„Śmierć Pawła w Rzymie 'tak', a Piotra 'nie'?”
Autor:
Włodzimierz Bednarski
Do druku przygotował:
SCORP1ON
J 8:44 „Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.”
Prz 30:5-6 „Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.(6) Do słów Jego nic nie dodawaj, by cię nie skarał: nie uznał za kłamcę.”
Ap 22:18 „Ja świadczę każdemu, kto słucha słów proroctwa tej księgi: jeśliby ktoś do nich cokolwiek dołożył, Bóg mu dołoży plag zapisanych w tej księdze.”
Ap 22:19 „A jeśliby ktoś odjął co ze słów księgi tego proroctwa, to Bóg odejmie jego udział w drzewie życia i w Mieście Świętym - które są opisane w tej księdze.”
2Kor 4:2 „Unikamy postępowania ukrywającego sprawy hańbiące, nie uciekamy się do żadnych podstępów ani nie fałszujemy słowa Bożego, lecz okazywaniem prawdy przedstawiamy siebie samych w obliczu Boga osądowi sumienia każdego człowieka.”
Prz 19:5 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, kto kłamstwem oddycha, nie zdoła się wymknąć.”
Prz 19:9 „Fałszywy świadek nie ujdzie karania, zginie - kto kłamstwem oddycha.”
Prz 28:13 „Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca - ten miłosierdzia dostąpi.”
Syr 34:4 „Co można oczyścić rzeczą nieczystą? Z kłamstwa jakaż może wyjść prawda?”
Ap 22:15 „Na zewnątrz są psy, guślarze, rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy, kto kłamstwo kocha i nim żyje.”
Syr 36:19 „Jak podniebienie rozróżni pokarm z dziczyzny, tak serce mądre - mowy kłamliwe.”
Ef 5:6-17 „Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na buntowników.(7) Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego!(8) Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości!(9) Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda.(10) Badajcie, co jest miłe Panu.(11) I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując, nawracajcie [tamtych]!(12) O tym bowiem, co u nich się dzieje po kryjomu, wstyd nawet mówić.(13) Natomiast wszystkie te rzeczy piętnowane stają się jawne dzięki światłu, bo wszystko, co staje się jawne, jest światłem.(14) Dlatego się mówi: Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus.(15) Baczcie więc pilnie, jak postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.(16) Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe.(17) Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana.”
J 8:32 „i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli.”
Strona WWW:
Świadkowie Jehowy w 1937r. pierwszy raz zaprzeczyli i nadal to robią, obecności i śmierci Apostoła Piotra w Rzymie („Odsłonięte” s.30). Posługiwali się już przy tym wszystkimi możliwymi `argumentami', aby to uzasadnić.
Nie będę tu polemizował z wykładnią Świadków Jehowy ponieważ uczyniłem to gdzie indziej (patrz „W obronie wiary. Pismo Święte a nauka Świadków Jehowy, innych sekt i wyznań niekatolickich” rozdz. `Czy Św. Piotr był w Rzymie'). Zbliżoną problematykę omawiałem też niedawno w art. „Jan w Efezie `tak', Piotr w Rzymie `nie'?”. Nadmieniam jednak, że w Piśmie Św. brak jest bezpośredniego stwierdzenia: „Piotr zginął w Rzymie”, ale i nie ma innego, też nas bardzo interesującego, tzn. „Paweł zginął w Rzymie”.
Pragnę tu zwrócić uwagę na to, jak Towarzystwo Strażnica w swym dowodzeniu chce wykorzystać naszą słabą znajomość jego literatury. Uważa ono, że można używać różnych stwierdzeń i nikt nie zauważy tego, choćby były one sprzeczne ze sobą. Mało tego, odwołuje się ono do tradycji (!), ale często wybiórczo. Za przykład posłużą nam niektóre Strażnice omawiające interesującą nas problematykę oraz dość nowy podręcznik Świadków Jehowy pt. „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne” (1998).
