ZATWIERDZAM

………………….

11.12.2008r.

KONSPEKT

do przeprowadzenia zajęć terenoznawstwa z …………w dniu………………

TEMAT : T-4 : Orientowanie się w terenie z mapą i bez mapy.

CELE SZKOLENIOWE: Nauczyć żołnierzy pracy w terenie z mapą i bez mapy

CZAS:. 2x45'

MIEJSCE: MSD

METODA: Zajęcia praktyczne.

ZAGADNIENIA SZKOLENIOWE:

1. Budowa busoli AK

2. Posługiwanie się busolą AK

3. Orientowanie się w terenie bez mapy

4. Orientowanie się w terenie za pomocą mapy

WSKAZÓWKI ORGANIZACYJNO- METODYCZNE

• 3 dni przed zajęciami udzielić instruktażu w miejscu ćwiczenia;

• dbać o wysoki poziom merytoryczny i metodyczny zajęć;

• w czasie zajęć zwracać szczególną uwagę na warunki bezpieczeństwa;

• przed zajęciami sprawdzić szkolonych z umiejętności posługiwania się busolą AK;

• podczas zajęć zwracać uwagę na prawidłowość posługiwania się busolą AK

WARUNKI BEZPIECZEŃSTWA:

ZABRANIAM:

• samowolnego oddalania się z miejsca ćwiczenia;

• wykonywania innych czynności niż wynikające z realizowanych zagadnień;

• podnoszenia, dotykania środków pozoracji pola walki;

ZABEZPIECZENIE MATERIAŁOWE:

- busola AK - szt. 1

- mapa - szt. 1

ORGANIZACJA ZAJĘĆ

Wyszczególnienie
		I	II	III
Temat zagadnienia	1. Budowa busoli AK 2. Posługiwanie się busolą AK	3. Orientowanie się w terenie bez mapy	4. Orientowanie się w terenie za pomocą mapy
Liczba instruktorów	1	1	1
		d-ca dr.	d-ca dr	d-ca dr

PRZEBIEG ZMIAN W PUNKTACH NAUCZANIA I PODZIAŁ CZASU

Punkty nauczania

Załącznik 1- ewidencja dopuszczeń do użycia oraz analiza szkolenia

PROWADZĄCY

11.12.2008r. ……………………….

Załącznik 1

DATA	ZEZWALAM NA UŻYCIE	ANALIZA SZKOLENIA
………….	…………………….	………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. …………………………………………………………..
………….	…………………….	………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. …………………………………………………………..
………….	…………………….	………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. …………………………………………………………..
………….	…………………….	………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. ………………………………………………………….. …………………………………………………………..

ZATWIERDZAM

…………………

(stopień imię i nazwisko)

…………………

(data)

PLAN PRACY

Instruktora w punkcie nauczania

TEMAT . Budowa busoli AK.

Posługiwanie się busolą AK

CELE SZKOLENIOWE :. Doskonalić szkolonych z znajomości budowy busoli AK.

Doskonali szkolonych w praktycznym posługiwania się busolą Ak

CZAS :.

MIEJSCE : MSD

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	Treść zagadnienia	Czynności szkolonych
1	1) Budowa busoli AK. pudełko; pokrywka; lusterko; pierścień z podziałką; podziałka milimetrowa; przyrządy celownicze (muszka i szczerbinka); igła magnetyczna; 2) Posługiwanie się busolą AK. W tym celu należy zwolnić igłę magnetyczną i zaczekać aż igła się zatrzyma. Koniec igły pokryty żółtą farbą fosforyzującą wskaże kierunek północny. Posługując się busolą (kompasem) należy pamiętać: w czasie przenoszenia busoli igła powinna być unieruchomiona ; przed pracą w nocy należy naświetlić busolę (w ciągu 1-2 minut) , aby fosforyzowane części busoli świeciły w ciemności; w pobliżu miejsca pracy busoli nie mogą znajdować się duże przedmioty metalowe, ponieważ wpływają one na igłę magnetyczną; trzeba unikać pracy podczas burzy i w pobliżu linii wysokiego napięcia;	Zajęcia praktyczne.

OPRACOWAŁ

ZATWIERDZAM

…………………

(stopień imię i nazwisko)

…………………

(data)

PLAN PRACY

Instruktora w punkcie nauczania

TEMAT . Orientowanie się w terenie bez mapy.

CELE SZKOLENIOWE:. Doskonalić szkolonych w orientowaniu się w terenie bez mapy.

