1. Zgwałcenie.

Zgwałcenie jest p-stwem naruszającym wolność decydowania o swoi życiu seksualnym. Polega ono na doprowadzeniu innej osoby przemocą, groźbą bezprawną lud podstępem do obcowania płciowego (art. 197§1 kk) albo do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności (art. 197 § 2 kk). Jest to p-stwo materialne. Skutkiem zawartym w znamionach jest obcowanie płciowe, poddanie się innej czynności seksualnej lub jej wykonanie. Współsprawcą zgwałcenia może być osoba, która sama nie obcuje płciowo ani nie wykonuje innej czynności seksualnej, lecz np. doprowadza ofiarę do stosunku z inną osobą. Zgwałcenie jest p-stwem powszechnym. Jego sprawcą może być każdy odpowiadający ogólnym cechom podmiotu.

Obcowanie płciowe - należy przez to rozumieć spółkowanie lub jego surogaty, np. stosunki oralne lub analne czy homoseksualne.

Inne czynności seksualne - to takie zachowanie się zaspokajające popęd seksualny, które nie mieszczą się w pojęciu obcowania płciowego, np. masturbacja, obmacywanie o charakterze seksualnym.

4.1. Kwalifikowany typ zgwałcenia.

Kwalifikowany typ zgwałcenia będący zbrodnią przewiduje art. 197 § 3 kk. Zachodzi on wtedy, gdy sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem albo wspólnie z inną osobą. Działanie wspólnie z inną osobą (zgwałcenie zbiorowe) ma miejsce wtedy, gdy bierze w nim udział co najmniej dwóch sprawców. Jeśli chodzi o działanie ze szczególnym okrucieństwem, przyjmuje się, że jest to nie tylko stosowanie środków drastyczniejszych niż konieczne dla przełamania oporu ofiary, ale również zadawanie innych dotkliwych cierpień i godzenie prze to w zdrowie lub inne dobra osobiste ofiary, nawet jeżeli mają one na celu przełamanie oporu. Szczególnym okrucieństwem jest np. uderzenie głową ofiary o mur, kopanie, zgwałcenie dziecka, zgwałcenie w obecności osób bliskich, działanie wielokrotne i długotrwałe, wyjątkowo odrażający sposób zgwałcenia.

2. Sutenerstwo, stręczycielstwo, kuplerstwo.

2.1. Sutenerstwo - art. 204 § 2 kk - polega na czerpaniu korzyści majątkowej z cudzej prostytucji. Użycie liczby mnogiej w zwrocie „korzyści majątkowe” zakłada istnienie pewnego powtarzającego się /co najmniej dwukrotnie/ zachowania się. Czerpanie korzyści nie jest dobrowolne, tzn. sutener wymusza pieniądze od prostytutki groźbą, pobiciem itp. jednak przepis nie wymaga stwierdzenia tego rodzaju sposobu osiągnięcia korzyści.

2.2. Stręczycielstwo - art. 204 § 1 kk - nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji. Od strony przedmiotowej zachowanie się sprawcy odpowiada pojęcie podżegania /art. 18 § 2 kk/ nie jest jednak objęte tym pojęciem ponieważ prostytucja nie jest czynem zabronionym. Nakłanianie zakłada istnienie po stronie sprawcy zamiar. bezpośr.

2.3. Kuplerstwo - art 204 § 1 kk - polega na umyślnym ułatwianiu cudzej prostytucji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, np. wynajęcie mieszkania dla uprawiania prostytucji, prowadzenie domu publicznego, przyjmowanie ogłoszeń zawierających ofertę prostytucji.

3. Pożar.

Art. 163 kk - Zdarzenie powszechnie niebezpieczne to takie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób co najmniej 10. Niebezpieczeństwo powszechne to również takie, które grozi mieniu w wielkich rozmiarach, co nie jest równoznaczne z dużą wartością zagrożonego mienia, lecz z jego rozmiarami w sensie fizycznym lub ilością przedmiotów. Zdarzenie powszechnie niebezpieczne może mieć postać: • pożaru, • zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, • eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwalania się energii, substancji trujących, duszących lub parzących.

P-stwo może być popełnione również nieumyślnie - art. 163 § 2 kk. Przewiduje typy kwalifikowanie, jeżeli jego następstwem jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób - art. 163 § 3 i 4 kk. Dla odpowiedzialności nie jest potrzebny skutek, wystarczy samo narażenie życia lub zdrowia.

Pożar - ogień o wielkim zasięgu obejmujący z siłą żywiołową mienie ruchome bądź nieruchome, zagrażający wielu ludziom albo mieniu w wielkich rozmiarach przy czym zagrożenie tonie może być odległe w czasie lecz musi wystąpić aktualnie.

4. Łapownictwo czynne.

Łapownictwo czynne czyli przekupstwo - art. 229 kk jest p-stwem powszechnym, gdyż nie jest przy nim wymagana żadna szczególna cecha podmiotu. P-stwo przekupstwa - łapownictwa czynnego popełnia wręczający korzyść majątkową albo obietnicę osobie pełniącej funkcję publiczną. KK zna 4 odmiany tego p-stwa zagrożone sankcjami o różnej surowości:

• art. 229 § 1 kk - podstawowy typ przekupstwa - polega na wręczeniu osobie pełniącej funkcję publ. korzyści majątk. lub obiecaniu korzyści.

• art. 229 § 2 kk - przekupstwo wypadek mniejszej wagi - sprawca dokonuje przekupstwa zmuszony trudną sytuacją życiową albo w przekonaniu, że inaczej nie uzyska należnej mu decyzji lub świadczenia.

• art. 229 § 3 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy udzielenie korzyści lub jej obietnica następuje po to by skłonić przekupywanego do naruszenia obowiązku służbow. albo za jego naruszenie.

• art. 229 § 4 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy osobie pełniącej funkcję publiczną udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej znacznej wartości.

5. Łapownictwo bierne.

Łapownictwo bierne czyli sprzedajność - art. 228 kk - jest p-stwem indywidualnym, które może być popełnione tylko przez osobę pełniącą funkcję publiczną. Od strony przedmiotowej sprzedajność polega na przyjęciu korzyści majątkowej lub osobistej albo ich obietnicy albo żądaniu korzyści, przy czym powinno to pozostawiać w związku z pełnioną funkcją publiczną. Przyjęcie korzyści lub jej obietnicy jest sprzedajnością, jeżeli ma związek z pełnioną funkcją.

Kwalifikowane typy sprzedajności- polegają one na:

• przyjęciu korzyści lub jej obietnicy w związku z naruszeniem przepisu prawa (art. 228 § 3 kk). Czynność narusza przepisy prawa, jeżeli sprzeczna jest z ustawą lub przepisami wydanymi na jej podstawie,

• uzależnianiu czynności służbowej od otrzymania korzyści ( a więc swego rodzaju wymuszania łapówki) - art. 228 § 4,

• przyjęciu korzyści majątkowej znacznej wartości lub jej obietnicy - art. 228 § 5 kk.

6. Fałsz materialny.

Według art. 270 § 1 kk p-stwem jest podrabianie lub przerabianie dokumentu, jeżeli następuje ono w celu użycia sfałszowanego dokumentu za autentyczny. Fałszowanie dokumentu może polegać na sporządzeniu przedmiotu imitującego autentyczny dokument, albo na dokonywaniu zmian w autentycznym dokumencie, np. przerobienie daty, podrobienie cudzego podpisu. P-stwo fałszowania dokumentu popełnione może być tylko w zamiarze bezpośrednim, a p-stwo używania fałszywego dokumentu jako prawdziwego w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Przygotowanie do fałszowania jest karalne.

7. Fałsz intelektualny.

Fałsz intelektualny dokumentu (art. 271 kk) polega na wprowadzeniu do niego nieprawdziwej treści. Jest to p-stwo indywidualne. Jego sprawcą może być tylko funkcjonariusz publiczny albo inna osoba upoważniona do wystawienia dokumentu. Działanie sprawcy polegać ma na poświadczeniu nieprawdy w wystawionym dokumencie co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Strona podmiotowa tego p-stwa polega na umyślności.

