Niemiecka Kompania Zmotoryzowana (wł. Compagnia Autocarrata Tedesca, niem. Deutsche Motorisierte Kompanie)- mały wojskowy oddział sformowany przez Włochów z niemieckich ochotników w czasie kampanii wschodnioafrykańskiej podczas II wojny światowej.
Po wybuchu II wojny światowej w Europie, niemieccy obywatele przebywający we francuskich i brytyjskich koloniach w Afryce kierowali się na tereny kontrolowane przez sojusznicze Włochy. Do Włoskiej Afryki Wschodniej przybyło przed 10 czerwca 1940 roku od około 140 do 150 Niemców, głównie z Tanganiki i Kenii. Znaczna część z nich przypłynęła na pokładzie włoskiego statku Pavia. W portach włoskich kolonii ukryło się również kilka niemieckich statków handlowych. Po przystąpieniu Włoch do wojny Niemcy wyrazili chęć walki u boku sojuszników przeciwko Brytyjczykom. Włoskie dowództwo nie pozostało obojętne i zaczęło formować oddział wojskowy, który ostatecznie osiągnął siłę kompanii.
Większość Niemców miała dotychczas słabe przeszkolenie wojskowe lub nie przeszła go w ogóle. Niemców wyposażono we włoskie mundury i broń. Na uzbrojenie ochotników składały się pistolety Glisenti, karabiny Carcano, karabiny maszynowe Breda i Schwarzlose. Oddziałowi przydzielono też kilka zaimprowizowanych wozów opancerzonych i ciężarówek. Szkolenie jednostka przeszła w erytrejskim mieście Asmara.
2 lipca 1940 została ostatecznie sformowana Niemiecka Kompania Zmotoryzowana. Dowódcą został niemiecki oficer rezerwy, porucznik Gustav Hamel, który brał udział w walkach I wojny światowej. Symbolem oddziału stała się trójkątna flaga, nadana mu przez włoskiego gubernatora Erytrei, generała Luigi Frusciego. Po jednej stronie znajdowała się na niej flaga Włoch, po drugiej niemiecka flaga ze swastyką.
Istnienie jednostki było szeroko wykorzystywane przez włoską propagandę w audycjach radiowych nadawanych z Addis Abeby.
Kompanię włączono w strukturę jednego z włoskich batalionów zmotoryzowanych. W listopadzie 1940 Niemcy po raz pierwszy wzięli udział w akcjach na pograniczu Erytrei i Sudanu. W 1941 uczestniczyli w bitwach o Agordat i Keren. W czasie odwrotu wojsk włoskich do Asmary Compagnia Autocarrata Tedesca, jako ariergarda, prowadziła działania osłaniające.
W styczniu 1941 na stanowisku dowódcy kompanii Hamela zastąpił przybyły samolotem z Niemiec podporucznik Heinz Werner Schmidt. Jednak już w marcu opuścił on jednostkę odlatując do Libii, gdzie został przydzielony jako adiutant Erwina Rommla, dowódcy Afrika Korps.
Resztka żołnierzy, która przetrwała zajęcie Erytrei przez wojska alianckie dołączyła do wojsk dowodzonych przez księcia Amadeusza d'Aostę. Pod jego dowództwem służyli podczas bitwy pod Amba Alagi, gdzie oddział został kompletnie zniszczony.
Według Heinza Wernera Schmidta tylko kilkorgu z niemieckich ochotników udało się uciec z Afryki Wschodniej i dotrzeć na pokładzie czterech włoskich łodzi podwodnych do Bordeaux.