Zasada d'Alemberta - w ukl. nieinercjalnym względem którego przyspieszenie ciala P jest rowne zero , suma sil F działających na to cialo oraz sil bezwładności jest rowna zero

F|+Fb|=0

Wahadło Foucaulta - Przyrząd służy do ilustrowania ruchu obrotowego Ziemi. Uwzględnia on znany w fizyce fakt, że płaszczyzna wahań wahadła nie ulega zmianie w przestrzeni. Gdyby więc Ziemia była nieruchoma, wahadło dokonywałoby swych wahań w płaszczyźnie nie zmieniającej swego położenia względem powierzchni Ziemi

TW stainera

Wzor Stokesa Wzór ten określa siłę oporu działającą na ciało kuliste poruszające się w danym ośrodku powolnym ruchem jednostajnym. R=6 (pi) n r v; R- sila ; n - lepkość ośrodka, r - promień kropli, v - prędkość kropli

Liczba Reynoldsa - wyraża stosunek sił bezwładności do sił lepkości (lepkość). Re=(ρvl)/µ, gdzie: ρ - gęstość, v - prędkość przepływu, l - charakterystyczny wymiar liniowy (np. średnica rury), µ - współczynnik lepkości dynamicznej

Zasada przyczynowosci (determinizmu)

Drgania - oscylacje, procesy fizyczne opisywane funkcjami na przemian rosnącymi i malejącymi. Drgania klasyfikuje się na podstawie matematycznych własności funkcji opisujących je. Wyróżnia się drgania probabilistyczne (jeśli przyszły stan nie daje się jednoznacznie ściśle określić) i deterministyczne. Te ostatnie dzielą się na okresowe i nieokresowe (inaczej: periodyczne i nieperiodyczne).

Drgania harmoniczne - Szczególny rodzaj drgań, okresowe, o stałej amplitudzie, opisane sinusoidą

Fala - fala jest dowolne rozprzestrzeniajace się w osrodku materialnym lub polu zaburzenie pewnej wielkosci fizycznej charakteryzujacej stan tego osrodka lub pola. Fala rozchodzi się w czasie i przestrzeni Należy pamietac ze fala mechaniczna rozchodzi się tylko w osrodkach materialnych

Fala harmoniczna - fala okreslona wzorem :

Zwiazek dyspersyjny- zwiazek miedzy dlugoscia i predkoscia fali

Fale poprzeczne - gdy drgania odbywają się równolegle do kierunku rozchodzenia się fali

Fale podluzne - gdy drgania odbywają się prostopadle do kierunku rozchodzenia się fali

Fale spolaryzowane - fale w których obserwoje się uporzadkowanie kierunkow drgan

Fale plaskie - powierzchnie jednakowej fazy sa plaszczyznami

Fale kuliste - powierzchnie jednakowej fazy sa sferami

Podzial fal akustycznych - Infradźwięki Poniżej 16Hz, Dźwięki słyszalne Od 16 Hz do 16kHz, Ultradźwięki Od 16 kHz do 10 GHz, Hyperdźwięki Powyżej 10 GHz

Dudnienie fali - dudnienie jest wynikiem nałożenia się dwóch tonów o bliskiej sobie częstotliwości - w efekcie otrzymujemy ton o czestotliwości sredniej

Predkosc grupowa - wielkość charakteryzująca rozprzestrzenianie się pakietu falowego (jego obwiedni). Prędkość grupowa u związana jest z prędkością fazową v równością u = ∂ω/∂k = v-λdv/dλ, gdzie: ω - częstość kołowa fali, k - wektor falowy, λ - długość fali, dv/dλ opisuje dyspersję fali.

Prędkość fazowa - prędkość przemieszczania się fazy nieskończonej, sinusoidalnej fali monochromatycznej. Prędkość fazowa równa jest v = dx/dt = λ/T, gdzie: λ - długość fali, T - jej okres

Zasada superpozycji drgan

Dyfrakcja - to zjawisko zmiany kierunku rozchodzenia się fali na krawędziach przeszkód. Jeżeli wiązka fal przechodzi przez wąską szczelinę lub omija bardzo cienki obiekt, to zachodzi zjawisko ugięcia. Zgodnie z zasadą Hygensa każdy punkt w pobliżu krawędzi przeszkody staje się nowym źródłem fali

interferencja to zjawisko nakładania się fal pochodzących z wielu źródeł

odbicie

transmisja

Interferometr michelsona - rodzaj interferometru: równoległa wiązka światła pada na półprzepuszczalne zwierciadło i zostaje rozdzielona na dwie wzajemnie prostopadłe wiązki, które po odbiciu od zwierciadeł wracają do półprzepuszczalnego zwierciadła i są ponownie łączone w jedną wiązkę, w której zachodzi interferencja

Teoria wzgladnosci wg Michelsona : 1. Wszystkie zjawiska fizyczne przejawiaja się jednakowo we wszystkich ukladach inercjalnych 2. Predkosc swiatla nie zalezy od predkosci jego zrodla 3. Nie można przeslac informacji z predkoscia wieksza niż predkosc swiatla w prozni

Dylatacjia - czas wlasny plynie wolniej

Pole skalarne - wielkosc skalarna (fi) (np. temperatura) przyjmuje okreslona wartosc w kazdym pkt przestrzeni. Zmiennosc tego pola jest charakteryzowana za pomoca operatora gradientu

Pola wektorowe - wielkosc wektorowa W| (np. sila oddzialywania Coulomba) przyjmuje w kazdym pkt. przestrzeni okreslona wartosc i zwrot

Charakterystyczne: - strumien wektora R pola wektorowego W| - strumien skalarny Q pola wektorowego W|

Polem sily nazywamy obszar przestrzeni w którym na kazda czastke bedaca nosnikiem pewnych wlasnosci (np. masy, ladunku elektrycznego) dziala okreslona sila (sila grawitacji, sila Lourenza)

Zjawisko fotoelektromagnetyczne

Moment dipolowy

Moment magnetyczny

Prawo Curie-Weissa - Mówi ono, że xm = C/(T - Q), gdzie Q jest stałą Weissa charakterystyczną dla materiału ; xm podatność magnetyczna; C stala Curie; T - temperatura termodynamiczna.