8. Wypadek komunikacyjny.

P-stwo spowodowania wypadku komunikacyjnego (art. 177 kk) odnosi się do wypadków w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Podmiotem tego p-stwa może być każdy, również pieszy. P-stwo to ma charakter nieumyślny, a więc charakterystyczne jest nieostrożne zachowanie się sprawcy, określone w przepisie słowami „ naruszając chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu”. Określone w art. 11 skutki muszą pozostawać w związku przyczynowym z naruszeniem zasad bezpieczeństwa.. Skutki te, to w typie p-stwa z art. 177 § 1 kk średni uszczerbek na zdrowiu, określony w art. 157 § 1 kk, natomiast w typie kwalifikowanym z art. 177 § 2 kk skutek określono jako śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu. P-stwo spowodowania wypadku jest ścigane na wniosek, jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa.

1. Zgwałcenie.

Zgwałcenie jest p-stwem naruszającym wolność decydowania o swoi życiu seksualnym. Polega ono na doprowadzeniu innej osoby przemocą, groźbą bezprawną lud podstępem do obcowania płciowego (art. 197§1 kk) albo do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności (art. 197 § 2 kk). Jest to p-stwo materialne. Skutkiem zawartym w znamionach jest obcowanie płciowe, poddanie się innej czynności seksualnej lub jej wykonanie. Współsprawcą zgwałcenia może być osoba, która sama nie obcuje płciowo ani nie wykonuje innej czynności seksualnej, lecz np. doprowadza ofiarę do stosunku z inną osobą. Zgwałcenie jest p-stwem powszechnym. Jego sprawcą może być każdy odpowiadający ogólnym cechom podmiotu.

Obcowanie płciowe - należy przez to rozumieć spółkowanie lub jego surogaty, np. stosunki oralne lub analne czy homoseksualne.

Inne czynności seksualne - to takie zachowanie się zaspokajające popęd seksualny, które nie mieszczą się w pojęciu obcowania płciowego, np. masturbacja, obmacywanie o charakterze seksualnym.

4.1. Kwalifikowany typ zgwałcenia.

Kwalifikowany typ zgwałcenia będący zbrodnią przewiduje art. 197 § 3 kk. Zachodzi on wtedy, gdy sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem albo wspólnie z inną osobą. Działanie wspólnie z inną osobą (zgwałcenie zbiorowe) ma miejsce wtedy, gdy bierze w nim udział co najmniej dwóch sprawców. Jeśli chodzi o działanie ze szczególnym okrucieństwem, przyjmuje się, że jest to nie tylko stosowanie środków drastyczniejszych niż konieczne dla przełamania oporu ofiary, ale również zadawanie innych dotkliwych cierpień i godzenie prze to w zdrowie lub inne dobra osobiste ofiary, nawet jeżeli mają one na celu przełamanie oporu. Szczególnym okrucieństwem jest np. uderzenie głową ofiary o mur, kopanie, zgwałcenie dziecka, zgwałcenie w obecności osób bliskich, działanie wielokrotne i długotrwałe, wyjątkowo odrażający sposób zgwałcenia.

2. Sutenerstwo, stręczycielstwo, kuplerstwo.

2.1. Sutenerstwo - art. 204 § 2 kk - polega na czerpaniu korzyści majątkowej z cudzej prostytucji. Użycie liczby mnogiej w zwrocie „korzyści majątkowe” zakłada istnienie pewnego powtarzającego się /co najmniej dwukrotnie/ zachowania się. Czerpanie korzyści nie jest dobrowolne, tzn. sutener wymusza pieniądze od prostytutki groźbą, pobiciem itp. jednak przepis nie wymaga stwierdzenia tego rodzaju sposobu osiągnięcia korzyści.

2.2. Stręczycielstwo - art. 204 § 1 kk - nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji. Od strony przedmiotowej zachowanie się sprawcy odpowiada pojęcie podżegania /art. 18 § 2 kk/ nie jest jednak objęte tym pojęciem ponieważ prostytucja nie jest czynem zabronionym. Nakłanianie zakłada istnienie po stronie sprawcy zamiar. bezpośr.

2.3. Kuplerstwo - art 204 § 1 kk - polega na umyślnym ułatwianiu cudzej prostytucji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, np. wynajęcie mieszkania dla uprawiania prostytucji, prowadzenie domu publicznego, przyjmowanie ogłoszeń zawierających ofertę prostytucji.

3. Pożar.

Art. 163 kk - Zdarzenie powszechnie niebezpieczne to takie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób co najmniej 10. Niebezpieczeństwo powszechne to również takie, które grozi mieniu w wielkich rozmiarach, co nie jest równoznaczne z dużą wartością zagrożonego mienia, lecz z jego rozmiarami w sensie fizycznym lub ilością przedmiotów. Zdarzenie powszechnie niebezpieczne może mieć postać: • pożaru, • zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, • eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwalania się energii, substancji trujących, duszących lub parzących.

P-stwo może być popełnione również nieumyślnie - art. 163 § 2 kk. Przewiduje typy kwalifikowanie, jeżeli jego następstwem jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób - art. 163 § 3 i 4 kk. Dla odpowiedzialności nie jest potrzebny skutek, wystarczy samo narażenie życia lub zdrowia.

Pożar - ogień o wielkim zasięgu obejmujący z siłą żywiołową mienie ruchome bądź nieruchome, zagrażający wielu ludziom albo mieniu w wielkich rozmiarach przy czym zagrożenie tonie może być odległe w czasie lecz musi wystąpić aktualnie.

4. Łapownictwo czynne.

Łapownictwo czynne czyli przekupstwo - art. 229 kk jest p-stwem powszechnym, gdyż nie jest przy nim wymagana żadna szczególna cecha podmiotu. P-stwo przekupstwa - łapownictwa czynnego popełnia wręczający korzyść majątkową albo obietnicę osobie pełniącej funkcję publiczną. KK zna 4 odmiany tego p-stwa zagrożone sankcjami o różnej surowości:

• art. 229 § 1 kk - podstawowy typ przekupstwa - polega na wręczeniu osobie pełniącej funkcję publ. korzyści majątk. lub obiecaniu korzyści.

• art. 229 § 2 kk - przekupstwo wypadek mniejszej wagi - sprawca dokonuje przekupstwa zmuszony trudną sytuacją życiową albo w przekonaniu, że inaczej nie uzyska należnej mu decyzji lub świadczenia.

• art. 229 § 3 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy udzielenie korzyści lub jej obietnica następuje po to by skłonić przekupywanego do naruszenia obowiązku służbow. albo za jego naruszenie.

• art. 229 § 4 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy osobie pełniącej funkcję publiczną udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej znacznej wartości.

5. Łapownictwo bierne.

Łapownictwo bierne czyli sprzedajność - art. 228 kk - jest p-stwem indywidualnym, które może być popełnione tylko przez osobę pełniącą funkcję publiczną. Od strony przedmiotowej sprzedajność polega na przyjęciu korzyści majątkowej lub osobistej albo ich obietnicy albo żądaniu korzyści, przy czym powinno to pozostawiać w związku z pełnioną funkcją publiczną. Przyjęcie korzyści lub jej obietnicy jest sprzedajnością, jeżeli ma związek z pełnioną funkcją.

Kwalifikowane typy sprzedajności- polegają one na:

• przyjęciu korzyści lub jej obietnicy w związku z naruszeniem przepisu prawa (art. 228 § 3 kk). Czynność narusza przepisy prawa, jeżeli sprzeczna jest z ustawą lub przepisami wydanymi na jej podstawie,

• uzależnianiu czynności służbowej od otrzymania korzyści ( a więc swego rodzaju wymuszania łapówki) - art. 228 § 4,

• przyjęciu korzyści majątkowej znacznej wartości lub jej obietnicy - art. 228 § 5 kk.

