Scenariusz montażu poetycko-muzycznego

pt. ,,Wśród ciszy, skupienia, zadumy, powagi...Wielkiemu Polakowi"

1.,,Pośród nisnasków Pan Bóg uderza"- utwór J. Słowackiego

Pośród niesnasków Pan bóg uderza

W ogromny dzwon.

Dla Słowiańskiego oto Papieża

Otwarty tron.

Ten przed mieczami tak nie uciecze

Jako ten Włoch.

On śmiało Jak Bóg, pójdzie na miecze,

Świat mu to proch!

Twarz jego, słońcem rozpromieniona,

Lampą dla sług,

Za nim rosnące pójdą plemiona

W światło- gdzie Bóg.

Na jego pacierz i rozkazanie

Nie tylko lud-

Jeśli rozkaże, to słońce stanie.

Bo moc-to cud.

On się już zbliża- rozdawca nowy

Globowych sił,

Cofnie się w żyłach pod jego sławy

Krew naszych żył,

W sercach się zacznie światłości Bożej

Strumienny ruch

Co myśl pomyśli przezeń to stworzy,

Bo moc-to duch.

A trzebaż mocy byśmy ten Pański

Dźwignęli świat.

Więc oto idzie Papież Słowiański

Ludowy brat.

Oto już leje balsamy świata

Do naszych łon,

Hufiec aniołów kwiatem umiata

Dla niego tron

On. rozda miłość, jak dziś mocarze

Rozdają broń

Sakramentalną moc on pokaże,

Świat wziąwszy w dłoń.

2. Uczeń:

Krótka historia człowieka. Lecz czy takiego zwykłego! - Nie! To historia człowieka, który od początku do końca, w każdym najmniejszym calu poświęcił swe życie dla Boga i bliźnich. Historia człowieka który był, jest i na zawsze pozostanie w sercach i umysłach setek milionów ludzi, dla których był ukochanym Ojcem, najważniejszym wzorem, najlepszym

przyjacielem. Kim był...?! Czego dokonał. ..? Przecież oprócz swojej miłości do innych, miał prywatne życie---niósł swój własny krzyż.

3. Uczeń:

Wychowany był w rodzinie pełnej miłości, czułości, otwartej dla innych.

W wieku 8 lat zmarła mu ukochana matka. Dla niej poświęcony jest utwór, którego wysłuchamy.

5. Karol Wojtyła-,, Matka" (może być na tle melodii)

Nad twoją białą mogiła

Białe kwitną, życia kwiaty-

0, ileż lat to już było

Bez Ciebie-duchu skrzydlaty.

Nad Twoja, białą mogiłą,

Od lat tylu już zamkniętą,

Spokój krąży z dziwną siłą.

Z siłą jak śmierć - niepojętą.

Nad Twoją, białą mogiłą,

Cisza jasna promienieje,

Jakby w górę coś wznosiło,

Jakby krzepiło nadzieję.

Nad Twoją białą mogiłą

klęknąłem ze swoim smutkiem-

O, Jak to dawno już było-

Jak się dziś zdaję malutkim

Nad Twoją białą mogiłą

0, Matko-zgasłe Kochanie-

Me usta szeptały bezsiłą

Daj wieczne odpoczywanie.

4. Uczeń:

3 lata później odszedł Jego brat, a gdy miał 21 lat został zupełnie sam, bo zmarł mu ojciec. Mimo tego nie poddał się. Chciał żyć tak, jak został wychowany. Kiedy został księdzem, mimo wielu obowiązków, zawsze znalazł czas dla przyjaciół. 16.X.1978 r. został wybrany na papieża. Podczas inauguracji swego pontyfikatu, dnia 22.X.1978 r. tak mówił do rodaków:

Pieśń „Barka”

5. Uczeń:

Gdy patrzymy na życie Ojca Świętego, Jana Pawła lI, możemy go ze wzruszeniem podziwiać: był to człowiek naśladujący życie Pana Jezusa. Sędziwy, schorowany, miał tyle energii i ducha, tyle świętości w sobie, że potrafił pogodzić dwie trudne sprawy: ogrom pracy i długą modlitwę. Papież był zawsze w ofierze mszy świętej, bo przecież jego naczelne motto brzmiało: ,,Ten kto żyje miłością i szuka miłości w komunii świętej, spowiedzi, ewangelii, zaczyna rodzić się na nowo”.

Karol Wojtyła— „Miłość ml wszystko wyjaśniła"

Miłość mi wszystko wyjaśniła,

Miłość wszystko rozwiązała-

Dlatego uwielbiam tę Miłość,

Gdziekolwiek by przebywała.

A że się stała równiną dla cichego otwarta przepływu,

W której nie ma nic z fali huczącej, nie opartej o tęczowe pnie,

Ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa

l ta światłość po liściach nieosrebrzonych tchnie.