Zasada zachowania ladunku elektrycznego - Jeśli dany pkt. przestrzeni jest zrodlem wplywu pradu elektrycznego to gestosc objetosciowa zgromadzonego w tym pkt ladunku elektrycznego musi malec. Jeśli natomiast do danego pkt przestrzeni splywa prad elektryczny to gestosc objetosciowa zgromadzonego ladunku musi wzrastac.

Rownanie poisona , laplaca

Prawo biota-savarta - prawo określające natężenie pola magnetycznego H powstającego w punkcie O o współrzędnych (x0,y0,z0) w wyniku przepływu prądu elektrycznego o gęstości j(x,y,z): H(x₀,y₀,z₀) = k∫(R^-3)j(x,y,z)×R dxdydz

Wektor Poyntinga - wektor, którego kierunek jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali elektromagnetycznej. Wektor Poyntinga równy jest S = E × H, gdzie E i H to natężenia pól elektrycznego i magnetycznego fali elektromagnetycznej.Wektor Poyntinga reprezentuje gęstość strumienia energii niesionej przez falę elektromagnetyczną

Prawo Bouguera-lamberta - prawo opisujące osłabienie wiązki światła przechodzącej przez ośr. pochłaniający: J = J0e -µd , gdzie J0 i J — odpowiednio — natężenie wiązki padającej i wychodzącej z ośr., µ — współcz. absorpcji, d — grubość warstwy ośr. pochłaniającego

Teoria rayleigha - natezenie Ir swiatla roproszonego na malych czasteczkach jest odwrotnie proporcjonalne do czwartej potegi dlugosci fali (lambda). Fala krotsza jest silniej ropraszana niż fala dluzsza ( niebo kolory niebieskiego poprzez rozproszenie swiatla koloru bialego na czasteczkach azotu i tlenu

Teoria Miego - natezenie Ir swiatla rozproszonego jest coraz mniej zalezne od dlugosci fali ze wzrostem wymiarow czasteczek ( szara barwa zapylonego nieba nad slskiem)

Prawo Sneliusa - n1sin(alfa)= n2sin(beta)

Wspolczynniki Fresnela

Kat Brawstera - nastepuje spolaryzowanie fali przez odbicie. Fala odbita i przechodzaca tworza ze soba kat prosty

Drgajacy dipol - ladunek elektryczny poruszajacy się ruchem przyspieszonym , jest on zrodlem nowej fali elektromagnetycznej

Zasada Fermata - mowi ona ze swiatlo przebiegajace pomiedzy dwoma pkt wybiera droge której przebycie wymaga ekstremalnego czasu (zazwyczaj najkrotszego) [ zalamanie trajektori lotu w kierunku osrodka optycznie gęstszego

Soczewka Luneberga - (zasada fermata) charakteryzuje się symetria sferyczna fala jest zakrzywiana w strone srodka soczewki czyli w osrodku gestszym (zogniskowanie swiatla)

Zasada Huyghensa - Każdy pkt osrodka po dojsciu do niego fali staje się zrodlem nowej fali przestrzennej

Pryzmat Nicola - jest wykonany z dwoch pryznatow sporzadzonych w jednoosiowych ksztaltach dwojlomnych o rozenj orientacji osi optycznej (zjawisko naturalnej dwojlomnosci)

Krzywe Lissajaousa - powstaja przez zlozenie ze soba dwoch drgan w kierunkach wzajemnie prostopadlych

Doświadczenie Younga - pozwala nam obliczyć długość fali

Rezonator Fabry-Perota -

Hipoteza Plancka - stwierdza ona iż energia promieniowania elektromagnetycznego jest emitowana scisle określonymi porcjami E=h(ni) gdzie h - stala Plancka (ni) częstotliwość fali

Hipoteza Einsteina o fotonach - iż energia promieniowania elektromagnetycznego jest pochłaniana ściśle określonymi porcjami o energi okreslonej wzorem E=h(ni)

Zjawisko fotoelektryczne zewnętrznie

Zjawisko Comptona - polega na zmianie długości fali promieniowania elektromagnetycznego rozproszonego na elektronach . wytłumaczenie z ZZE i P

Hipoteza Broglie'a - stwierdzila ona iż poruszającej się czasteczce o pedzie p odpowiada tzw fala de Broglie'a o długości (lambda)= h/p

Równanie Schrodinger'a
gdzie: i - jednostka urojona, h = h/2π (h - stała Plancka), t - czas, H - hamiltonian układu, ψ - funkcja falowa opisująca ten układ. Opisuje układy kwantowe przy pominięciu ich własności wynikających z ułamkowych wartości spinów cząstek oraz efektów relatywistycznych. Stosuje się je do opisu atomu wodoru, a także (w przybliżeniu) bardziej złożonych atomów oraz zjawisk kwantowych w kryształach.

Efekt tunelowy - polega na przejsciu czastki przez bariere potencjału bez strat energii

---