6. Fałsz materialny.

Według art. 270 § 1 kk p-stwem jest podrabianie lub przerabianie dokumentu, jeżeli następuje ono w celu użycia sfałszowanego dokumentu za autentyczny. Fałszowanie dokumentu może polegać na sporządzeniu przedmiotu imitującego autentyczny dokument, albo na dokonywaniu zmian w autentycznym dokumencie, np. przerobienie daty, podrobienie cudzego podpisu. P-stwo fałszowania dokumentu popełnione może być tylko w zamiarze bezpośrednim, a p-stwo używania fałszywego dokumentu jako prawdziwego w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Przygotowanie do fałszowania jest karalne.

7. Fałsz intelektualny.

Fałsz intelektualny dokumentu (art. 271 kk) polega na wprowadzeniu do niego nieprawdziwej treści. Jest to p-stwo indywidualne. Jego sprawcą może być tylko funkcjonariusz publiczny albo inna osoba upoważniona do wystawienia dokumentu. Działanie sprawcy polegać ma na poświadczeniu nieprawdy w wystawionym dokumencie co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Strona podmiotowa tego p-stwa polega na umyślności.

8. Wypadek komunikacyjny.

P-stwo spowodowania wypadku komunikacyjnego (art. 177 kk) odnosi się do wypadków w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Podmiotem tego p-stwa może być każdy, również pieszy. P-stwo to ma charakter nieumyślny, a więc charakterystyczne jest nieostrożne zachowanie się sprawcy, określone w przepisie słowami „ naruszając chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu”. Określone w art. 11 skutki muszą pozostawać w związku przyczynowym z naruszeniem zasad bezpieczeństwa.. Skutki te, to w typie p-stwa z art. 177 § 1 kk średni uszczerbek na zdrowiu, określony w art. 157 § 1 kk, natomiast w typie kwalifikowanym z art. 177 § 2 kk skutek określono jako śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu. P-stwo spowodowania wypadku jest ścigane na wniosek, jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa.

1. Zgwałcenie.

Zgwałcenie jest p-stwem naruszającym wolność decydowania o swoi życiu seksualnym. Polega ono na doprowadzeniu innej osoby przemocą, groźbą bezprawną lud podstępem do obcowania płciowego (art. 197§1 kk) albo do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności (art. 197 § 2 kk). Jest to p-stwo materialne. Skutkiem zawartym w znamionach jest obcowanie płciowe, poddanie się innej czynności seksualnej lub jej wykonanie. Współsprawcą zgwałcenia może być osoba, która sama nie obcuje płciowo ani nie wykonuje innej czynności seksualnej, lecz np. doprowadza ofiarę do stosunku z inną osobą. Zgwałcenie jest p-stwem powszechnym. Jego sprawcą może być każdy odpowiadający ogólnym cechom podmiotu.

Obcowanie płciowe - należy przez to rozumieć spółkowanie lub jego surogaty, np. stosunki oralne lub analne czy homoseksualne.

Inne czynności seksualne - to takie zachowanie się zaspokajające popęd seksualny, które nie mieszczą się w pojęciu obcowania płciowego, np. masturbacja, obmacywanie o charakterze seksualnym.

4.1. Kwalifikowany typ zgwałcenia.

Kwalifikowany typ zgwałcenia będący zbrodnią przewiduje art. 197 § 3 kk. Zachodzi on wtedy, gdy sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem albo wspólnie z inną osobą. Działanie wspólnie z inną osobą (zgwałcenie zbiorowe) ma miejsce wtedy, gdy bierze w nim udział co najmniej dwóch sprawców. Jeśli chodzi o działanie ze szczególnym okrucieństwem, przyjmuje się, że jest to nie tylko stosowanie środków drastyczniejszych niż konieczne dla przełamania oporu ofiary, ale również zadawanie innych dotkliwych cierpień i godzenie prze to w zdrowie lub inne dobra osobiste ofiary, nawet jeżeli mają one na celu przełamanie oporu. Szczególnym okrucieństwem jest np. uderzenie głową ofiary o mur, kopanie, zgwałcenie dziecka, zgwałcenie w obecności osób bliskich, działanie wielokrotne i długotrwałe, wyjątkowo odrażający sposób zgwałcenia.

2. Sutenerstwo, stręczycielstwo, kuplerstwo.

2.1. Sutenerstwo - art. 204 § 2 kk - polega na czerpaniu korzyści majątkowej z cudzej prostytucji. Użycie liczby mnogiej w zwrocie „korzyści majątkowe” zakłada istnienie pewnego powtarzającego się /co najmniej dwukrotnie/ zachowania się. Czerpanie korzyści nie jest dobrowolne, tzn. sutener wymusza pieniądze od prostytutki groźbą, pobiciem itp. jednak przepis nie wymaga stwierdzenia tego rodzaju sposobu osiągnięcia korzyści.

2.2. Stręczycielstwo - art. 204 § 1 kk - nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji. Od strony przedmiotowej zachowanie się sprawcy odpowiada pojęcie podżegania /art. 18 § 2 kk/ nie jest jednak objęte tym pojęciem ponieważ prostytucja nie jest czynem zabronionym. Nakłanianie zakłada istnienie po stronie sprawcy zamiar. bezpośr.

2.3. Kuplerstwo - art 204 § 1 kk - polega na umyślnym ułatwianiu cudzej prostytucji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, np. wynajęcie mieszkania dla uprawiania prostytucji, prowadzenie domu publicznego, przyjmowanie ogłoszeń zawierających ofertę prostytucji.

3. Pożar.

Art. 163 kk - Zdarzenie powszechnie niebezpieczne to takie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób co najmniej 10. Niebezpieczeństwo powszechne to również takie, które grozi mieniu w wielkich rozmiarach, co nie jest równoznaczne z dużą wartością zagrożonego mienia, lecz z jego rozmiarami w sensie fizycznym lub ilością przedmiotów. Zdarzenie powszechnie niebezpieczne może mieć postać: • pożaru, • zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, • eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwalania się energii, substancji trujących, duszących lub parzących.

P-stwo może być popełnione również nieumyślnie - art. 163 § 2 kk. Przewiduje typy kwalifikowanie, jeżeli jego następstwem jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób - art. 163 § 3 i 4 kk. Dla odpowiedzialności nie jest potrzebny skutek, wystarczy samo narażenie życia lub zdrowia.

Pożar - ogień o wielkim zasięgu obejmujący z siłą żywiołową mienie ruchome bądź nieruchome, zagrażający wielu ludziom albo mieniu w wielkich rozmiarach przy czym zagrożenie tonie może być odległe w czasie lecz musi wystąpić aktualnie.

4. Łapownictwo czynne.

Łapownictwo czynne czyli przekupstwo - art. 229 kk jest p-stwem powszechnym, gdyż nie jest przy nim wymagana żadna szczególna cecha podmiotu. P-stwo przekupstwa - łapownictwa czynnego popełnia wręczający korzyść majątkową albo obietnicę osobie pełniącej funkcję publiczną. KK zna 4 odmiany tego p-stwa zagrożone sankcjami o różnej surowości:

• art. 229 § 1 kk - podstawowy typ przekupstwa - polega na wręczeniu osobie pełniącej funkcję publ. korzyści majątk. lub obiecaniu korzyści.

• art. 229 § 2 kk - przekupstwo wypadek mniejszej wagi - sprawca dokonuje przekupstwa zmuszony trudną sytuacją życiową albo w przekonaniu, że inaczej nie uzyska należnej mu decyzji lub świadczenia.

• art. 229 § 3 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy udzielenie korzyści lub jej obietnica następuje po to by skłonić przekupywanego do naruszenia obowiązku służbow. albo za jego naruszenie.

• art. 229 § 4 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy osobie pełniącej funkcję publiczną udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej znacznej wartości.

5. Łapownictwo bierne.

Łapownictwo bierne czyli sprzedajność - art. 228 kk - jest p-stwem indywidualnym, które może być popełnione tylko przez osobę pełniącą funkcję publiczną. Od strony przedmiotowej sprzedajność polega na przyjęciu korzyści majątkowej lub osobistej albo ich obietnicy albo żądaniu korzyści, przy czym powinno to pozostawiać w związku z pełnioną funkcją publiczną. Przyjęcie korzyści lub jej obietnicy jest sprzedajnością, jeżeli ma związek z pełnioną funkcją.