Więc w tej ciszy ukryty ja-liść,

Oswobodzony od wiatru,

Już się nie troskam o żaden z upadających dni,

Gdy wiem, że wszystkie upadną.

6. Uczeń

13 maja 1981r.serca wszystkich ludzi przestały bić, kiedy na Placu św. Piotra, Ali Agcza strzelał do Jana Pawła lI. Jednak Bóg czuwał - ocalił życie temu, którego kochaliśmy najbardziej. Papież służył nadal Bogu i nam wszystkim, przebaczył też zamachowcy. Mówił, że: ,,Czyjaś ręka strzelała, a inna prowadziła kulę. Ojciec Święty przeszedł 5 operacji z czego 3 bardzo poważne. Jego wciąż pogarszający się stan zdrowia był w dużej mierze następstwem ran odniesionych w zamachu. Co pewien czas dochodziły pogłoski o postępach choroby. Papież umiał z tego żartować: „ Jeśli mam się dowiedzieć. jak się czuję zaglądam do

prasy lub oglądam telewizję”.

7. Uczeń

Ojciec Święty kochał podróże, szczególnie uwielbiał polskie góry- Tatry W trakcie górskich wycieczek i wieczorów spędzonych przy ogniskach, w przerwach kajakowych spływów, Papież z bliskimi i przyjaciółmi rozmawiał o wszystkim: o Bogu, książkach, muzyce., pracy i problemach osobistych. Wiersz, który usłyszycie jest odbiciem pragnień Papieża i wielkiej miłości do tego, co go otaczało, do świata, w którym tak ważną rolę odgrywa przyroda.

Karol Wojtyła „Uwielbiam cię".

Uwielbiam cię, siano wonne, bo nie znajduję w tobie

Dumy dojrzałych kłosów.

Uwielbiam cię, siano wonne, któreś tuliło w sobie

Dziecinę bosą

Uwielbiam cię, drzewo surowe, bo nie znajduje skargi

W twoich opadłych liściach.

Uwielbiam cię, drzewo surowe, Boś kryło Jego barki

W krwawych liściach.

Uwielbiam cię, blade światło pszennego chleba,

W którym wieczność za chwilę zamieszka,

Podpływając do naszego brzegu

Tajemną ścieżką.

8. Uczeń:

Ojciec Święty chciał dotrzeć ze swym przesłaniem do wszystkich ludzi, dlatego rozpoczął niekończącą się podróż po świecie. Wszędzie, gdzie się pojawił, witały go tłumy wiernych. Każdy z tych ludzi chciał usłyszeć Jego głos, choćby z dużej odległości. Pragnął zawsze być blisko ludzi, twierdził. że pasterz musi być blisko swoich owieczek. Odwiedził ponad 130 krajów na wszystkich kontynentach. Dotarł z orędziem miłości i pokoju do najbardziej egzotycznych zakątków globu. Nie zaprzestał podróży nawet wtedy, kiedy zmogła go choroba. Wiedział, że wierni na całym świecie czekają na niego. Nie chciał ich zawieść. Przyjaciół miał nasz Papież wielu, jednak tym największym, tym któremu bezgranicznie zaufał był Bóg.

Karol Wojtyła - ,,To przyjaciel."

To Przyjaciel. ciągle wracasz pamięcią

Do tego poranka zimą.

Tyle lat już wierzyłeś, wiedziałeś na pewno,

A jednak nie możesz wyjść z podziwu.

Pochylony nad lampą w snopie światła wysoko wiązanym,

Nie podnosząc swej twarzy, bo po co -

- l już wiesz, czy tam, tam daleko widziany,

Czy tu w głębi zamkniętych oczu -

Jest tam. A tutaj nie ma nic prócz drżenia,

Oprócz słów odszukanych z nicości -

Ach, zostaje ci jeszcze cząstka tego zdziwienia,

Które będzie całą treścią wieczności.

9. Uczeń:

Ojciec Święty, jak nikt inny, rozumiał młodzież. Kochał jej towarzystwo, uwielbiał rozmowy. Mawiał, że: ,.Dzieci i młodzież, są Kościołem jutra". Nie obłaskawiał młodych pochlebstwami, wysoko stawiał im poprzeczkę, a mimo to - a może właśnie dlatego - był dla nich największym autorytetem.

10. Uczeń:

Do końca wypełniał swą misję. Od lat jego umysł i siła woli zmagały się ze słabością ciała. Gdy w środę 30 marca ogromnym wysiłkiem udzielał nam błogosławieństwa, nikt nie chciał wierzyć, że to pożegnanie na zawsze.

Adam Szafraniec -,,Jestem gotowy do drogi".

