Dziecko poznaje smaki - żywienie niemowląt, Dziecko, Żywienie niemowląt, żywienie dzieci (od noworodka do nastolatka)

W 9 miesiącu można wprowadzić fasole białą. Około roku dzieci mogą jeść już wszystkie warzywa zarówno w postaci zup, surówek, potraw z warzyw duszonych, a także warto podawać je po prostu umyte i obrane do gryzienia. Maluchy bardzo to lubią. Niekoniecznie muszą to być marchewki, mogą być również pokrojone selery, buraki, pietruszka.

Owoce należy wprowadzić do diety dziecka w II połowie pierwszego roku ale wyłącznie te dojrzewające w naszym klimacie. W żadnym wypadku nic należy podawać owoców cytrusowych przed upływem I-go roku. Bezpiecznie jest, nawet wówczas gdy nie stwierdzono u dziecka nietolerancji glutenu, ograniczyć się w I-szym roku do kasz niski (glutenowych, a więc: jaglanej, kukurydzianej, ryżu, gryczanej.

W diecie dziecka powinny się natomiast znaleźć nasiona roślin oleistych (migdały, pestki dyni, słonecznika, sezamu, orzechy) w ilości około 2 łyżeczek dziennie. Można je mielić w młynku i posypywać gotowe potrawy. Obok cennej witaminy F (NNKT) dostarczają one żelaza, wapnia, magnezu. Należy rozpoczynać od migdałów, sezamu, dyni, słonecznika, wprowadzając później pozostałe. Zawsze powinny być świeżo zmielone (przechowywane najdłużej 2 tygodnie).

Jeśli chodzi o napoje to mleko matki w zupełności wystarczy. Nawet w największe upały nie ma potrzeby pojenia niemowlęcia. O ile karmienie jest ograniczone można podawać do picia wodę. Wraz z wprowadzeniem do diety dziecka owoców podajemy soki owocowe, najlepiej świeżo przygotowane. Nie należy jednak dosładzać zarówno soków jak i herbatek owocowych oraz wody. To my mamy nawyki, to my lubimy słodkie napoje, dzieci natomiast nie będą zgłaszały zapotrzebowania na cukier, o ile oczywiście nie nauczymy ich tego. Jeśli rzeczywiście będą spragnione, z chęcią wypiją przegotowaną wodę i naprawdę nic musimy się obawiać, że będą cierpiały na niedobór węglowodanów. Wystarczy ich niemała całkiem ilość w owocach i warzywach.

Coraz powszechniejsze jest zaniechanie podawania niemowlętom i małym dzieciom sztucznych witamin i preparatów. Coraz więcej (na szczęście) lekarzy zaleca korzystanie z naturalnych źródeł. Matka przed narodzeniem przekazuje swemu maleństwu zapas żelaza, witamin, który powinien wystarczyć na pewien czas. Szczególnie żelaza w mleku matki jest niewiele, co nie znaczy, że o ile u niemowlęcia przejściowo występują jego niedobory, koniecznie trzeba podawać preparaty żelazowe.

Znacznie lepiej zadbać o wzbogacenie diety karmiącej matki w nasiona bogate w ten minerał np. migdały, pestki dyni, a także warzywa, głównie seler naciowy, marchew, buraki, natkę pietruszki, a także pokrzywę. O ile maluch dostaje już zupy i soczki powyższe produkty powinny znaleźć się w jego diecie.

Wymienione warzywa są bogate w witaminę C, A, szczególnie ta pierwsza pomocna jest przy lepszym wchłanianiu żelaza. Witaminy z grupy B otrzymuje niemowlę z mlekiem, dostarczają ich także kaszki, np. kasza jaglana. Zimą możemy zgodnie ze wskazaniami lekarza podawać witaminę D.

Produkty pochodzenia zwierzęcego, chociaż do niedawna uważane były za konieczne do prawidłowego rozwoju dziecka, głównie z uwagi na zawartość białka i wapnia, ich ilość może być w znacznym stopniu ograniczona i stosowane jako dodatek a nie podstawa diety. O ile uważamy jednak, że dziecko powinno je otrzymywać możemy spróbować od pól roku dodać do zupy pół żółtka, dochodząc co najwyżej do trzech w ciągu tygodnia w diecie dzieci rocznych i starszych. Może się jednak zdarzyć objaw nietolerancji, alergii, trzeba wówczas wycofać je bezwzględnie z jadłospisu. Możemy też czasami podać dziecku trochę świeżej, gotowanej ryby. Nie powinno się raczej przed upływem 2 lat podawać mięsa, a już w żadnym wypadku wędlin.

Z produktów zwierzęcych, o ile dziecko je toleruje może się czasem znaleźć w diecie własnoręcznie przygotowany twarożek, niekiedy też kefir czy jogurt. Mleka natomiast nie powinniśmy podawać. Chociaż niekoniecznie muszą się pojawiać objawy nietolerancji na mleko już po jego wypiciu, jednak często zdarza się, że skłonności do alergii i kłopoty z przyswajaniem pokarmów w jelicie cienkim przychodzą później.

Najlepiej więc, aby nasza pociecha przeżyła swój pierwszy roczek karmiona mlekiem matki i produktami pochodzenia roślinnego, kaszkami, warzywami, owocami, a także nasionami (migdały, pestki dyni, słonecznika, sezamu). Mieszanka tej ostatniej grupy produktów zapewni zaopatrzenie młodego organizmu w makro i mikroelementy niezbędne do prawidłowego rozwoju. Produkty zwierzęce zaś, szczególnie zbyt wcześnie podawane mogą degenerować układ immunologiczny dziecka.

Warto być ostrożnym jeśli chodzi o produkty bogate w gluten. Bez względu na to czy możemy podejrzewać niemowie o skłonności do alergii, czy też nie, lepiej przed upływem roku nie podawać kasz i produktów zbożowych wysokoglutenowych. Całkowicie wystarczą: kasza jaglana, kukurydziana, ryż, kasza gryczana. Potem stopniowo możemy obserwować jak dziecko toleruje inne kasze, chleb, wyroby z mąki. Nieuzasadnione i niesprawiedliwe jest twierdzenie, że dzieci nie tolerują ciemnego pieczywa, grubych kasz, wręcz przeciwnie - to białe słodkie bułeczki nadmiernie zakwaszają organizm.