Klasa: 6 SP

Katecheza nr 26

TEMAT: KOŚCIÓŁ MISYJNY

Cel dydaktyczny: uczeń wie co oznacza określenie: „Kościół ze swej natury jest misyjny”.

Cel wychowawczy: uczeń potrafi podjąć odpowiednią do swoich możliwości troskę o misje i misjonarzy.

Pomoce: Pismo Święte, encyklika Redemptoris missio, nagranie opowiadania i piosenki „Wiele jest serc…”, tekst fragmentów encykliki dla uczniów , kartki A5.

Nr	TREŚĆ	METODY	POMOCE
1.	Modlitwa:
2.	Sprawdzenie: Obecności Zeszytów Podręczników Wiadomości z ostatniej katechezy
3.	Zainteresowanie tematem: Posłuchajcie fragmentu listu jednego księży. „Moi Drodzy! Znowu parę słów z Zambii. Zostałem przeniesiony w ubiegłym roku do no­wej dużej parafii w Mumbwa. Obejmuje ona 23 stacje misyjne i dużą wspólnotę katolicką w samym mieście. Jest nas dwóch księży do obsługi. W niedzielę jeden z nas odprawia Mszę św. na miejscu, a drugi wyrusza do odległych kaplic. Ostatnio odwiedziłem jedną z naszych placówek - 50 km jazdy buszową drogą. Zajęło mi to pełne dwie godziny. Zaraz po dotarciu na miejsce odprawiłem Mszę św. z dwoma chrztami. Następnego dnia „pom­knąłem” 20 km dalej: gdy dojeżdżałem do pokrytego trawiastą strzechą koś­cioła ludzie wybiegli mi naprzeciw. Nie mieli Mszy św. od czterech lat. Niektórzy musieli pokonać nawet 30 km pieszo. Podczas niedzielnej liturgii ochrzciłem tu 20 katechumenów... Serdecznie pozdrawiam, polecam się pamięci i modlitwie. Szczęść Boże!” Ks. Jakub Rostworowski SJ. Kto jest autorem listu? (misjonarz) Jakie zadania spełniają misjonarze? (głoszą Słowo Boże, udzielają sakramentów, pomagają ludziom etc.) Dlaczego to robią? Rezygnują z wygód, opuszczają swój kraj. Dlaczego wyjeżdżają czasami bardzo daleko? Na czyje polecenie? (wypełniają zadania Jezusa Chrystusa) Jak myślicie czym będziemy dzisiaj rozmawiać? (o misjach) TEMAT: KOŚCIÓŁ MISYJNY	Odczyt listu Pogadanka	Tekst listu
4.	Wymiar biblijny: Jak myślicie czy pan Jezus mówił coś o misjach? A może ktoś pamięta w jakich słowach? Posłuchajcie: J 20, 21b Jak Ojciec Mnie posłał tak i Ja was posyłam Mk 16, 15. Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!	Pogadanka Odczyt	Pismo św.
5.	Wymiar eklezjalny: Każda grupa otrzyma cytaty z encykliki Redemptoris missio wraz z krótkim komentarzem. (załącznik). Zadaniem grupy jest w jednym zdaniu odpowiedzieć na pytanie: Jak możemy współpracować z misjonarzami? Grupa 1 Poganie, obserwując życie pierwszych chrześcijan, z podziwem mó­wili: „Patrzcie, jak oni się miłują”. Świadectwo miłości Boga i bliźniego w życiu codziennym jest najlepszą propagandą wiary. „Człowiek współczesny bardziej wierzy świadkom, aniżeli nauczycielom, bardziej doświadczeniu, aniżeli doktrynie, bardziej życiu i faktom, aniżeli teoriom. Świadectwo życia chrześcijańskiego jest pierwszą i niezastąpioną formą misji” (RMis 42). Często misjonarze sami wyznają, że „aby być dobrym misjonarzem, należy najpierw zadbać o swoje nawrócenie, by innym wykazać, że życie wg Ewangelii jest możliwe i w dzisiejszych czasach”. Pan Jezus zachęca: „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca