DZIECKO W CYBERPRZESTRZENI
INTERNET W DOŚWIADCZENIU:
- edukacja, rozwija pasje, zainteresowania, miejsce spotkania z grupą rówieśniczą, eksperymentowanie, zagrożenia, miejsce w którym można szukać zasad.
EDUKACJA:
Szybki dostęp do wiedzy, łatwość zdobywania informacji, narzędzia edukacyjne, treści tworzone dla dzieci i przez dzieci, treści łatwo przyswajane, treści tworzone jak dla reklamy.
JAK WPŁYWAJĄ?
Nie zawsze rozumie treści które ogląda, nie wie że to czyjś wymysł, przeżywa emocje jakby było świadkiem realnej sytuacji, zapamiętuje emocjonalnie, uczy się że świat jest zagrażający - dziecko generalizuje.
SZKODLIWE TREŚCI
PORNOGRAFIA - wulgaryzuje kontakt seksualny, nie uczy kultury seksualnej.
PRZEMOC - wywołuje silne emocje.
RASIZM - uczy nierówności praw, brak okazywania szacunku.
CYFROWE DZIECIŃSTWO
ISTNIENIE W WIRTUALNYM SPOŁECZEŃSTWIE - bycie w nim, zaszczyty lub trudności zaistnienia w nim.
GRA - rywalizacja, wypróbowanie się.
KONSEKWENCJE - uzależnienie, zmiana jakości nawiązywanych kontaktów, fałszowanie tożsamości
KONTAKT Z REKLAMĄ- gra sieciowa w realnym świecie to czyjaś firma.
EKSPERYMENTOWANIE - szukanie informacji TABU - dotyczy wieku dojrzewania
Uczenie się ról społecznych, poszukiwanie zasad, łamanie zasad, zachowania seksualne w Internecie.
ZAGROŻENIA:
Zdobywanie doświadczeń nieadekwatnych do wieku, zagrożenia rozwoju społecznego, zaburzenie rozwoju emocji powoduje izolacje, uzależnia, zabiera czas.
UWODZENIE DZIECI W INTERNECIE
GROOMING - osoba dorosła budzi zaufanie u dziecka która rozumie dziecko, przyzwyczaja do siebie w celu uwodzenia, oparty na chęci pomocy NASTĘPUJE przemoc, osaczenie ofiary.
CYBERPRZEMOC:
DZIECKO - ofiara przemocy wirtualnej to często ofiara przemocy rówieśniczej, przeżywa wstyd upokorzenie ocenia siebie przez wartości które nadała mu grupa. Wyzwala skrajne emocji, myśli - próby samobójstwa.
DZIECKO w roli sprawcy - upokarza innych aby być dowartościowanym przez grupę, upokarzany upokarza, rozwój społeczny skierowany na demoralizacje.
FORA, CZATY
Możliwość dużą ilością kontaktów, trening umiejętności społecznych, poznanie obcych kontakt z osobami i niewłaściwych intencjach.
JAK CHRONIĆ DZIECKO?
Zabezpieczenia komputera w przeglądarkach, filtry rodzicielskie, programy kontroli, Edukacja dotycząca zagrożeń. Rozmowa z dzieckiem - umowa.
Dnia 10-02-2010 o godz. 23:32 <igmo@op.pl> napisał(a):
> ikacprzyk@wp.pl napisał(a):
> > Profilaktyka ogólna - jest to ogół działań zapobiegających
niepożądanym
> > zjawiskom rozwoju i zachowaniu sie ludzi. w medycynie sprowadza się
do
> > zapobiegania chorobom, propagowania zasad racjonalnego żywienia,
> > prawidłowego łączenia pracy z wypoczynkiem oraz stwarzania innych
> > warunków sprzyjających rozwojowi organizmu. w pedagogice sprowadza
sie
> > do zapobiegania powstawania u dzieci niepożądanych przyzwyczajeń i
> > postaw, błędów w uczeniu się lub wad postawy ciała. W pewnym
znaczeniu
> > każde pożądane oddziaływanie pedagogiczne jest jednocześnie
> > oddziaływaniem profilaktyczny. Wytwarzając bowiem jakieś wartościowe
> > cechy jednocześnie zapobiega się powstawaniu cech niepożądanych.
