ZATWIERDZAM WROCŁAW.

d-ca kompanii

ZEZWALAM NA PONOWNE WYKORZYSTANIE
Grupa szkoleniowa	Data	Podpis

PLAN KONSPEKT

do przeprowadzenia szkolenia z podchorążymi ........ plutonu pchor.

w dniu.....................................

TEMAT: 3/2 DZIAŁANIE DRUZYNY W UBEZPIECZENIU POSTOJU

CEL, UMIEĆ: działać na polu walki jako placówka. Postawić zadanie do jej zorganizowania, prowadzić obserwację i meldować d-cy

o wykrytych celach, zwalczać GDR i zasady obrony okrężnej

CZAS: 3*40'

METODA: musztra bojowa

MIEJSCE: Plac A

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE:

1. Wprowadzenie w sytuację bojową przez D-CĘ PLUTONU

2. Zasady ogólne działania elementów ubezpieczenia bezpośredniego postoju

3. Postawienie zadań do urządzenia placówki przez d-cę drużyny

4. Praktyczne działanie placówki

5. Działanie placówki w wypadku wykrycia przeciwnika i wycofania się na rozkaz przełożonego

6. Udzielanie pomocy rannym i porażonym

LITERATURA

Regulamin działań taktycznych wojsk lądowych cz.2 Szt. Gen. 1423/94

Podręcznik żołnierza wojsk zmechanizowanych Szkol. 591/78

Poradnik metodyczny do szkolenia taktycznego pododdziałów piechoty

Szkol. 719/88

Działanie żołnierza na polu walki WSO-S.C. wew. 14/96

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO-METODYCZNE

1. Szkolenie prowadzone jest modelem podstawowym

2. Zwracam szczególną uwagę na przestrzeganie warunków bezpieczeństwa w czasie wykonywania nauczanych zagadnień

3. zauważone błędy usuwać na bieżąco

4. zajęcia prowadzić równolegle w trzech drużynach

ZAPOTRZEBOWANIE MATERIAŁOWE

• niepełne oporządzenie żołnierzy, ubranie robocze - na stan

• torba sanitarna - 1 szt.

• 7,62 mm nb wz. 43 „ślepy” - 200 szt.

• pistolet sygnałowy - 1 szt.

• lornetka -1 szt.

• broń i łopatki piechoty, - na stan

• nb. sygn. - kpl.

• petarda - 10 szt.

WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA

ZABRANIAM

• Prowadzenia ognia celowanego z amunicji ślepej do ludzi zwierząt na odległość mniejszą niż 50m.

• przetrzymywania zapalonych petard oraz rzucania ich na odległość mniejszą niż 20 - 25m. Od ćwiczących

• podchodzenia do niewybuchów przed upływem 15' od odpalenia

• kierowania broni na boki i przebiegania przed lufami ćwiczących w czasie prowadzenia ognia

NAKAZUJĘ

• w czasie pokonywania terenu broń mieć zabezpieczoną

• ogień z pistoletu sygnałowego prowadzić znad głowy pod kątem 45°

• zapalone petardy natychmiast odrzucać

• w przypadku zacięcia broni meldować głosem d-cy pl.

• zwrócić uwagę na nierówności terenowe, zapory drutowe podczas pokonywania terenu

SPOSÓB POZORACJI POLA WALKI

wybuch petardy - ogień artylerii

ruch pozoranta - łącznik p.-ka

pojedyncze strzały z kbk AKMS - ogień karabinka p.-ka

seryjne strzały kbk AKMS - ogień km p.-ka zielona gwiazda odbój czerwona gwiazda samolot p-ka niebieska gwiazda atak pozoracji

ORGANIZACJA ZAJĘĆ

CZĘŚĆ WSTĘPNA

D-CA PLUTONU 15'

CZĘŚĆ GŁÓWNA 90' ZAG 2 ZAG 3

ZAG 1 D-CA PL D-CA 1, 2, 3

D-CA PL. ⇒ ⇒ DRUŻYNY

10' 10' 15'