CZAS :

MIEJSCE : MSD

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	Treść zagadnienia	Czynności szkolonych
1.	Orientowanie się w terenie bez mapy. Orientowanie się w terenie bez mapy polega na: wyznaczeniu kierunków stron świata w terenie; określenia własnego położenia względem charakterystycznych punktów terenowych; utrzymywania nakazanego kierunku działania; meldowanie o położeniu własnym , sąsiadów i przeciwniku; Wyznaczenia kierunków stron świata można dokonywać za pomocą: busoli (kompasu); ciał niebieskich; niektórych cech przedmiotów terenowych Gdy staniemy twarzą w kierunku północnym prawa (wyciągnięta) ręka wskaże wschód, lewa zachód a z tyłu będzie południe. Kierunki stron świata w terenie wykorzystuje się do określenia swojego położenia , ustalenia kierunku działania , meldowania o położeniu własnym, sąsiadów i przeciwnika , wskazywania celów, stawiania zadań bojowych, itp. a) Wskazywanie kierunków stron świata za pomocą busoli (kompasu) : w czasie przenoszenia busoli igła powinna być unieruchomiona ; przed pracą w nocy należy naświetlić busolę (w ciągu 1-2 minut) , aby fosforyzowane części busoli świeciły w ciemności; w pobliżu miejsca pracy busoli nie mogą znajdować się duże przedmioty metalowe, ponieważ wpływają one na igłę magnetyczną. Przedmioty metalowe nie wpływają na wskazania busoli, jeżeli znajdują się w następujących odległościach: działa i czołgi 25 - 40 m; szyny kolejowe 25 m; karabiny maszynowe 4 - 6 m; karabinki 2 m; pistolety 1 m; trzeba unikać pracy podczas burzy i w pobliżu linii wysokiego napięcia; Busola AK ma podziałkę tysięczną (dokładność 1 - 00 , to 6) b) Wyznaczanie kierunków stron świata za pomocą ciał niebieskich: słońca i zegarka; gwiazdy polarnej; księżyca; Według słońca i zegarka: mała wskazówka (godzinowa) zegarka w położeniu pionowym skierować w kierunku słońca ; wyznaczyć dwusieczną kąta zawartego między małą wskazówką a kierunkiem na godzinie 12 00. Przedłużenie dwusiecznej w stronę przeciwną wyznaczy kierunek północny. Wyznaczenie kierunku stron świata za pomocą słońca i zegarka: a) w godzinach przedpołudniowych , b) w godzinach popołudniowych. Według położenia Gwiazdy Polarnej: Odszukać gwiazdozbiór Wielkiej Niedźwiedzicy (Wielki Wóz); Przez dwie skrajne gwiazdy (Α, Β) gwiazdozbioru („tylne koło” wozu) przeprowadzić prostą; Na prostej odłożyć pięciokrotną odległość między tymi gwiazdami. Na końcu odcinka znajdujemy Gwiazdę Polarną i według niej wyznaczamy kierunek północny. Według Księżyca: Jeżeli chmury zasłaniają część nieba i trudno znaleźć Gwiazdę Polarną, kierunki stron świata można określić za pomocą Księżyca. Podobieństwo do liter: pierwsza kwadra - widoczna prawa połowa Księżyca w kształcie litery D, pełnia - widoczny cały Księżyc, ostatnia kwadra - widoczna lewa połowa w kształcie litery C. Wyznaczanie kierunku stron świata za pomocą niektórych cech przedmiotów terenowych: Duże kamienie i skały na otwartej przestrzeni od strony północnej w naszych szerokościach geograficznych pokryte są mchem; Mrowiska niemal zawsze znajdują się z południowej strony drzewa, pnia, krzaku; Na północnych skrajach polan leśnych trawa bywa zazwyczaj gęstsza; Kora drzew oddzielnie rosnących bywa grubsza od strony północnej i dodatkowo porośnięta mchem. Jeśli mech rośnie na całym pniu drzewa od strony północnej - zwłaszcza u dołu pnia jest go więcej; Konary drzew oddzielnie rosnących są bardziej rozwinięte od strony południowej; Słoje przyrostu rocznego na ściętych pniach drzewa są bardziej skupione od strony północnej; Śnieg szybciej topnieje na zboczach południowych. Należy zdawać sobie sprawę z tego, że wymienione sposoby pozwalają tylko na przybliżone określanie kierunków stron świata. Określanie własnego położenia względem charakterystycznych przedmiotów terenowych polega na ciągłym rozpoznawaniu ich i ustalaniu własnego położenia w stosunku do tych przedmiotów. Stała znajomość własnego miejsca w terenie ułatwia i przyspiesza wykonywanie zadania bojowego. Określając własne położenie w terenie należy podać rejon, w którym się znajdujemy, a następnie odległość i kierunki do charakterystycznych przedmiotów terenowych.	Zajęcia praktyczne.

OPRACOWAŁ

ZATWIERDZAM

…………………

(stopień imię i nazwisko)

…………………

(data)

PLAN PRACY

Instruktora w punkcie nauczania

TEMAT . Orientowanie się w terenie za pomocą mapy.

