31.RODZAJE WÓD GRUNTOWYCH I SPOSOBY ZABEZPIECZANIA BUDYNKU PRZED TAKIMI WODAMI. - rodzaje wód gruntowych - poziom ustalony za pomocą badań - - woda gruntowa - woda przesączająca - woda kapilarna - zależy od wielkości ziaren kruszywa - woda kapilarna całkowicie wypełniająca pory ad.3 - podciąganie kapilarne 0,5 - 0,2 mm ~ 25 cm 0,2 - 0,1mm ~ 40 cm 0,1 - 0,05 mm ~ 100 cm 0,05 - 0,02 mm ~ 200 cm liczba warstw odmiany papy 500 400 woda opadowa, pow. terenu, bez parcia ≥ 30 2 woda przesączająca bez parcia 2 3 woda kapilarna bez parcia 2 3 woda kapilarna całkowicie wypełniająca pory, Z.W.G. +- 0,00 3 4 - 2.0 m 4 5 - 4.0 m 5 6 - sposoby zabezpieczania budynku przed wodami: - izolacje przeciwwilgociowe (wodochronne)- niewiele wody, chronią przed wodami nie wywierającymi ciśnienia, izolacje typu lekkiego i średniego - izolacje przeciwwodne - woda ma odpowiednie ciśnienie - do 3 warstw - izolacje typu cieżkiego - izolacje parochronne - zabezpieczają przegrodę budowlaną przed przenikaniem przez nią pary wodnej; nie ma ciśnienia - jest drożność pary wodnej Nie gruntujemy materiałów bardzo porowatych np. płyt pilśniowych. Można stosować powłoki z tworzyw sztucznych tam, gdzie są rozpuszczane powłoki bitumiczne. Do gruntowania stosować roztwór jak najbardziej rzadki, by mógł lepiej wnikać; grubość warstwy ok.0,2 mm Podłoża pod izolacje - mogą być wszelkiego rodzaju, powierzchnia równa, niezbyt gładka, nie powinno być rys i pęknięć (można zaszpachlować). Stosuje się zaprawy, tynki, warstwy betonowe: cement - wytrz. 9 MPa, gr. 10 mm. Pod warstwy z papy - powierzchnie gładkie - izolacja paroszczelna - duży opór dyfuzyjny, łatwość przyklejenia do warstwy izolacji termicznej i okładzin, odporność na wilgoć i korozję chemiczną i biologiczną. Możliwe rozwiązania: jedno- lub kilkukrotne pokrycie lepikiem bitumicznym (Abizolem G); papa asfaltowa na lepiku bitumicznym na gorąco, powłoka lakierowa wewnątrz po..., folia aluminiowa pokryta lepikiem asfaltowym, folia z tworzyw sztucznych zgrzewana (polietylen) lub klejona (PCV) - o izolacjach bitumicznych - pyt. 34 32. IZOLACJE LEKKIE, SPOSOBY WYKONANIA, MATERIAłY. izolacje lekkie - 1 lub 2 powłoki w warstwie ozolacyjnej, izolacje z mas asfaltowych i smołowych, technologia na gorąco i zimno - dyspersja i rozpuszczalniki (rozp. styropian) gr. - od 2 do 5 mm - izolacje typu powłokowego na ścianach przy ziemii Na gorąco podgrzewa się do 180°C dla asfaltu i 100°C dla smoły i nanosi na powierzchnię pędzlem ławkowym warstwę 1-2 mm. Powłokę na zimno wykonuje się z masy o konsystencji ciastowatej, którą nanosi się na powierzchnię twardym pędzlem lub szczotką. W ten sposób nakłada się jedną warstwę jako powłokę gruntującą lub też 2, 3 jako izolację na szorstkich podłożach. Warstwę następną można nanosić dopiero po stwardnieniu warstwy dolnej. Gr. warstwy do 4 mm, czas wysychania do 4h. lepiki - od 1 do 3 warstw, gruntować szczelnie, nawet 3 razy żywice poliestrowe - grubość ok. 0,1 mm jednej warstwy, bardzo cienkie warstwy można uszkodzić przy zasypywaniu - wodoszczelne, folie wytłaczane jako warstwy