ZAG 6 ZAG 5 ZAG 4

D-CA 1,2, 3 DR D-CA 1,2,3 DR D-CA 1,2,3 DR

⇐ ⇐

5' 20' 30'

CZĘŚĆ KOŃCOWA

D-CA PL 15'

PRZEBIEG ZAJĘĆ

CZĘŚĆ WSTĘPNA

przyjęcie meldunku, sprawdzenie obecności

podanie tematu, celu, organizacji zajęć

dokonanie przeglądu broni oraz wyposażenia

omówienie warunków bezpieczeństwa

CZĘŚĆ GŁÓWNA

ZAGADNIENIE 1 10'

WPROWADZENIE W SYTUACJĘ BOJOWĄ

„Przeciwnik broni się na rubieży : skraj cmentarza − kulochwyt − skraj liceum wojskowego .i urządzić je oraz prowadzić obserwację przedpola w celu niedopuszczenia do niespodziewanego podejścia przeciwnika z kierunku − wysoki komin − Drużyna prowadząc działania wyszła na rubież : trzy dęby − śmigłowiec, gdzie została ostrzelana silnym ogniem karabinów maszynowych przez przeciwnika. W zaistniałej sytuacji drużyna otrzymała zadanie, zająć dogodne stanowiska, ogniowe prawy skraj strzelnicy.

ZAGADNIENIE 2 10'

ZASADY OGÓLNE DZIAŁANIA ELEMENTÓW UBEZPIECZENIA BEZPOŚREDNIEGO POSTOJU

DRUŻYNA JAKO PLACÓWKA

w ubezpieczeniu postoju może działać jako placówka. Placówka urządza stanowiska obronne w odległości do 1500 od ubezpieczanego pododdziału. Powinno ono umożliwić okrężne prowadzenie obserwacji i ognia. Placówkę zmienia się zwykle raz na dobę. Placówka prowadzi obserwację bez przerwy - w dzień i w nocy. Dowódca drużyny wyznacza obserwatora, organizuje inżynieryjną rozbudowę, ustala sposób prowadzenia ognia i podaje hasło. Pojedynczych żołnierzy przeciwnika placówka bierze do niewoli lub niszczy. W razie natarcia przeciwnika placówka broni zajmowanego stanowiska obronnego i nie wycofuje się bez rozkazu. W celu rozpoznania własnych żołnierzy ustala się na każdy dzień hasło i odzew. Hasło podaje się do wiadomości wszystkim żołnierzom ubezpieczenia oraz pododdziałów prowadzących rozpoznanie., odzew zaś do wiadomości dowódców tych pododdziałów oraz osób, które wysyła się poza rejon rozmieszczenia pododdziałów. O hasło pyta się osoby przechodzące przez linię ubezpieczeń oraz przez rejon rozmieszczenia pododdziałów w nocy, podania zaś odzewu żąda się od dowódców pododdziałów, pełniących służbę ubezpieczenia postoju., żołnierzy przekazujących ustne rozkazy oraz dowódców pododdziałów prowadzących rozpoznanie, jeżeli podczas spotkania pierwsi zapytają o hasło. Wszystkich nie znających hasła, a doręczających zarządzenia i nie znających odzewu zatrzymuje się.

CZUJKA -

1. Czujkę wystawia czata jeśli przed frontem jej stanowisk istnieją skryte podejścia. W skład czujki wchodzi zwykle 2-3 żołnierzy. Odległość czujki od czaty zależy od sytuacji, terenu i warunków widoczności, nie może jednak przekraczać 300m. Czujkę wystawia się w celu:

• ubezpieczenia czaty przed niespodziewanym atakiem przeciwnika,

• uniemożliwienia przenikania poszczególnych żołnierzy, małych grup przeciwnika i osób cywilnych w stronę wojsk własnych,