> >
> > Profilaktyka w pedagogice społecznej - jest to szczególnego typu
> > działalność związana z neutralizowaniem wpływu czynników powodujących
> > potencjalne zagrożenie rozwoju biologicznego, społecznego i
kulturalnego
> > polegająca na ujawnieniu zarówno sytuacji i uwarunkowań jak i tych
> > elementów środowiska oraz ich zespołów, które jeszcze nie wywołują
> > zagrożenia ale mogą w przyszłości zaburzyć pomyślny przebieg rozwoju
> > jednostki lub środowiska życia. Zaprojektowanie postępowania
> > profilaktycznego wymaga od pedagoga przewidzenia sytuacji i
zjawisk, i
> > obmyślenia takiego postępowania w środowisku aby zniwelować
zagrożenie
> > rozwoju jednostki.
> >
> > Profilaktyka społeczna jako samodzielna dziedzina wiedzy - jest
> > dziedziną wiedzy i umiejętności praktycznych umożliwiających
> > podejmowanie działań zapobiegających występowaniu zjawisk społecznych
> > określanych w resocjalizacji jako dewiacyjne i patologiczne.
> > Wykorzystuje związki z takimi dziedzinami jak : prawo, socjologia,
> > pedagogika, psychologia i medycyna.
> >
> > Typy działań profilaktycznych :
> > 1) Pobudzająca - obejmuje działalność odnoszącą się do pomocy
> > wspierającej pomyślny rozwój. Jest to takie poczynanie wychowawcze,
> > którego celem jest pobudzanie aktywności w dziedzinach pożądanych i w
> > ten sposób uprzedzenie pojawienia sie działań niekorzystnych.
> > 2) Hamująca - polega na hamowaniu czynników już stwarzających
zagrożenie
> > bądź też tych, których niekorzystne oddziaływanie można choćby
> > potencjalnie przewidzieć.
> >
> > Podział profilaktyki ze względu na rodzaj :
> >
> > * pozytywna(kreatywna) - polega na stosowaniu w skali globalnej
srodków
> > pozytywnych inicjujących i konstruktywnych
> > * negatywna - polega na dopuszczeniu do dewiacji i dysfunkcji poprzez
> > środki negatywne czyli zakaz, sankcje, odstraszanie czy
napiętnowanie.
> >
> >
> > Profilaktyka powstrzymująca obejmuje te działania które ;
> > - polegają na usuwaniu warunków sprzyjających zachowań dysfunkcyjnych
> > (administracyjny zakaz sprzedaży alkoholu)
> > - polegają na wywołaniu odstąpienia jednostki od zamiaru zachowań
> > niepożądanych ( groźba represji)
> > - uniemożliwianiu jednostce wykonania nie pożądanych czynności
> >
> > Profilaktyka eliminująco - objawowa obejmuje :
> > - całokształt działań wychowawczych o charakterze interwencyjnym
wobec
> > osób zdradzających początkowe objawy wykolejenia społecznego
> >
> > Profilaktyka eliminująco- uprzedzająca : jej celem jest : \- usuwanie
> > wszelkich czynników jakie mogłyby stać się przyczynami wykolejenia
> > społecznego jednostki, dotyczy to zarówno czynników środowiskowych
jak i
> > biologiczno-organicznych
> >
> >
> > Poziomy działań profilaktycznych :
> >
> > Ze względu na populację objętą działaniami profilaktycznymi
wyróżniamy :
> >
> > 1. profilaktyka uniwersalna to działania kierowane do szerokiej
> > populacji, które nie uwzględniają indywidualnych czynników ryzyka.