zabezpieczające żywice epokrydowe - to samo masy hydrofobowe - niewidoczne - do tych mas należą tynki wodoszczelne - przepuszczają parę, a nie przepuszczają wody tzn. tynki wodoszczelne mogą być z mas hydrofobowych płytki ceramiczne - muszą być dobrze wyspoinowane aby spełniać rolę izolacji lekkiej roztwory - silikonowanie lub fluorowanie, nie są zbyt trwałe, ich trwałośc jest kilkuletnia masy asfaltowe, smołowe, wypełniacze, roztwory gruntujące, emulsje asfaltowe, roztwory asfaltowe, tynki wodoszczelne 33. IZOLACJE ŚREDNIE. - grubość 10-15 mm, przeważnie asfaltowe, zwykle z wkładkami z papy asfaltowej, 2-3 warstwy, zależnie od pochylenia dachu, do zabezpieczenia murów przed podciąganiem kapilarnym oraz pokrycia pod wodą okapową, do pokrycia dachów do 2 %, dwa razy kryć papą - skład - materiały: - papy asfaltowe, tkaninowe do 3 warstw - do izolacji pionowej i poziomej - folie ze zmiękczonego PCW - gr. od 0,5 - 1 mm - muszą być klejone na zakładach - folie polietylenowe - nie są sklejane, tylko zgrzewane, nie dziurawić!, dajemy 1 warstwę, ale są też wyjątki 34. IZOLACJE CIĘŻKIE. - powłoki bitumiczne ułożone naprzemian z wkładkami z papy, tkaniny impregnowanej, foli lub blachy. Różnią się od średnich tym, że powłoki bitumiczne nie tylko wiążą warstwy papy, ale same stanowią izolację - gr. 3 mm. Wkładki chronią powłoki przed uszkodzeniem mechanicznym oraz zapobiegają spływaniu powłok z pionowych powierzchni. Izolacje z podwójnymi wkładkami wykonuje się na powierzchniach pionowych, na które nie odziaływuje ciśnienie wody, oraz jako pokrycie dachu i stropodachów. Izolacje z 3 wkładek stosuje się na zabezpieczenie tarasów i jako izolacje pionowe przy niewielkich ciśnieniach wody. Przy większych ciśnieniach izolacja powinna mieć 4-6 warstw i odpowiednie liczby powłók bitumicznych - gr. 10-15 mm, żywica poliestrowa + wypełniacz, aby było grubsze, żywice jako laminaty - baseny, szyby materiały: lepiki, papa - 7-25 mm folie ze zmiękczonego PCW, polietyl, w 2 warstwach, folie na dachach; do izolacji basenów(ciśnienie) mocowane mechanicznie, na górze zgrzewane - uważać, bo łatwo się przedziurawiają, mają większą wytrzymałośc niż materiały asfaltowe, wodoszczelne, gr. 1,5-2 mm, układa się luźno, mocuje punktowo specjalnym klejem Izolacje z betonów lub zapraw wodoszczelnych stosuje się tam, gdzie nie ma niebezpieczeństwa pęknięcia lub zarysowania. używane najczęściej - papy, lepiki z wkładkami - izolacje bitumiczne - nie stosujemy przy rozpuszczalnikach organicznych, alkoholach, olejach mineralnych; warstwa ciągła, przylegająca, bez pęcherzy, złuszczeń, odprysków; musi być odporna na temperatury (np. papy termozgrzewalne - temperatury modyfikowane w sposób sztuczny - wysoka - płynie, niska - skurcz); odporna na przewidywane wpływy mechaniczne i chemiczne (lub je chronić); nie wolno wykonywać w porze deszczowej, na mokrych powierzchniach - pęcherze!; temperatura powyżej 5°C liczba warstw odmiany papy 500 400 woda opadowa, pow. terenu, bez parcia ≥ 30 2 woda przesączająca bez parcia 2 3 woda kapilarna bez parcia 2 3 woda kapilarna