• prowadzenia rozpoznania terenu

Czujka prowadzi obserwację oraz melduje dowódcy czaty o pojawieniu się przeciwnika, a także o zatrzymaniu zbliżających się do czujki żołnierzy i osób cywilnych. Żołnierze wyznaczeni do pełnienia służby w składzie czujki powinni dokładnie znać położenie przeciwnika i wojsk własnych, wiedzieć czy na przedpolu znajdują się własne pododdziały (a jeśli tak, to gdzie), jaka jest droga i przypuszczalny czas ich wycofania się. Powinni zapamiętać wyznaczony czujce pas obserwacji i miejsca, na które należy zwrócić szczególną uwagę, zapamiętać sygnały łączności z dowódcą czaty i sposoby przekazywania mu wiadomości o spostrzeżeniach oraz czas, sygnał i drogę wycofania się z zajmowanego stanowiska. Żołnierze czujki otrzymują hasło a jej dowódca dodatkowo odzew.

2. Hasło służy do rozpoznawania własnych żołnierzy (na przykład szperaczy, patroli rozpoznawczych) wychodzących w celu wykonania zadań na przedpolu lub powracających po wykonaniu zadania. Odzew służy do stwierdzenia, czy żołnierz przekazujący zarządzenie lub pytający o hasło jest do tego upoważniony.

2. Czujkę wystawia się na określony czas. Po wykonaniu zadania czujka wraca do rejonu stanowisk czaty. Spośród żołnierzy wchodzących w skład czujki wyznacza się dowódcę czujki. Stawia on podwładnym żołnierzom zadania, podaje sposób obserwowania przeciwnika i sygnałów dowódcy czaty oraz sposobów urządzania stanowiska czujki. Stanowisko czujki zajmuje się skrycie. Należy sprawdzić możliwość prowadzenia obserwacji terenu (czy nie ma w wyznaczonym pasie miejsc nie obserwowanych) oraz możliwości utrzymania łączności wzrokowej z dowódcą czaty. Jeżeli stanowisko czujki znajduje się w pobliżu drzew, jeden z żołnierzy może zając stanowisko na drzewie. Odległość między żołnierzami czujki powinna zapewniać porozumiewanie się w dzień - półgłosem, w nocy - szeptem. Po zajęciu stanowiska żołnierze czujki przystępują do jego urządzania, nie przerywając jednak obserwacji przedpola. Po pojawieniu się przeciwnika czujka obserwuje jego działanie i w ustalony sposób melduje o tym dowódcy czaty. Jeśli pojedynczy żołnierze przeciwnika podejdą do jej stanowiska czujka bierze ich do niewoli lub niszczy ogniem. W razie zbliżania się pojedynczych wozów bojowych lub grup przeciwnika czujka otwiera do nich ogień.

3. Osobom zbliżającym się od strony przeciwnika dokładnie nie rozpoznanym czujka pozwala podejść jak najbliżej (jednak nie bliżej niż na odległość rzutu granatem) po czym dowódca czujki zatrzymuje je, każe odłożyć broń i odejść od niej w bok. W celu uniemożliwienia zatrzymanym rozpoznania stanowisk czujki należy rozkazać, aby się odwrócili. Przez cały czas żołnierze czujki powinni mieć broń gotową do strzału i wycelowaną w stronę zatrzymanych. Po zatrzymaniu tych osób dowódca czujki wywołuje dowódcę, który wystawił czujkę. Do czasu jego przybycia z zatrzymanymi nie wolno prowadzić żadnych rozmów. Czujce pod żadnym pozorem nie wolno opuścić zajmowanych stanowisk. Zatrzymanymi zajmie się powiadomiony przez czujkę dowódca czaty. Żołnierzy oraz osoby cywilne udające się na przedpole w stronę przeciwnikaczujka przepuszcza tylko na rozkaz dowódcy czaty. Jeżeli nie otrzyma takiego rozkazu, a osoby te nie będą znały hasła, postępuje z nimi w taki sam sposób, jak z żołnierzami bądź osobami cywilnymi idącymi od strony przeciwnika.