Mają
> > one na celu przekazywanie informacji oraz zapobieganie angażowaniu
się w
> > działania dysfunkcjonalne. działania te są kierowane do wszystkich
osób
> > danej populacji (np. wszystkich uczniów w szkole) bez względu na
poziom
> > zagrożenia dysfunkcją. działania te są zazwyczaj realizowane w dużych
> > grupach, prowadzą je specjaliści z różnych dziedzin którzy przeszli
> > specjalne przeszkolenie. Interwencje takie trwają krótko i nie
wymagają
> > od odbiorców dużej motywacji oraz zaangażowania.
> > 2. selektywna to działania kierowane do wybranych podgrup w ogólnej
> > populacji wyróżnionych na zasadzie poziomu zagrożenia dysfunkcją.
> > Przeznaczone są do zapobiegania rozwojowi trudności a warunkiem
> > uczestnictwa jest przynależność do grupy ryzyka. Uczestnictwo jest
> > dobrowolne. Przy projektowaniu działań bierze się pod uwagę czynniki
> > ryzyka w celu ich eliminacji lub redukcji. Interwencje takie są
raczej
> > długotrwałe i wymagają osobistego zaangażowania i aktywności ze
strony
> > odbiorców. Realizatorzy powinni to być specjaliści kompetentni w
> > problemach młodzieżowych, rodzinnych typowych dla danej grupy ryzyka
> > której interwencja dotyczy. Jest bardziej kosztowna niż uniwersalna
gdyż
> > wymaga przeszkolonej kadry, mniejszych grup odbiorców i dłuższego
czasu
> > oddziaływania.
> > 3. zalecana są to działania kierowane do jednostek przejawiających
> > pierwsze objawy dysfunkcji. ich celem jest zatrzymanie rozwoju
> > dysfunkcji i związanych z nią zachowań dysfunkcyjnych. Przy
> > projektowaniu tej interwencji uwzględnia się indywidualne
uwarunkowania
> > dysfunkcji, ich kontekst społeczny oraz konsekwencje. Udział w
programie
> > jest zalecany danej osobie, oddziaływania takie trwają przez dłuższy
> > czas, charakteryzują się większą częstotliwością i są intensywne
tzn.
> > wymagają dużej aktywności i zaangażowania uczestnika spotkań.
Prowadza
> > je specjaliści z zakresu profilaktyki z umiejętnościami
terapeutycznymi.
> > Efektem takiej interwencji powinna być zmiana osoby dysfunkcjonalnej.
> > Jest najkosztowniejszy rodzaj profilaktyki.
> >
> > Czynniki ryzyka i czynniki chroniące w profilaktyce :
> >
> > Profilaktyka to proces korygujący niedostatki wychowania polegające
na :
> > - wspieranie młodego człowieka w konstruktywnym radzeniu sobie z
> > trudnościami zagrażającymi prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu.
> > - ograniczeniu i likwidowaniu czynników ryzyka, które zaburzają
> > prawidłowy rozwój i dezorganizują zdrowy tryb życia
> > - inicjowaniu i wzmacnianiu czynników chroniących, które sprzyjają
> > prawidłowemu rozwojowi i zdrowemu życiu.