całkowicie wypełniająca pory, Z.W.G. +- 0,00 3 4 - 2.0 m 4 5 - 4.0 m 5 6 ROZMIESZCZENIE IZOLACJI W BUDYNKU: - izolacja średnia (budynek niepodpiwniczony) - wkładki z papy - izolacja pozioma średnia - 2 warstwy podłoga bez izolacji - piwnica umiarkowanie wilgotna podłoga z izolacją - powłoka asfaltowa niedopuszczalna wilgoć w piwnicy izolacja jak wyżej, dodatkowo wykonuje się drenaż - sieć ceramicznych rurek ułożonych ze spadkiem w gruncie odprowadzających wodę do studzienek - pomieszczenia mokre - łazienki, laboratoria - stosuje się izolacje średnie i materiały wykończeniowe - w basenach - izolacja ciężka wielowarstwowa 35. MUR CEGLANY, MATERIAŁY SKŁADOWE, CHARAKTERYSTYKA KONSTRUKCJI. - mur- element budowli wykonany z kamieni naturalnych lub sztucznych połączonych zaprawą lub ułożonych na sucho, przeznaczony głównie do przenoszenia naprężeń ściskających. Bryły kamieni naturalnych mają zwykle kształt prostopadłościanu - kamień prostopadłościenny ułożony: - prostopadle do sił obciążających swoją podstawę tzn. na płask - wozówką tzn. na romb - główką tzn. na stojąco Wyróżniamy 3 rodzaje powierzchni podziałowych muru: - pow. wsporne - normalne do kierunku ciśnień - pow. poprzeczne - prostopadłe do powierzchni wspornych i do kierunku długości muu - pow. podłużne - prostopadłe do powierzchni wspornych i poprzecznych Zasady prawidłowego rozmieszczenia kamieni w murze: - kamienie układane na płask w stosunku do sił obciążajacych - powierzchnie podziałowe poprzeczne oraz podłużne w nastepujących po sobie warstwach kamieni powinny być usytuowane mijankowo - dwu- lub wielowarstwowy mur nie może być podzielony płaszczyznami pionowymi - mijankowe usytuowanie powierzchni poprzecznych i podłużnych zapewniają stateczność i to, że siła ściskająca rozkłada się - w filarach i ścianach powierzchniami wspornymi są płaszczyzny poziome. W sklepieniach natomiast płaszczyzny normalne do krzywej ciśnień. Przy wystąpieniu ciśnień ukośnych mur należy tak zaprojektować aby wykluczyć możliwość poślizgu poszczególnych warstw: musi być spełniony warunek Q cos αf ≥ nQ sinα Q - wypadkowa działająca pod kątem α do pow. wspornej f - współczynnik tarcia n - współczynnik bezpieczeństwa Podział konstrukcji murowanych na grupy: - konstrukcje pionowe - ściany, filary, kominy itp. konstrukcje o powierzchniach bocznych pionowych lub nieznacznie pochyłych - konstrukcje poziome - konstrukcje o powierzchniach bocznych poziomych, występujące najczęściej w postaci płyt ceglanych, zbrojonych, układanych między dźwigarami stalowymi lub murami - sklepienia - których zadaniem jest przekrycie przestrzeni ograniczonej w płaszczyznach pionowych ścianami i słupami Skład muru: - cegła - pełna lub otworowa - dziurawka, kratówka - zaprawa - inaczej spoina - wsporna, poprzeczna lub podłużna Spoiny: - miejsca zetknięcia się oddzielnych kamieni najczęściej wypełnione zaprawą; wyróżniamy wsporne (10-17 mm, opt.12mm), poprzeczne i podłużne (5-15 mm, opt. 10 mm) Wymagania dla murów z cegły dziurawki i kratówki: - w narożach, przy otworach oraz kanałach spalinowych i dymowych