Kwalifikowane typy sprzedajności- polegają one na:

• przyjęciu korzyści lub jej obietnicy w związku z naruszeniem przepisu prawa (art. 228 § 3 kk). Czynność narusza przepisy prawa, jeżeli sprzeczna jest z ustawą lub przepisami wydanymi na jej podstawie,

• uzależnianiu czynności służbowej od otrzymania korzyści ( a więc swego rodzaju wymuszania łapówki) - art. 228 § 4,

• przyjęciu korzyści majątkowej znacznej wartości lub jej obietnicy - art. 228 § 5 kk.

6. Fałsz materialny.

Według art. 270 § 1 kk p-stwem jest podrabianie lub przerabianie dokumentu, jeżeli następuje ono w celu użycia sfałszowanego dokumentu za autentyczny. Fałszowanie dokumentu może polegać na sporządzeniu przedmiotu imitującego autentyczny dokument, albo na dokonywaniu zmian w autentycznym dokumencie, np. przerobienie daty, podrobienie cudzego podpisu. P-stwo fałszowania dokumentu popełnione może być tylko w zamiarze bezpośrednim, a p-stwo używania fałszywego dokumentu jako prawdziwego w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Przygotowanie do fałszowania jest karalne.

7. Fałsz intelektualny.

Fałsz intelektualny dokumentu (art. 271 kk) polega na wprowadzeniu do niego nieprawdziwej treści. Jest to p-stwo indywidualne. Jego sprawcą może być tylko funkcjonariusz publiczny albo inna osoba upoważniona do wystawienia dokumentu. Działanie sprawcy polegać ma na poświadczeniu nieprawdy w wystawionym dokumencie co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Strona podmiotowa tego p-stwa polega na umyślności.

8. Wypadek komunikacyjny.

P-stwo spowodowania wypadku komunikacyjnego (art. 177 kk) odnosi się do wypadków w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Podmiotem tego p-stwa może być każdy, również pieszy. P-stwo to ma charakter nieumyślny, a więc charakterystyczne jest nieostrożne zachowanie się sprawcy, określone w przepisie słowami „ naruszając chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu”. Określone w art. 11 skutki muszą pozostawać w związku przyczynowym z naruszeniem zasad bezpieczeństwa.. Skutki te, to w typie p-stwa z art. 177 § 1 kk średni uszczerbek na zdrowiu, określony w art. 157 § 1 kk, natomiast w typie kwalifikowanym z art. 177 § 2 kk skutek określono jako śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu. P-stwo spowodowania wypadku jest ścigane na wniosek, jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa.

1. Zgwałcenie.

Zgwałcenie jest p-stwem naruszającym wolność decydowania o swoi życiu seksualnym. Polega ono na doprowadzeniu innej osoby przemocą, groźbą bezprawną lud podstępem do obcowania płciowego (art. 197§1 kk) albo do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności (art. 197 § 2 kk). Jest to p-stwo materialne. Skutkiem zawartym w znamionach jest obcowanie płciowe, poddanie się innej czynności seksualnej lub jej wykonanie. Współsprawcą zgwałcenia może być osoba, która sama nie obcuje płciowo ani nie wykonuje innej czynności seksualnej, lecz np. doprowadza ofiarę do stosunku z inną osobą. Zgwałcenie jest p-stwem powszechnym. Jego sprawcą może być każdy odpowiadający ogólnym cechom podmiotu.

Obcowanie płciowe - należy przez to rozumieć spółkowanie lub jego surogaty, np. stosunki oralne lub analne czy homoseksualne.

Inne czynności seksualne - to takie zachowanie się zaspokajające popęd seksualny, które nie mieszczą się w pojęciu obcowania płciowego, np. masturbacja, obmacywanie o charakterze seksualnym.

4.1. Kwalifikowany typ zgwałcenia.

Kwalifikowany typ zgwałcenia będący zbrodnią przewiduje art. 197 § 3 kk. Zachodzi on wtedy, gdy sprawca działa ze szczególnym okrucieństwem albo wspólnie z inną osobą. Działanie wspólnie z inną osobą (zgwałcenie zbiorowe) ma miejsce wtedy, gdy bierze w nim udział co najmniej dwóch sprawców. Jeśli chodzi o działanie ze szczególnym okrucieństwem, przyjmuje się, że jest to nie tylko stosowanie środków drastyczniejszych niż konieczne dla przełamania oporu ofiary, ale również zadawanie innych dotkliwych cierpień i godzenie prze to w zdrowie lub inne dobra osobiste ofiary, nawet jeżeli mają one na celu przełamanie oporu. Szczególnym okrucieństwem jest np. uderzenie głową ofiary o mur, kopanie, zgwałcenie dziecka, zgwałcenie w obecności osób bliskich, działanie wielokrotne i długotrwałe, wyjątkowo odrażający sposób zgwałcenia.

2. Sutenerstwo, stręczycielstwo, kuplerstwo.

2.1. Sutenerstwo - art. 204 § 2 kk - polega na czerpaniu korzyści majątkowej z cudzej prostytucji. Użycie liczby mnogiej w zwrocie „korzyści majątkowe” zakłada istnienie pewnego powtarzającego się /co najmniej dwukrotnie/ zachowania się. Czerpanie korzyści nie jest dobrowolne, tzn. sutener wymusza pieniądze od prostytutki groźbą, pobiciem itp. jednak przepis nie wymaga stwierdzenia tego rodzaju sposobu osiągnięcia korzyści.

2.2. Stręczycielstwo - art. 204 § 1 kk - nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji. Od strony przedmiotowej zachowanie się sprawcy odpowiada pojęcie podżegania /art. 18 § 2 kk/ nie jest jednak objęte tym pojęciem ponieważ prostytucja nie jest czynem zabronionym. Nakłanianie zakłada istnienie po stronie sprawcy zamiar. bezpośr.

2.3. Kuplerstwo - art 204 § 1 kk - polega na umyślnym ułatwianiu cudzej prostytucji w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, np. wynajęcie mieszkania dla uprawiania prostytucji, prowadzenie domu publicznego, przyjmowanie ogłoszeń zawierających ofertę prostytucji.

3. Pożar.

Art. 163 kk - Zdarzenie powszechnie niebezpieczne to takie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób co najmniej 10. Niebezpieczeństwo powszechne to również takie, które grozi mieniu w wielkich rozmiarach, co nie jest równoznaczne z dużą wartością zagrożonego mienia, lecz z jego rozmiarami w sensie fizycznym lub ilością przedmiotów. Zdarzenie powszechnie niebezpieczne może mieć postać: • pożaru, • zawalenia się budowli, zalewu albo obsunięcia się ziemi, • eksplozji materiałów wybuchowych lub łatwopalnych albo innego gwałtownego wyzwalania się energii, substancji trujących, duszących lub parzących.

P-stwo może być popełnione również nieumyślnie - art. 163 § 2 kk. Przewiduje typy kwalifikowanie, jeżeli jego następstwem jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu osób - art. 163 § 3 i 4 kk. Dla odpowiedzialności nie jest potrzebny skutek, wystarczy samo narażenie życia lub zdrowia.

Pożar - ogień o wielkim zasięgu obejmujący z siłą żywiołową mienie ruchome bądź nieruchome, zagrażający wielu ludziom albo mieniu w wielkich rozmiarach przy czym zagrożenie tonie może być odległe w czasie lecz musi wystąpić aktualnie.

4. Łapownictwo czynne.

Łapownictwo czynne czyli przekupstwo - art. 229 kk jest p-stwem powszechnym, gdyż nie jest przy nim wymagana żadna szczególna cecha podmiotu. P-stwo przekupstwa - łapownictwa czynnego popełnia wręczający korzyść majątkową albo obietnicę osobie pełniącej funkcję publiczną. KK zna 4 odmiany tego p-stwa zagrożone sankcjami o różnej surowości:

• art. 229 § 1 kk - podstawowy typ przekupstwa - polega na wręczeniu osobie pełniącej funkcję publ. korzyści majątk. lub obiecaniu korzyści.