Ciekawe, że Świadkowie Jehowy gdy kwestionują śmierć Piotra w Rzymie, nie negują śmierci Pawła w tym mieście, choć w Biblii brak informacji o jednej i drugiej. Natomiast te same świadectwa starochrześcijańskiej tradycji opisują śmierć obu Apostołów w Rzymie (patrz poniżej).
Oto co Świadkowie Jehowy piszą o śmierci Pawła w tym mieście:
„Ostatni list apostoła Pawła najwidoczniej został napisany podczas jego powtórnego uwięzienia w Rzymie, krótko przed straceniem go” (Strażnica Nr 7, 1965 s.5).
„Sam apostoł Paweł - jak się przyjmuje - został ścięty w Rzymie” (Strażnica Nr 8, 1965 s.2).
„Drugie uwięzienie Pawła w Rzymie, które skończyło się jego straceniem, przypadło prawdopodobnie na lata 64-65 n.e.” (Strażnica Nr 5, 1969 s.12).
„Jak się dowiadujemy, na koniec udał się do Nikopolis w północno-zachodniej Grecji i przypuszczalnie właśnie tam został aresztowany i zabrany do Rzymu, gdzie uwięziono go po raz ostatni, a następnie stracono”, „Prawdopodobnie zmarł śmiercią męczeńską z rąk Nerona po swym ostatnim uwięzieniu w Rzymie około roku 65” („Całe Pismo jest natchnione...” s.239, 293). Patrz też Strażnice: Nr 13, 1994 s.20; Nr 15, 1988 s. 29; Rok CVI [1985] Nr 7 s.6; Rok XCVII [1976] Nr 23 s.7.
Skąd Świadkowie Jehowy o tym wiedzą? Otóż z tradycji! Jeśli jednak odrzucają świadectwa tradycji dotyczące śmierci Piotra w Rzymie, powinni i zanegować te o Pawle, bo to te same pisma starochrześcijańskie o tym mówią. Świadkowie Jehowy jednak piszą:
„jak podaje tradycja - uśmiercono go [Pawła] na rozkaz Nerona” (Strażnica Nr 9, 1996 s.7).
„Tradycja głosi, jakoby apostoła Pawła stracono w Rzymie przez ścięcie” (Strażnica Rok XCV [1974] Nr 19 s.21).
„Według tradycji cesarz rzymski Neron kazał ściąć Pawła za głoszenie o Królestwie Bożym” („Życie wieczne w wolności synów Bożych” 1970 s.129).
Czy wg Świadków Jehowy te same teksty tradycji dotyczące Piotra są złe, a dotyczące Pawła dobre? Jak oni to godzą? Zauważmy, że te same teksty tradycji (do której odwołują się Świadkowie Jehowy w przypadku Pawła) nie tylko potwierdzają śmierć Piotra i Pawła w Rzymie, ale też ich wcześniejszą tam obecność połączoną z nauczaniem. Oto one:
Ireneusz (ur.130-40) „Otóż Mateusz dla Hebrajczyków napisał i wydał Ewangelię w ich języku ojczystym, podczas gdy Piotr i Paweł w Rzymie ewangelię opowiadali i zakładali Kościół. Po ich odejściu [tzn. po ich śmierci] Marek, uczeń i tłumacz Piotrowy, przekazał nam również to, co Piotr głosił. Łukasz zaś, towarzysz Pawła, w księdze swej złożył ewangelię, jak ją ten apostoł rozszerzał.” (cytat z Adversus haereses 3:1,1 przytoczony przez Euzebiusza w „Historii Kościoła” V:8,2-4).
Gajusz (IIw.) „Ja zaś mogę pokazać trofea apostolskie. Wstąp na wzgórze Watykanu, albo idź na drogę do Ostii, a znajdziesz trofea tych, którzy ten Kościół założyli” („Rozprawa przeciw Proklosowi” cytowana w „Historii Kościoła” II:25,7-8 Euzebiusza [ur.260]).