należy stosować cegłę pełną i nie wolno stosować jednego rodzaju dziurawki - poprzecznej lub podłżnej - przy oparciu belek stalowych lub żelbetowych należy 3 ostatnie warstwy wykonać z cegły pełnej - kratówkę należy układać tak, aby znajdujące się w niej szczeliny były usytuowane pionowo 130. OMÓWIĆ ŚCIANY DZIAŁOWE Z GIPSU. - gips ma bardzo dobre właściwości do wykonywania ścianek działowych i niedużą gęstość objętościową, możliwość fabrycznego wykończenia, bez konieczności tynkowania, dobre właściwości akustyczne i zdrowotne. Elementy najczęściej produkowane z czystego zaczynu cementowego lub gipsowego, jako wypełniacz najczęściej żużel paleniskowy, stosowany, gdy wilgotność < 70 %: - drobnowymiarowe - do ręcznego układania przez 1 osobę- najpopularniejsze pro- monta, dowolne układy z przesunięciem o pół długości, łączenie elementów metodą muzowania - pracochłonną, lecz dającą większą wytrzymałość lub metodą zalewania spoin - montaż na sucho, a spoiny wypełniamy rzadkim zaczynem gipsowym; inne - pełne z dodatkiem trocin, pełne zbrojone trzciną - średniowymiarowe - w postaci dyli na wysokości kondygnacji, przez 2 osoby - nie stosowane w Polsce - wielkowymiarowe - w postaci płyt, montowane za pomocą żurawia- z elementów wielopłytowych, 3 odmiany: z czystego zaczynu gipsowego, z tworzywa mieszanego gipsowo - estrichgipsowego, z gipsobetonu. Mają gładkie powierzchnie, nie wymagają tynkowania, są tańsze, lepsze technicznie, szybsze w montażu. Ścianki stawia się na drewnianych podkładkach, następnie podbija się ściankę lekkim betonem. W przypadku ścianek między mieszkaniami stosuje się podwójną warstwę z przerwą w środku wypełnioną izolatorem. 131. ŚCIANKI DZIAŁOWE SZKIELETOWE najprostszym schematem konstrukcyjnym przegrody szkieletowej jest przegroda pojedyncza składająca się ze szkieletu, płyt okładzinowych oraz wypełniacza. ściana na szkielecie drewnianym 80mm okładziny z płyt wiórowych 16mm wypełnienie wełną mineralną lub szkielet drewniany 88mm okładzina z płyt azbestowo-cementowych 6mm wełna mineralna - Ściany z płyt gipsowo-kartonowych - płyty te przymocowane do słupków stalowych przez podkładki elastyczne lub bez - okładziny pojedyncze bez wypełnienia lub z - okładziny podwójne bez wypełnienia lub z wypełnieniem wełną mineralną, mogą mieć też szerokość 10mm i do połowy wypełnienie 132. ZASADY MOCOWANIA ŚCIAN DZIAŁOWYCH Ściana z cegły połączona ze ścianą nośną na strzępie zazębione Ściana działowa (1/4 cegły dziurawki) podłużna zbrojona w spoinach płaskownikiem 15x1,5mm lub prętem stalowym okrągłym 4,5 do 6mm. Do 5m co 6-7 warstw, powyżej pięciu - co dwie warstwy. Kotwi się w dwóch ścianach nośnych. 