Psychologia społeczna! wykład III 12.12.12

Teoria tożsamości społecznej:
1. Tożsamosc społeczna wynika z jej przeświadczenia (wiedzy) o przynależności do określonych grup społecznych.
2. Jednostka włącza własne JA do wielu kategorii społecznych jednoczesnie (przynależność narodowa, płciowa, zawodowa, polityczna itd..)
3. Na tożsamość spoleczna sklada się suma identyfikacji społecznych jednostki
4. Poszczególnymi identyfikacjom przypisuje się różne znaczenie; dlatego należy mówic o strukturze identyfikacji społecznych jednostki

Konsekwencje aktywizacji tożsamości:

• Autostereotypizacja i regulacja zachowan jednostki przez normy grupowe i podzielane stereotypy

• Stereotypizacja członków grupy obcej

• Podjecie zachowan rywalizacyjnych i dyskryminujących, w stopniu zaleznym od historii relacji miedzygrupowych

PODSTAWOWE FUNKCJE TOŻSAMOSCI W KONCEPCJI SIT:

• Określenie wlasnego umiejscowienia w przestrzeni społecznej

• Uporządkowanie rzeczywistości społecznej poprzez kategoryzacje, czyli wyroznienie grupy własnej( In-group) i grupy obcej (out- group)

• Potrzeba zbudowania i utrzymania pozytywnego obrazu wlasnej osoby

• Grupa wtorna musi zatem być zarówno rozna od grupy obcej jak i lepsza

KONSEKWENCJE KATEGORYZACJI SPOLECZNEJ

• Konsekwencja poznawcza- zjawisko akcentacji, które polega na wzroście spostrzegalnych różnic międzykategorialnych i spadku spostrzegalnych róznic wewnątrzkategorialnych.

Osobom badanym puszczono film Video, przedstawiajacy dyskusje trzech czarnych i trzech białych mężczyzn. Następnie proszono badanych o przypomnienie sobie wypowiedzi i przypisanie konkretnych kwestii do poszczególnych rozmówców. Przejawem zjawiska akcentacji było popełnienie przez badanych większej liczby błędów „wewnatrzkategorialnych” (przypisanie osobie białej wypowiedzi innej osoby białej) niż błędów „międzykategorialnych” (przypisanie odpowiedzi osoby białej osobie czarnej)

• Konsekwencje ewaluatywne i behawioralne: faworyzacja grupy własnej kosztem grupy obcej

Tajfel dążył do ustalenia warunków minimalnych, w których wystąpi dyskryminacja międzygrupowa (paradygmat minimalnej grupy). Pierwsza wprowadzona przez Tajfela różnica dotyczyła kwestii preferencji w zakresie malarstwa abstrakcyjnego, które umożliwiły podział badanych na tzw. Grupę „Klee” i grupę „Kandalińskiego”. Nastepnie badani oceniali się nawzajem i przyznawali drobne nagrody. Sposób oceniania i nagradzania wskazywał na wystąpienie zjawiska faworyzacji grupy własnej i deprecjonowania grupy obcej

MOŻLIWE STRATEGIE PODZIAŁU PIENIĘDZY

Członek grupy własnej (klee)	9	11	12	14	16
Członek grupy obcej (kandinsky)	5	9	11	15	19

• Strategia
  maksymalnego
  zysku dla obu grup
  
  

• Strategia
  maksymalnego
  zysku dla grupy własnej
  
  
  

Czlonek grupy własnej Klee	9	11	12	14	16
Człowiek grupy obcej Kandinsky	5	9	11	15	19

• Strategia
  maksymalnej
  różnicy na rzecz
  własnej grupy
  

Człowiek grupy wlasnej klee	9	11	12	14	16
Człowiek grupy obcej kandinski	5	11	11	15	19











• Strategia

sprawiedliwa

ZJAWISKO AKCENTUACJI

• Spostrzeganie podobieństwa wewnątrzgrupowego w większym stopniu odnosi się do grupy obcej niż grupy własnej (zjawisko homogenizacji grupy obcej)

• Homogenizacja grupy obcej jako następstwo akcentuacji traktuje się jako jeden z mechanizmow wyjaśniania zrodła stereotypów społecznych

• Wyjątkiem jest sposób spostrzegania grupy własnej przez członków grup społecznych, które uznawane SA za nisko położone w strukturze społecznej stratyfikacji np. wśród mniejszości etnicznych odnotowano zjawisko homogenizacji grupy własnej

PARADYGMAT MIMINALNEJ GRUPY
(podsumowanie)

• Badani przyznali więcej nagród członkom grupy własnej w porównaniu do grupy obcej

• Dla badanych bardziej istotne było zwiększenie przewagi grupy własnej nad grupą obcą niż maksymalizacja zysku grupy własnej

• Oznacza to, ze minimalne i nieistotne różnice między grupowe porwadzą do zjawiska faworyzacji „swoich” i deprecjonowania „obcych”

STRATEGIE RADZENIA SOBIE Z NISKĄ POZYCJĄ SPOŁECZNĄ GRUPY WŁASNEJ :

1. Pzypisanie mniejszego znaczenia danej identyfikacji społecznej

2. Uruchomienie porównań społecznych z takimi grupami społecznymi, na tle których grupa własna wypada lepiej i/lub zmiana kryteriów wedle których przebiegały dotychczasowe porównania społeczne (procesy kompensacyjne)

3. Podjęcie aktywności ukierunkowanej na zmiane grupy (strategia społecznej mobilności), co zależy od:

• Przekonania jednostki, co do elastycznych i „przepuszczalnych” struktur społecznych

• Osobistych zasobów jednostki np. poczucia skuteczności

4. Podjęcie działań ukierunkowanych na poprawę społecznego statusu grupy jako całości (strategia społecznej zmiany/ rywalizacji), co następuje wówczas gdy:

• Jednostka przekonana jest o sztywnej stratyfikacji społecznej

---