1. Opisz technikę uderzenia - wysoki serw forhendowy

Można tu wyróżnić trzy zasadnicze fazy:

l — wyjściowa: - lewa noga w małym wykroku,

- ciężar ciała na prawej nodze.

- prawa ręka odprowadzona do tyłu,

- lewa uniesiona nieco powyżej pasa trzyma lotkę za koszyczek.

Podczas zamachu wyprostowaną w łokciu prawą rękę przenosimy ruchem wahadłowym i jednostajnie przyspieszonym do przodu. Cały czas obserwujemy lotkę;

2— faza uderzenia: - uderzenie następuje z przodu na wysokości kolana,

- ręka wyprostowana;

3 - faza - wyhamowania: - przenosimy ciężar ciała na lewą nogę,

- prawą rękę ugiętą w łokciu unosimy w górę aż za lewy bark,

- ręka lewa odchylona do tyłu.

Szczególną uwagę należy zwrócić na to, aby nie zginać ręki w łokciu w fazie uderzenia oraz aby po uderzeniu przenieść ciężar ciała na lewą nogę.

Pamiętajmy też, by nie za późno wypuścić lotkę z ręki ponieważ powoduje to zbyt pionowy

tor jej lotu; lotka nie doleci do końca boiska, a ponadto może być uderzona powyżej pasa co

jest niezgodne z przepisami.

2. Opisz technikę uderzenia - forhend wysoki

Wyróżniamy tu sześć faz:

1- postawa wyjściowa: - stoimy lewym bokiem w kierunku siatki,

- lewa noga w małym wykroku,

- rakieta trzymana jak w postawie wyjściowej,

2- 4 - faza zamachu; ruch ręki rozpoczyna się od tułowia poprzez bark, łokieć do nadgarstka. Każda z wymienionych części ciała ma w tym ruchu swój udział, przykładowo: nadgarstek w fazie 2 - 3 jest zgięty do przodu, a w fazie 4 jest całkowicie odchylony do tyłu, co powoduje, że rakieta jest „założona” za plecy;

• Faza - uderzenia - następuje szybkie wyprostowanie ramienia i zgięcie nadgarstka do przodu, punkt uderzenia lotki nad głową z prawej strony. To uderzenie można wykonać w wyskoku;

• - faza wyhamowania;- po uderzeniu ręka opada w kierunku lewego biodra,

- ciężar ciała przeniesiony na prawą nogę.

Lewa ręka we wszystkich fazach luźno i daleko od ciała wskazuje nadlatującą lotkę, tak jakbyśmy chcieli ją złapać w rękę.

3. Opisz technikę uderzenia - forhend wysoki skrót

Postawa wyjściowa i faza zamachu jest identyczna jak przy forhendzie wysokim.

• - 4 faza uderzenia polega na przedłużonym kontakcie rakiety z lotką

• faza - wyhamowanie - również podobna, oczywiście wymagająca mniej „energii hamującej”. Uderzenie wykonujemy rakietą ustawioną naciągiem prostopadle do toru lotki. W przypadku skręcenia główki rakiety w lewo lub w prawo możemy uzyskać dodatkowo uderzenie ze zwodem, tzw. skrót podcięty. Dzięki uderzeniu lotki pod pewnym kątem struny nadają jej dodatkowo ruch obrotowy. Lot tak podkręconej lotki jest trudniejszy do rozszyfrowania przez przeciwnika, gdyż w końcowej fazie, na skutek dodatkowego oporu powietrza, lotka gwałtownie zakrzywia lot, spadając prawie pionowo. Jeszcze większy „efekt mylenia” osiągniemy przy ścięciach podciętych.

4. Opisz technikę uderzenia - forhend niski

Należy tu wyróżnić 4 fazy:

l - postawę wyjściową,

2- fazę zamachu wraz z przemieszczeniem się do tyłu,

3- fazę uderzenia

4- fazę wyhamowania.