> >
> >
> > W profilaktyce wyróżniamy cechy i umiejętności modyfikujące
podejmowane
> > działania. Są to czynniki : ryzyka i chroniące
> >
> > 1. Czynniki związane z jednostką
> > a) czynniki ryzyka
> > - buntowniczość
> > - więzi z dysfunkcjonalnymi rówieśnikami
> > - akceptacja zachowań problemowych
> > - negatywne relacje z dorosłymi
> > - impulsywność
> > - niska samoocena
> > - odrzucenie religii i powszechnie obowiązujących wartości
> > - niepowodzenia szkolne
> > - silne zewnętrzne poczucie kontroli
> > - nieadekwatna ekspresja gniewu i agresji
> >
> > b)czynniki chroniące
> > - angażowanie się w działania prospołeczne
> > - doświadczenie uznania za te działania
> > - zdrowe przekonania i jasne standardy etyczne
> > - pozytywny obraz siebie
> > - wysoka samoocena
> > - negatywne postawy wobec zachowań problemowych
> > - pozytywne relacje z dorosłymi
> > - zaangażowanie w praktyki religijne
> >
> > 2) Czynniki związane z grupa rówieśnicza
> >
> > a) czynniki ryzyka
> > - pozostawanie w grupie wykazującej zachowania problemowe
> > - bliskie kontakty z grupą negującą obowiązujące normy
> > - istnienie negatywnej presji rówieśniczej
> >
> > b)czynniki chroniące
> > - pozostawanie w grupie przejawiającej pozytywne wzorce zachowania
> > - istnienie pozytywnej presji rówieśniczej
> >
> > 3) Czynniki związane z rodziną
> >
> > a) Czynniki ryzyka
> > -konflikty rodzinne
> > - problemy w kierowaniu życiem rodzinnym
> > - prezentowanie przez rodziców zachowań dysfunkcjonalnych
> > - społeczna izolacja rodziny
> > - wysoki stres rodzinny
> > - nie wystarczająca lub niekonsekwentna dyscyplina wychowawcza
> >
> > b) czynniki chroniące
> > - silne więzi rodzinne
> > - jasne standardy zachowań
> > - poczucie zaufania w rodzinie
> > - pozytywna dynamika życia rodzinnego
> > - zaangażowanie rodziców w życie dziecka
> > - kontrola rodzicielska
> >
> > 4) Czynniki związane ze szkołą
> >
> > a) czynniki ryzyka
> > - wczesne i powtarzające się zachowania antyspołeczne
> > - wczesne niepowodzenia w nauce
> > - niskie zaangażowanie w życie szkoły
> > - brak więzi ze szkołą
> > - niska sprawność dydaktyczna nauczycieli
> > - wysoki poziom lęku i agresji w szkole
> > -skłonność do kierowania uczniów do specjalistów poza szkołą
> >
> > b)czynniki chroniące
> > - okazje do angażowania się w działania prospołeczne
> > - dostarczanie nagród za działania
> > - troska i wsparcie ze strony nauczycieli
> > - pozytywny klimat szkoły
> > - więzi z nauczycielami
> > - promowanie osiągnięć szkolnych
> >
> > 5) czynniki związane ze społecznością lokalna
> > a)czynniki ryzyka
> > - dostępność środków odurzających
> > - normy i prawo sprzyjające odurzaniu się
> > - skrajne deprywacje ekonomiczne i społeczne
> > - niskie zaangażowanie w życie sąsiedzkie
> > - postawy społeczne akceptujące zachowania dysfunkcjonalne
> >
> > b) czynniki chroniące
> > - okazje do działania na rzecz społeczności lokalnej
> > - niska dostępność środków odurzających
> > - system wsparcia lokalnej działalności
> > - kontrola sąsiedzka
> > - wysoka świadomość i zaangażowanie społeczne
> > Strategie działań profilaktycznych
> >
> >
> > Niezależnie od poziomu profilaktyki można stosować różne jej
strategie.
> > Wśród nich wyróżniamy :
> >
> > 1.?Informacyjne – wyrastają z wiary w ludzkie możliwości
> > samodoskonalenia się przez podejmowanie odpowiedzialnych decyzji.
> > warunkiem takiej odpowiedzialności jest otrzymywanie adekwatnych
> > informacji, które wtórnie umożliwiają człowiekowi dokonywanie
> > racjonalnych wyborów i prezentowanie społecznie akceptowanych
zachowań.
> > Głównym celem strategii informacyjnej jest dostarczanie adekwatnych,
> > wiarygodnych, aktualnych informacji o istniejących zagrożeniach i
> > możliwościach zabezpieczeniach przed nimi. Obejmują takie działania
jak
> > : właściwe wykorzystanie środków masowego przekazu (ulotki, plakaty,
> > seminaria)
> > 2.?Edukacyjne – opierają się na założeniu, że ludzie w
swoim
> > działaniu dążą do zaspokajania potrzeb tj. miłości, bezpieczeństwa,
> > przynależności czy poczucia własnej tożsamości. Zasadniczo
zaspokajanie
> > tych potrzeb dokonuje się za pomocą działań, które umożliwiają
> > podnoszenie poczucia własnej wartości. Obserwuje się jednak że ludzie
> > którzy maja trudności w podejmowaniu decyzji rozwiązywaniu
problemów i
> > komunikacji z innymi z reguły maja trudności w zaspokajaniu swoich
> > potrzeb w sposób konstruktywny. Często zaspokajają je w sposób
> > dysfunkcjonalny np.. używając środków odurzających. Pomagają
> > poszczególnym osobom w rozwijaniu podstawowych umiejętności życiowych
> > tj. podejmowaniu decyzji, radzeniu sobie ze stresem, rozwiązywanie
> > problemów, porozumiewanie się interpersonalne.