134. WŁAŚCIWOŚCI AKUSTYCZNE STROPÓW, PODZIAŁ STROPÓW NA GRUPY: - muszą izolować od dźwieków powietrznych i uderzeniowych, od dźwięków powietrznych poprzez dobór konstrukcji np. zwiększenie masy. Kanałowe ze względu na zwiększoną sztywnośc są nieco lepsze. Tłumienie dźwięków uderzeniowych jest zależne od masy stopu i grubości konstrukcji. Poziom uderzeniowy w większym stopniu zależy od grubości niż od gęstości i modułu sprężystości materiału. Stropy kanałowe dobre, niekorzystne stropy pustakowe, zwłaszcza ceramiczne. SCHEMAT PRZENIKANIA DŹWIĘKÓW PRZEZ STROPY O RÓŻNYCH TYPACH IZOLACJI: - bez izolacji - z podwieszonym sufitem - z pływającą podłogą - stropy powinny wykazywać odpowiednią odporność na przenikanie dźwięków powietrznych i uderzeniowych. Wstępnej oceny izolacyjności akustycznej stropu można dokonać na podstawie kształtu i ciężaru właściwego stropu. Aby ułatwić identyfikację, stropy podzielono na grupy akustyczne: grupa I - strop płytowo - żelbetowy, pustakowo - gipsowy, ceramiczno - betonowy, wiórowo - cementowy o ciężarze γ < 2,5 kN/ m^2 np. strop prefabrykowany pełny - h~ 10 cm; γ = 1,5 - 2,2 kN/ m^2 Ackerman h~ 20 cm; γ = 2,2 kN/ m^2 grupa IIa - strop płytowo- żelbetowy, żelbetowy z wkładkami z gazobetonu, pustakowy bądź podwójny o ciężarze 2,5 ≤ γ ≤ 3,0 kN/ m^2 np. strop żelbetowy h~ 12 cm, γ = 3,0 kN/ m^2 Ackerman: h~ 23 cm, γ = 2,9 kN/ m^2 DZ3, DZ4 γ = 2,65 kN/ m^2(2,95) grupa IIb - strop płytowo - żelbetowy, kanałowo żelbetowy, pustakowy, podwójny o ciężarze 3,0 ≤ γ ≤ 3,5 kN/ m^2 np. strop kanałowy żerański h = 29 cm, γ = 3,05 kN/ m^2 żelbetowy pełny h = 19 cm, γ = 3,5 kN/ m^2 grupa III - strop płytowo - żelbetowy pełny, kanałowo- żelbetowy o ciężarze γ > 3,5 np. strop kanałowy W70 h = 22 cm, γ = 3,6 kN/ m^2 strop żelbetowy pełny: h = 16 cm, γ = 4,0 kN/ m^2 Stropy grup I, IIa, IIb to stropy o niewystarczającej izolacyjności na dźwięki powietrzne i uderzeniowe; stropy grupy III posiadają niedostateczną izolacyjność na dźwięki uderzeniowe. 135. SPOSOBY TŁUMIENIA DŹWIĘKÓW UDERZENIOWYCH. - drogi rozchodzenia się dźwięków uderzeniowych w konstrukcji: Przenikanie dźwieków uderzeniowych w kierunku B można wyeliminować przez zastosowanie sufitu podwieszanego z odpowiednią warstwą izolacji akustycznej na niższej kondygnacji. Przenikanie dźwieków uderzeniowych w kierunku A można zminimalizować stosując konstrukcję podłogi pływającej, którą należy bezwzględnie wykonać z zachowaniem ciągłości. 136. PODŁOGI PŁYWAJĄCE. ZASADY WYKONANIA. Podłogowe ustroje izolacyjne ze względu na ich właściwości akustyczne dzieli się na grupy: - pływające podłogi (PP), powodujące zwiększenie izolacyjności akustycznej stropu i wzrost tłumienia przez strop dźwięków uderzeniowych - lekkie izolacyjne układy podłogowe (PL) powodujące jedynie zwiększenie tłumienia dźwięków uderzeniowych - wykładziny podłogowe z warstwą izolacyjną (PW) powodujące jedynie zwiększenie tłumienia dźwięków uderzeniowych Podłogi pływające różnią się między sobą zastosowanymi materiałami oraz grubościami warstw, a ich konstrukcja zależna jest od tego, do jakiej grupy należy strop, na którym należy wykonać podłogę. grupa stropu budow. mieszkaniowe bud. administracyjne pomieszczenia o powierzchni ≤ > ≤ > od powierzchni granicznej I ZW ZWmin N ZW IIa N ZW N ZW IIb N ZW L N III L N L L POWIERZCHNIA GRANICZNA [m ^2] rodzaj budynku grupa stropu I IIa IIb III bud. mieszkalne, hotele 18 18 23 23 bud. oświatowe 68 68 88 88 służba zdrowia 36 36 48 48 bud. administr. 