Z pozycji wyjściowej (podstawowej) stawiamy lewą nogę za prawą i równocześnie rozpoczynamy zamach. Następnie wykonujemy głęboki wykrok do tyłu prawą nogą (pogłębiając równocześnie zamach), przenosząc na nią ciężar ciała i uginając ją w kolanie. Uderzenie lotki wykonujemy podczas prostowania prawej nogi w kolanie. Lotkę uderzamy w przedziale wysokości od barku do kolana. Dzięki prostowaniu nogi następuje odbicie ciała w kierunku siatki i szybki powrót do środka boiska. Siłę uderzenia uzyskujemy przede wszystkim dzięki ugięciu ręki w nadgarstku. Lotkę w zależności od siły uderzenia kierujemy w dowolny punkt boiska.

5. Opisz technikę uderzenia - bekhend niski

Można tu wyróżnić cztery fazy:

l - postawa wyjściowa: - stoimy prawym bokiem do siatki,

- prawa noga w wykroku, pięta dotyka podłoża,

- ciężar ciała na lewej nodze,

- prawa ręka bliska ciała zgięta w łokciu,

- bekhendowe trzymanie rakiety;

2- faza zamachu:- całą stopę prawej nogi stawiamy na podłodze, przenosząc na nią ciężar ciała i uginając dość znacznie nogi;

3- faza uderzenia: - prawą rękę szybko prostujemy w łokciu i nadgarstku,

- punkt uderzenia lotki na wysokości kolana.

- Ciężar ciała na prawej nodze,

- lewa noga minimalnie obciążona;

4- faza wyhamowania: po wykonaniu uderzenia wyprostowaną w łokciu prawą rękę odchylamy w bok, ciałem wykonujemy obrót w kierunku siatki, nogi prostujemy w kolanach.

6. Opisz technikę uderzenia - krótki serw forhendowy

Faza przygotowawcza

Ruch rakietki w przód odbywa się z jednoczesnym skrętem tułowia w kierunku siatki i przeniesienie ciężaru na nogę wykroczną. Niektórzy zawodnicy, pragnąc uzyskać możliwie najniższy lot lotki nad siatką, wspinają się przed wykonaniem odbicia dodatkowo na palce, zmniejszając tym samym kąt uderzenia i skracając (co prawda bardzo nieznacznie) czas przebywania lotki w powietrzu.
Zamach powinien mieć płynny, spokojny przebieg. Obręcz rakietki musi być przeniesiona w przód po torze zbliżonym do linii równoległej do podłoża z nieznacznym uniesieniem jej w górę, gdyż tylko takie prowadzenie zapewnia lotce krótki i niski lot nad siatką. W trakcie wykonywania skrętu tułowia w przód lewa kończyna ugięta w stawie łokciowym przenoszona jest w tył, nieznacznie przesuwając się za oś długą ciała zawodnika. Wraz z przenoszeniem ramienia w przód następuje płynne, wyraźnie jednak zaznaczone (kończące ruch) dłoniowe zgięcie nadgarstka.

Faza właściwa

Moment zetknięcia lotki z rakietką jest niezwykle ważny dla końcowego efektu. Uderzenie lotki musi nastąpić w trakcie przenoszenia rakietki w przód i lekko w górę. Istotną rolę, nadającą uderzeniu ostateczny kształt, odgrywa płynny ruch przedramienia, z jednoczesnym dłoniowym zgięciem nadgarstka. W momencie zetknięcia się rakietki z lotką przenoszenie ciężaru ciała na nogę wykroczną znajduje się w końcowym stadium.

Faza końcowa

Po uderzeniu lotki rakietka przenoszona jest w kierunku siatki, podążając za lotką niemal do pełnego wyprostu ręki w stawie łokciowym. W tej fazie uderzenia zawodnik powinien mieć odczucie, jakby przez krótki moment "przenosił" lotkę na rakietce. Nawet minimalnie dłuższy dzięki temu czas kontaktu lotki z rakietką umożliwia lepszą kontrolę lotu lotki, zwiększając tym samym dokładność uderzenia. Należy mieć jednak na uwadze, że opisane "przeniesienie" lotki na rakietce nie może być sprzeczne z przepisami określającymi poprawność jego wykonania.

Pytanie 6 Technika smecza (ścięcia)

Smecz jest uderzeniem, które zazwyczaj przesądza o wygraniu przez zawodnika akcji i jest na

pewno najgroźniejszym zagraniem w badmintonie.