• art. 229 § 2 kk - przekupstwo wypadek mniejszej wagi - sprawca dokonuje przekupstwa zmuszony trudną sytuacją życiową albo w przekonaniu, że inaczej nie uzyska należnej mu decyzji lub świadczenia.

• art. 229 § 3 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy udzielenie korzyści lub jej obietnica następuje po to by skłonić przekupywanego do naruszenia obowiązku służbow. albo za jego naruszenie.

• art. 229 § 4 kk - kwalifikowany typ przekupstwa - zachodzi gdy osobie pełniącej funkcję publiczną udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej znacznej wartości.

5. Łapownictwo bierne.

Łapownictwo bierne czyli sprzedajność - art. 228 kk - jest p-stwem indywidualnym, które może być popełnione tylko przez osobę pełniącą funkcję publiczną. Od strony przedmiotowej sprzedajność polega na przyjęciu korzyści majątkowej lub osobistej albo ich obietnicy albo żądaniu korzyści, przy czym powinno to pozostawiać w związku z pełnioną funkcją publiczną. Przyjęcie korzyści lub jej obietnicy jest sprzedajnością, jeżeli ma związek z pełnioną funkcją.

Kwalifikowane typy sprzedajności- polegają one na:

• przyjęciu korzyści lub jej obietnicy w związku z naruszeniem przepisu prawa (art. 228 § 3 kk). Czynność narusza przepisy prawa, jeżeli sprzeczna jest z ustawą lub przepisami wydanymi na jej podstawie,

• uzależnianiu czynności służbowej od otrzymania korzyści ( a więc swego rodzaju wymuszania łapówki) - art. 228 § 4,

• przyjęciu korzyści majątkowej znacznej wartości lub jej obietnicy - art. 228 § 5 kk.

6. Fałsz materialny.

Według art. 270 § 1 kk p-stwem jest podrabianie lub przerabianie dokumentu, jeżeli następuje ono w celu użycia sfałszowanego dokumentu za autentyczny. Fałszowanie dokumentu może polegać na sporządzeniu przedmiotu imitującego autentyczny dokument, albo na dokonywaniu zmian w autentycznym dokumencie, np. przerobienie daty, podrobienie cudzego podpisu. P-stwo fałszowania dokumentu popełnione może być tylko w zamiarze bezpośrednim, a p-stwo używania fałszywego dokumentu jako prawdziwego w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Przygotowanie do fałszowania jest karalne.

7. Fałsz intelektualny.

Fałsz intelektualny dokumentu (art. 271 kk) polega na wprowadzeniu do niego nieprawdziwej treści. Jest to p-stwo indywidualne. Jego sprawcą może być tylko funkcjonariusz publiczny albo inna osoba upoważniona do wystawienia dokumentu. Działanie sprawcy polegać ma na poświadczeniu nieprawdy w wystawionym dokumencie co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Strona podmiotowa tego p-stwa polega na umyślności.

8. Wypadek komunikacyjny.

P-stwo spowodowania wypadku komunikacyjnego (art. 177 kk) odnosi się do wypadków w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Podmiotem tego p-stwa może być każdy, również pieszy. P-stwo to ma charakter nieumyślny, a więc charakterystyczne jest nieostrożne zachowanie się sprawcy, określone w przepisie słowami „ naruszając chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu”. Określone w art. 11 skutki muszą pozostawać w związku przyczynowym z naruszeniem zasad bezpieczeństwa.. Skutki te, to w typie p-stwa z art. 177 § 1 kk średni uszczerbek na zdrowiu, określony w art. 157 § 1 kk, natomiast w typie kwalifikowanym z art. 177 § 2 kk skutek określono jako śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu. P-stwo spowodowania wypadku jest ścigane na wniosek, jeżeli pokrzywdzonym jest wyłącznie osoba najbliższa.

9. Przestępstwo znęcania się.

Art. 207 kk przewiduje p-stwo znęcania się fizycznego lub psychicznego nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny.

Znęcanie się to działanie lub zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie, np. bicie, głodzenie, straszenie, znieważenie. Znęcanie się jest p-stwem umyślnym, może więc być popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Typy kwalifikowane:

• art. 207 § 2 kk - znęcanie się połączone ze szczególn okrucieństwem.

• art. 207 § 3 kk - polega na znęcaniu się, którego następstwem jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie.

10. Rozpijanie małoletniego.

P-stwo rozpijania - art. 208 kk - dotyczy małoletnich, a więc osób które nie ukończyły lat 18. Wypełnienie znamion tego p-stwa wymaga, by czyn sprawcy był działaniem, które stwarza niebezpieczeństwo przyzwyczajenia małoletniego do stałego picia napojów alkoholowych lub umacniania go w tego rodzaju skłonności. Musi to być działanie wielokrotnie powtarzające się z pewną częstotliwością. Działanie jednorazowe może być jednak potraktowane jako usiłowanie popełnienia tego p-stwa. Przestępstwo to jest p-stwem umyślnym, a więc może być popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.

11. Uchylanie się od alimentacji.

P-stwo to określone jest w art. 209 kk. Polega ono na narażeniu osoby uprawnionej do otrzymywania alimentów od sprawcy na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przez uporczywe uchylanie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego, ciążącego na sprawcy z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego. Uporczywe uchylanie się zachodzi wtedy, gdy sprawca mając obiektywną możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego nie dopełnia go ze złej woli, przy czym jest to postępowanie długotrwałe. P-stwo uchylania się od alimentacji jest p-stwem trwałym. Popełnione może być ono tylko z winy umyślnej w obydwu jej postaciach. Ściganie tego p-stwa następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub właściwej instytucji. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjn. ściganie nie wymaga złożenia takiego wniosku.

12. Kwalifikowane typy zabójstwa.

O typie kwalifikowanym zabójstwa umyślnego mówi art. 148 § 2 który nosi nazwę morderstwa. Konsekwencją uznania określonego czynu za morderstwo, a nie zwykłe zabójstwo umyślne - jest podwyższenie dolnej granicy zagrożenia kary pozbawienia wolności z 8 lat na 12 lat. Morderstwem jest umyślne zabicie człowieka, jeżeli zostało ono popełnione: • ze szczególnym okrucieństwem, • w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem, • w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, •z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych.

Karze przewidzianej na morderstwo podlega także sprawca, który jednym czynem zabija więcej niż jedną osobą lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo (art. 148 § 3 kk).

13. Przestępstwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz lekkiego uszkodzenia ciała.

Kodeks reguluje kwestię odpowiedzialności karnej za spowodowanie uszczerbku na zdrowiu w art. 156 -157. Pojęcie uszczerbku na zdrowiu obejmuje naruszenie czynności narządu ciała oraz spowodowanie rozstroju zdrowia. Naruszenie czynności narządu ciała polegać będzie na naruszeniu ciągłości tkanek ciała człowieka w postaci zranienia zewnętrznego lub wewnętrznego. Natomiast rozstrój zdrowia to spowodowanie zmian chorobowych o charakterze czynnościowym, np. zakażenie żółtaczką. KK przewiduje trzy stopnie tego p-stwa: ciężki (art. 156 kk), średni (art. 157 § 1 kk) i lekki (art. 157 § 2 kk) uszczerbek na zdrowiu. Ciężki uszczerbek na zdrowiu polega na: • pozbawieniu człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, • spowodowaniu innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała.

14. Pozbawienie wolności człowieka.

P-stwo pozbawienia wolności - art. 189 kk - odnosi się wyłącznie do wolności w sensie fizycznym, czyli wolności zmiany miejsca przebywania. Jest to p-stwo umyślne. Pozbawienie człowieka wolności przez lekkomyślność lub niedbalstwo nie jest p-stwem, chyba że wynika z niedopełnienia obowiązków lub przekroczenia uprawnień przez f-sza publ. i wyrządza pokrzywdzonemu istotną szkodę (art. 231 § 1 kk). Przestępstwo to może być popełnione również przez zaniechanie, jeżeli na sprawcy ciąży prawny obowiązek działania. Kwalifikowany typ pozbawienia wolności przewiduje art. 189 § 2 kk. Ma on wtedy miejsce, gdy pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególn.udręczen. Pozbawienie wolności jest p-stwem trwałem.

