV Konwencję Genewską i Protokoły Dodatkowe do Konwencji Genewskich mówiące o nieatakowaniu ludności i infrastruktury niezbędnej do przetrwania ludności na wyspie

(d) Bretonia dążyła do zachowania zasady równouprawnienia i samostanowienia ludów zgodnie z postanowieniami Karty Narodów Zjednoczonych i Deklaracją Zasad Prawa Międzynarodowego

(e) Bretonia chroniła liczną należącą do podległej jej Zachodniej Kompanii Pacyfiku infrastrukturę na wyspie

(4) rezolucja Rady Bezpieczeństwa 2323 jest sprzeczna z prawem międzynarodowym, a w szczególności z Kartą, na skutek czego jest nieważna i nie ma żadnej mocy prawnej

(a) szczególnie rażąco niezgodny z elementarnymi zasadami sprawiedliwości jest fakt ustanowienia Komisji Kompensacyjnej, kwota jaką rząd bretoński ma przeznaczyć na reparacje jest niewspółmierna do rzeczywistych strat na wyspie i niepoparta logicznymi przesłankami, ponieważ straty wywołały działania wojenne prowadzone przez zwaśnione plemiona a nie siły bretońskie

(b) straty, za które mogłaby odpowiadać Bretonia są konsekwencją działań przywracających pokój, zapobiegających dalszemu niszczeniu mienia i eksterminacji ludności

(c) byłoby mało celowe, gdyby Bretonia niszczyła infrastrukturę wyspy, z której do tej pory korzysta czerpiąc z tego korzyści

Bretonia wniosła o zniesienie Komisji Kompensacyjnej

*

* *

Z tych przyczyn

TRYBUNAŁ

(1) stosunkiem głosów szesnaście do jednego,

Stwierdził, że Bretonia naruszyła prawo międzynarodowe. Nie ma takiej normy prawa międzynarodowego, która sankcjonowałaby użycie siły wobec państwa trawionego konfliktem wewnętrznym. Nie może być przyzwolenia na samowolne akty przemocy jednego państwa wobec drugiego, nawet jeśli ingerujący powołuje się na szlachetne przesłanki i obronę elementarnych praw gwarantowanych konwencjami międzynarodowymi, których jest stroną. Bretonia dopuściła się rażącego naruszenia artykułu 2 ust. 4 i 7 Karty Narodów Zjednoczonych. Nie jest i nigdy nie może stać się celem Organizacji Narodów Zjednoczonych popieranie aktów przemocy i odpowiadanie pochopnymi działaniami na konflikty wewnętrzne. Problemy innego państwa nie mogą stać się pretekstem do zajęcia jego terytorium.

ZA: M., prezydent; M.K., vice prezydent; sędziowie H., G., Y., F., J., U.-P., T., D., R., I., W., M., E.; sędzia ad hoc D.

PRZECIW: sędzia ad hoc H.

(2) jednogłośnie,

Stwierdził, że Bretonia jest zobowiązana do przestrzegania konwencji genewskich i konwencji haskich, strona bretońska nigdy tego nie negowała, a Sartosie nie udało się przedstawić dowodów łamania tychże konwencji. Ponadto przedmiotem rozważań jest stwierdzenie, że strona bretońska powinna przestrzegać wymienionych konwencji i Trybunał jednomyślnie uznał to za fakt niepodlegający wątpliwości - jako strona wymienionych konwencji Bretonia z całą stanowczością musi ich przestrzegać.

ZA: M., prezydent; M.K., vice prezydent; sędziowie H., G., Y., F., J., U.-P., T., D., R., I., W., M., E.; sędziowie ad hoc H., D

(3) stosunkiem głosów jeden do szesnastu,

Uznał, że Bretonia naruszyła prawo międzynarodowe. Uzasadnienie faktyczne tychże naruszeń jest zgodne z twierdzeniem zawartym w (1). Byłoby rażąco niespójne, gdyby orzeczenia w punkcie (1) i (3) nie były zgodne

ZA: sędzia ad hoc H.

PRZECIW: M. prezydent; M.K., vice prezydent; sędziowie H., G., Y., F., J., U.-P., T., D., R., I., W., M., E.; sędziowie ad hoc D

(4) stosunkiem głosów czternaście do trzech,

Zadecydował, że ustanowienie Komisji Kompensacyjnej, w kilka dni po wylądowaniu sił bretońskich na Sartosie bez możliwości obiektywnej oceny strat spowodowanych działaniami bretońskimi było w tej sytuacji działaniem przedwczesnym. Niepoparte jasnymi przesłankami zasądzenie odszkodowań od Bretonii na rzecz Sartosy kłóciłoby się z zasadą suwerennej równości z artykułu 2 ust.1 Karty Narodów Zjednoczonych. Trybunał nie wyklucza niemniej możliwości powołania podobnej komisji w przyszłości, kiedy zebrane fakty pozwolą uzasadniać jej działalność

ZA: M. prezydent; M.K., vice prezydent; sędziowie H., G., Y., F., J., T., D., R., I., W, E.; sędzia ad hoc H.,

PRZECIW: U.-P., M., sędzia ad hoc D.

Spisano w językach angielskim i francuskim, w Pałacu Pokoju w Hadze, dziewiętnastego dnia grudnia, dwa tysiące piątego roku, w trzech kopiach, z których jedna zostanie złożona w archiwach Trybunału zaś pozostałe zostaną przesłane rządowi bretońskiemu i rządowi Sartosy.

M.

prezydent

V.-W.

sekretarz

---