5/ PATROLE

Ze względu na możliwość przenikania grup przeciwnika ze wszystkich kierunków - zwłaszcza rozpoznawczych, dywersyjnych i desantowych, ubezpiecza się nie tylko drogi prowadzące do rejonu rozmieszczenia (ześrodkowania), lecz także cały rejon. W tym celu wyznacza się między innymi patrole piesze. Patrole wyznacza dowódca czaty. W celu rozpoznania terenu przed stanowiskami czaty i w lukach między sąsiednimi czatami. Wysyła się je okresowo, zwłaszcza w nocy oraz w warunkach ograniczonej widoczności. Mogą one być wysyłane wyłącznie na kierunki trudno dostępne. Patrol pieszy działa zazwyczaj w składzie 2-3 żołnierzy, z których jeden jest dowódcą. Dowódcy patrolu pieszego stawia zadanie dowódca czaty, który wskazuje mu drogę marszu i podaje hasło. Patrol porusza się skrycie wyznaczoną drogą marszu, szczegółowo rozpoznając teren. O wykryciu przeciwnika dowódca patrolu melduje dowódcy czaty i prowadzi obserwację działań przeciwnika. W razie napotkania niewielkich grup przeciwnika niszczy je lub bierze do niewoli.

6/ POSTERUNEK OBRONNO - OCHRONNY

Jest elementem ubezpieczenia bezpośredniego w rejonie ześrodkowania. Skład:1 żołnierz ochraniający, ukryty transporter oraz drużyna wykonująca zadania w rejonie ześrodkowania. Posterunek ochronno-obronny wykonuje zadania podobne jak wartownik.

7/ OBSERWATOR

Obserwację prowadzi się w czasie działań bojowych zarówno w ruchu jak i w miejscu. Niezależnie od tego, że obserwację prowadzą wyznaczeni obserwatorzy w pododdziałach oraz posterunki obserwacyjne, ciągłe prowadzenie obserwacji jest obowiązkiem każdego żołnierza. Do obowiązków obserwatora należy: obserwowanie przedpola w wyznaczonym pasie obserwacji, nanoszenie wykrytych celów na szkic obserwacji, odnotowywanie w dzienniku obserwacji wykrytych celów, meldowanie przełożonym o wykrytych celach.

8/ DYŻURNY ŚRODEK OGNIOWY

W obronie obowiązki obserwatora w drużynie może pełnić dyżurny środek ogniowy. Skład: obsługa km (rgppanc) lub wyznaczony strzelec. Prócz zadań obserwatora drużyny środek ogniowy ma za zadanie ubezpieczać drużynę przed niespodziewanym atakiem przeciwnika. Dyżurny środek ogniowy ubezpiecza działanie drużyny organizując obronę. W przypadku pojawienia się przeciwnika ogłasza alarm bojowy dla drużyny i osłania ogniem zajmowanie stanowisk ogniowych przez drużynę. Podczas OPN przez przeciwnika dyżurny środek ogniowy pozostaje na stanowisku (pozostali żołnierze kryją się w ukryciach) i obserwuje działania przeciwnika. W czasie, gdy przeciwnik przeniesie ogień w głąb lub wyjdzie natarcie piechoty z wozów bojowych dyżurny środek ogniowy ogłasza ALARM BOJOWY dla drużyny.

ZAGADNIENIE 3 15'

Postawienie zadań do urządzenia placówki przez d-cę dr

Prowadzi instruktor zgodnie z kartą pracy, szczególną uwagę zwraca na prawidłowe rozmieszczenie elementów ubezpieczenia bezpośredniego.