15. Poplecznictwo.

Istotą poplecznictwa (art. 239 § 1 kk) jest utrudnianie lub udaremnianie postępowania karnego przez udzielanie pomocy sprawcy p-stwa w uniknięciu odpowiedzialności karnej. Przykładem może być: • ukrywanie sprawcy, • zacieranie śladów p-stwa, • odbywanie kary za skazanego. Jest to P-stwo materialne którego skutkiem jest utrudnienie lub udaremnienie postępowania karnego. Strona podmiotowa - zamiar bezpośredni lub ewentualny.

16. Paserstwo.

16.1. Paserstwo umyślne.

Przedmiotem wykonawczym przy p-stwie paserstwa (art. 291-292 kk) są rzeczy pochodzące bezpośrednio z czynu zabronionego. Paserstwo umyślne (art. 291 kk) polega na zachowaniu się sprawcy: • nabycie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do zbycia takiej rzeczy, • przyjęcie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do ukrycia takiej rzeczy.

Paserstwo umyślne wymaga występowania po stronie sprawcy zamiaru, tj. sprawca musi chcieć lub godzić się na to, że jego czyn wypełnia znamiona p-stwa z art. 291 kk.

16.2. Paserstwo nieumyślne.

Paserstwo nieumyślne (art. 292 kk) polega na takich samych zachowaniach się sprawcy jak paserstwo umyślne. Sprawca robi to jednak bez zamiaru popełnienia czynu zabronionego.

17. Oszustwo.

Art. 286 kk opisuje p-stwo oszustwa typu podstawowego (art. 286 § 1 kk) i typu uprzywilejowanego (wypadek mniejszej wagi art. 286 § 3 kk). Strona przedmiotowa oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jednym z trzech sposobów wymienionych w art. 286 kk, tj: • wprowadzenie w błąd,

• wyzyskanie błędu, • wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Wprowadzenie w błąd, to wytworzenie w świadomości innej osoby fałszywego obrazu pewnego wycinka rzeczywistości (np. przez twierdzenie, że sprzedawany metalowy zegarek jest złoty), natomiast wyzyskanie błędu polega na zaniechaniu skorygowania błędnego przekonania powstałego w świadomości pokrzywdzonego bez udziału sprawcy. Trzeci sposób popełnienia oszustwa występuje wtedy, gdy sprawca wyzyskuje stałe (np. choroba psychiczna) lub przemijające (np. stan upojenia alkoholowego) zakłócenia świadomości ofiary albo jej niedojrzałość psychiczną (gdy pokrzywdzonym jest dziecko).

Strona podmiotowa - p-stwo umyślne kierunkowe.

9. Przestępstwo znęcania się.

Art. 207 kk przewiduje p-stwo znęcania się fizycznego lub psychicznego nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny.

Znęcanie się to działanie lub zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie, np. bicie, głodzenie, straszenie, znieważenie. Znęcanie się jest p-stwem umyślnym, może więc być popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Typy kwalifikowane:

• art. 207 § 2 kk - znęcanie się połączone ze szczególn okrucieństwem.

• art. 207 § 3 kk - polega na znęcaniu się, którego następstwem jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie.

10. Rozpijanie małoletniego.

P-stwo rozpijania - art. 208 kk - dotyczy małoletnich, a więc osób które nie ukończyły lat 18. Wypełnienie znamion tego p-stwa wymaga, by czyn sprawcy był działaniem, które stwarza niebezpieczeństwo przyzwyczajenia małoletniego do stałego picia napojów alkoholowych lub umacniania go w tego rodzaju skłonności. Musi to być działanie wielokrotnie powtarzające się z pewną częstotliwością. Działanie jednorazowe może być jednak potraktowane jako usiłowanie popełnienia tego p-stwa. Przestępstwo to jest p-stwem umyślnym, a więc może być popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.

11. Uchylanie się od alimentacji.

P-stwo to określone jest w art. 209 kk. Polega ono na narażeniu osoby uprawnionej do otrzymywania alimentów od sprawcy na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przez uporczywe uchylanie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego, ciążącego na sprawcy z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego. Uporczywe uchylanie się zachodzi wtedy, gdy sprawca mając obiektywną możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego nie dopełnia go ze złej woli, przy czym jest to postępowanie długotrwałe. P-stwo uchylania się od alimentacji jest p-stwem trwałym. Popełnione może być ono tylko z winy umyślnej w obydwu jej postaciach. Ściganie tego p-stwa następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub właściwej instytucji. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjn. ściganie nie wymaga złożenia takiego wniosku.

12. Kwalifikowane typy zabójstwa.

O typie kwalifikowanym zabójstwa umyślnego mówi art. 148 § 2 który nosi nazwę morderstwa. Konsekwencją uznania określonego czynu za morderstwo, a nie zwykłe zabójstwo umyślne - jest podwyższenie dolnej granicy zagrożenia kary pozbawienia wolności z 8 lat na 12 lat. Morderstwem jest umyślne zabicie człowieka, jeżeli zostało ono popełnione: • ze szczególnym okrucieństwem, • w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem, • w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, •z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych.

Karze przewidzianej na morderstwo podlega także sprawca, który jednym czynem zabija więcej niż jedną osobą lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo (art. 148 § 3 kk).

13. Przestępstwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz lekkiego uszkodzenia ciała.

Kodeks reguluje kwestię odpowiedzialności karnej za spowodowanie uszczerbku na zdrowiu w art. 156 -157. Pojęcie uszczerbku na zdrowiu obejmuje naruszenie czynności narządu ciała oraz spowodowanie rozstroju zdrowia. Naruszenie czynności narządu ciała polegać będzie na naruszeniu ciągłości tkanek ciała człowieka w postaci zranienia zewnętrznego lub wewnętrznego. Natomiast rozstrój zdrowia to spowodowanie zmian chorobowych o charakterze czynnościowym, np. zakażenie żółtaczką. KK przewiduje trzy stopnie tego p-stwa: ciężki (art. 156 kk), średni (art. 157 § 1 kk) i lekki (art. 157 § 2 kk) uszczerbek na zdrowiu. Ciężki uszczerbek na zdrowiu polega na: • pozbawieniu człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, • spowodowaniu innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała.

14. Pozbawienie wolności człowieka.

P-stwo pozbawienia wolności - art. 189 kk - odnosi się wyłącznie do wolności w sensie fizycznym, czyli wolności zmiany miejsca przebywania. Jest to p-stwo umyślne. Pozbawienie człowieka wolności przez lekkomyślność lub niedbalstwo nie jest p-stwem, chyba że wynika z niedopełnienia obowiązków lub przekroczenia uprawnień przez f-sza publ. i wyrządza pokrzywdzonemu istotną szkodę (art. 231 § 1 kk). Przestępstwo to może być popełnione również przez zaniechanie, jeżeli na sprawcy ciąży prawny obowiązek działania. Kwalifikowany typ pozbawienia wolności przewiduje art. 189 § 2 kk. Ma on wtedy miejsce, gdy pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególn.udręczen. Pozbawienie wolności jest p-stwem trwałem.

15. Poplecznictwo.

Istotą poplecznictwa (art. 239 § 1 kk) jest utrudnianie lub udaremnianie postępowania karnego przez udzielanie pomocy sprawcy p-stwa w uniknięciu odpowiedzialności karnej. Przykładem może być: • ukrywanie sprawcy, • zacieranie śladów p-stwa, • odbywanie kary za skazanego. Jest to P-stwo materialne którego skutkiem jest utrudnienie lub udaremnienie postępowania karnego. Strona podmiotowa - zamiar bezpośredni lub ewentualny.

16. Paserstwo.

16.1. Paserstwo umyślne.

Przedmiotem wykonawczym przy p-stwie paserstwa (art. 291-292 kk) są rzeczy pochodzące bezpośrednio z czynu zabronionego. Paserstwo umyślne (art. 291 kk) polega na zachowaniu się sprawcy: • nabycie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do zbycia takiej rzeczy, • przyjęcie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do ukrycia takiej rzeczy.