wa­szego, który jest w niebie” (Mt 5,16). Grupa 2 Nie ma głębokiego życia religijnego bez modlitwy, która je ożywia. „Modlitwa winna towarzyszyć misjonarzom na ich drodze, aby głoszenie Słowa odniosło skutek dzięki łasce Bożej. Święty Paweł w swych Listach prosi często wiernych o modlitwę, aby mógł głosić Ewangelię ufnie i śmiało” (RMis 78). Również papież Jan Paweł II jakże często w swoich misyjnych podróżach prosi wiernych o modlitwę. Sam jest wielkim przykładem człowieka rozmod­lonego. Za modlitwy dziękują i o nie proszą także misjonarze. Grupa 3 „Ach, gdybym mógł zwerbować pod sztandar apostolstwa misyjnego wszystkich chrześcijan, którzy cierpią w szpitalach, sanatoriach i hospicjach; gdybym mógł uczynić z tych miejsc tyleż centrów mistycznego poboru armii misyjnej; gdyby można namówić tych chorych do przyjęcia swoich trudów z miłością jako pochodzących z ręki Bożej i ofiarowania ich Bogu w intencji ewangelizacji, jakiż triumf odniósłby Kościół” - woła Ojciec Święty. „Dlatego też proszę tych wszystkich, którzy pełnią posługę duszpasterską wśród chorych, by pouczali ich o zbawczej wartości cierpienia i zachęcali do ofiarowania go Bogu za misjonarzy. Przez taką ofiarę chorzy stają się również sami mis­jonarzami” (RMis 78). Oto świadectwo siostry zakonnej - misjonarki: „Drodzy Chorzy. Wasze cierpienie może zaowocować rozwojem Koś­cioła na terenach misyjnych, umacnianiem się wiary innych, może podtrzymy­wać misjonarzy w ich trudnej posłudze. Być może, tu na ziemi nigdy nie poznacie tych owoców. Zajaśnieją one w pełni, gdy spotkamy się w Domu Ojca”. Grupa 4 „Liczne są materialne i ekonomiczne potrzeby misji: chodzi nie tylko o założenie Kościoła z najkonieczniejszymi strukturami, jak kaplice, szkoły dla katechistów i seminarzystów, mieszkania, ale także o utrzymanie dzieł chary­tatywnych, wychowawczych i popierających rozwój człowieka... zwłaszcza w krajach ubogich... Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje, rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie oddają mu wielkodusznie do dyspozycji... Gdy chodzi o pomoc materialną, ważne jest zwracanie uwagi na ducha, w jakim się daje. Wielkoduszność w dawaniu musi być zawsze oświecona i natchniona wiarą” (RMis 81). Powyższe słowa Ojca Świętego, który w licznych podróżach do krajów misyjnych, często zubożonych przez totalitarne systemy ekono­miczno-polityczne, mógł z bliska poznać warunki, w jakich żyją ludzie nie­których krajów Trzeciego Świata, są wystarczająco przekonywujące, że oprócz naszej modlitwy misje i nasi misjonarze potrzebują również wsparcia material­nego. Grupa 5 „To głoszenie Dobrej Nowiny, której fundamentem jest Jezus Chrys­tus, jedyny Zbawiciel świata. Pierwszym środkiem ewangelizacji pozostaje niezmienne świadectwo życia chrześcijańskiego, które trwa w nierozłą­cznej wspólnocie z Bogiem”. „Jest gorącym dążeniem do jedności podzielonego od wieków Kościoła. Niech pamiętają wszyscy wyznawcy Chrystusa, że tym lepiej posuwają sprawę jedności chrześcijan, a nawet ją realizują, im bardziej nieskazitelne usiłują wieść życie w duchu Ewangelii. Im mocniejszą wię­zią będą zespoleni z Ojcem, i Słowem, i Duchem, tym głębiej i łatwiej po­trafią pomnażać wzajemne braterstwo”. (RMis). Analiza pracy + zapis do zeszytu i na tablicy. Z misjonarzami współpracujemy przez: 1. Osobiste zjednoczenie z Chrystusem. 