Obliczenia:

Dane:

średnica kulki: d = 1,63 cm

masa kulki: G_kulki = 9,6 g

długość odcinka między kreskami: s = 10 cm

masa cylindra: G₁ = 83,85 g

masa cylindra z cieczą: G₂ = 97,11 g

objętość cylindra: V = 14 ml

d = 1,63 cm = 0,0163 m

s = 10 cm = 0,1 m

g ≈ 9,81 m/s²

G_kulki = 9,6 g = 0,0096 kg

r = 0,5·d = 0,5·0,0163 = 0,00815 m

Średni czas opadania kulki:

Prędkość opadania kulki:

G₁ = 83,85 g

G₂ = 97,11 g

V = 14 ml = 0,014 dm³

Współczynnik lepkości dynamicznej:

	Błąd bezwzględny	Błąd względny
µ1 = 8,55 / (18 × 7,95) = 0,06	158,27	0,99
µ2 = 8,55 / (18 × 0,006) = 79,17	79,16	0,50
µ3 = 8,55 / (18 × 0,0066) = 71,97	86,36	0,54
µ4 = 8,55 / (18 × 0,0063) = 75,40	82,93	0,52
µ5 = 8,55 / (18 × 0,0064) = 74,22	84,11	0,53

Współczynnik lepkości kinematycznej:

	Błąd bezwzględny	Błąd względny
ν1 = 0,06 / 947,14 = 0,000063	0,0166	0,01
ν2 = 79,17 / 947,14 = 0,084	0,083	0,5
ν3 = 71,97 / 947,14 = 0,076	0,091	0,55
ν4 = 75,40 / 947,14 = 0,08	0,087	0,52
ν5 = 74,22 / 947,14 = 0,078	0,089	0,53

Wnioski:

Błędy wynikające z niedokładnego pomiaru czasu opadania kulki są spowodowane tym, że włączenie i wyłączenie stopera nie nastąpiło równocześnie z momentem przekraczania przez kulkę granicznych kresek.

Stwierdzono, że prędkość kulki wzrastała z każdym kolejnym pomiarem. Wzrost ten jest spowodowany zwiększeniem się temperatury cząsteczek tworzących ciecz badaną, co z kolei powstaje w wyniku tarcia kulki z cząsteczkami cieczy. Początkowo cząsteczki badanej cieczy nie tworzyły jednorodnej substancji, w związku z tym kulka na swej drodze napotkała duży opór, dlatego czas jej opadania miedzy kreskami, tak bardzo się wydłużył. Przy kolejnych pomiarach w jednorodnej już cieczy, opór znacznie się zmniejszył, więc opadanie kulki następowało szybciej.

Powstałe błędy dotyczą również złego ustawienia cylindra (zły kąt).

---