162. SIADANIE NA ZAWOŁANIE

Cel: Poprawa rozumienia poleceń ustnych.

Zadanie: Siadanie na ustne polecenie.

Pomoce: Trzy krzesła, w tym małe dziecinne krzesełko.

Procedura: Weź trzy krzesełka; dwa postaw obok siebie, a jedno naprzeciw. Ćwi­czenie to wymaga uczestnictwa dwóch osób. Jedna z nich powinna zająć miejsce na pojedynczym krześle, naprzeciwko dziecka i pomocnika. Oni zaś stają przed swoimi krzesłami tak, aby oczy dziecka znalazły się na poziomie ust siedzącej osoby. Niech nauczyciel powie „Siadaj" spokojnym, stanowczym głosem. Należy polecić pomocnikowi, żeby usiadł i pomógł dziecku zrobić to samo. Nauczyciel od razu nagradza dziecko. Ćwiczenie jest powtarzane wiele razy, aż dziecko zacznie przewidywać polecenie i nie będzie wymagało pomocy.

POMOCNIK

NAUCZYCIEL

DZIECKO

Rys. Ćwiczenie odpowiedzi na polecenie „Siadaj”.

163. ZABAWA „IDŹ-STÓJ"

Cel: Poprawa rozumienia poleceń ustnych.

Zadanie: Zatrzymanie się i dalsze chodzenie zgodnie z ustnym poleceniem.

Procedura: Weź dziecko za rękę i przejdź z nim kilka razy wokół pokoju. Od czasu do czasu, powiedz „Stój" i zatrzymaj dziecko. Pochwal je za zatrzymanie się i utrzymaj je w bezruchu przez kilka sekund. Powiedz wtedy „Idź" i zacznij spacerować. Powtarzaj to wielokrotnie. Obserwuj, czy dziecko zatrzymuje się, lub rusza raczej na ustne polecenie, niż na twój ruch. Gdy zacznie to rozu­mieć, nie trzymaj już go za rękę, ale idź obok niego krok w krok.

---