CELE SZKOLENIOWE: Doskonalić szkolonych w orientowaniu się w terenie za pomocą mapy

CZAS :

MIEJSCE : MSD

PRZEBIEG ZAJĘĆ

Lp.	Treść zagadnienia	Czynności szkolonych
1.	Orientowanie się w terenie za pomocą mapy. Bardzo ważną rolę w działaniach bojowych odgrywa orientowanie się w terenie. Od prawidłowego orientowania się w terenie w dużej mierze zależy poprawne określenie położenia własnego, sąsiadów i nieprzyjaciela, wykonywanie otrzymanego zadania bojowego, ocena powstałej sytuacji bojowej i w związku z nią podejmowane odpowiedniej decyzji. Istotą orientowania się w terenie jest : poprawne określenie kierunków stron świata, własnego położenia w stosunku do otaczających przedmiotów terenowych, utrzymywanie nakazanych kierunków działania w walce, dodatkowo, określenie położenia wojsk własnych i nieprzyjaciela. a) Orientowanie mapy: Mapę można zorientować : sposobem magnetycznym- za pomocą busoli Busolę ustawia się na południku geograficznym i określa się kierunek płn lub płd. sposobem geometrycznym- w/g lini lub punktów terenowych Im dłuższa jest linia orientacyjna (prosty odcinek drogi, kanał, linia wysokiego napięcia) tym dokładniejsza jest orientacja. .Należy przy tym zwracać uwagę, aby położenie przedmiotów terenowych względem linii terenowej na mapie było zgodne z rzeczywistym ich umiejscowieniem w terenie. Aby zorientować mapę w/g punktów terenowych trzeba znać miejsce stania na mapie oraz daleko widoczny w terenie punkt (przedmiot), który znajduje się na mapie. b) Określenie własnego położenia na mapie: Miejsce stania na mapie można określić następującymi sposobami: w/g pobliskich przedmiotów terenowych; po zorientowaniu mapy należy odnaleźć 2-3 najbliższe przedmioty terenowe i określić w stosunku do nich swoje położenie, a następnie zachowując kierunki i odległości do tych przedmiotów- ustalić to miejsce na mapie. według rzeźby terenu; sposób ten podobny jest do poprzedniego z tą różnicą, że tutaj bierze się pod uwagę charakterystyczne formy rzeźby terenu. Może zaistnieć taka sytuacja, że te dwa sposoby uzupełniają się wzajemnie. za pomocą pomiaru odległości; wykonując marsz drogą, wzdłuż jakiejkolwiek linii terenowej albo w określonym kierunku, dokonujemy pomiaru przebytej odległości od charakterystycznych punktów terenowych oznaczonych na mapie np. most, skrzyżowanie, skraj lasu. Przebytą odległość określa się również w/g wskazań licznika pojazdu, a w marszu za pomocą kroków lub czasu. Sposób ten stosuje się w trudnych warunkach terenowych i przy ograniczonej widoczności. za pomocą wcięć: Wcięcie w bok można stosować wtedy, gdy znajdujemy się na linii terenowej (droga, tory kolejowe), a z boku w znacznej odległości widoczny jest przedmiot terenowy, zaznaczony również na mapie. Mapę orientuje się wg linii terenowej, geometrycznie i nie zmieniając położenia mapy, dokonuje się celowania (ołówkiem, linijką) przez punkt na mapie do widocznego przedmiotu w terenie. Przecięcie się linii celowania ze znakiem liniowym na mapie wyznaczy nasze miejsce na mapie. wcięcie wstecz stosuje się wówczas, gdy w terenie widoczne są co najmniej dwa przedmioty terenowe, zaznaczone również na mapie. W tej sytuacji mapę orientuje się magnetycznie i wykonuje celowanie w terenie. Podczas celowania mapa przez cały czas musi być zorientowana. Jeżeli celowanie wykonujemy na trzy punkty, to w miejscu, z którego celujemy przecinające się linie tworzą zwykle trójkąt. Wtedy miejsce stania przyjmujemy w środku trójkąta. Boki trójkąta nie mogą być dłuższe niż 3 mm, niezależnie od skali mapy. W przypadku gdy jeden lub kilka boków przekracza 3 mm, celowanie należy powtórzyć. c) Określanie współrzędnych na podstawie mapy: Aby określić w przybliżeniu położenie dowolnego punktu na mapie, wystarczy podać oznaczenie kwadratu siatki kilometrowej, w którym ten punkt się znajduje. W tym celu podaje się opis dolnej i lewej linii kwadratu (np. 3677). Są to tzw. współrzędne przybliżone W warunkach skażeń chemicznych i biologicznych oraz podczas opadu	Zajęcia praktyczne.

OPRACOWAŁ

I

'

II

'

III

'

---