2. Modlitwę za misje i misjonarzy 3. Cierpienie chorych. 4. Materialne wspieracie. 5. Ewangelizację i ekumenizm.	Praca w grupach Zapis do zeszytu i na tablicy	Encyklika + teksty dla uczniów
6.	Wymiar liturgiczny: (nag. 11) Ref. Wiele jest serc, które czekają na Ewangelię, 1. Wiele jest serc, które czekają wciąż. Napełnij serce swoje, tym kosztownym nasieniem, a zobaczysz, że Bóg, poprowadzi Cię do ludzi. Ref. 2. Sam zobaczysz, że Bóg, poprowadzi Cię do ludzi, których będziesz mógł, zaprowadzić do Chrystusa! Ref.	Śpiew	Nagranie CD + tekst dla uczniów
7.	Wymiar egzystencjalny: Posłuchajcie pewnej legendy. Waszym zadaniem będzie powiedzieć czego uczy nas wysłuchana historia. (nag. 10) Dawno temu w pewnym starym klasztorze dwóch mnichów bardzo chciało iść aż na krańce świata, aby głosić Ewangelię różnym narodom nie znającym jeszcze Pana Jezusa. Niewiele myśląc ruszyli w drogę. Szli wiele dni, miesięcy, lat, ale nigdzie nie mogli spotkać nikogo, kogo mogliby nawrócić. Czuli się już bardzo zniechęceni, kiedy dotarli do jakiejś dziwnie znajomej im krainy. Weszli do starej, opuszczonej budowli, myśląc, że wreszcie udało im się zrealizować cel wędrówki i będą mogli pomagać misjom. Jakież było ich zdumienie, kiedy uchylili drzwi, a ich oczom ukazała się ich własna cela klasztorna, którą opuścili wiele lat temu.” Czego uczy nas ta historia? (nie koniecznie trzeba wyjeżdżać na misje) Jak wy możecie pomóc misjom i misjonarzom? zaangażowanie się w przygotowanie Mszy św. w intencji misji, a następnie czynny i świadomy w niej udział; modlitwa; świadectwo życia chrześcijańskiego; wierność swoim obowiązkom (dom, szkoła); pogłębienie świadomości misyjnej (czasopisma); gazetka misyjna (w szkole, klasie, parafii); materialna pomoc (ofiara pieniężna).	Słuchowisko Pogadanka	Nagranie CD
8.	Wymiar eklezjalny: Proszę by każda para ułożyła definicję słowa: Misje. Podczas układania definicji proszę zwrócić uwagę na: pytania: Komu? Przez kogo? W jakim celu? Analiza pracy. Definicja winna wyglądać następująco. Misje - głoszenie Ewangelii wszystkim, którzy nie znają jeszcze Chrystusa, aby doszli do poznania prawdy i zostali zbawieni przez przyjęcie chrztu św. Kto dzisiaj w Kościele wypełnia polecenie Chrystusa? Czy tylko sami misjonarze? (wszyscy uczniowie Chrystusa, także i świeccy, angażując się w animację misyjną, w pomoc modlitewną, pomoc materialną itp.)	Definicja Odczyt + zapis na tablicy i do zeszytu	Kartki A5
9.	Podsumowanie:
10.	Zadanie domowe:
11.	Modlitwa końcowa: Dzięki Ci, Ojcze nasz, że dajesz misjonarzy nam. Daj siły, zdrowie im, niech niosą dobro i miłość. Gdziekolwiek są miej, Ojcze nasz, w opiece misjonarzy swych. Bo świat jest wart by misje trwały wciąż. Spraw Boże, byś za sprawą ich wśród ludzi był	Modlitwa