Sposób wykonania smecza wyjaśniamy za pomocą rys. 14. Postawa wyjściowa: stajemy

lewym bokiem do siatki, lewa noga w małym wykroku, prawa ręka z rakietą na wysokości

twarzy, nogi ugięte w kolanach. Faza zamachu: ruch ręki jest bardzo podobny do uderzenia „z

bata”, udział w uderzeniu bierze tułów, bark, łokieć oraz nadgarstek; jest to faza

przypominająca clear, ale zamach jest szybszy i bardziej obszerny. Faza uderzenia: szybkie

wyprostowanie ręki i zgięcie nadgarstka do przodu (w fazie zamachu był odchylony), punkt

odbicia lotki nad głową i przesunięty nieco do przodu w celu zwiększenia siły uderzenia. Faza

wyhamowania: po uderzeniu ręka z rakietą opada w kierunku lewego biodra, cięŜar ciała na

prawej nodze.

Smecz można wykonać również w wyskoku. W tym przypadku jest sprawą indywidualną czy

odbijemy się z dwu nóg (potencjalnie najwyżej), czy z jednej. Należy jednak pamiętać, że

smecz w wyskoku powinien być tak pomyślany, by sprawił przeciwnikowi najwięcej kłopotu.

Lotka nie może zbyt szybko powrócić na nasze pole i zaskoczyć nas w sytuacji kiedy

„wisimy” jeszcze w powietrzu, a przy tak szybkiej grze jaką jest badminton jest to możliwe.

Unikajmy typowego błędu: smeczowania bez przygotowania. Smecz powinien być

zakończeniem akcji, a zbyt częste i nie przemyślane smeczowanie wyczerpuje nadmiernie

siły. Smecz powinien być też „celny”, a niekoniecznie bardzo silny, te „silne” wracają na

naszą stronę z podwójną szybkością. Nie należy wreszcie po smeczu zamieniać się w widza,

który obserwuje efekt, lecz natychmiast przygotowywać się do dalszej akcji.

7. Opisz technikę uderzenia - krótki serw forhendowy

Sposób wykonywania krótkiego serwu forhendem pokazano na rys. 8. Należy tu wyróżnić

cztery fazy: l - postawa wyjściowa - wykrok lewą nogą (jak przy serwie długim), ciężar ciała

na prawej nodze, prawa ręka zgięta w łokciu, nadgarstek odchylony, lotkę trzymamy bliżej

ciała; 2 - faza zamachu. Zachowując poprzedni układ (tj. ręka zgięta w łokciu, nadgarstek

odchylony) przenosimy rękę z rakietą do przodu, jednocześnie wypuszczając lotkę. 3 i 4 faza

(uderzenie i wyhamowanie) - ręka w dalszym ciągu zgięta w łokciu, nadgarstek z rakietą

odchylony, uderzenie następuje z przodu poniżej pasa, ciężar ciała na lewej nodze.

Należy zwrócić uwagę, że podczas wykonywania tego serwu w fazie 3 i 4 lotka znacznie

dłużej pozostaje w kontakcie z naciągiem niż podczas innych uderzeń. Uświadomienie sobie

tego faktu ułatwi nam opanowanie tego serwu podczas treningu.

Odmianą krótkiego serwu jest serw płaski. Wykonuje się go w zasadzie tak samo jak serw

krótki, z tym Ŝe w fazie uderzenia prostujemy energicznie nadgarstek, co powoduje że lotka

leci płasko, zmierzając ku końcowej linii boiska.

8. Opisz pozycję wyjściową do odbioru serwu

Wiadomo na palcach pochyleni do przodu ręce w górze

9.Opisz pozycję wyjściową w punkcie centralnym kortu

Nogi ustawione na szerokość bioder, nieco ugięte w kolanach., prawa noga w nieznacznym

zakroku. Ręce ugięte w łokciach, rakieta trzymana na wysokości twarzy. Taką

postawę należy przyjąć, oczekując na zagranie przeciwnika. Ustawiamy się w centralnym

punkcie swojej połowy boiska, a więc mniej więcej w okolicy punktu przecięcia się

przekątnych (mowa tu o grze pojedynczej). Jest to elementarny punkt taktyki. Oczekując w tym miejscu kortu na uderzenie przeciwnika mamy największe szansę dosięgnięcia lotki bez

względu na to, gdzie przeciwnik ją skieruje.

