Rynek finansowy - miejsce zawierania transakcji z użyciem instruumentów finansowych. W wyniku zawartej transakcji następuje transformacja strumienia oszczędności fundusz pożyczkowy i przemieszczenie go od podmiotu nadwyżkowego do podmiotu deficytowego, transakcja ta wywołuje sprzężenie zwrotne przyjmujące postać strumienia nowo wykreowanego instrumentu finansowego.
Instrumenty finansowe są przedmioterm obrotu na rynku finansowym, instrument finansowy jest zobowiązaniem tego, kto go wyemitował wobec tego, kto go nabył. Szczególnym przykładem jest pieniądz wyemitowany przez bank centralny (definicja: pieniądz to zobowiązanie banku centralnego wobec każdego, kto ten pieniądz posiada, czyli by pieniądz pełnił swoje funkcje i posiadał cechy pieniądza).
Instrumenty finansowe dzieli się na:
- instrumenty finansowe o charakterze udziałowym, własnościowym - są świadectwem nabytego prawa własności do majątku emitenta w takiej części, na jaką opiewa wartość instrumentu, zobowiązanie w tym przypadku jest obietnicą korzyści w postaci udziału w zysku emitenta, np. dywidenda pod pewnymi warunkami
- o charakterze wierzytelnościowym - mają charakter długu (pożyczki, kredytu) i są potwierdzeniem czasowego udostępnienia środków finansowych przez nabywcę instrumentu finansowego; dług odpowiada wartości, na jaką opiewa instrument, a jego zwrócenie lub wykupienie następuje w ściśle określonym czasie i na określonych warunkach.
Segmenty rynku finansowego:
1. Rynek pieniężny:
- lokaty i depozyty międzybankowe
- bony skarbowe, komercyjne
- certyfikaty depozytowe
- weksle
2. Rynek kapitałowy:
- obligacje skarbowe i komunalne
- obligacje przedsiębiorstw
- akcje
- certyfikaty inwestycyjne
3. Rynek instrumentów pochodnych:
- forwards
- futures
- opcje
- swapy
4. Rynek walutowy (dewizowy):
- waluty
[5. Rynek papierów wartościowych (odchodzi od rynków pieniężnego, kapitałowego i walutowego)
6. Rynek depozytowo-kredytowy (odchodzi od rynków pieniężnego, kapitałowego, papierów wartościowych i walutowego):
- lokaty bankowe
- kredyty bankowe
- pożyczki]
Stopa procentowa - cena, po jakiej banki przyjmują depozyty oraz cena, po jakiej udzielają kredytów; cena, po jakiej podmioty niebankowe i banki udzielają pożyczek innym podmiotom niebankowym; kurs walutowy będący ceną waluty obcej wyrażonej w walucie krajowej, po jakiej można wymienić jedną walutę na inną; kurs akcji, obligacji i innych instrumentów finansowych, będących ceną nabycia praw własnościowych lub wierzycielskich lub ceną nabycia instrumentu finansowego.
Stopa realna to stopa procentowa nominalna pomniejszona o stopę inflacji. Stopy procentowe krótkoterminowe na ogół rosną, gdy rosną stopy procentowe banku centralnego.
Stopy procentowe kształtują się pod wpływem oczekiwań co do ich zmian w przyszłości - jeśli podmioty oczekują wzrostu rynkowej stopy procentowej krótkoterminowej, to stopa długoterminowa wzrośnie przy niezmienionych innych warunkach. Rynkowe stopy procentowe i inne ceny na rynku finansowym reagują na ryzyko danego instrumentu fin.
Dla podmiotów niebankowych nabycie papierów wartościowych czy otwarcie lokaty będzie zależeć od ryzyka (nie będą inwestować w papiery o wyższym ryzyku, jeśli to nie będzie wiązało się z wyższym dochodem). Inwestorzy będą spodziewali się większej stopy zwrotu od papierów bardziej ryzykownych niż stopa procentowa bezpieczniejszej lokaty.
Kursy walut i akcji - wynik zależności między popytem a podażą na daną parę walutową. Popyt i podaż wynika z oddziaływania wielu czynników - ekonomicznych (wielkość PKB, stopy procentowe, poziom inflacji, jakość handlu międzynarodowego, polityka fiskalna i monetarna), politycznych (wszelkie przejawy niestabilności politycznej, gwałtwone zmiany władzy, mogą oddziaływać na sąsiadów) i psychologicznych (psychologia tłumu, emocjonalne reakcje inwestorów.