Paserstwo umyślne wymaga występowania po stronie sprawcy zamiaru, tj. sprawca musi chcieć lub godzić się na to, że jego czyn wypełnia znamiona p-stwa z art. 291 kk.

16.2. Paserstwo nieumyślne.

Paserstwo nieumyślne (art. 292 kk) polega na takich samych zachowaniach się sprawcy jak paserstwo umyślne. Sprawca robi to jednak bez zamiaru popełnienia czynu zabronionego.

17. Oszustwo.

Art. 286 kk opisuje p-stwo oszustwa typu podstawowego (art. 286 § 1 kk) i typu uprzywilejowanego (wypadek mniejszej wagi art. 286 § 3 kk). Strona przedmiotowa oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jednym z trzech sposobów wymienionych w art. 286 kk, tj: • wprowadzenie w błąd,

• wyzyskanie błędu, • wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Wprowadzenie w błąd, to wytworzenie w świadomości innej osoby fałszywego obrazu pewnego wycinka rzeczywistości (np. przez twierdzenie, że sprzedawany metalowy zegarek jest złoty), natomiast wyzyskanie błędu polega na zaniechaniu skorygowania błędnego przekonania powstałego w świadomości pokrzywdzonego bez udziału sprawcy. Trzeci sposób popełnienia oszustwa występuje wtedy, gdy sprawca wyzyskuje stałe (np. choroba psychiczna) lub przemijające (np. stan upojenia alkoholowego) zakłócenia świadomości ofiary albo jej niedojrzałość psychiczną (gdy pokrzywdzonym jest dziecko).

Strona podmiotowa - p-stwo umyślne kierunkowe.

9. Przestępstwo znęcania się.

Art. 207 kk przewiduje p-stwo znęcania się fizycznego lub psychicznego nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny.

Znęcanie się to działanie lub zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie, np. bicie, głodzenie, straszenie, znieważenie. Znęcanie się jest p-stwem umyślnym, może więc być popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Typy kwalifikowane:

• art. 207 § 2 kk - znęcanie się połączone ze szczególn okrucieństwem.

• art. 207 § 3 kk - polega na znęcaniu się, którego następstwem jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie.

10. Rozpijanie małoletniego.

P-stwo rozpijania - art. 208 kk - dotyczy małoletnich, a więc osób które nie ukończyły lat 18. Wypełnienie znamion tego p-stwa wymaga, by czyn sprawcy był działaniem, które stwarza niebezpieczeństwo przyzwyczajenia małoletniego do stałego picia napojów alkoholowych lub umacniania go w tego rodzaju skłonności. Musi to być działanie wielokrotnie powtarzające się z pewną częstotliwością. Działanie jednorazowe może być jednak potraktowane jako usiłowanie popełnienia tego p-stwa. Przestępstwo to jest p-stwem umyślnym, a więc może być popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.

11. Uchylanie się od alimentacji.

P-stwo to określone jest w art. 209 kk. Polega ono na narażeniu osoby uprawnionej do otrzymywania alimentów od sprawcy na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przez uporczywe uchylanie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego, ciążącego na sprawcy z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego. Uporczywe uchylanie się zachodzi wtedy, gdy sprawca mając obiektywną możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego nie dopełnia go ze złej woli, przy czym jest to postępowanie długotrwałe. P-stwo uchylania się od alimentacji jest p-stwem trwałym. Popełnione może być ono tylko z winy umyślnej w obydwu jej postaciach. Ściganie tego p-stwa następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub właściwej instytucji. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjn. ściganie nie wymaga złożenia takiego wniosku.

12. Kwalifikowane typy zabójstwa.

O typie kwalifikowanym zabójstwa umyślnego mówi art. 148 § 2 który nosi nazwę morderstwa. Konsekwencją uznania określonego czynu za morderstwo, a nie zwykłe zabójstwo umyślne - jest podwyższenie dolnej granicy zagrożenia kary pozbawienia wolności z 8 lat na 12 lat. Morderstwem jest umyślne zabicie człowieka, jeżeli zostało ono popełnione: • ze szczególnym okrucieństwem, • w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem, • w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, •z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych.

Karze przewidzianej na morderstwo podlega także sprawca, który jednym czynem zabija więcej niż jedną osobą lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo (art. 148 § 3 kk).

13. Przestępstwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz lekkiego uszkodzenia ciała.

Kodeks reguluje kwestię odpowiedzialności karnej za spowodowanie uszczerbku na zdrowiu w art. 156 -157. Pojęcie uszczerbku na zdrowiu obejmuje naruszenie czynności narządu ciała oraz spowodowanie rozstroju zdrowia. Naruszenie czynności narządu ciała polegać będzie na naruszeniu ciągłości tkanek ciała człowieka w postaci zranienia zewnętrznego lub wewnętrznego. Natomiast rozstrój zdrowia to spowodowanie zmian chorobowych o charakterze czynnościowym, np. zakażenie żółtaczką. KK przewiduje trzy stopnie tego p-stwa: ciężki (art. 156 kk), średni (art. 157 § 1 kk) i lekki (art. 157 § 2 kk) uszczerbek na zdrowiu. Ciężki uszczerbek na zdrowiu polega na: • pozbawieniu człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, • spowodowaniu innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała.

14. Pozbawienie wolności człowieka.

P-stwo pozbawienia wolności - art. 189 kk - odnosi się wyłącznie do wolności w sensie fizycznym, czyli wolności zmiany miejsca przebywania. Jest to p-stwo umyślne. Pozbawienie człowieka wolności przez lekkomyślność lub niedbalstwo nie jest p-stwem, chyba że wynika z niedopełnienia obowiązków lub przekroczenia uprawnień przez f-sza publ. i wyrządza pokrzywdzonemu istotną szkodę (art. 231 § 1 kk). Przestępstwo to może być popełnione również przez zaniechanie, jeżeli na sprawcy ciąży prawny obowiązek działania. Kwalifikowany typ pozbawienia wolności przewiduje art. 189 § 2 kk. Ma on wtedy miejsce, gdy pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególn.udręczen. Pozbawienie wolności jest p-stwem trwałem.

15. Poplecznictwo.

Istotą poplecznictwa (art. 239 § 1 kk) jest utrudnianie lub udaremnianie postępowania karnego przez udzielanie pomocy sprawcy p-stwa w uniknięciu odpowiedzialności karnej. Przykładem może być: • ukrywanie sprawcy, • zacieranie śladów p-stwa, • odbywanie kary za skazanego. Jest to P-stwo materialne którego skutkiem jest utrudnienie lub udaremnienie postępowania karnego. Strona podmiotowa - zamiar bezpośredni lub ewentualny.

16. Paserstwo.

16.1. Paserstwo umyślne.

Przedmiotem wykonawczym przy p-stwie paserstwa (art. 291-292 kk) są rzeczy pochodzące bezpośrednio z czynu zabronionego. Paserstwo umyślne (art. 291 kk) polega na zachowaniu się sprawcy: • nabycie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do zbycia takiej rzeczy, • przyjęcie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do ukrycia takiej rzeczy.

Paserstwo umyślne wymaga występowania po stronie sprawcy zamiaru, tj. sprawca musi chcieć lub godzić się na to, że jego czyn wypełnia znamiona p-stwa z art. 291 kk.

16.2. Paserstwo nieumyślne.

Paserstwo nieumyślne (art. 292 kk) polega na takich samych zachowaniach się sprawcy jak paserstwo umyślne. Sprawca robi to jednak bez zamiaru popełnienia czynu zabronionego.

