Aby Id mogło unikać przychylności i uzyskać przyjemność to potrzebne są procesy:
Czynność odruchowa - kichanie, mruganie - sugeruje napięcie natychmiast
Proces pierwotny - np. usiłuje rozładować napięcie przez wytwarzanie obrazu przedmiotu, który usunąłby to napięcie, np. gdy jesteśmy głodni to myślimy o posiłku, że za chwilę go zjemy. Proces ten nosi nazwę spełnienie pragnień.
Proces pierwotny sam nie jest w stanie zredukować napięcia, no bo ile razy byśmy powtarzali sobie, że za chwilę zjemy, wtedy rozwija się nowy proces psychiczny, zwany wtórnym, a kiedy to się stanie wówczas zaczyna działać drugi system osobowości.
Ego - tworzy się, ponieważ zaspokojenie potrzeb organizmu wymaga stosowanych działań w obiektywnym, rzeczywistym świecie. Bo głodny człowiek musi szukać pożywienia i je zjeść, by usunąć napięcie spowodowane głodem.
Różnica pomiędzy Id i Ego polega na tym, że zna tylko subiektywną rzeczywistość umysłu, podczas gdy Ego odróżnia to, co w umyśle, od tego, co w świecie zewnętrznym.
Mówi się, że Ego jest podporządkowane zasadzie rzeczywistości i działa za pośrednictwem procesu wtórnego.
Zasada rzeczywistości - ma na celu zapobiec rozładowaniu napięcia, dopóki nie zostanie znaleziony odpowiedni obiekt umożliwiający zaspokojenie potrzeby. Zasada rzeczywistości zawiesza czasowo zasadę przyjemności, aczkolwiek ta ostatnia zostaje w końcu zrealizowana, gdy zostanie znaleziony odpowiedni obiekt, dzięki któremu dojdzie do redukcji napięcia.
Proces wtórny - polega na myśleniu realistycznym. Za pomocą tego procesu Ego formułuje plan zaspokojenia potrzeby, a następnie sprawdza tan plan, zwykle przy użyciu jakiegoś rodzaju działania, aby przekonać się, czy przyniesie on pożądany skutek, np. jak jesteśmy w domu głodni to zaglądamy do lodówki i jemy.
Zaglądać - nazywa się sprawdzeniem rzeczywistości. Aby skutecznie wykonać działanie Ego sprawuje kontrolę nad wszystkimi funkcjami poznawczymi i intelektualnymi ( te wyższe procesy psychiczne pozostają w służbie procesu wtórnego.
Ego - decyduje o przystąpieniu do działania ( na co mamy reagować i czy zostaną nasze popędy zaspokojone, czy też nie, a jak tak to w jaki sposób? )
Id i Ego powstaje to po to, by ułatwić osiąganie celów Id i nie dopuszczać do ich udaremnienia oraz, że całą swą siłę czerpie ono z Id. Ego nie ma istnienia odrębnego od Id i nigdy nie staje się od niej niezależne. Ego - rola to godzenie popędowych wymagań organizmu z warunkami, dostosowanie jednych do drugich ; jego nadrzędne cele to utrzymanie życia jednostki i zapewnienie reprodukcji gatunku.
Superego - jest to wewnętrzna reprezentacja tradycyjnych wartości i ideałów społeczeństwa, przekazywanych dziecku w interpretacji rodziców i wpojonych mu za pomocą systemu nagród i kar.
Superego - jest „instancją moralną” osobowości, reprezentuje ideały, nie rzeczywistość i dąży do doskonałości, a nie do przyjemności. Stara się coś rozstrzygnąć ( np. czy cos jest słuszne, czy też nie ). Kształtuje się pod wpływem nagród i kar stosowanych przez rodziców.
Introjekcja - dziecko przyswaja normy moralne rodziców.
Funkcje superego :
Hamowanie impulsów Id
Przekonywanie Ego
Dążenie do doskonałości.
Na zakończenie tego opisu trzech systemów osobowości trzeba podkreślić, że id, ego i superego nie należy uważać za trzech człowieczków, którzy kierują osobowością. Są to jedynie nazwy różnych procesów psychicznych, które podlegają różnym regułom systemowym. W zwykłych okolicznościach te różne reguły nie kolidują ze sobą ani też nie zmierzają do sprzecznych celów. Przeciwnie, współdziałają one ze sobą jako zespół pozostający pod kierunkiem Ego. Normalnie osobowość funkcjonuje, jako całość, a nie trzy odrębne części. Najogólniej biorąc można uważać Id za biologiczny komponent osobowości, Ego za komponent psychiczny, Superego zaś za komponent społeczny.
KONCEPCJA PSYCHOANALITYCZNA FREUDA