Po każdym uderzeniu powinniśmy natychmiast powrócić do punktu centralnego i to przed

uderzeniem lotki przez przeciwnika. Przeciwnik marzy przecież o tym, by wykonać uderzenie

tak, byśmy pozostali w jednym z czterech rogów naszego kortu a już byłby bardzo

zadowolony, gdyby udało mu się zagrać wg zasady strzelania karnego w piłce nożnej:

„bramkarz w lewo — piłka w prawo". Tę i następne rady taktyczne będą mogli stosować

zawodnicy o dobrym już wyszkoleniu technicznym, a to musi niestety trochę potrwać. Dużo

silnej woli będzie wymagało od nas pozbycie się maniery gry w kierunku ręki przeciwnika,

kiedy to jak zahipnotyzowani nie jesteśmy w stanie przypomnieć sobie w czasie szybkiej wymiany lotki, że połowa przeciwnika tak jak każdy prostokąt — też ma 4 rogi

10. Opisz technikę pracy nóg przy dojściu do przedniego prawego narożnika kortu

Przemieszczenie do prawego rogu rozpoczynamy małym krokiem prawą nogą w kierunku rogu forhendowego. Następnie robimy krok lewą nogą i wypad prawą w kierunku siatki. Ten ostatni krok musi być wyhamowany aby umożliwić natychmiastowy powrót na środek boiska.

11. Opisz technikę pracy nóg przy dojściu do przedniego lewego narożnika kortu

Przemieszczanie się do lewego rogu rozpoczynamy małym krokiem lewą nogą w kierunku rogu bekhendowego, a kończymy wypadem prawą nogą w kierunku siatki. Ten ostatni krok musi być wyhamowany, aby umożliwić natychmiastowy powrót na środek boiska.

12. Opisz technikę pracy nóg przy dojściu do tylnego prawego narożnika kortu

Przy uderzeniu forhendem: Biegniemy prawym bokiem (w kierunku lewego tylnego rogu). W trakcie ostatniego kroku ustawiamy się plecami do miejsca przewidywanego uderzenia. Ten ostatni krok musi być wyhamowany, aby umożliwić natychmiastowy powrót na środek boiska.

13. Opisz technikę pracy nóg przy dojściu do tylnego lewego narożnika kortu

Przy uderzeniu bekhendem: Przy pierwszym kroku powinieneś się obrócić, a bieg zakończyć wypadem na prawą nogę. Wracaj przodem normalnym biegiem. Ten ostatni krok musi być wyhamowany, aby umożliwić natychmiastowy powrót na środek boiska.

• Podaj wymiary boiska do gry pojedynczej

Gra rozgrywana na polu o długości 13,4 m i szerokości 5,18 m

• Podaj wymiary boiska do gry podwójnej

Gra rozgrywana na polu o długości 13,4 m i szerokości 6,1 m (deble) 5,18 m (singiel).

• Siatka - wymiary i jej wysokość na boisku

Siatka o szerokości 76 cm zawieszona jest na wysokości 1,55 m.

• Budowa rakiety

Główne części rakiety to: rączka, trzonek, głowica i naciąg. Pole naciągu powinno być płaskie i składać się ze wzoru skrzyżowanych żyłek przeplecionych albo zawiniętych na skrzyżowaniach, nie powinno przekraczać 280 mm długości i 220 mm szerokości.

• Budowa lotki piórowej i z tworzyw sztucznych

Lotka piórowa.

• Lotka ma 16 piór zamocowanych w podstawie.

• Pióra mają jednakową długość od 62 do 70 mm mierząc od koniuszków piór do powierzchni podstawy.

• Koniuszki piór są ułożone w okrąg o średnicy od 58 do 68 mm.

• Pióra są mocno związane nicią lub innym odpowiednim materiałem.

• Podstawa ma średnicę od 25 do 28 mm i jest zaokrąglona na spodzie.

• Lotka waży od 4,74 do 5,50 g.

Lotka niepiórowa.

• „Koszyczek”, lub symulacja piór z materiałów syntetycznych zastępuje naturalne pióra.

• Podstawa jak w przepisie 2.2.5.

• Wymiary i ciężar jak w przepisach powyżej Jednak z powodu różnic w ciężarze właściwym, innych właściwościach materiałów syntetycznych w porównaniu z piórami dopuszczalna jest różnica do 10%.

