„Pantofle Tomka”

Scenka ta ma nauczy dbania o własne rzeczy oraz pozostawiania ich na ustalonym, stałym miejscu.

Występują:

Narrator (może nim być nauczycielka albo jedno z dzieci)

Tomek

Babcia

Scenografia:

Pokój z meblami (np. łóżko, szafa, stół, krzesła)

Rekwizyty:

Pantofle

  

NARRATOR

Pewien chłopiec, urwis wielki,

gubił zawsze pantofelki.

Tu pantofel, pantofel tam,

każdy leżał sobie sam.

Ale potem kłopot wielki ...

(Wchodzi chłopiec, szuka pantofli, zagląda pod i za meble...)

TOMEK

Gdzie są moje pantofelki?

Chciałbym być już na spacerze,

lecz jak babcia mnie zabierze?

Bez pantofli wyjść nie mogę.

Co ja teraz biedny zrobię?

Ale się rozgniewa babcia ...

(Babcia wchodzi.)

BABCIA

To kawaler jeszcze w kapciach?

Gdzie pantofle? Szukasz znów?

Gdzie je zostawiłeś, mów!

TOMEK

Były tutaj ... ale ...

BABCIA

Znowu nie ma?

TOMEK

Nie ma wcale ...

BABCIA

Szukaj zaraz, nie narzekaj,

Ja usiądę i poczekam.

NARRATOR

Czas ucieka. Tomek biega.

I zagląda tu i tam ...

TOMEK

Leży, widzę, leży ...

(Wyciąga z za szafy jeden pantofel.)

Babciu, jeden but już mam!

BABCIA

Tylko jeden? To niewiele.

Gdzie jest drugi pantofelek?

TOMEK (szuka)

Gdzieś się schował.

O, tam leży!

(Wyciąga spod łóżka drugi but.)

BABCIA

Schowaj buty, gdzie należy.

TOMEK (ustawia buty przed sobą)

Będę stawiał, obiecuję,

bo szukanie ciężka praca ...

BABCIA

A porządek się opłaca.

TOMEK (już w pantoflach)

Babcia ze mną kłopot ma!

BABCIA

Chodź na spacer,

no raz, dwa ...

(Wychodzą.)

---