48 - 63 - Rodzaje podłóg pływajacych: - ZW - podłoga pływająca o zwiększonej izolacyjności akustycznej; warstwa izolacyjna - 2 razy płyta pilśniowa miękka (2 razy 12,5 mm); warstwa dociążająca to gładź cementowa 35 mm lub płyta gipsowa 40 mm - ZWmin - j.w., przy czym warstwę izolacyjną stanowi wełna mineralna grubości 4 cm i o ciężarze γ ≥ 1000 kN/ m^2, warstwa dociążająca to gładź cementowa na 40mm - N - podłoga pływajca normalna; warstwa izolacyjna to płyta pilśniowa 12,5 mm lub styropian 10mm lub wełna mineralna 30mm lub guma gąbczasta 6mm; warstwa dociążająca to gładź cementowa 40mm. - L - lekki układ podłogowy, np. płyty sklejone z płyty pilśniowej porowatej 19mm i płyty pilśniowej twardej 5mm Układ warstw w podłodze pływającej: 1 posadzka 2 klej 3 warstwa wygładzająca podłoże samopoziomująca 4 podkład (gładź cementowa) 5 warstwa ochronna np. folia zgrzewana lub papa - chroni przed dostępem wody z wyższych warstw i zawilgoceniem izolacji 6 warstwa izolacji akustycznej 7 izolacja przeciwwilgociowa lub paroszczelna - chroni przed zawilgoceniem izolacji akustycznej od dołu, od strony stropu 8 strop Zasady wykonywania: - dopuszczalne odchylenie od poziomu nie może być większe niż 5mm na długości pomieszczenia - posadzkę należy oddylatować od ścian aby uniknąć powstawania rys - posadzki należy układać przy wilgotności podkładu wynoszącej: <3% dla posadzki betonowej (cementowej), <8% dla trocinobetonowej, <12% dla skałodrzewnej - podkład pod posadzkę musi wykazywać odpowiednią wytrzymałość na ściskanie: 12 MPa dla obiektów mieszkalnych i administracyjnych, 20 MPa dla przemysłowych. - do wykonania podkładu nie powinno się stosować wapna ze względu na powstający w trakcie eksploatacji podłogi pył wapienny - podstawową zasadą gwarantującą poprawne właściwości i odpowiednią izolacyjność akustyczną podłóg pływających jest zachowanie ciągłości poszczególnych warstw tworzących podłogę; w przeciwnycm wypadku mogą powstać mostki akustyczne, które będą przewodzić dźwięki - do wykonania posadzki należy przystąpić po zakończeniu wszystkich innych robót budowlanych a temperatura pomieszczenia (dla posadzek drzewnych i wykładzin tekstylnych) nie powinna być niższa niż 10°C. 137. RODZAJE PODłÓG I POSADZEK w zależności od usytuowania w budynku podłogi dzielą się na: - podłogi na gruncie - bardzo ważna jest izolacja chroniąca przed zawilgoceniem oraz termiczna - podłogi nad piwnicami i pomieszczeniami chłodnymi - ważna izolacja termiczna i zależnie od warunków paroszczelna - podłogi na stropach międzypiętrowych, czyli pływające, bądź podłogi z posadzką tłumiącą - podłogi w pomieszczeniach mokrych, czyli podłogi w pomieszczeniach bez instalacji odwadniającej oraz podłogi na stropach z instalacją odwadniającą; w konstrukcjach tych podłóg należy stosować izolacje wodoszczelne z papy asfaltowej lub folii izolacyjnej z tworzyw sztucznych POSADZKA - jest wierzchnią warstwą podłogi bezpośrednio narażoną na skutki związane z eksploatacją. Obecnie wykonuje się z różnych materiałów. Najbardziej popularne, to: a) materiały drzewne: - deszczółki - przyklejane