• 23.Opisz system punktacji w grze mieszanej

• 7. PUNKTACJA

• 7.1. Mecz trwa do dwóch wygranych setów, chyba że ustalono inaczej (załączniki 2 i 3).

• 7.2. Strona, która pierwsza zdobywa 21 punktów wygrywa seta, oprócz przypadków jak w przepisach 7.4. i 7.5.

• 7.3. Strona wygrywająca wymianę dodaje punkt do swojego wyniku. Strona wygrywa wymianę, gdy strona przeciwna popełnia błąd albo lotka przestaje być w grze dotykając podłoża w boisku strony przeciwnej.

• 7.4. Jeżeli strony osiągną wynik 20:20 to seta wygrywa strona zdobywająca przewagę dwóch punktów.

• 7.5. Jeżeli strony osiągną wynik 29:29 to seta wygrywa strona zdobywająca trzydziesty punkt.

• 7.6. Strona wygrywająca seta pierwsza serwuje w następnym secie.

• INNE SYSTEMY PUNKTOWANIA

• Dozwolone jest zagranie, po uprzednim uzgodnieniu, również meczów:

• 1. jednosetowego 21-punktowego, lub

• 2. trwającego do dwóch wygranych setów:

• 2.1. 15-punktowych w grach podwójnych i grze pojedynczej mężczyzn,

• 2.2. 11-punktowych w grze pojedynczej kobiet.

• W przypadku 1. przepis 8.1. otrzymuje brzmienie:

• „8.1. W meczu jednosetowym zawodnicy zmieniają strony boiska, gdy pierwsza ze stron zdobywa 11 punktów.”

• W przypadku 2. stosuje się poniższe zmiany w przepisach gry w badmintona:

• Przepisy 7.2. - 7.5. otrzymują brzmienie:

• „7.2. W grach podwójnych i w grze pojedynczej mężczyzn strona, która pierwsza zdobywa 15 punktów wygrywa seta, oprócz przypadków jak w przepisie 7.5.

•  7.3. W grze pojedynczej kobiet strona, która pierwsza zdobywa 11 punktów wygrywa seta, oprócz przypadków jak w przepisie 7.5.

•  7.4. Tylko strona serwująca wygrywając wymianę dodaje punkt do swojego wyniku (przepis 10.3. lub 11.3.). Strona wygrywa wymianę, gdy strona przeciwna popełnia błąd albo lotka przestaje być w grze dotykając podłoża w boisku strony przeciwnej.

•  7.5. Jeżeli strony osiągną wynik 14:14 (10:10 w grze pojedynczej kobiet) to strona, która pierwsza zdobyła 14 (10) punktów dokonuje wyboru jak w przepisach 7.5.1. lub 7.5.2.:

• 7.5.1. kontynuować grę do 15 (11) punktów, tzn. bez podwyższania, lub

• 7.5.2. podwyższyć grę do 17 (13) punktów.”

• 24.Opisz zasady zdobywania punktów i ustawienia na boisku w trakcie zagrywki w grze pojedynczej

• 10.1. Pola serwisowe.

• 10.1.1. Zawodnicy serwują z i odbierają na swoich właściwych prawych polach serwisowych, gdy serwujący nie zdobywa lub zdobywa parzystą ilość punktów w danym secie.

• 10.1.2. Zawodnicy serwują z i odbierają na swoich właściwych lewych polach serwisowych, gdy serwujący zdobywa nieparzystą ilość punktów w danym secie.

• 10.3. Punktacja a serwowanie.

• 10.3.1. Jeżeli serwujący wygrywa wymianę (przepis 7.3.) zdobywa punkt. Następnie serwuje ponownie z przeciwnego pola serwisowego.

• 10.3.2. Jeżeli odbierający wygrywa wymianę (przepis 7.3) zdobywa punkt i staje się serwującym.

• 25.Opisz zasady zdobywania punktów i ustawienia na boisku w trakcie zagrywki w grze podwójnej

• 11.1. Pola serwisowe.

• 11.1.1. Zawodnik strony serwującej serwuje z prawego pola serwisowego, gdy strona serwująca nie zdobywa lub zdobywa parzystą ilość punktów w danym secie.

• 11.1.2. Zawodnik strony serwującej serwuje z lewego pola serwisowego, gdy strona serwująca zdobywa nieparzystą ilość punktów w danym secie.