17. Oszustwo.

Art. 286 kk opisuje p-stwo oszustwa typu podstawowego (art. 286 § 1 kk) i typu uprzywilejowanego (wypadek mniejszej wagi art. 286 § 3 kk). Strona przedmiotowa oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jednym z trzech sposobów wymienionych w art. 286 kk, tj: • wprowadzenie w błąd,

• wyzyskanie błędu, • wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Wprowadzenie w błąd, to wytworzenie w świadomości innej osoby fałszywego obrazu pewnego wycinka rzeczywistości (np. przez twierdzenie, że sprzedawany metalowy zegarek jest złoty), natomiast wyzyskanie błędu polega na zaniechaniu skorygowania błędnego przekonania powstałego w świadomości pokrzywdzonego bez udziału sprawcy. Trzeci sposób popełnienia oszustwa występuje wtedy, gdy sprawca wyzyskuje stałe (np. choroba psychiczna) lub przemijające (np. stan upojenia alkoholowego) zakłócenia świadomości ofiary albo jej niedojrzałość psychiczną (gdy pokrzywdzonym jest dziecko).

Strona podmiotowa - p-stwo umyślne kierunkowe.

9. Przestępstwo znęcania się.

Art. 207 kk przewiduje p-stwo znęcania się fizycznego lub psychicznego nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny.

Znęcanie się to działanie lub zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie, np. bicie, głodzenie, straszenie, znieważenie. Znęcanie się jest p-stwem umyślnym, może więc być popełnione w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Typy kwalifikowane:

• art. 207 § 2 kk - znęcanie się połączone ze szczególn okrucieństwem.

• art. 207 § 3 kk - polega na znęcaniu się, którego następstwem jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie.

10. Rozpijanie małoletniego.

P-stwo rozpijania - art. 208 kk - dotyczy małoletnich, a więc osób które nie ukończyły lat 18. Wypełnienie znamion tego p-stwa wymaga, by czyn sprawcy był działaniem, które stwarza niebezpieczeństwo przyzwyczajenia małoletniego do stałego picia napojów alkoholowych lub umacniania go w tego rodzaju skłonności. Musi to być działanie wielokrotnie powtarzające się z pewną częstotliwością. Działanie jednorazowe może być jednak potraktowane jako usiłowanie popełnienia tego p-stwa. Przestępstwo to jest p-stwem umyślnym, a więc może być popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.

11. Uchylanie się od alimentacji.

P-stwo to określone jest w art. 209 kk. Polega ono na narażeniu osoby uprawnionej do otrzymywania alimentów od sprawcy na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych przez uporczywe uchylanie się od wykonania obowiązku alimentacyjnego, ciążącego na sprawcy z mocy ustawy lub orzeczenia sądowego. Uporczywe uchylanie się zachodzi wtedy, gdy sprawca mając obiektywną możliwość wykonania obowiązku alimentacyjnego nie dopełnia go ze złej woli, przy czym jest to postępowanie długotrwałe. P-stwo uchylania się od alimentacji jest p-stwem trwałym. Popełnione może być ono tylko z winy umyślnej w obydwu jej postaciach. Ściganie tego p-stwa następuje na wniosek pokrzywdzonego, organu opieki społecznej lub właściwej instytucji. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano świadczenie z funduszu alimentacyjn. ściganie nie wymaga złożenia takiego wniosku.

12. Kwalifikowane typy zabójstwa.

O typie kwalifikowanym zabójstwa umyślnego mówi art. 148 § 2 który nosi nazwę morderstwa. Konsekwencją uznania określonego czynu za morderstwo, a nie zwykłe zabójstwo umyślne - jest podwyższenie dolnej granicy zagrożenia kary pozbawienia wolności z 8 lat na 12 lat. Morderstwem jest umyślne zabicie człowieka, jeżeli zostało ono popełnione: • ze szczególnym okrucieństwem, • w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem, • w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, •z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych.

Karze przewidzianej na morderstwo podlega także sprawca, który jednym czynem zabija więcej niż jedną osobą lub był wcześniej prawomocnie skazany za zabójstwo (art. 148 § 3 kk).

13. Przestępstwo spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu oraz lekkiego uszkodzenia ciała.

Kodeks reguluje kwestię odpowiedzialności karnej za spowodowanie uszczerbku na zdrowiu w art. 156 -157. Pojęcie uszczerbku na zdrowiu obejmuje naruszenie czynności narządu ciała oraz spowodowanie rozstroju zdrowia. Naruszenie czynności narządu ciała polegać będzie na naruszeniu ciągłości tkanek ciała człowieka w postaci zranienia zewnętrznego lub wewnętrznego. Natomiast rozstrój zdrowia to spowodowanie zmian chorobowych o charakterze czynnościowym, np. zakażenie żółtaczką. KK przewiduje trzy stopnie tego p-stwa: ciężki (art. 156 kk), średni (art. 157 § 1 kk) i lekki (art. 157 § 2 kk) uszczerbek na zdrowiu. Ciężki uszczerbek na zdrowiu polega na: • pozbawieniu człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, • spowodowaniu innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej lub znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała.

14. Pozbawienie wolności człowieka.

P-stwo pozbawienia wolności - art. 189 kk - odnosi się wyłącznie do wolności w sensie fizycznym, czyli wolności zmiany miejsca przebywania. Jest to p-stwo umyślne. Pozbawienie człowieka wolności przez lekkomyślność lub niedbalstwo nie jest p-stwem, chyba że wynika z niedopełnienia obowiązków lub przekroczenia uprawnień przez f-sza publ. i wyrządza pokrzywdzonemu istotną szkodę (art. 231 § 1 kk). Przestępstwo to może być popełnione również przez zaniechanie, jeżeli na sprawcy ciąży prawny obowiązek działania. Kwalifikowany typ pozbawienia wolności przewiduje art. 189 § 2 kk. Ma on wtedy miejsce, gdy pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególn.udręczen. Pozbawienie wolności jest p-stwem trwałem.

15. Poplecznictwo.

Istotą poplecznictwa (art. 239 § 1 kk) jest utrudnianie lub udaremnianie postępowania karnego przez udzielanie pomocy sprawcy p-stwa w uniknięciu odpowiedzialności karnej. Przykładem może być: • ukrywanie sprawcy, • zacieranie śladów p-stwa, • odbywanie kary za skazanego. Jest to P-stwo materialne którego skutkiem jest utrudnienie lub udaremnienie postępowania karnego. Strona podmiotowa - zamiar bezpośredni lub ewentualny.

16. Paserstwo.

16.1. Paserstwo umyślne.

Przedmiotem wykonawczym przy p-stwie paserstwa (art. 291-292 kk) są rzeczy pochodzące bezpośrednio z czynu zabronionego. Paserstwo umyślne (art. 291 kk) polega na zachowaniu się sprawcy: • nabycie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do zbycia takiej rzeczy, • przyjęcie rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego, • pomoc do ukrycia takiej rzeczy.

Paserstwo umyślne wymaga występowania po stronie sprawcy zamiaru, tj. sprawca musi chcieć lub godzić się na to, że jego czyn wypełnia znamiona p-stwa z art. 291 kk.

16.2. Paserstwo nieumyślne.

Paserstwo nieumyślne (art. 292 kk) polega na takich samych zachowaniach się sprawcy jak paserstwo umyślne. Sprawca robi to jednak bez zamiaru popełnienia czynu zabronionego.

17. Oszustwo.

Art. 286 kk opisuje p-stwo oszustwa typu podstawowego (art. 286 § 1 kk) i typu uprzywilejowanego (wypadek mniejszej wagi art. 286 § 3 kk). Strona przedmiotowa oszustwa polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem jednym z trzech sposobów wymienionych w art. 286 kk, tj: • wprowadzenie w błąd,

• wyzyskanie błędu, • wyzyskanie niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Wprowadzenie w błąd, to wytworzenie w świadomości innej osoby fałszywego obrazu pewnego wycinka rzeczywistości (np. przez twierdzenie, że sprzedawany metalowy zegarek jest złoty), natomiast wyzyskanie błędu polega na zaniechaniu skorygowania błędnego przekonania powstałego w świadomości pokrzywdzonego bez udziału sprawcy. Trzeci sposób popełnienia oszustwa występuje wtedy, gdy sprawca wyzyskuje stałe (np. choroba psychiczna) lub przemijające (np. stan upojenia alkoholowego) zakłócenia świadomości ofiary albo jej niedojrzałość psychiczną (gdy pokrzywdzonym jest dziecko).

Strona podmiotowa - p-stwo umyślne kierunkowe.

---