Jestem gotowy do drogi

Nadzieja Jest moim obłokiem

Co mnie unosi w ramiona Ojca

Miłość jest moją pochodnią

Jestem gotowy do drogi

Cierpienie jest moim obłokiem

Co mnie unosi w objęcia Chrystusa

Modlitwa namiotem spotkania

Jestem gotowy do drogi

we słowa jak zorza polarna

Co mi zwiastuje spotkanie ze Słońcem

Totus Tuus - Cały Twój, cały

Jestem gotowy do drogi

Jesteś coraz bliżej Boga

Niesiony oddechem aniołów

Stróżu poranka

na niwach zielonych

na wodach spokojnych radosny.

11. Uczeń:

Mimo cierpienia, mimo tego, że był coraz bardziej chory i słaby fizycznie, Ojciec Święty był bardzo aktywny. Nie dążył do ograniczenia liczby spotkań, audiencji. Nie chciał słyszeć o zmianach napiętego i rygorystycznego planu zajęć, ani o dłuższym odpoczynku po powrocie z zagranicznych pielgrzymek. Codziennie wstawał około 5.30, światło w jego sypialni gasło dopiero około 23.00. Przez cały dzień intensywnie pracował w swoim gabinecie, przyjmował gości na audiencjach, uczestniczył w różnych spotkaniach. Bardzo wiele czasu poświęcał na osobistą modlitwę, odmawiał brewiarz, Drogę Krzyżową, Różaniec. Pokazał, że trzeba walczyć do końca.

2 kwietnia 2005 roku o godzinie 21.37 Jego serce przestało bić. Tuż przed śmiercią wypowiedział słowo: „Amen". Cały świat zamarł, wszyscy pogrążyli się w rozpaczy.

12. Uczeń:

Karol Wojtyła jest trzeci na liście papieży o najdłuższym pontyfikacie. Dłużej panowali tylko święty Piotr (34 lata) i Pius IX, który zasiadał na Piotrowym Tronie ponad 31 lat.

Podczas swojej prawie 27-letniej posługi Jan Paweł II ogłosił:

14 encyklik, 14 adhortacji, 11 konstytucji apostolskich, 43 listy apostolskie: zwołał 9 konsystorzy, mianował 232 kardynałów, w tym 10 Polaków; kanonizował 506 Świętych (w tym 9 Polaków oraz dwóch świętych związanych z Polską); beatyfikował 7334 błogosławionych (w tym 155 Polaków); przewodniczył 6 zgromadzeniom generalnym synodu biskupów, przyjął ponad 7350 osobistości politycznych, spotkał się z wiernymi na ponad 7020 audiencjach generalnych.

Jan Paweł II byt największym podróżnikiem wśród dotychczasowych papieży. Ogółem Papież odwiedził 732 kraje (jedno- lub wielokrotnie) oraz około 900 miejscowości (niektóre wielokrotnie). W czasie podróży zagranicznych Jan Paweł II wygłosił ponad 2400 przemówień.

Według watykańskich statystyk rokiem największej aktywności Jana Pawła II w Rzymie był rok 1983, kiedy to odbyto się 49 audiencji generalnych. Jednakże najwięcej osób -- 1585 000 - słuchało Papieża na audiencjach w 1979 roku, więcej nawet niż podczas uroczystości Wielkiego Jubileuszu Kościoła katolickiego w 2000 r., kiedy Papież przemawiał do 1463 000 wiernych.

Nigdy dotąd żaden papież:

1. nie był Słowianinem.

2. nie przyjechał do Polski,

3. nie podróżował tyle po świecie,

4. nie władał tyloma językami,

5. nie był celem zamachu i nie odwiedził Ziemi Świętej,

6. nie przekroczył progu meczetu,

7. nie przykładał takiej wagi do kontaktów z młodzieżą.

13. Uczeń:

Ojciec Święty był wielką osobowością. Kształtował nasze charaktery, wpływał na losy świata, a jednocześnie był dla nas taki bliski, przyjacielski, taki bezpośredni! Żartował z nami, bawił nas, modlił się z nami, płakał. Nie wstydził się swojej ludzkiej słabości. Na tym polegała Jego siła!

U każdego z nas Ojciec Święty miał i ma swoje miejsce w sercu, w myślach. Każdemu z nas coś dał, chociaż może do końca sobie tego nie uświadamiamy. Dla nas ludzi młodych był przede wszystkim kochanym ojcem, który potrafił zganić, ale zaraz potem wziąć na kolana i przytulić.

To nieprawda, że nas opuściłeś. Każdy z nas do końca swoich dni będzie miał w uszach Twój głos, Każdy będzie miał w pamięci Twoją białą postać, uśmiech, gest błogosławieństwa. Będziemy pamiętać Twoje słowa, które są najpiękniejszym komentarzem do Ewangelii.

1

---