Dionizy (IIw.) „Tedy i Wy przez tak serdeczne Wasze upomnienie związaliście jak najściślej Rzym z Koryntem, szczepy sadzone rękami Piotra i Pawła. Toć obydwaj w naszym Koryncie szczep ten sadzili i nieśli nam naukę. To samo w Italii. Razem nieśli naukę i w jednym czasie śmierć ponieśli męczeńską” („List do Rzymian” cytowany w „Historii Kościoła” II:25,8 Euzebiusza).
Tertulian (ur.155) „Jeśli zaś jesteś w sąsiedztwie Italii, masz tam Rzym, którego powagę i my uznajemy. Jak szczęśliwy ten Kościół. Jemu to Apostołowie całą naukę razem z krwią swą przelali. Tu Piotr upodobnił się w męce do Pana, tu Paweł został ukoronowany śmiercią...” („Preskrypcja przeciw heretykom” 36); „co nawet Rzymianie mówią podobnie. A przecież i Piotr i Paweł zostawili im Ewangelię opieczętowaną nawet krwią własną” („Przeciw Marcjonowi” IV:5,1); „Czytamy w `Żywotach Cezarów' [Swetoniusza (ur.69)], że Neron był pierwszy, który powstającą w Rzymie wiarę zdusił we krwi. Wtedy Piotr rzeczywiście opasany przez innego został przybity do krzyża. Wtedy to Paweł (...) odradza się w szlachetnym męczeństwie” („Lekarstwo na ukłucie skorpiona” 15:3).
Euzebiusz (ur.260) „Dzieje mówią, że w Rzymie, za jego [Nerona] panowania Paweł został ścięty, a Piotr przybity do krzyża. Wiadomość tę potwierdza nazwa cmentarzy rzymskich, które istnieją pod Piotra i Pawła wezwaniem” („Historia Kościoła” II:25,5).
Ale jeszcze wcześniej Klemens (ok.95r.) z Rzymu przypomina Koryntianom śmierć Piotra i Pawła:
„Popatrzmy na świętych Apostołów: Piotra nie raz i nie dwa, ale wiele razy spotykała ciężka próba (...) odszedł do chwały. (...) również Paweł znalazł sposobność by nam wskazać, jaka jest nagroda wytrwania (...) stał się heroldem Pana na Wschodzie i na Zachodzie (...) odszedł ze świata i został przyjęty w miejscu świętym” („List do Koryntian” 5:4-5).
Widać więc, że tradycja jest zgodna i zawsze razem wspomina o śmierci obu Apostołów w Rzymie. Natomiast Świadkowie Jehowy nie są zgodni z nią, bo śmierć Pawła w Rzymie uznają na podstawie tradycji, a śmierci Piotra z Rzymie nie przyjmują.
I jeszcze jedno na koniec. Jeden jedyny raz Strażnica Rok XCIII [1972] Nr 6 s.6 bardzo stanowczo zasugerowała śmierć obu Apostołów z rąk Nerona i to w Rzymie:
„Oczywiście imperialistyczny Rzym okrutnie prześladował (...) naśladowców Jezusa (...) Istnieje opinia, że Rzym zadał śmierć nawet apostołom Piotrowi i Pawłowi po wielkim pożarze tego miasta, którego spowodowanie cesarz Neron przypisał chrześcijanom”.
Pod tym zdaniem Strażnicy powinien podpisać się każdy chrześcijanin. Czy Świadkowie Jehowy też by to uczynili? Szkoda, że to zdanie nie obowiązuje Świadków Jehowy, a jedynie padło ono wtedy, gdy było Towarzystwu Strażnica potrzebne. Widać więc, że potrafi ono pisać coś, czego kiedy indziej nie uznaje w całości i w co zakazuje wierzyć (śmierć Piotra w Rzymie).
[11 2003]
4