Po analizie wyników tabeli można stwierdzić, że za pomocą formy jednokierunkowej uczestnicy zadania wykonali swoje rysunki znacznie szybciej niż przy formie dwukierunkowej. Nadawca starał się przekazać, to co uważał za istotne co przekładało się na zrozumienie i czas wykonania. Przy formie dwukierunkowej pojawiła się pewna przeszkoda w postaci ilości zadawanych pytań, nie do końca potrzebnych, przez niektórych uczestników, co zaburzało proces przekazywania informacji przez nadawcę.
Czynnikami, które wpływają na jakość formy jednokierunkowej jest możliwość na skupieniu się na swoim przekazie informacji bez zakłóceń w postaci zadawanych pytań, precyzyjne określenie, co nadawca ma na myśli.
Na jakość formy dwukierunkowej wpływa między innymi ilość zadawanych pytań przez odbiorców, forma tych pytań i kolejność zadawania przez poszczególnych uczestników. Zadawanie pytań wszystkich uczestników na raz wywołuje chaos, nadawca nie wie, kogo ma słuchać i na jakie pytanie odpowiedzieć w pierwszej kolejności, co wydłuża czas realizowanego zadania i zaniża jego jakość. Niezbędna jest również aktywna rola nadawcy, który sprowokuje nieśmiałych do zadawania pytań, a ograniczy aktywność tzw. zawodowych dyskutantów.
a) W formie jednokierunkowej nadawca powinien być skupiony na jak najdokładniejszym przekazie swoich informacji by bez pomocy odbiorców przekazać wszystkie istotne informacje potrzebne do zrealizowania zadania, powinien kontrolować to co robią odbiorcy i w razie zauważenia jakiś niezgodności wyrazić się inaczej, jaśniej.
b) W formie dwukierunkowej nadawca powinien potrafić wybrać z pośród zadawanych pytań tylko te, na które odpowiedź przyda się uczestnikom, nie powinien pozwolić przejmować kontroli nad zadaniem odbiorcom oraz powinien potrafić zapanować nad uczestnikami, którzy wprowadzają niepotrzebny chaos do zadania.
a) W formie jednokierunkowej odbiorca powinien potrafić uważnie słuchać nadawcę, mając na uwadze brak możliwości zadawania pytań, powinien zwracać uwagę na szczegóły jakie mówi lub robi (np. gestykulacja) nadawca.
b) W formie dwukierunkowej odbiorca powinien najpierw wysłuchać wskazówek nadawcy zanim zada mu kolejne pytanie, nie powinien jemu przerywać, oraz samemu próbować nakreślić kolejny krok i następnie szukając potwierdzenia u nadawcy. Odbiorca powinien dać szansę innym uczestnikom na zadawanie pytań i ich nie powtarzać.
Informacja jednokierunkowa jest konieczna, gdy nadawca chce coś zakomunikować odbiorcom, bez wzbudzania niepotrzebnej dyskusji skoro sprawa z góry nie podlega takowej.
Informacja jednokierunkowa jest pożyteczna przy rutynowych przekazach. Dzięki temu można zaoszczędzić cenny czas. Co więcej, pracownik, który o wszystkich sprawach dowiaduje się od szefa (a nie z prasy), czuje się poważnie traktowany w firmie, co znacząco wpływa na motywację do pracy.
Informacja dwukierunkowa jest konieczna, kiedy potrzebujemy opinii innych uczestników na dany temat.
Informacja dwukierunkowa jest pożyteczna w kontaktach w firmie, gdyż zawiera mechanizm sprawdzenia, jak podwładny zrozumiał przekazaną informację i jak ją zinterpretował, co w efekcie minimalizuje popełnienie błędu w zleconym zadaniu.
Stosowanie informacji dwukierunkowej ogranicza czas.