• 11.1.3. Zawodnik strony odbierającej ostatnio serwujący pozostaje na polu serwisowym,    z którego serwował. Wzór odwrotny stosuje się do partnera odbierającego.

• 11.1.4. Zawodnik strony odbierającej stojący na przekątnie przeciwnym polu serwisowym staje się odbierającym.

• 11.1.5. Zawodnicy nie zmieniają swoich właściwych pól serwisowych dopóki nie zdobywają punktu będąc stroną serwującą.

• 11.1.6. Serw w dowolnej kolejności jest wykonywany z pola serwisowego właściwego dla wyniku strony serwującej oprócz przypadków jak w przepisie 12.

• 11.3. Punktacja a serwowanie.

• 11.3.1. Jeżeli strona serwująca wygrywa wymianę (przepis 7.3.) zdobywa punkt. Serwujący serwuje ponownie z przyległego pola serwisowego.

• 11.3.2. Jeżeli strona odbierająca wygrywa wymianę (przepis 7.3.) zdobywa punkt i staje się stroną serwującą.

• 11.4. Kolejność serwowania.

• W danym secie prawo do serwu przechodzi kolejno:

• 11.4.1. od pierwszego serwującego rozpoczynającego seta z prawego pola serwisowego

• 11.4.2. do partnera pierwszego odbierającego. Serw wykonuje się z lewego pola serwisowego

• 11.4.3. do partnera pierwszego serwującego

• 11.4.4. do pierwszego odbierającego

• 11.4.5. do pierwszego serwującego i tak dalej.

• 11.5. Żaden z zawodników nie serwuje ani nie odbiera poza kolejnością, ani nie odbiera dwóch kolejnych serwów w danym secie, oprócz przypadków jak w przepisie 12.

• 11.6. W następnym secie każdy z zawodników strony wygrywającej może pierwszy serwować tak jak każdy z zawodników strony przegrywającej może pierwszy odbierać.

• Wymień błędy, które można popełnić przy serwie.

Błędem jest gdy zaserwowana lotka:

• zaczepia się na siatce i pozostaje zawieszona na jej górnym brzegu;

• po przelocie nad siatką zaczepia się na niej;

• jest odbita przez partnera odbierającego.

• Kiedy następuje zmiana stron boiska?

Zawodnicy zmieniają strony boiska:

• po zakończeniu pierwszego seta;

• po zakończeniu drugiego seta, jeżeli będzie set trzeci; oraz

• w trzecim secie, gdy pierwsza ze stron zdobywa 11 punktów.

• Jeżeli nie zmieniono stron boiska jak w przepisie 8.1., dokonuje się tego tak szybko, jak tylko pomyłka zostaje odkryta i lotka nie jest w grze. Istniejący wynik pozostaje.

• W jakich sytuacjach sędzia ogłasza powtórzenie?

Powtórzenie jest ogłaszane przez sędziego prowadzącego, jeżeli:

• serwujący serwuje zanim odbierający jest gotowy

• podczas serwu odbierający i serwujący równocześnie popełniają błąd;

• po odbiorze serwu lotkazaczepia się na siatce i pozostaje zawieszona na jej górnym brzegu; lub

• po przelocie nad siatką zaczepia się na niej;

• podczas gry lotka rozpada się i jej podstawa zupełnie oddziela się od reszty;

• sędzia prowadzący uznaje, że gra jest zakłócona albo zawodnik strony przeciwnej jest rozpraszany przez trenera;

• sędzia liniowy nie widział i sędzia prowadzący nie może zdecydować; albo

• zachodzi nieprzewidziane lub przypadkowe zdarzenie.

Po ogłoszeniu powtórzenia gra od ostatniego serwu nie liczy się, a serwujący serwuje ponownie.

• Jaką funkcję pełni sędzia główny?

Sędzia główny jednoosobowo odpowiada za prawidłowe przeprowadzenie turnieju według ogłoszonego programu zgodnie z obowiązującymi przepisami i regulaminami.

• Jaką funkcję pełni sędzia prowadzący?

Sędzia prowadzący jest odpowiedzialny za prawidłowy przebieg meczu na boisku i obowiązują go przepisy gry w badmintona. Podlega sędziemu głównemu i jego zastępcy.