> > 3.?Działań alternatywnych – opierają się na założeniu, że
> > ograniczanie dysfunkcjonalności może się również dokonywać poprzez
> > uczestnictwo dzieci i młodzieży w działaniach które wzmacniają
pozytywną
> > świadomość siebie i innych oraz umożliwiają uzyskanie zadowolenia i
> > pozytywnych wzmocnień bez uciekania się do zachowań problemowych.
> > Działania te SA pozytywną alternatywą wobec dysfunkcji. Stwarzają
> > warunki do poszerzenia doświadczeń, uczenia się zaradności,
upewnienia
> > się o własnej wartości oraz czerpaniu satysfakcji z własnego
> > zaangażowania odpowiedzialności i poczucia zaufania społecznego.
> > 4.?Wczesnej interwencji – zmierzają do pomagania
jednostkom w
> > identyfikowaniu swoich problemów i poszukiwaniu możliwości ich
> > rozwiązywania. Interwencja obejmuje towarzyszenie ludziom i
wspieranie w
> > krytycznych okresach ich zycia. Podstawowe techniki interwencji;
> > -poradnictwo indywidualne i rodzinne
> > -telefon zaufania
> > -sesje konfrontacyjne
> > Bardzo ważnym elementem interwencji jest tworzenie sieci wsparcia
> > profesjonalnego, obejmującej placówki pomocowe do których kierowane
są
> > osoby zaangażowane w zachowania dysfunkcjonalne.
> >
> > Programy działań profilaktycznych
> >
> > Program jest to zorganizowane i usystematyzowane działanie
ukierunkowane
> > na osiąganie precyzyjnie określonego celu :
> >
> > 1.?Program modyfikacji przekonań normatywnych –
koncentrują się na
> > opieranej, przyswajanej przez dzieci i młodzież akceptalności
zachowań
> > problemowych i angażowaniu się w nie. Istnieje powszechna tendencja
do
> > wyolbrzymiania przez dzieci i młodzież rozmiarów dysfunkcjonalności
> > wśród rówieśników i poziomu akceptacji takich zachowań. Takie
> > wyobrażenia osłabiają osobiste zahamowania wobec angażowania się w
> > zachowania problemowe. Programy tego rodzaju zmierzają do urealnienia
> > przekonań młodzieży a w konsekwencji do wzrostu odporności młodych
ludzi
> > na uwikłanie się w taką aktywność.
> > 2.?Programy spójności stylu życia- koncentrują się na ukazywaniu
młodym
> > ludziom rozbieżności między tworzonymi przez nich idealnymi planami
> > dotyczącymi własnej przyszłości a aktualnym zaangażowaniem w
zachowania
> > problemowe.. Uczestnikom proponuje się działania w których uczą się
> > podejmować bieżące decyzje życiowe w kontekście pozytywnych planów
> > życiowych a tym samym eliminować ze swojego życia to co stoi na
> > przeszkodzie w osiąganiu zamierzonych bardziej odległych celów.
> > 3.?Programy podejmowania zobowiązań – koncentrują się na
> > ukazywaniu moralnych uzasadnień dla prowadzenia konwencjonalnego
trybu
> > życia wolnego od zachowań dysfunkcjonalnych i dewiacyjnych. Młodzi
> > ludzie SA zachęcani do podejmowania zobowiązań do prowadzenia
> > pozytywnego, godnego życia i dążenia do dojrzałości we wszystkich
> > sferach.