do suchego i oczyszczonego podkładu za pomocą lepiku asfaltowego na zimno - parkiet mozaikowy - przyklejany klejami emulsyjnymi Pronalep i Polcet - panele podłogowe - układa się je na warstwie papy asfaltowej izolacyjnej lub specjalnej piance z tworzyw sztucznych, łączy się na wpustach klejem wikol. Należy pamiętać, że w przypadku stosowania materiałów drzewnych należy pozostawić szczelinę ok. 5mm między posadzką a ścianą, którą maskuje się za pomocą listew podłogowych. b) tworzywa sztuczne: - sztywne płytki PVC - przyklejane na równym i czystym podkładzie klejami: lateksowym Polacet, Pronikol B - wybór kleju zależy od podkładu - wykładziny PVC bez warstwy izolacyjnej - przyklejane do podkładu cementowego klejem Polacet lub cementowo-gipsowego - klejem Pronikol B - wykładziny PVC z warstwą izolacyjną - przyklejane do podkładu cementowego klejem Polacet lubPronikol B - wykładziny tekstylne, dywany igłowe - przyklejane jak wyżej - wykładziny gumowe - podkład cementowy - klej Pronikol B c) materiały mineralne: - płytki terakotowe, lastrykowe, kamienne - układa się na betonowym podkładzie na zaprawie cementowej zarobionej mlekiem wapiennym przy temp powyżej 5°C. Przy układaniu należy kontrolować poziom lub spadek posadzki. Po ułożeniu płytek i stwardnieniu zaprawy spoiny zalewa się masą wypełniającą. Obecnie są specjalne kleje do układania płytek oraz wypełniania spoin. Podłogę wykańcza się cokolikiem przy ścianie - posadzki cementowe i lastrykowe - wykonuje się przez nałożenie zaprawy cementowej 1:3 lub mieszanki grysów szlachetnych z cementem na chropowaty świerzy podkład betonowy. Bardzo ważne są szczeliny dylatacyjne w polu podłogi aby uniknąć spękań na skutek skurczu i wahań temperatury. Posadzki o specjalnym przeznaczeniu: z klinkieru i cegły, asfaltowe, chemoodporne z mat. ceramicznych, z kompozycji żywiczno-mineralnych. Podłogi sprężyste są stosowane w obiektach sportowych i salach gimnastycznych. parkiet izolacja podłoga z desek legary drewniane legar betonowy gładź cementowa izolacja przeciwwilgociowa beton 70cm piasek grunt 140. SUFITY PODWIESZANE - PRZYKłADY ROZWIĄZAŃ, ORIENTACYJNE PRZYROSTY IZOLACYJNOŚCI DZIĘKI TAKIM ROZWIĄZANIOM strop wełna mineralna półtwarda listwy drewniane płyta pilśniowa twarda lub tynk na siatce Wskaźniki przyrostu akustyczności właściwej w zależności od konstrukcji sufitu podwieszanego grupa stropu grupa I IIAB III zmniejszenie ΔRw 3dB 2dB 1dB 4dB 3dB 2dB 7dB 5dB 4dB 141. i 142. WŁAŚCIWOŚCI AKUSTYCZNE ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH, OKIEN I DRZWI Izolacyjność ścian zależy w dużej mierze od ich ciężaru, np. - ściany masywne grube - izolacyjność 45 dB - ściany lekkie: PW8 (blacha, pianka poliuretanowa i blacha) - 25-30dB styropian / płyty - 30 - 35dB szkieletowe - rdzeń z wełny - 25-35dB Masywne ściany zewnętrzne (ceramiczne, keramzytobetonowe, żelbetowe warstwowe, gazobetonowe) odpowiadające wymaganiom cieplnym charakteryzują się Rw większym od 45 dB, więc spełniają wymagania akustyczne. Izolacyjność akustyczna lekkich ścian zewnętrznych zależy od ich