• Jaką funkcję pełni sędzia liniowy?

Sędzia liniowy razem z sędzią prowadzącym i serwisowym tworzy zespół odpowiedzialny za przebieg meczu na boisku zgodnie z obowiązującymi przepisami. Podlega sędziemu głównemu, a w trakcie meczu sędziemu prowadzącemu. O ile istnieje osoba odpowiedzialna za sędziów liniowych także tej osobie.

• Jaką funkcję pełni sędzia serwisowy?

Sędzia serwisowy razem z sędzią prowadzącym tworzą zespół odpowiedzialny za przebieg meczu na boisku zgodnie z przepisami gry, oraz sprawują opiekę nad lotkami używanymi w trakcie meczu. Podlega sędziemu głównemu i jego zastępcy a w trakcie meczu również sędziemu prowadzącemu.

• Co to jest losowanie i na czym polega?

Przed zapowiedzią meczu dokonuje się losowania i strona wygrywająca wybiera jedną z możliwości jak podane niżej:

• pierwsza serwuje lub odbiera;

• rozpoczyna mecz na jednej lub drugiej stronie boiska.

• Strona przegrywająca wybiera pozostałą możliwość.

• Wymień państwa należące do czołówki światowej w badmintonie.

Najlepszymi krajami w badmintonie na świecie są kraje azjatyckie: Chiny, Indonezja, Malezja i Korea. W Europie najlepiej w badmintona grają Duńczycy, którzy na świecie plasują się na 3 miejscu.

• Wymień najlepszych obecnie polskich zawodników i zawodniczki.

Kamila Augustyn, Nadieżda Kostiuczyk, Michał Łogosz, Robert Mateusiak, Przemysław Wacha

• Od czego pochodzi nazwa „badminton”?

Sama nazwa gry pochodzi od nazwy angielskiej posiadłości VIII księcia Beaufort, leżącej w hrabstwie Gloucestershire niedaleko Bristolu, która nazywała się właśnie Badminton. To tam około roku 1870 odbył się pierwszy pokaz gry opartej na podbijaniu rakietką lotki wykonanej z korka i piór z zastosowaniem reguł zbliżonych do współczesnych

• Na czym polegała gra „wolant”?

• Na czym polegała gra „wolant”?

Pod pojęciem wolant kryje się kawałek drzewa albo korka pokryty skórą, którego używano w grze o tej samej nazwie, odpowiadającej dzisiejszemu badmintonowi. 

• W którym roku powstała Międzynarodowa Federacja Badmintona?

Organizacja została założona w 1934, jako International Badminton Federation przez przedstawicieli dziewięciu krajów: Anglii, Danii, Francji, Holandii, Irlandii, Kanady, Nowej Zelandii, Szkocji, Walii i Włoch, od tego czasu liczba członków wzrosła

• Z powstaniem jakiej organizacji związany był rozwój badmintona w Polsce?

W Polsce rozwój badmintona przypada na lata 70. XX wieku; 7 listopada 1977 r. powstał PZB, czyli Polski Związek Badmintona.

• W którym roku powstał Polski Związek Badmintona?

7 listopada 1977 r. powstał PZB, czyli Polski Związek Badmintona.

• W którym roku powstała Międzynarodowa Federacja Badmintona?

Organizacja została założona w 1934, jako International Badminton Federation przez przedstawicieli dziewięciu krajów: Anglii, Danii, Francji, Holandii, Irlandii, Kanady, Nowej Zelandii, Szkocji, Walii i Włoch, od tego czasu liczba członków wzrosła

• Z powstaniem jakiej organizacji związany był rozwój badmintona w Polsce?

W Polsce rozwój badmintona przypada na lata 70. XX wieku; 7 listopada 1977 r. powstał PZB, czyli Polski Związek Badmintona.

• W którym roku powstał Polski Związek Badmintona? (j.w.)

• Kiedy i w jakim mieście odbyły się pierwsze Mistrzostwa Świata w badmintonie?

Indywidualne mistrzostwa świata w badmintonie zostały rozegrane pierwszy raz w szwedzkim Malmö w 1977

• W którym roku badminton stał się oficjalną dyscypliną IO?

Na Igrzyskach w Barcelonie w 1992 roku włączono badminton do programu jako dyscyplinę medalową.

---