> > 4.? Programy uświadamiania szkodliwych środków –
koncentrują się
> > na ukazywaniu negatywnych konsekwencji zachowań dysfunkcjonalnych
> > zarówno bezpośrednich jak i odległych pojawiających się we wszystkich
> > sferach zdrowia. Działania te opierają się na założeniu, że
posiadanie
> > takiej wiedzy pozwoli młodemu człowiekowi na podejmowanie bardziej
> > odpowiedzialnych decyzji.
> > 5.?Programy rozwoju umiejętności przeciwstawiania się presji
–
> > koncentrują się na nauczaniu i rozwijaniu umiejętności
identyfikowania i
> > asertywnego przeciwstawiania się presji do zachowań dysfunkcjonalnych
> > płynącej ze strony rówieśników, rodzeństwa, rodziców innych dorosłych
> > czy mediów. Badania wskazują że rozwijanie osobistych umiejętności i
> > poprawy samooceny pomagają młodemu człowiekowi przeciwstawiać się
> > zachętom i naciskom do podejmowania zachowań problemowych.
> > 6.?Programy budowania pozytywnej motywacji – koncentrują
się na
> > promowaniu rozwoju umiejętności potrzebnych do budowania planów
> > życiowych, określenia celów życiowych, formułowania strategii ich
> > osiągania oraz wywołania motywacji do działania
> > 7.?Programy alternatywnej aktywności – koncentrują się na
> > tworzeniu młodym ludziom możliwości angażowania się w konstruktywne i
> > społecznie akceptowane działania które są alternatywą do zachowań
> > dysfunkcjonalnych. W ten sposób redukowana jest ekspozycja na
sytuacje
> > wysokiego ryzyka oraz wzrasta zaangażowanie młodzieży w działania,
> > zdrowe zaspokajanie potrzeb.
> > 8.?Programy rozwoju umiejętności podejmowania decyzji –
> > koncentrują się na nauczaniu racjonalnego podejmowania decyzji przez
> > identyfikowanie problemów, tworzenie pomysłów rozwiązań oraz
dokonywanie
> > świadomego wyboru.
> > 9.?Programy budowania samooceny – koncentrują się na
rozwijaniu
> > indywidualnej oceny i [poczucia własnej wartości co osiąga się przez
> > akceptowanie własnych unikalności oraz docenianie własnych atutów.
> > Pozytywna samoocena ma duże znaczenie w podejmowaniu decyzji w
> > angażowaniu się w zachowania dysfunkcjonalne.
> > 10.?Programy radzenia sobie ze stresem – koncentrują się na
> > nauczaniu umiejętności które pomagają młodym ludziom kierować
sytuacja
> > trudną psychologicznie i radzić sobie z towarzyszącymi jej emocjami
bez
> > konieczności uciekania się do zachowań problemowych.
> > 11.?Programy rozwiązywania umiejętności społecznych –
koncentrują
> > się na nauczaniu i doskonaleniu podstawowych umiejętności
społecznych a
> > mianowicie umiejętności porozumiewania się, nawiązywania i
> > podtrzymywania relacji międzyludzkich oraz umiejętności rozwiązywania
> > konfliktów interpersonalnych. Umiejętności te budują zaradność
społeczna
> > umożliwiają satysfakcjonujące kontaktowanie się z ludźmi pomagają w
> > pokojowym rozwiązywaniu napięć i konfliktów a przez to redukują
ryzyko
> > wchodzenia w zachowania dysfunkcjonalne
> > 12.?Programy rozwijania umiejętności dostarczania wsparcia
–
> > koncentrują się na dwóch zagadnieniach
> > -bezpośrednim pomaganiu osobom doświadczającym trudności
> > - kontaktowaniu osób poważnymi problemami z placówkami
pomocy
> > specjalistycznej.
> > Chronią młodego człowieka przed wikłaniem, się w cudze problemy
> > dostarczają poczucia bezpieczeństwa w zetknięciu osoba
dysfunkcjonalną
> > oraz rozwijają świadomość istniejących zagrożeń
> >
> >