L.p.	Zagadnienie i czas	Czynności d-cy plutonu	Czynności d-cy dr	Czynności szkolonych	Działanie pozoracji	Zużycie środków pozoracji
1	2	3	4	5	6	7	8
4	Praktyczne działanie placówki - 30'	Kontroluje pracę d-cy drużyny. Zwraca uwagę na to ,aby instruktorzy szkolili żołnierzy według podstawowego modelu instruowania	szkoli żołnierzy według podstawowego modelu instruowania, szkoląc kolejno działanie patrolu w zakresie poruszanie się patrolu pieszego i prowadzenia obserwacji wzdłuż nakazanej trasy marszu, zatrzymywania, legitymowania i rozpoznawania zbliżających się osób oraz działania patrolu w wypadku wykrycia przeciwnika.	Stoją na zbiórce i słuchają objaśnień instruktora. Obserwują wzorowy pokaz i pokaz z objaśnieniem. Na komendę ćwiczą praktycznie. Stoją na zbiórce i słuchają omówienia ćwiczenia.	Na komendę kierownika ćwiczeń pozorują działanie żołnierzy GDR przeciwnika. Na komendę kierownika ćwiczeń przerywają działanie i dołączają do drużyny.	7,62mm nb wz. 43 „ślepe” - 80 szt. Petarda z lontem - 3 szt. RDG-2 - 2 szt.
5	Działanie placówki w wypadku podejścia przeciwnika i wycofanie się na rozkaz przełożonego. - 20'	kontroluje pracę dowódcy 2 drużyny	szkoli kolejno: zajęcie stanowisk placówki, ich urządzenie i maskowania działanie placówki w czasie: przechodzenia przez linię ubezpieczeń żołnierzy wojsk własnych znających i nie znających hasła osób cywilnych pojedynczych żołnierzy i grup przeciwnika wycofanie się placówki i złożenie meldunku po wykonaniu zadania	j.w.	Na komendę kierownika ćwiczeń pozorują: przechodzenie przez linię ubezpieczeń żołnierzy wojsk własnych, osób cywilnych i żołnierzy przeciwnika Działanie przerywają na sygnał kierownika ćwiczeń i dołączają do drużyny.
6	Udzielanie pomocy rannym i porażonym. - 5'		Wydaje komendy d-com drużyny (instruktorom) do rozpoczęcia ćwiczenia. Kontroluje prace d-cy I drużyny (instruktora). Reaguje na błędy i niedociągnięcia . Po upływie czasu przeznaczonego na zagadnienie wydaje komendy do przerwania ćwiczenia, wykonuje zbiórki i omówieniie zagadnienia. W czasie szkolenia zwraca uwagę na to aby dowódcy druzyny (instruktorzy) szkolili żołnierzy w.g. problemowego modelu instruowania.	Wykonuje komendy kier. ćwicz. Wprowadza w sytuację bojową. Uczy żołnierzy wg problemowego modelu instruowania, wyciagania i wynoszenia rannych z pola walki w usronne miejsce, zostało ono oznakowane a ranny został opatrzony ( udzielono mu I -szej pomocy). Po zakończeniu ćwiczenia na komendę kier. ćwicz. Przystępuje do omówienia zagadnienia. Szkolonym wystawia oceny.	j.w.
7	Zakończenie zajęć 10 '		Podaję komendę dla dowódcy plutonu do wykonania zbiórki plutonu. Dokonuje przeglądu broni oporządzenia i rozlicza środki pozoracji pola walki. Omawia ćwiczenie z d-cami oraz plutonem. Wskazuje najlepiej i najgorzej ćwiczących. Podaje oceny indywidualne oraz ocenę plutonu . Stawia zadania na N.W. Podaje temat oraz termin kolejnych zajęć z T. D. Organizuje powrót do rejonu koszar.	Wykonuje zbiórkę plutonu Towarzyszy kierownikowi ćwiczenia w czasie przeglądu broni i oporządzenia. Uwagi zapisuje w notatniku. Zapisuje zadanie plutonu na naukę własną. Wykonuje czynności związane z powrotem do rejonu koszar.	Stoją na zbiórce i słuchają . Wykonują komendy kier. ćwicz. Oraz d-cy plutonu. Zapisują zadania na N.W. W czasie powrotu do koszar doskonalą spostrzegawczość w zakresie wykrywania i wskazywania celów

OPRACOWAŁ:

Pozoracja w tym zagadnieniu nie działa.

---