Załącznik

Grupa 1

Poganie, obserwując życie pierwszych chrześcijan, z podziwem mó­wili: „Patrzcie, jak oni się miłują”. Świadectwo miłości Boga i bliźniego w życiu codziennym jest najlepszą propagandą wiary. „Człowiek współczesny bardziej wierzy świadkom, aniżeli nauczycielom, bardziej doświadczeniu, aniżeli doktrynie, bardziej życiu i faktom, aniżeli teoriom. Świadectwo życia chrześcijańskiego jest pierwszą i niezastąpioną formą misji” (RMis 42). Często misjonarze sami wyznają, że „aby być dobrym misjonarzem, należy najpierw zadbać o swoje nawrócenie, by innym wykazać, że życie wg Ewangelii jest możliwe i w dzisiejszych czasach”. Pan Jezus zachęca: „Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca wa­szego, który jest w niebie” (Mt 5,16).

Grupa 2

Nie ma głębokiego życia religijnego bez modlitwy, która je ożywia. „Modlitwa winna towarzyszyć misjonarzom na ich drodze, aby głoszenie Słowa odniosło skutek dzięki łasce Bożej. Święty Paweł w swych Listach prosi często wiernych o modlitwę, aby mógł głosić Ewangelię ufnie i śmiało” (RMis 78). Również papież Jan Paweł II jakże często w swoich misyjnych podróżach prosi wiernych o modlitwę. Sam jest wielkim przykładem człowieka rozmod­lonego. Za modlitwy dziękują i o nie proszą także misjonarze.

Grupa 3

„Ach, gdybym mógł zwerbować pod sztandar apostolstwa misyjnego wszystkich chrześcijan, którzy cierpią w szpitalach, sanatoriach i hospicjach; gdybym mógł uczynić z tych miejsc tyleż centrów mistycznego poboru armii misyjnej; gdyby można namówić tych chorych do przyjęcia swoich trudów z miłością jako pochodzących z ręki Bożej i ofiarowania ich Bogu w intencji ewangelizacji, jakiż triumf odniósłby Kościół” - woła Ojciec Święty. „Dlatego też proszę tych wszystkich, którzy pełnią posługę duszpasterską wśród chorych, by pouczali ich o zbawczej wartości cierpienia i zachęcali do ofiarowania go Bogu za misjonarzy. Przez taką ofiarę chorzy stają się również sami mis­jonarzami” (RMis 78). Oto świadectwo siostry zakonnej - misjonarki: „Drodzy Chorzy. Wasze cierpienie może zaowocować rozwojem Koś­cioła na terenach misyjnych, umacnianiem się wiary innych, może podtrzymy­wać misjonarzy w ich trudnej posłudze. Być może, tu na ziemi nigdy nie poznacie tych owoców. Zajaśnieją one w pełni, gdy spotkamy się w Domu Ojca”.

Grupa 4

„Liczne są materialne i ekonomiczne potrzeby misji: chodzi nie tylko o założenie Kościoła z najkonieczniejszymi strukturami, jak kaplice, szkoły dla katechistów i seminarzystów, mieszkania, ale także o utrzymanie dzieł chary­tatywnych, wychowawczych i popierających rozwój człowieka... zwłaszcza w krajach ubogich... Kościół misyjny oddaje to, co otrzymuje, rozdaje ubogim to, co jego bogatsi członkowie oddają mu wielkodusznie do dyspozycji... Gdy chodzi o pomoc materialną, ważne jest zwracanie uwagi na ducha, w jakim się daje. Wielkoduszność w dawaniu musi być zawsze oświecona i natchniona wiarą” (RMis 81). Powyższe słowa Ojca Świętego, który w licznych podróżach do krajów misyjnych, często zubożonych przez totalitarne systemy ekono­miczno-polityczne, mógł z bliska poznać warunki, w jakich żyją ludzie nie­których krajów Trzeciego Świata, są wystarczająco przekonywujące, że oprócz naszej modlitwy misje i nasi misjonarze potrzebują również wsparcia material­nego.

Grupa 5

„To głoszenie Dobrej Nowiny, której fundamentem jest Jezus Chrys­tus, jedyny Zbawiciel świata. Pierwszym środkiem ewangelizacji pozostaje niezmienne świadectwo życia chrześcijańskiego, które trwa w nierozłą­cznej wspólnocie z Bogiem”.

„Jest gorącym dążeniem do jedności podzielonego od wieków Kościoła. Niech pamiętają wszyscy wyznawcy Chrystusa, że tym lepiej posuwają sprawę jedności chrześcijan, a nawet ją realizują, im bardziej nieskazitelne usiłują wieść życie w duchu Ewangelii. Im mocniejszą wię­zią będą zespoleni z Ojcem, i Słowem, i Duchem, tym głębiej i łatwiej po­trafią pomnażać wzajemne braterstwo”. (RMis).

4

---