Przypowieść, czyli parabola, jest konstrukcją dwupoziomową. Na pierwszym poziomie jej znaczenie wyznacza sam tekst. Można więc w tym kontekście traktować ją jako historię opowiadającą o życiu zwykłych ludzi, o ich troskach, zmartwieniach, o ich zachowaniu się w trudnych sytuacjach. Jednak każda przypowieść posiada również drugą warstwę w której są zawarte prawdy moralne, religijne i filozoficzne. Przypowieści mają więc za zadanie przyciągnąć słuchacza swoją atrakcyjnością w pierwszej warstwie, a następnie zmusić go do przemyśleń, refleksji nad światem i nad samym sobą. W Biblii przypowieści znajdują się w Nowym Testamencie .
Doskonałym przykładem przypowieści jest przypowieść „O siewcy”. Jest to opowieść o człowieku, który wyszedł w pole, aby zasiać na nim ziarna. Jedno ziarno padło na drogę i zostało wydziobane przez ptaki, drugie ziarno padło na skałę i zostało wypalone przez słońce, trzecie zaś zagłuszyły ciernie. Jednak te ziarna, które padły na glebę żyzną, wydały plon. Ziarnem w przypowieści jest Słowo Boże, natomiast glebą są słuchacze, wszyscy ludzie, do których to słowo jest skierowane.
Kolejnym przykładem może być przypowieść „O Miłosiernym Samarytanie”. Przedstawia ona człowieka, który został napadnięty przez zbójców, pobity i porzucony. Obok leżącego przechodzili kapłan i Lewita, ale obaj minęli go obojętnie. Przechodził też Samarytanin, który zajął się biednym rannym, opatrzył mu rany, zawiózł go do gospody i zapłaciwszy gospodarzowi polecił mu troskę nad chorym. Samarytanin jest wzorem cenionej przez wszystkie wieki postawy człowieka miłosiernego i litościwego, który wie, że miłość bliźniego wyraża się w trosce o dobro drugiego i w poświęceniu się dla niego.
Oprócz przypowieści „O siewcy” i „O Miłosiernym Samarytanie” do najbardziej znanych należy jeszcze przypowieść „O synu marnotrawnym”. Opowiada ona o ojcu i dwóch synach. Jeden z nich, młodszy, postanowił opuścić dom rodzinny. Zabrał więc swoją część majątku i wyruszył w świat. Kiedy po pewnym czasie wrócił skruszony i głodny, ojciec wyprawił na jego cześć ucztę. Gdy starszy, posłuszny syn dziwił się decyzji ojca, ten wytłumaczył mu, że cieszy się z powrotu syna, który był jak umarły, a teraz znowu ożył. Prawdą ukrytą w tej przypowieści jest to że Ojcem jest Bóg, który cieszy się z każdego nawróconego grzesznika. Bóg zawsze czeka na ludzi.
Przypowieści Biblijne są niewyczerpaną skarbnicą wzorów ludzkich zachowań i postaw moralnych. Uczą, co w życiu jest dobra i jakimi wartościami należy się kierować w sowim postępowaniu.