Kształcenie orientacji przestrzennej

Zabawa Kolory.

Dzieci dostają szarfy - każde dziecko jedną. Szarfy są w czterech

kolorach. Dzieci przy dźwiękach tamburynu poruszają

się odpowiednio po dużym kole. Na przerwę w grze i podanie

nazwy koloru (jednego z czterech), dzieci zatrzymują się

i te z nich, które mają szarfy w wymienionym kolorze tworzą

małe koło, które porusza się przy pojawiających się znów

dźwiękach tamburyna. Pozostałe dzieci poruszają się w dużym

kole w przeciwną stronę niż dzieci z małego koła. Gdy dźwięki

tamburynu milknął nauczyciel wywołuje inny kolor i zabawa

trwa dalej.

Ćwiczenia pozwalające na poznanie własnego ciała (rozwijanie

orientacji w schemacie własnego ciała): rąk, nóg, głowy,

pleców, brzucha.

Dzieci dotykają wymienionych części ciała z otwartymi, a potem

zamkniętymi oczami.

- Ręce: zaciskanie dłoni, otwieranie, dotykanie palców jednej

dłoni palcami drugiej, uderzanie dłońmi w swoje nogi (uda,

łydki), podłogę.

- Nogi: uderzanie stopami o podłogę, chodzenie na piętach,

palcach, skakanie, bieganie.

- Plecy: leżenie na plecach, przesuwanie się po podłodze, leżąc

tyłem, skulanie pleców, prostowanie.

- Brzuch: leżenie na brzuchu, poruszanie się w tej pozycji do

przodu, do tyłu, dookoła.

Oglądanie swojej sylwetki w lustrze.

Ćwiczenia logorytmiczne.

Dzieci maszerują, pokazują (przy pomocy nauczyciela) wymienione

części ciała i powtarzają za nauczycielem:

Prawa noga, noga lewa,

ręce w górę - nikt nie śpiewa.

Prawa noga, lewa noga,

prawa ręka, lewa ręka,

skłon do przodu, każdy klęka.

Prawa ręka, noga prawa,

krok do tyłu i od nowa.

Zabawa Robimy miny.

Dzieci dostają małe lusterka, robią miny wskazujące określone

przez nauczyciela emocje i obserwują je w lusterkach. Np.

Jesteś smutny, wesoły, zły, zdziwiony, przestraszony…

Zapoznanie z umownymi oznaczeniami stron ciała.

Nauczyciel rozdaje dzieciom serduszka (wycięte z czerwonego

samoprzylepnego papieru). Przykleja je do ubrań dzieci po

lewej stronie klatki piersiowej. Mówi dzieciom, że to jest lewa

strona ich ciała, bo tam mają serce. Po drugiej stronie - jest ich

prawa część ciała.

- Dzieci nazywają części ciała znajdujące się po lewej, a potem

po prawej stronie.

- Pokazują i wymieniają części ciała, które mają z przodu,

a które z tyłu.

Zapoznanie ze znaczeniem określeń przyimkowych.

Dzieci kładą ręce na wymienione przez nauczyciela części ciała:

pod, za, obok, między (np. pod kolana).

Rysowanie postaci człowieka.

Nauczyciel indywidualnie rysuje postać ludzką pod dyktando

dziecka. Potem dziecko rysuje samodzielnie.

Określane kierunków od osi własnego ciała. Dzieci poruszają

się według poleceń nauczyciela.

Np.:

Zrób do przodu cztery kroki

i rozejrzyj się na boki.

Podskocz w miejscu raz, dwa, trzy,

przejdź do tyłu tak jak my.

Trzy kroki do przodu, Na lewo dwa kroki,

dwa kroki w tył. na prawo trzy.

I ręce na boki I w miejscu podskoki

byś zdrowy był. byś zdrowy był.

Zabawy z piłką.

Dzieci dostają piłki i układają je według poleceń nauczyciela:

przed sobą, za sobą, po swojej lewej stronie, po swojej prawej

stronie.

Zabawa Ciepło-zimno.

Chętne dzieci szukają ukrytej w sali zabawki. Gdy zbliżają się

do miejsca ukrycia, grupa mówi: Ciepło, cieplej, a gdy oddalają

się - zimno, zimniej.

Zabawa Chodzimy po ścieżce.

Nauczyciel układa ze skakanki ścieżkę, po której kolejno przechodzą

dzieci (idą po skakance stopa za stopą).

Zabawa Rób to, co ja.

Nauczyciel, a później chętne dziecko wykonuje ruchy, a pozostałe

dzieci je naśladują.

● Segregowanie przedmiotów według określonych zasad, np.

duże przedmioty do pudełka, a małe do worka.

Zabawa Co rysuję?

Nauczyciel kreśli w powietrzu proste kształty (słoneczko, domek,

chmurkę…), a dzieci rozpoznają je i nazywają.

● Naśladowanie czynności przez chętne dzieci (np. mycie, budowanie

z klocków, kołysanie lalki), odgadywanie, co to za

czynność przez pozostałe osoby.

Zabawa Ja i mój cień.

Dzieci parami spacerują po sali. Na dźwięk trójkąta zatrzymują

się i stają naprzeciwko siebie, pierwsze dziecko tyłem do

drugiego. Jedno dziecko pokazuje ruchem różne czynności,

a drugie jak cień robi to sami. Dwa uderzenia w trójkąt są sygnałem

do ponownego spaceru po sali i zmiany rolami podczas

powtórzenia zabawy.

---