sztywności i masy jednostkowej. Elementy warstwowe z okładzinami z blach i rdzeniem ze sztywnej pianki poliuretanowej: Rw = 25-30dB, elementy warstwowe z płytami okładzinowymi o ciężarze > 10kg/m^2 i rdzeniu ze styropianu - Rw=30-35dB, ściany szkieletowo-warstwowe z wypełnieniem wełną mineralną i okładzinami - Rw=35-50dB. Przy stosowaniu lekkich ścian osłonowych zwrócić uwagę na szczelne połączenie z przegrodami wewnętrznymi. Izolacyjność akustyczna okien zależy od izolacyjności elementów okna takich jak: szyby, ramy i ościeżnice. Lepszą izolacyjność mają okna o rozdzielonych ramiakach oraz takie, w których stosunek grubości szyb n1/n2 ≥1,75 natomiast odległość między szybami > 6cm. Należy zwrócić także uwagę na szczelność osadzenia ościeżnicy w ścianie. Klasy izolacyjności okien: klasa I: izolacyjność akustyczna >= 25dB klasa II: izolacyjność >=30dB klasa III: >=35dB. Właściwości akustyczne drzwi zależą od izolacyjności akustycznej skrzydła drzwiowego i ościeżnicy oraz od szczelności osadzenia ościeżnicy i szczelności przymyków drzwiowych. Ze względu na małą masę i sztywną konstrukcję izolacyjność skrzydła jest niewielka i wynosi 20-25dB. Ze względu na nieszczelność izolacyjność powszechnie stosowanych drzwi wynosi 10-20dB. Zwiększenie izolacyjności uzyskujemy przez uszczelnianie przymyków przy zapewnieniu docisku uszczelek, przez zwiększenie masy skrzydła (obicie blachą i poduszką izolacyjną), zastosowanie wypełnienia drzwi wełną mineralną, zastosowanie drzwi podwójnych uszczelnienie progu. 143. RODZAJE KONSTRUKCJI BALKONÓW - balkon na niezależnej konstrukcji - wspornik balkonu zamocowany w ścianie - częściowo wsparty na budynku i konstrukcji niezależnej, siły działające - zależnie od zamocowania - oddzielne konstrukcje wsporcze - konstrukcje mieszane - balkony oparte na wspornikach: kamienne, ceglane, stalowe - wspornik przechodzący przez ścianę - wsporniki ze ściągami i zastrzałami (na górze lub na dole) 144. BALKONY NA BELKACH STALOWYCH I ŻELBETOWYCH 1) balkony na belkach stalowych Zbyt duże naprężenia mogą doprowadzić do skruszenia cegły i zaprawy. W celu uniknięcia tego zjawiska stosujemy np. podkładki z dwuteow- ników, a w strefie zagrożenia, a więc pod stopką dwuteownika stosujemy mocną cegłę i zaprawę. 2) Wsporniki żelbetowe: wykonuje się przy nadwieszeniu do 1,5m jako żelbetowe płyty wspornikowe powiązane ze stropem wieńcem lub nadprożem żelbetowym; przy nadwieszeniu >1,5m - jako płyty żelbetowe oparte na żelbetowych belkach wspornikowych, które mogą stanowić przedłużenie żelbetowych belek stropowych lub stanowią oddzielne belki wspornikowe. Grubość płyt i zbrojenie z obliczeń statycznych. Zbrojenie w górnej warstwie. Jedyną wadą tego typu konstrukcji jest powstanie na skutek przewodnictwa zbrojenia, mostka termicznego w ścianie. Towarzyszy temu niekorzystne zjawisko kondensacji. 145. ODPROWADZENIE WODY Z BALKONU, OBRÓBKI BLACHARSKIE Odprowadzenie wody z balkonu: Izolacja przeciwwilgociowa balkonu posadzka mrozoodporna obróbka blacharska izolacja przeciwwilgociowa podkład cementowy Balkon żelbetowy:

---