Moulin Rouge (franc. Czerwony Młyn), założony w 1889 roku przez Josepha Ollera, właściciela paryskiej Olimpii. Budynek położony w dzielnicy czerwonych latarni, niedaleko Montmartre, jest znany z wielkiej repliki czerwonego młyna na swoim dachu. Ta niezwykła - dziś także świetlna - "reklama" obecnie jest jedną z wizytówek Paryża, rozpoznawalną na równi z wieżą Eiffla czy Łukiem Triumfalnym. Właśnie wtedy, gdy otwarto ten kabaret Gustave Eiffel, architektoniczny geniusz projektów stalowych rozpoczął swój najbardziej spektakularny projekt - budowę wysokiej na 300 metrów stalowej wieży.
W 1898 roku bale organizowane w Moulin Rouge przerodziły się w całe spektakle. W finale przedstawień publiczność była zaskakiwana brawurowymi wykonaniami nowego tańca - francuskiego kankana. Wykonywały go tancerki nazywane Chahuteuses (nazwa pochodzi od pierwszego określenia kankana (Chahut) i oznacza niesforne dziewczyny). Ich występy zawsze wywoływały wielką wrzawę wśród widowni, która ciągle wracała, by zobaczyć te taneczno-erotyczne występy ponownie.
Dziś Moulin Rouge nie kojarzy się aż tak mocno z miejscem rubasznym, skandalizującym, jak w 1891 roku, czy nawet później, kiedy to Brytyjczycy przeżyli szok w pierwszym zetknięciu się z kankanem i kadrylem (kadryl powstał w tym samym okresie). Obecnie Czerwony Młyn uznawany jest za najsłynniejszy kabaret czy też rewię świata i jest najważniejszym symbolem francuskiego kankana.